เรื่อง บันทึกสงครามวอร์เทนเนีย
เมื่อคนสองคนมีาคิดไปคนละทาง จึงไม่สามารถปรับเ้าหากันได้ ดังั้เรียวมะจึงไม่คิดจะพูดอะไรทำเพียงปฏิเสธไปเ่าั้ นอกจากนี้วันนี้ยังอากาศดีเสียด้วย เรียวมะจึงรีบหนีึ้ไปกินข้าวบนดาดฟ้าแล้วสักพัก่กริ่งจะดัง
แบบนี้มันดีแล้วสำหรับทั้งสองฝ่าย
“อ่า งั้นเอาไว้เจอกันนะ” เรียวมะส่งาาองไปยังเพื่อนร่วมห้อง่จะส่งเสียงบอกไป แล้วจึงเิไปทางหัห้อง
ใช่แล้ว เป็วันธรรมดาีหนึ่งวัน เพียงแต่วันอันสงบราบรื่นของเขาดันจบลงเพียงแค่นี้
มันเิึ้ที่เรียวมะกำัเิึ้บันไดไปชั้นดาดฟ้า การเิทางอันแสนยาวไกลของเ็หนุ่มได้เริ่มต้นที่ตรงนี้
“อ๊ะ?”
จู่ๆ พื้นที่อยู่ใต้ฝ่าเท้าของเขาก็หายไป ร่างาของเขาดิ่งลงสู่เบื้องล่าง และแน่ว่าเขาไมได้ตกบันไดแต่่าใด จะว่าไปขั้นบันไดที่เหยียบอยู่ก็หายวับไปกับตา และเขาก็ร่วงหล่นลงไปทั้งแบบั้
เรียวมะยื่นมือซ้ายไป พยายามจะคว้าราวบันไดไว้ เพียงแต่มันก็ไม่อยู่ตรงั้ มันหายไปพร้อมๆ กับตัวบันไดทั้งหมด มือของเขาจึงคว้าได้เพียงา่าเปล่า
มองึ้ไปด้านบน แสงไฟจากหลไฟบนเพดานค่อยๆ เล็กลง จากั้แสงส่าก็ดับไป ท่ามกลางามืดมิด เ็หนุ่มยังคงร่วงหล่นลงไปเรื่อยๆ
“โอ๊ะ ?”
ทันใดั้เรียวมะก็รู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลง ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ร่างาเขาไม่ได้ตกลงไป แต่ลอยึ้ต่างหาก
“เิอะไรึ้นะ.. ฝันเหรอ? หรือภาพลวงตา? แล้วฉันทำอะไรไป..” เรียวมะพึมพำกับตัวเ
คงเป็เช่นั้ แม้จะมีาเป็ไปได้ต่ำ ก็ยังเป็ไปได้ว่าสาเหตุอาจเิจากตึกถล่มหรือแผ่นดินไหวรุนแรง และใทางฟิสิกส์แล้วการที่เขาจะตกหรือร่วงลงก็ไม่ใช่เื่แปลก
แต่ว่า การที่จะลอยึ้นี่มันเป็ไปไม่ไ้เ
เพราะคนเราไม่สามารถบินึ้ท้องฟ้าได้ด้วยกำัของตัวเ ไม่ว่ามีจะร่างาที่ฝึกฝนมาแค่ไหนก็า
เรียวมะมองึ้ไปด้านบน ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เรียวมะสังเกตเห็นแสงที่ลอยอยู่เหนือหัวเขา ยิ่งลอยเ้าไปใกล้เ่าไหร่ แสงก็ยิ่งส่ามากึ้ และใท้ายที่สุดร่างของเรียวมะก็บินพุ่งเ้าไปใแสงั้
“ที่นี่ที่ไหนน่ะ... ใโรงเรียนไม่น่ามีที่แบบนี้อยู่... ไ้เ..” เรียวมะหรี่าองแสงไฟ พลางมองกวาดไปรอบๆ
สำหรับเรียวมะแล้วที่นี่น่าจะยังเป็โรงเรียน หรือ่าน้อยที่สุด ยังอยู่ใเขตของโรงเรียน ดังั้แม้ว่าภาพที่ปรากฏตรง้าจะเป็สถานที่ที่ราวกับสถานประกอบพิธีกรรมอะไรบาง่า ก็ยังคงคิดว่าเป็ส่วนหนึ่งใพื้นที่ของโรงเรียนอยู่
ทว่าาคิดั้ก็พังทลายลงเมื่อมองเห็นกลุ่มบุคคลตรง้า หัจากดวงตาปรับตัวให้เ้ากับแสงได้แล้ว เงาตะคุ่มๆ ที่มองเห็นก็ค่อยๆ ปรากฏเป็รูปร่างชัดเจนึ้มา
(พวกนี้เป็ใครกัน อาจารย์? เป็ได้ซะที่ไหนกันล่ะ...)
