เรื่อง โซ่สายใยดวงใจซาตาน
คฤหาสน์ฮัส์
" อีธาน"
" ครับ"
" ปาฝนไปไหน"
ฟรานซิสเดินออกมาจากห้องนอนเาถามอีธานคนสนิท่าหญิงสาวหายไปไหนแ่เ้าเาะเ็ปล่อยใ้เานอนอยู่ัลูกสองคนเาหาเท่าไหร่ก็หาไ่เจอ
"คุณปาใ้มอแกนพาออกไปข้างนอกครับไ่ทราบ่าไปไหน"
อีธานเองเ็หญิงสาวออกไป้มอแกนเมื่อตอนรุ่งส่งแต่เาไู่้จริงๆ่าหญิงสาวจะใ้มอแกนพาไปี่ไหน
" คุณื่แล้ว"
ปาฝนรีบเดินเข้ามาทักทายชายหนุ่มี่เ็่าเาื่แล้ว
" ไปไหนเธอแ่เ้าแถมใช้คนฉันี"
ฟรานซิสยืนขมวดคิ้วถามคำถามหญิงสาวทั้งยังต่อ่าเธอี่ใช้คนเาโดยพละการีด้วย
"อ้าวก็เมื่อคืนคุณบอก่าฉันจะทำอะไรก็ตามสบายนี่นา"
ปาฝนเถียงกลับไป่าเธอไ่ได้ทำอะไรโดยพละการเาะ่าเมื่อคืนเาเองี่เป็นคนอนุญาตเธอใ้ทำอะไรก็ได้ตามสบาย
"หื้มม..เธอนี่"
ฟรานซิสยืนเท้าเอวขมวดคิ้วอย่าระอาเาเองี่เป็นคนพูดคำนั้นแต่ไ่คิด่าหญิงสาวจะเอารวมไปเสียทุกเรื่อง้เดินกลับไปี่ห้องนอน่าหัวเสียเล็กน้อย
"คุณฉันขอมาอยู่ในี้ัลูกะคุณก็เ็นี่เวลา้หนาวไ่เ็หน้าแม่จะเป็นยังไง"
ปาฝนเริ่มออดอ้อนชายหนุ่มเาะ่าวันี้เธอจะต้องไปอยู่ี่บ้านหลังเล็ก่าี่เาบอกเธอไ่อยากไปเธออยากอยู่ัลูกตลอดเวลาและอยากใ้เาเ็ใจเธอบ้าง
"...."
ฟรานซิสหญิงสาว่าู้ทันเาคิดเอาไว้แล้ว่ายังไงลูกสาวก็ต้องมาไม้ี้แน่นอน
"คุณ..คุณณ..ะๆๆๆๆ"
ปาฝนยิ่งเ็่าชายหนุ่มเงียบเธอก็ยิ่งทำสีหน้าออดอ้อนและน้ำเสียงอ่อนหวานใ้เาเ็ใจเธอ
"ก็ได้ก็ได้...ฉันไ่อยากใ้ลูกแกะถึง"!
อันี่จริงฟรานซิสคิดเอาไว้แล้ว่าเาจะใ้เธออยู่ัลูกเาะ่าเมื่อคืนได้เ็ฤทธิ์เดช้หนาวแล้วคิด่าคงเอาไ่อยู่แน่นอนหาก่าต้องเลี้ยงอยู่คนเดียว
"เย่ๆๆ...คุณนี่ใจดีจริงๆเลยะ่ารักี่สุดเลยยย"
ปาฝนดีใจลุกลี้ลุกลนหยิกแก้มใช้เล่น่าหมั่นเขี้ยวด้วยความดีใจ
"นี่ๆเธอพอเลยทำอะไรเธอ"
ฟรานซิสรีบจับมือเธอเอาไว้่ารวดเร็วี่จู่ๆก็มาบิดพวงแก้มเาสายเล่นไปมาโดยไ่เกรงใจ่าี่ไ่เคยีใครทำมาก่อน
"โทษทีก็แค่หมั่นเขี้ยวเท่านั้น...อ่อ..เมื่อคุณอนุญาตแล้วฉันขอซื้อเข้าห้องี้หน่อยะ"
ปาฝนแค่เพียงเผลอตัวดีใจไปเท่านั้นเมื่อชายหนุ่มห้ามเธอก็รีบหยุดมือและลงไปนั่งข้างๆลูกชายเธอี่นอนอยู่ทั้งบอกัเาด้วยรอยิ้่าเธอขออนุญาตซื้อใช้เธอเข้าห้องี้เสียเลย
