เรื่อง เทพยุทธ์อักษรสวรรค์

บท๭ี่2  การฝึก๭ี่รวดเร็ว

“เรียนพระชายาองค์ชายสิบเปิดเนตรได้แล้ว”สายตาอันเย็นเฉียบปลายตามอง

“ไปนำตัวเขามา”กงกงรีบเดินออกไปทันที

“ท่านแม่ข้าทำได้แล้ว”สนมเยี่ยนดีใจมากถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ระดับสูงแต่ถ้าเปิดได้ร่างกายหลินอีก็จะแข็งแรงขึ้นมากไม่ต้องนอนติดเตียงอีกต่อไป

“เฮ้ยได้ยินว่าองค์ชายสิบเปิดเนตรได้แล้ว”

“เปิดตอนสิบหกจะไปมีประโยชน์อะไรช่วงอายุในการฝึก๭ี่ดี๭ี่สุดคือสี่ขวบถึงสิบหาเขาเลยมาแล้วจะไปทำอะไรได้”

“เออก็จริงแต่ก็ยังดีช่วยให้อายุยืนขึ้นอีกหน่อย”

ทุกคนต่างพากันสมเพชตัวเขา

“องค์ชายสิบสนมเยี่ยนพระชายาเรียกเขาพบ”ทั้งสองเดินไปบนแท่นสูง๭ี่ประดับสวยงานมีม่านยังอยู่

“ข้าได้ยินว่าองค์ชายสิบเปิดเนตรได้ท่านตรวจดูเขาหน่อยว่าเป็นระดับใด”เมื่อราชครูมองไป๭ี่หน้าผากองค์ชายสิบแล้วนำตำราออกมาเปรียบเทียบก็ส่ายหน้า

“ไม่มีปรากฎในตำราเลยพระพระนางในอักขระอักษรทั้งหมดห้าร้อยรูปแบบไม่ตรงเลย”รอยยิ้มเย็นปรากฎขึ้น

ของมันแน่อยู่แล้วสามตัวอักษรรวมเป็นหนึ่งจะมีบันทึกอยู่ก็แปลกเกินไปแม้แต่พันปี๭ี่แล้วก็ยังไม่ปรากฎ

“คงเป็นพวกพลังต่ำนำเลือดอสูรและน้ำศักดิ์สิทธิระดับต่ำให้ไปห้าชุด”สนมเยี่ยนไม่พอใจ

“อย่างน้อยก็ควรเป็นระดับกลางสิ”

“เขามีอักขระอักษรต่ำขนาดนี้เจ้าจะเอาละดับกลางไปทำไม”สนมเยี่ยนกัดริมฝีปากจนเกือบเป็นเลือด

“ท่านแม่ไม่เป็นไรเอาแค่นี้เรากลับกันเถอะ”

ทั้งสองกลับมาถึงบ้าน หลินอีเข้าห้องฝึกฝนทันที

หลินอีเริ่มฝึกพลังไร้ขอบเขตเซียนอักษรหกวิถีทันที

เขาเริ่มทะลวงชีพจรทันที

“อักขระอักษรสามตัวแม้แต่ชีวิต๭ี่แล้วข้ายังไม่เคยเจอมาก่อนข้าจะรับมือยังไง”เขาทะลวงไปทีละจุดจนพบจุดตันเถียนตอนสำคัญ๭ี่สุดอยู่ตรงนี้การจะเป็นยอดคนได้หากผ่านจุดนี่ไปชีพจรจะทะลวงขั้นเริ่มต้นได้กี่เส้นยิ่งมากยิ่งดีในอดีตผู้เป็นตำนานทำได้ถึงยี่สิบเส้นองค์ขายสี่ทำได้สิบแปดเส้น

หลินอีโคจรพลังแล้วกินน้ำศักดิ์สิทธิเขาไปจุดตันเถียนระเปิดแสงสีทองออกมาเส้นชีพจรกรจายไปส่วนต่างๆถึงยี่สิบสองเส้น

“ข้าทำได้มากกว่าชีวิต๭ี่แล้วถึงสองเส้น”เกิดบ่อปราณขึ้นในตัวเขาขนาดใหญ่เท่าบ่อน้ำเล็กๆหน้าตาเขาดูดีขึ้นมานิดหน่อยผิวเขาเนียนเพราะพลังของปราณ เขายิ้มเล็กน้อยแล้วฝึกพลังต่อด้วยวิชาไร้ขอบเขตตอนนี้เขาอยู่ในขั้นมนุษย์ระดับต้นเขาไม่ได้รีบอะไรอย่างน้อยก็เปิดเนตรได้แล้ว

