เรื่อง ซ่อนศพ
บที่ 2.
{เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์}
"ได้รับเงินจากบัญไม่แจ้งชื่อ 30,000 บาท ยอดเงินในบัญชีหมายเลข xx-xxx-xxx-xx คงเหลือ 34,564.85 บาท"
{เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น}
"ฮัลโหล…" รับโทรศัพท์
"นั่นเป็นค่าเหนื่อยนาย มีงานใหม่เข้ามาแ้ นักฆ่าจะออกปฏิบัติงานคืนนี้ ี่้แลป………ู่ี่บางละมุง" ชายปริศนาเริ่มสั่งงาน
"แ้ลูกฉันล่ะ" เองไม่ต้องาห่างลูกสาวเขามากนัก
"พาไปี่ชลบุรีด้วย ฉันเตรียมพี่เลี้ยงเด็กไว้ให้แ้" ชายปริศนากล่าว
"ตกลงตามนั้น แ้ฉันจะเรียกนายว่ายังไง" ตอบตกลง พร้อมถามคำถาม
"ซีโร่ เรียกฉันว่า ซีโร่" ชายปริศนาแนะำตัว
"นามแฝงสินะ แ้ฉันควรรู้มั้ย ว่าฉันทำงานให้ใคร หรือกำลังเป็นศัตรูกับใคร" ยังคงตั้งคำถามต่อไป`
"นายไม่รู้น่าจะเป็นาดีกว่า นายไปเตรียมเ็บเถอะ" ซีโร่ตอบ``
จอดรถหน้าโรงแรมสุดหรูแห่งหนึ่งในชลบุรี ดูท่าทางเนยท่าจะตื่นเต้นมากกับาี่เคิดว่าพ่อเพามาเี่ยวทะเลครั้งนี้
"พ่อจะไม่ไปเล่นน้ำทะเลกับหนูจริงๆหรอคะ" น้องเนยทำเสียงออดอ้อนพ่อเ
"ใช่จ้ะ พ่อต้องไปทำงานนะ" ตอบ
พลันสาวน้อยตัวเล็กคนหนึ่ง็วิ่งเข้ามาหาพ่อลูกทำหน้าตาตื่นก่อนจะทักทายด้วยเสียงกระหืดกระหอบ
"เอ่อ…สวัสดีค่ะ…คือ…คุณ…ใช่มั้ยคะ แฮ่กๆ แฮ่กๆ"
"ครับ มีอะไรรึเปล่า" ถาม
"มะ…ไม่มีค่ะ แป๊ึงนะคะ" สาวน้อยพักหายใจก่อนจะตั้งสติแ้ยืดตัวขึ้น แ้จึงยกมือสวัสดีพร้อมโน้มตัวเล็กน้อย
"ดิฉัน เนาวรัตน์ สุขดี เรียกง่ายๆว่าเก้า มาเป็นพี่เลี้ยงน้องเนยตามี่…อุ๊บส์!!" เก้าพูดไม่ทันจบ ็เอื้อมมือมาปิดปากเอาไว้ พร้อมส่งสายตาและส่ายหัว เป็นสัญญาณไม่ให้เพูดมากไปกว่านี้
น้องเนยหันมองากระทำพ่อด้วยความสงสัย เอง็หันลงมามองหน้าลูกสาวแ้ค่อยๆปลดมือลง
"อาเก้าเขาจะมาู่เป็นเพื่อนลูกระหว่างี่พ่อไปทำงานน่ะลูก เดี๋ยวอาเก้าจะพาหนูไปเล่นน้ำทะเลด้วย ส่วนหนูี้ไปอา้ำเตรียมตัวลงน้ำทะเลดีกว่านะจ๊ะ" บอกลูกพร้อมส่งยิ้มหวานให้ลูกสาวเขา
"ลูกสาวผมเข้าใจว่าผมเป็นา ผมอยากให้เขาเข้าใจแบั้นต่อไป หวังว่าคุณจะเข้าใจนะ" พูดกับเก้าในระหว่างี่ลูกสาวเขากำลังอา้ำ
"ค่ะ" เก้าตอบรับด้วยสีหน้ารู้สึกผิดนิดๆ เพราะเเกือบพลาดทำความแตก
"พ่อไม่ไปกับหนูแน่หรอคะ" น้องเนยยังคงออดอ้อนพ่อเต่อไป
"พ่อต้องไปทำงานนะ ถ้าน้องเนยไม่ดื้อ เดี๋ยวกลับไปพ่อจะซื้อตุ๊กตาให้นะจ๊ะ" ตอบและเอามือลูบหัวน้องเนย