เบื้อง้าของเรียวมะปรากฏเป็ผู้าห้าคน
คนหนึ่งเป็าชราที่ห่อหุ้มร่างา่ามิดชิดไว้ด้วยเสื้อคลุมยาวสีขาวสะอาดและปักลายด้วยด้ายเงินและทอง สภาพเหมือนหลุดมาจากภาพยนตร์สมัยยุโรปกลาง
แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาหลัก ปัญหาที่แท้จริงคือสิ่งที่อยู่ใมือบุคคลีี่คนที่ยืนอยู่ด้านหัาชราคนนี้
าสูงและลักษณะรูปร่างของี่คนนี้แทบไม่ต่างจากเรียวมะสักเ่าไหร่ นั่นหมายาว่า ร่างาได้รับการฝึกฝนมาเป็่าดีสินะ
ูจากแขนใหญ่ๆ สองข้างกับมัดกล้ามเนื้อช่วงบั้นท้ายแล้ว เห็นชัดได้ว่าไม่ใช่มือสมัครเล่นแน่
าฉกรรจ์เ่าั้สวมใส่เกราะที่ทำด้วยทอง ที่ศีรษะสวมหมวกเกราะแบบนักรบโรมันที่มีพู่ติดอยู่ด้านบน ตัวหมวกเกราะมีส่วนที่ยื่นลงมาเป็รูปตัว T อยู่ตรงบริเวณจมูก เป็หมวกเกราะป้องกันใบ้า ใมือมีขวานฮัลเบิร์ด*
เกราะั้เป็ของจริงหรือไม่เรียวมะไม่ได้สนใจพิจารณาใเื่นี้ แต่จากที่ได้ฝึกฝนด้วยดาบจริงกับปู่มานาน พอจะมองว่าขวานปลายหอกให้มือาเ่าั้เป็อาวุธใช้ฆ่าคน่าไม่ต้องสงสัย แต่ถ้าหากเป็เช่นั้แล้ว ดาบที่ผูกห้อยอยู่กับเอวพวกั้ก็สันนิษฐานได้ว่าเป็ของจริงแน่
ส่วนเื่เกราะั้ เรียวมะคิดว่า สภาพเหมือนพวกแต่งตัวคอสเพลย์ก็ว่าได้
ถ้าจะบอ่าเป็เกราะธรรมดา ใญี่ปุ่นถ้ายอมจ่ายเงินหน่อยก็ไม่ใช่ว่าจะหาซื้อไม่ได้ แน่ว่าคนซื้อก็คงมี แต่คงไม่มีใครเอามาใส่จริงๆ!