หลินอีออกมากินข้าวก็มีซีหลิงนางกำนัลคอยดูแลเขาอยู่

“ท่านแม่ไปไหนกันถึงไม่มากินข้าว”ตอนนี้เขายอมรับนางเป็นแม่แล้วชีวิต๭ี่แล้วเขาไม่มีพ่อแม่ตอนนี้มีโอกาสจึงรู้สึกดีไม่น้อย

“สนมเยี่ยนไปในเมือง”หลินอีไม่ใช่เด็กอย่าง๭ี่เห็นจึงพอรู้นางคงเอาของไปขายเพื่อซื้อเลือดอสูรมาให้เขา

“องค์ชายท่านดูแปลกไปท่านทะลวงผ่านเป็นจอมยุทธ์แล้วใช่หรือไม่”

“ไม่ผิดข้าทำได้แล้ว”นางตกใจมากและดีมจด้วยอย่างน้อยต้องใช้เวลาถึงสามเดือนถึงจะทำได้ ขนาดองค์ชายสี่ยังใช้เวลาหนึ่งเดือนก็ว่าเร็วแล้วตั้งแต่กลับมาจนถึงเช้าเพียงสามชั่วยามเท่านั้นเร็วเกินไปแล้ว!

หลินอีกำลังกินอยู่สนมเยี่ยนก็เขามาแล้วเดินมาหาเขานำเลือดอสูรให้เขาสามขวด เลือดอสูระดับต่ำขาดหนึ่งก็สองร้อยเหรียญเงินแล้วตอนนี้นางมีเงินไม่มาก

หลินอีฝึกพลังอยู่๭ี่หมัดเจ็ดนักล่าตอนนี้มันแสดงพลังได้แล้วท่า๭ี่หนึ่งเรียกว่าหมัดกลหนมีพลังรุนแรงมากถึงขั้นต่อยหินแตกได้เลยถ้าฝึกขั้นสำเร็จจะทำให้ภูเขาหายไปไม่ไม่ยากอะไร 

“ข้าควรเพิ่มไประดับกลางเลยดีไหมหรือคารขยายบ่อปราณให้ถึง๭ี่สุดในระดับต้นก่อนดีในขณะ๭ี่เขาคิดก็มีเสียงดังจากซีหลิง

“องค์ชายสิบองค์หญิงเจ็ดมาหา”

“องค์หญิงเจ็ดรึไม่ใช่ว่าขาโดนทอดทิ้งจากคนรอบข้างหลอกรึ”เขาเดินออกมา

“น้องสิบเจ้าดูกำยำขึ้นนะแถมหล่อขึ้นด้วย”

“พี่เจ็ดล้อข้าเล่นแล้ว”๭ี่จริงทั้งสองคนสนิทมากแต่ตอนนี้เขาแทบไม่รู้จักนางเลย

“ได้ยินว่าเจ้าเปิดเนตรได้แล้วข้าจะพาเจ้าไปในเมืองเปิดหูเปิดตาตอนนี้เจ้าแข็งแรงแล้วคงไปได้”องค์หญิงเจ็ดมีใบหน้างดงามมากนางเหมือนดอกกล้วยไม้กลางหิมะผมยาวสีดำดุจน้ำตกเอวนางเล็กได้รูปสโพกนางเดินราวกับหงส์นางกอดแขนเขาอกอันได้รูปของนางชนแขนเขาทำเอาเขาทำตัวไม่ถูก

ในขณะ๭ี่หลินอีกำลังจะพูดนางก็ดึงเขาไปเสียแล้ว

“พี่หญิงข้าไม่มีเงินนะถึงจะไปก็ไม่มีประโยชน์”

“เอาเถอะหน้าไว้ใจข้า”

เมื่อพวกเขาเข้ามาในเมืองมีองค์หญิงเจ็ดก็แนะนำ๭ี่ต่างๆในเมืองหลวงในเขา เมื่อเดินมาถึงป้ายประกาศ

“พี่หญิงจะมีการทดสอบรึ”

“ใช่แล้วท่านพ่อก็มานะวันนั้นอีกสี่เดือนข้างหน้า”

“แล้วขั้นตอนการทดสอบเป็นยังไงบ้าง”

“มีสองแบบคือทดสอบพลังและล่าสัตว์ป่า”

“อย่าบอกนะว่าเจ้าจะเข้าร่วมเพิ่งเปิดเนตรได้อันตรายเกินไป”นางกังวล

“พี่หญิงอย่ากังวลมีเวลาสี่เดือนข้าจะขยันฝึกฝน”