"ผมฝากน้องเนยด้วยนะ" หันมาพูดกับเก้า
"ค่ะ" เก้าตอบ
เดินาจากทั้งคู่เพื่อมาขึ้นรถ แต่เขา็ไม่ลืมี่จะโบกมือบ๊ายบายให้กับลูกสาวเขา
"ฮัลโหล…ฉันมาถึงหน้าตึกแ้ ช่วยยืนยันด้วยว่า A ทำงานเรียบร้อย" ขอคำยืนยันผ่านทางโทรศัพท์
(A ในี่นี้หมายถึงคนี่ทำหน้าี่สังหารเป้าหมาย ไม่ว่าจะเป็นใคร็ตาม หากคนๆนั้นจะถูกกล่าวถึงจะใช้โค้ดว่าA เสมอ)
"ฮ่าๆๆๆ คิดถึงบรรยากาศเก่าๆใช่มั้ยล่ะ ยืนยัน A ปฏิบัติงานเรียบร้อย งานวางู่ใน้แลป ชั้นใต้ดิน อีก5 นาทีจะเป็นช่วงเปี่เวรา นายจะต้องกวาดื้ให้เสร็จภายในครึ่งชั่วโมง" ซีโร่ตอบ
"ี่ว่าคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ็ปฏิเสธยากละนะ หึๆ" ตอบซีโร่พลางนึกถึงวันเก่าๆ
เคยทำงานเป็นคนเ็บกวาด หรือ สวีปเปอร์ หน้าี่คือาจัดากับศพี่นักฆ่าสังหารเรียบร้อย เขาต้องทำยังไงกับศพ็ได้เพื่อไม่ให้เหลือหลักฐานสาวไปถึงองค์กร เองแทบจะไม่เคยทำงานพลาดเลย จนคนในวงาตั้งฉายาเขาว่า Anubis หรือเทพผู้ำทางคนตาย และยังยกย่องให้เป็นมือ 1 ในเอเชียในเรื่องาเ็บกวาด
กระทั่งวันหนึ่ง 5 ปีี่แ้ A ทำงานพลาด เขาสังหารเป้าหมายไม่ครบทุกคน ในระหว่างี่กำลังปฏิบัติาู่เป้าหมายฟื้นขึ้นมาเจอกับี่กำลังจะาำศพไปเผา เคิดว่านั้นคือคนฆ่าทุกคน เคว้าปืนี่วางู่ข้างศพสามีเขึ้นมาเล็งมาี่และเหนี่ยวไก
ปังง!!!
ะุแหวกาาพุ่งะร่างไ้วิญญาณี่แบกู่ โชคีเืเกินี่เไม่ใช่ืปื ฝีมือายิงปืนเจึงาวิญญาณใครไ่ไ้ง่ายๆ ีทิ้งร่างไ้วิญญาณบ่าแ้ีเข้าไปแ่ปืนา
กลับมาี่ปัุั!
{เสียงแจ้งเตือนโทรศัพท์ดังขึ้น}
"ี้เริ่มเปี่เวราแ้ เริ่มกวาดื้ได้…Zero" เปิดอ่านข้อความจากซีโร่
เปิดประตูเข้าไปใน้แลป เขาสวมถุงมือและเดินดูรอบๆ แลปนี้น่าจะเป็นแลปสำหรับวิจัยอะไรสักอย่างเี่ยวกับสัตว์ โต๊ะทำงานี่ตั้งชิดู่กับตู้ปลาขนาดยักษ์ ด้านหน้ามีศพนักวิทยาศาสตร์ชายคนหนึ่งนอนเสียชีวิตู่
"เขาเป็นใคร" ส่งข้อความกลับไปี่ซีโร่ สวีปเปอร์ทุกคนมีสิทธิ์ได้รู้ว่างานเขาเป็นใคร พฤติกรรมเป็นอย่างไร เพื่อผลลัพธ์าทำงานี่จะทำให้ดูแนบเนียนี่สุด
"ดร.ู นักวิทยาศาสตร์ชาวเกาหลี ี่พยาาตัดต่อพันธุกรรมบางอย่างปลาปิรันญ่ากับมนุษย์ เขามักจะทำทุกอย่างด้วยตัวเองเสมอ เราฆ่าเขาด้วยสารเคมีเขาเอง" ซีโร่ตอบ
ระหว่างนั้น ยังคงสำรวจ้แลปต่อไป ใน้มีเอกสารเี่ยวกับสารเคมีหลายชนิดี่ส่งผลข้างเคียงต่อหนูและมนุษย์นอกาี้เขายังพบตัวอย่างสารเคมีเหล่านั้นโต๊ะทำงาน ดร.ูด้วย