แต่ถึงจะบอ่าไม่มีคนเอามาใส่จริง จากสภาพรอบข้างนี้เรียวมะก็รับรู้แล้วว่า มันมีคนเอาเกราะมาใส่จริงอยู่ตรงนี้เ มาถึงขนาดนี้แล้วจะบอ่าเขาหลุดมาอยู่ีโลกหนึ่งก็ู่าไรอยู่ แต่เป็เื่จริงที่ว่าเขาไม่ได้อยู่ใที่ที่ตนเเคยใช้ชีวิตใทุกๆวันีต่อไป
และด้วยขวานปลายหอกที่ล้อมจ่อเรียวมะอยู่ทุกเล่มั้ได้รับการลับมาคมกริบ สิ่งที่เรียวมะได้รับตกทมาจากปู่คือการลงดาบใหนึ่งครั้งเ่าั้ เรียวมะเป็คนูแลรักษาดาบด้วยตัวเมาตล จึงไม่มีเหตุผลใดที่เขาจะมองอาวุธเ่าั้ไม่ และเขาก็ไม่สามารถมองได้ว่าขวานปลายหอกของจริงพวกนี้เป็เพียงของเล่นสะสมตลกๆ เ่าั้
ประเด็นแรก เขาไม่นึกฝันจินตนาการเลยว่าจะมาโดนของพรรค์นี้ล้อมจ่อใประเทศญี่ปุ่นที่มีาภาคภูมิใด้านระเบียบและาสงบ หรือไม่ว่าที่ใดใโลกนี้ก็า
ต่อให้เป็กลุ่มโจรหรือพวกสุ่มทำ้าคน ก็ไม่น่าจะมีคนอุตส่าห์ใช้ของ่าขวานปลายหอก อาวุธที่ควรใช้น่าจะเป็มีดสั้น หรือมีดทำครัวยังูเป็ไปได้มาก่า
นอกจากนี้จิตสังหารที่แผ่มายังเป็ของจริงเสียด้วย ไม่ใช่เพราะอยากโอ้อวดว่าตัวเฝึกกับปู่มาตั้งแต่เ็ๆ แต่มันเป็ารู้สึกแบบเีกับที่โดนปู่โจมตี ารู้สึกเสียวปลาบเหมือนโดนกรีดที่ผิวหนังเ้าโจมตีเรียวมะ
(เฮ้ยๆ เอาจริงเหรอไอ้พวกนี้... ไม่สิ ก็เอาจริงอยู่จริงๆ นี่นา... าตาั้)
จากท่าเิและท่าตั้งจับขวานแล้วู่าไรก็ไม่ใช่มือสมัครเล่นแน่ เห็นได้ชัดเลยว่าคนเ่านี้เป็ทหาร เป็มืออาชีพที่ถูกฝึกมาให้ใช้อาวุธพิเศษเ่านี้
วินาทีที่กระจ่างใเื่ต่างๆ แล้ว ใใจของเรียวมะก็มีบาง่าโผล่ึ้มา จากวันธรรมดากลายเป็วันไม่ธรรมดา วันอันแสนสงบราบรื่นของเขาได้พังครืนลงไป
“หืม? เหมือนว่าการอัญเชิญครั้งนี้จะอัญเชิญมาถูกนะ” าแก่ที่ใช้เสื้อคลุมยาวกวาดาองเรียวมะ่จะหันไปส่งเสียงพูดคุยกับผู้าที่ยืนอยู่ด้านหั ที่หมวกของาที่ถูกพูดด้วยั้มีพู่สีแดงประดับอยู่
จากที่มองูแล้ว มีคนทีู่ภูมิฐานอยู่แค่คนเี คงจะเป็หัว้าของีี่คนที่เหลือ
“ไม่ครับ ่าไเ ยังไม่ควรด่วนตัดสินนี้ จริงอยู่ที่อัญเชิญมานั่นสภาพร่างาดีอยู่ แต่ยังคงต้องูเื่าเสียหายด้วย ่าไรก็า เนื่องจากจนถึงนี้แล้วได้ทำการอัญเชิญมามาก่าหนึ่ง้คน แต่ที่มาแล้วมีสภาพสมบูรณ์ดียังมีไม่ถึงสิบคน”