"อืมม...วันี้ฉันต้องเข้าบริษัทเธอจะทำอะไรก็ได้แต่ห้ามพาลูกหนีฉันไปไ่งั้ยเธออาจจะไ่ีชีวิตรอดเข้าใจี่พูดมั้ย"
ฟรานซิสไ่ได้ใส่ใจ่าเธอจะทำอะไรเพียงแค่ตอนเาไ่อยู่เธออย่าทำอะไรแผลงๆและพาลูกเาหนีไปก็พอเาะเาไ่อยากปวดหัวตามหาเธอี
"ขู่ๆฟ่อๆเป็นงูเห่า... ู้แล้วล่ะ่า"
ปาฝนเบ้ปากลอยหน้าลอยตาใส่ชายหนุ่มี่เป็นคนขู่เก่งเสียเหลือเกิน
ชั่วโมงต่อมา
ปาฝนอุ้มลูกน้อยเธอมานั่งเล่นี่สนามหญ้าหน้าบ้านเพื่อใ้ลูกชายเธอได้คุ้นชินัสถานี่ี่นี่ดูๆไปแล้วก็แปลกนิดหน่อยเาะ่าเธอไปตรงไหนก็จะีบอดี้การ์ดคอยคุ้มกันไปทุกี่ไู่้่าห่วงความปลอดภัยเธอหรือ่ากลัวเธอจะหนีกันแน่แต่เธอก็ไ่ได้่าอะไรเาะคิด่าีหน่อยเธอก็คงจะชินไปเองลูกเธอก็เช่นกันดีเสียีีคนช่วยดูลูกเธอจะได้ไ่ต้องเหนื่อยมาก
"ี๊ฮับ.."
้หนาวเล่นได้พักใหญ่ก็ู้สึกหิวขึ้าึส่งเสียงเรียกร้องใ้คนเป็นแม่เอามาใ้กิน
"นี่ครับ"
ฟรานซิสแต่งตัวเสร็จลงมาเ็ลูกเากำลังนั่งเล่นอยู่พอดีและได้ยิน่ากำลังเรียกร้องหาเาึหยิบขวดจากมือหญิงสาวเรายื่นใ้ลูกเาแทนเธอ
"..อืมม.."
้หนาวีสีหน้าแปใเล็กน้อยเาะไ่คุ้นชินัคนี่ยื่นคนใ้ตรงหน้า้หันไป้าแม่เประมาณ่าคนๆี้ปลอดภัยัเาหรือไ่ั่เ เมื่อเ็คนเป็นแม่ิ้แล้วพยักหน้า่ัญญาถึงความปลอดภัยึหัาคนตรงหน้าี่ยื่นขวดใ้่าสงสัยีคู่ึ่
"แดดดี๊ใ้้หนาวไงครับรับไปสิ"
ฟรานซิสพูดัลูกน้อยเา่าอ่อนโยนจนหญิงสาวและบอดี้การ์ดเองต่างก็อมิ้กันไปพลางๆเาะน้อยครั้งนักี่จะเ็เจ้านายพวกเาดูอ่อนโยนแบบี้
"แดดดี๊...ใครรร.."
เด็กชายตาน้ำข้าวขมวดคิ้วเป็นปมคนตรงหน้า่าสงสัย้หันไปหาคนเป็นแม่เาีรอบนึง
"อืม...แดดดี๊ก็คือเจ้า้หนาวเหมือนัมาี๊ไงครับ"
ปาฝนพยายามอธิบายใ้ลูกน้อยเธอได้เข้าใจ่าแดดดี๊ตรงหน้าลูกชายเธอเาีความสำคัญ่าไรัเจ้าตัว
"แดดดี๊.."พ
เด็กชายเรียกพ่อเาเสียงแผ่วเอียงคอเล็กน้อยและค่อยๆคลายปมี่คิ้วออกเปลี่ยนเป็นิ้กว้างใ้แทน
"่ายังไงเสือน้อยรับจากแดดดี๊ได้หรือยัง"
ฟรานซิสนั่งย่อลงัพื้นแล้วยื่นขวดไปใกล้ๆลูกชายเาีครั้ง
...................................................
แดดดี๊อ่อนโยนแบบี้ก็เป็น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??