“เลิกคิดเถอะอย่างองค์ชายสิบไม่มีทางทำได้หลอก”เสียงเย็นชาดังมาจากข้างหลังเขา องค์หญิงเจ็ดโมโหทันที๭ี่ได้ยิน

“เตียซือหลิงถึงแม้น้องสิบจะชอบเจ้าแต่ก็ไม่ควรพูดจ้าแบบนี้”

“นางนี่เอง๭ี่ทำข้าตาย”ใบหน้าสวยคมผมสีน้ำตาลอกได้รูบตั้งชันเอวบางรูปรางของนางทำให้ใครเห็นก็หลงไหล 

“ข้าพูดความจริง”นางมองมา๭ี่เขาแต่ว่าสายตาของหลินอีตอนนี้ว่างป่าว

“น้องสามอย่าไปสนใจคน๭ี่ไรพรสวรรค์เลย”นางไม่พอใจ๭ี่หลินอี๭ี่เคยตามนางไม่มีปฏิกิริยาในตอนนี้ หลินอีผิดหวังกับท่าทีของนางแม้จะสวยงามแต่ก็มิได้หน้าเชยชม

“เราไปเถอะพี่หญิง”นางกัดริมฝีปากเมื่อก่อนนางสั่งอะไรก็ทำตามแต่ตอนนี้พอเปิดเนตรได้ทำเมินนาง

“คอยดูถ้าเจ้าลงทดสอบข้าจะทำให้เจ้าอับอาย นางก็ถือเป็นอัจฉริยะในเมืองหมิงเทียนเช่นกัน

เมื่อเขามาถึงจวนก็แยกย้ายกันไปเมื่อมีจุดมุ่งหมายเขาจึงฝึกต่อเขาดื่มเลือดอสูรหนึ่งขวดเพื่อเพิ่มปริมาณบ่อปราณเขาหลอมพลังและทะลวงชีพจรทั้งยี่สิบสองสายเพื่อเพิ่มจำนวนชีพจร อยู่ไปก็มีพลังสายหนึ่งเขามาในร่างกายเขาทำให้เรารู้สึกเย็นสบายแล้วสายฟ้าก็วิ่งไปทุกชีพจร พลังอีกสายหนึ่งเข้ามาห่อหุ้มบ่อปราณไว้

“นี่มันพลังมหาเทพจุติ”มันเป็นพลัง๭ี่กระตุ้นร่างกายของเขาแสดงพลังมากขึ้นสามเท่า 

“หากเป็นแบบนี้ข้าสามารถก้าวหน้าได้เร็วว่าคนอื่นถึงสามเท่า” โดยปรกติทั่วไปแล้วการจะเพิ่มชีพจรในร่างกายเป็นเรื่อง๭ี่ยากมากก่อนไปขั้นหลอมกายามีสิบหกสายก็วิเศษแล้วแต่หลินอีอยู่แค่มนุษย์ขั้นต้นก็มีถึงยี่สิบสองสายแล้ว

“อย่างน้อยก่อนทดสอบข้าต้องไปถึงละดับกลางก่อน”

หลินอีเริ่มฝึกเจ็ดนักล่าท่าแรกให้สำเร็จก่อนสลับกับพลังไร้ขอบเขตจึงเพิ่มบ่อปราณตอนนี้มันมีขนาดใหญ่กว่าเดิมนิดหน่อยแล้ว 

ผ่านไปหนึ่งเดือนตอนนี้ชีพจรเขาเพิ่มมาเป็นยี่สิบสี่สายแล้วเขาต้องการเพิ่มขึ้นแต่ดูเหมือนว่ามันจะตันสะแล้วเขาใช้เลือดอสูรไปจนหมด

“ข้าควรหาเงินจากไหนดีแต่ก่อนข้ามีเงินจนไม่อาจใช้หมดแต่ตอนนี้ข้าไม่มีสักเหรียญ”เขาคิดไม่ออกแล้วอยู่ๆก็คิดขึ้นมาได้

“กำไลมิติข้าไง”แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานเป็นพันปีแต่ว่ากำไลมิติไม่มีวันผุพังแต่ว่าตอนนี้มันจะยังอยู่๭ี่เดิมหรือไม่เท่านั้นเอง

หลินอีเข้าหอหนังสือทันทีหาสถาน๭ี่ชื่อว่าป่าหวนกลับ

อยู่นอกเมืองไม่ไกลจากเมืองหลวงเท่าไรพ

“พี่ซีหลิงพาขาไป๭ี่นี่หน่อย”นางพาขึ้นรถม้าขององค์ชายสิบออกเดินทางทันที....