าตาของทั้งสองคนพุ่งตรงมาที่เรียวมะ เป็าตาที่ราวกับว่ากำัประเมินสภาพราคาสินค้าอยู่
“หึ ก็คงเป็เช่นั้ ่าเะ จะใช่ได้หรือไม่ก็ต้องลองเลี้ยงกันู่” ได้ยินคำพูดดังั้าแก่ทำเพียงพยัก้าเบาๆ แล้วบุ้ยคางไปทางเรียวมะ
“รีบนำมันไปประทับตราเวทซะ ไป”
ทหารสามคนได้รับคำสั่งดังั้ก็เิมาล้อมเรียวมะไว้ลักษณะเหมือนพัดที่กาง หันปลายขวานเ้าหาเรียวมะพร้อมกับเิเ้ามา่าช้าๆ
(พวกนี้มันเป็ใครกันแน่ ? แล้วเิอะไรึ้กัน)
คำถามผุดึ้เต็มหัวเรียวมะ เ็หนุ่มพยามหยุดาสงสัยเ่าั้่าสิ้นหวัง
เป้าหมายของคนกลุ่มนี้คืออะไร เป็เื่ที่เ็หนุ่มยังไม่เ้าใจ ่าไรก็า เมื่อครู่ยังควรอยู่ที่โรงเรียนแท้ๆ แต่จู่ๆ สิ่งที่ปรากฏตรง้ากลับเป็สถานการณ์ที่โดนห้อมล้อมด้วยใบมีด มีแต่เื่ไม่เ้าใจทั้งสิ้น
แต่สำหรับเรียวมะในี้ ชัดเจนแล้วว่านี่ไม่ใช่เื่ที่ดีแต่่าใด การหันดาบใส่คนอื่นั้เป็หลักฐานแล้วว่ามีจุดประสงค์้าต่อีฝ่าย
เรียวมะกวาดาองี่คน นี้สิ่งที่ควรทำคือตรวจสอบหาเส้นทางหนี ศัตรูคือคนแก่กับาฉกรรจ์ี่คนที่เป็นักรบ
ถ้าหากฆ่าได้หมด ก็พอจะเห็นแววชนะอยู่
แต่ว่าทางที่จะใช้หนีจากห้องนี้ได้่าเช่น้าต่างกลับไม่มีเลย ที่มองเห็นก็พอจะมี้าต่างระบายอากาศที่อยู่เหนือหัวึ้ไปประมาณ 10 เมตร ึ่จำเป็ต้องใช้บันได หากไม่มีก็คงทำอะไรไม่ได้ เมื่อเป็แบบั้แล้ว ทางเลือกเีที่เหลืออยู่คือประตูเหล็กด้านหัาชราเ่าั้
เรียวมะต้องเลือกทางที่ปกป้องตัวเให้ได้
จะนั่งเงียบเฉยๆ โดยไม่ทำอะไร หรือจะเลือกฆ่าคนเ่านี้ให้หมดแล้วหนีไป
(หากคิดจะปกป้องอะไรสัก่าแล้ว ก็จงอย่านึกเมตตาศัตรู)
คำพูดของปู่ลอยเ้ามาใหัวของเรียวมะ
ท่องจำมาแต่คำพูดเ่าั้ ยังไม่เคยได้เอาไปใช้จริง่าไร เพราะ่าน้อยที่สุดใชีวิตของมิโกะชิบะ เรียวมะ ไม่เคยมีาจำเป็ที่จะต้อง เตรียมใจฆ่าคนมา่ แต่ว่าด้วยสถานการณ์แบบนี้ ก็มีแต่ต้องตัดสินใจแบบนี้
(หนีดีที่สุด ประเด็นคือที่นี่คือที่ไหน และสถานการณ์เป็่าไร)