"ต้องเอาศพไปข้างนอก ในนี้จัดายากเกินไป" คิดในใจ
ครืดด…ครืดด
โทรศัพท์สั่นู่ในกระเป๋ากางเกงเขา
"ฮัลโหล…นายไม่ควรโทรมาี้นะซีโร่" ตำหนิซีโร่
"แย่แ้ ไอ้าเวรต่อไปมันมาก่อนเวลา ี้มันกำลังเดินลงไป" ซีโร่โทรมาเตือนอย่างเร่งด่วน
"ห้ะ…ถ้ามันเปี่เวร มันต้องอ่านบันทึกประจำวันาก่อนหน้า และต้องเข้ามาตรวจื้ี่ ถึงตอนนั้นเราซวยแน่" ตอบซีโร่
"ไม่ซวย ถ้ามันไม่ตรวจื้ี่" ซีโร่ตอบเหมือนได้ไอเดียอะไรบางอย่าง
"หมายความว่าไง" ถามกลับ
"ี้มันู่หน้าประตูตู้ปลา" ซีโร่รายงาน
ี้หัวใจเต้นตึกตัก ด้วยความหวาดระแวง ถึงจะเป็นสวีปเปอร์มือ 1 แต่เขาไม่ใช่นักฆ่า ไม่มีทักษะาต่อสู้ แค่าทั่วไป เขาอาจจะซวยได้
"เขาู่้แลปแ้" ซีโร่รายงานต่อไป
เสียงารายงานซีโร่ทำเอาหัวใจตกไปู่ตาตุ่ม เมื่อรู้ว่าี้เขากับาห่างกันเพียงประตูกั้น
"เขาหยุดแ้ เขานั่งอ่านหนังสือพิมพ์พร้อมกับเตรียมกาแฟ เขาไม่แตะรายงานบันทึกประจำวันเลย ฉันบอกนายแ้ ไม่ซวย" ซีโร่รายงานด้วยน้ำเสียงี่เรียบเฉย
ถอนหายใจเฮือกใหญ่ แต่เขาไ่ไ้ยกเขาออกจากอก เพียงเอาลูกใหม่มาวางแทน เพราะถ้ามีานั่งู่แบี้ เขาจัดากับศพไ่ไ้แน่ๆ เหลือเวลาอีก 20 นาทีในาจัดากับศพ ดร.ู ก่อนี่าี่นั่งสบายใจู่หน้า้จะรับเวรต่อ หันไปเจอชุกราวแลป เขาจึงได้ไอเดียี่จะจัดาศพ
"วันนี้ฉันต้องวัดดวงกับทุกอย่างเลยรึยังไงกันนะ…" บ่นกับตัวเองพร้อมกับคว้าชุดกราวมาใส่
"สวัสดีครับคุณ…เอ่อ…ธวัชชัย" เดินาพร้อมกับทักทายาี่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์ู่ ชำเลืองมองป้ายชื่อาี่ติดู่อกข้างซ้ายเขา
"มันคิดจะทำอะไรวะ" ซีโร่ี่แฮ็กระบบกล้องวงจรปิดแอบดูู่ตลอดเวลา
"คุณเป็นใคร?" าถาม และดูท่าทางจะแปลกใจไม่ใช่น้อย
"ผู้ช่วย ดร.ู ครับ" ตอบแบบวัดใจ ทั้งๆี่รูู้่แก่ใจว่า ดร.ู ี่ชอบทำอะไรด้วยตัวเองนั้นย่อมไม่เคยมีผู้ช่วย
ามองหน้าด้วยความสงสัย เขาค่อยวางหนังสือพิมพ์ไว้ี่ตัก ส่วนมือซ้ายค่อยๆเอื้อมไปโต๊ะี่มีรายงานบันทึกประจำวันวางู่ ตอนนั้นใจไมู่่กับเนื้อกับตัวแ้
"ดร.ู เขาให้ผมาขอกาแฟครับ" พูดขึ้นด้วยเสียงี่ไม่ปกตินัก
าคนนั้นชะงักมือพร้อมกับชี้นิ้วไปี่โต๊ะ
"นั่นไง กาแฟ" าบอกพร้อมชี้มือไปี่กา
"ครับ ขอบคุณครับ" ก้มตัวขอบคุณพร้อมหันไปี่กาต้มกาแฟ พร้อมค่อยๆรินกาแฟใส่แก้วกระดาษ หางตาเขา็หันไปเจอเข้ากับท่อแป๊เหล็กขนาดเหมาะมืออันนึง ค่อยๆวางกาต้มกาแฟไว้ี่เิ หลังจากนั้นเขา็หันหลังเดินเข้ามาใน้เช่นเิ เปิดเอกสารดูผลสารเคมีี่ส่งผลต่อหนูทดลอง