ด้วยาที่ไม่ทราบสภาพการณ์ในี้จึงจำเป็ต้องให้ใครสักคนอธิบายให้ ่าน้อยที่สุดต่อให้หนีไปได้แบบไม่รู้เหนือรู้ใต้ ก็คงไม่สามารถทำอะไรได้าอำเภอใจ
เป็เช่นั้แล้วทางเลือกจึงมีแค่ทางเีเ่าั้
ไว้ชีวิตคนที่อ่อนแอที่สุดึ่ก็คือาชราที่ใส่เสื้อคลุมยาว ส่วนีี่คนก็ฆ่าทิ้งให้หมด แน่ว่านั่นเป็การตัดสินใจที่ไม่สามารถให้อภัยได้ แต่แรงจูงใจที่จะฆ่าก็ไม่มีเหมือนฆาตกรทั่วๆ ไป ใฐานะคนใสังคมปัจจุบัน เป็ทางเลือกที่ไม่สามารถทำได้่าเด็ดขาด ทว่า เรียวมะก็ยังคงไม่ัเล เขาเลือกที่จะมีชีวิตร แม้จะเป็ทางเลือกที่ต้องเลืตกยางกันบ้าง ปีศาจ้าที่ซ่อนอยู่ใตัวเรียวมะก็เริ่มลืมตาตื่นึ้
(ทางเราใช้มือเปล่า ส่วนีฝ่าีี่คน ซ้ำยังสวมเกราะและใช้อาวุธยาว ถ้าจะพุ่งจากฝั่งตรงข้ามไปเราก็จะเสียบเปรียบ จะโจมตีทีเผลอแล้วฆ่าไม่ตายสนิททางเราก็อันตา ถ้างั้น..)
ใหัวของเรียวมะเลือกวิธีทีู่จากสถานการณ์แล้วจะมีโอกาสรมาที่สุด ทักษะที่นำมาใช้จริงเพื่อการั้ ใที่สุดเรียวมะก็ได้ใช้สิ่งที่ร่ำเรียนมาจากปู่จริงๆ
ยิ่งไป่าั้ นี่เป็ครั้งแรกที่ได้ลองนำมาใช้จริงๆ และใใจของเ็หนุ่มก็ไม่ัเลเลยแม้แต่น้อยพ
เรียวมะลบเจตนาฆ่าใใจทิ้งไป ใะเีกัน ใใจของเขาก็รู่สึกพลุ่งพล่านไม่หยุด ทั้งารู้สึกโกรธหรือากังวลหายไปหมด จากั้เรียวมะก็วางกล่องข้าวที่ถือติดมือมาไว้ที่พื้น เิเ้าไปหาเ่าทหาร แล้วส่งยิ้มกว้างสดใสไปให้
เป็รอยยิ้มที่ราวกับมอบให้เพื่อนสนิท
เมื่อเห็นรอยยิ้มที่ถูกส่งมา เ่าทหารได้แต่มอง้ากันเ พวกเขาเก็คงไม่คิดว่าบุคคลที่ถูกอัญเชิญมาจะมาส่งยิ้มให้แบบนี้ หรือว่าบางทีอาจเป็ปฏิกิริยาทั่วไปก็ได้ คนที่ถูกลักพาตัวมา มายืนส่งยิ้มให้คน้าลักพาตัว กลุ่มทหารเต็มไปด้วยางุนงงจึงหยุดเิ แน่ว่าเรียวมะคาดไว้แล้วว่าจะเป็แบบั้ หัจากั้อึดใจหนึ่ง เรียวมะก็โค้งหัแล้วเิไปยังหนึ่งใทหารทั้งสามคน ที่ยืนอยู่ริมซ้ายสุด และจากั้ก็ใช้นิ้วชี้พุ่งเสียบเ้าไปใเบ้าตาีฝ่าย นิ้วของเ็หนุ่มเสียบลึกเ้าไปใลูกตาและพื้นที่บริเวณเปลือกตา
ฮัลเบิร์ด** ขวานด้ามยาวที่มีปลายเป็ใบหอกด้วย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??