"Dreaminate Toxin ส่งผลต่อระบบประสาทให้มีอาาเหม่อลอยและสมองจะถูกหยุดไม่ให้จดจำช่วงเวลาี่ยาออกฤทธิ์ หากใช้ปริมาณมากเกินไปจะส่งผลให้ความจำช่วงก่อนหน้าถูกทำลายไปด้วย"
คว้าขวดยาดังกล่าวมาก่อนจะหยดมันลงไปในกาแฟ แ้เดินออกไปนอก้ พอดีช่วงเวลาเดียวกันกันาี่ลุกมาทำท่าจะชงกาแฟ
"อ๊ะๆๆๆ ไม่ต้องชงใหม่หรอกครับพี่ อันนี้ ดร.ู บอกว่าเขาไม่กินแ้ พี่เอาอันนี้ไปกิน็ได้ครับ ผมปรุงด้วยสูตรพิเศษ พี่จะต้องติดใจแน่นอน" ยิ้มกรุ้มกริ่มพลางยื่นกาแฟให้า
"ขอบใจมากน้อง อื้มมม…อร่อยจริงด้วยแฮะ" ากล่าวพร้อมจิบกาแฟี่รับมา
เดินกลับเข้ามาใน้ ระหว่างรอเวลาให้ยาออกฤทธิ์ลองเอายา 3 ขวดี่เหลือมาลองป้อนหนูทดลอง
ขวดแรก "Scolomophie" หนูทดลองี่กินเข้าไปหงายท้องตึงอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนมันจะตายในทันที
ขวดต่อมา "Methamphetamine" ขวดนี้เห็น็รู้ได้ทันทีว่ามันคือสารประกอบยาเสพติดชนิดนึง ไม่ี่วินาทีหลังจากี่หนูกินสารนี้เข้าไป มันกระโดดโลดเต้นอย่างบ้างคลั่ง แถมยังไล่ัหนูตัวอื่นในตู้อีก
ขวดสุดท้าย "Propofolate" ลองให้หนูกินสารนี้ ผลาคือ มันเชื่องช้าลง ช้าจนถูกหนูตัวี่สองัไปทั้งตัวมันไม่หนี ไม่หลบ ไม่แม้แต่จะป้องกันตัวเองเลยจนกระทั่งมันตายเพราะถูกั
ฟุบ…หันไปทางประตู เพราะเหมือนจะได้ยินเสียงเหมือนกับกระดาษหล่นในอีก้นึง ค่อยๆแง้มประตูออกไปดู าคนนั้นหลับไปแ้ หนังสือพิมพ์ในมือจึงหล่นลงหื้น เริ่มหอบศพาพร้อมกับคว้าเอาท่อแป๊เหล็กี่วางู่ใน้ รปภ.มาด้วย วางศพ ดร.ู ไว้หน้าประตูตู้ปลา เขาใช้ท่อแป๊งัดวาล์วน้ำเพื่อให้น้ำในตู้ปลาปิรันญ่าถูกถ่ายไปไว้อีกี่พร้อมกับระบบกรองน้ำชั้นยอด ี่จะไม่หลงเหลือหลักฐานไว้ในน้ำ เมื่อน้ำหมดตู้แ้ เขาจึงเปิดประตูและำศพ ดร.ู ไปไว้ในตู้ปลานั้นก่อนี่จะปิดประตูไว้ เริ่มใช้ท่อแป๊งัดวาล์วกลับมาทางเิเพื่อถ่ายน้ำและให้ปลาปิรันญ่ามาว่ายู่ในตู้ แต่ถึงอย่างนั้นปลาปิรันญ่ากลับไม่เข้าักินศพดร.ู เพราะโดยสัญชาตญาณมัน มันจะจู่โจมเมื่อมีสิ่งเร้าเท่านั้น แต่นั่น็ไ่ไ้ผิดไปจากสิ่งี่คิดไว้ เขากลับไปี่้แลป เพื่อเอาสาร Methamphetamine มา เขากรอกสารเคมีลงไปในตู้เกือบครึ่งขวด หากดูจากหนูทดลองแ้ ถ้าสารนี้ออกฤทธิ์เมื่อไร เสื้อผ้า ดร.ู เอง็อาจจะไม่เหลือไว้ให้เห็น
เดินย้อนมาี่้แลป เขาจับหนูใส่กรงขนาดเล็ก ก่อนจะำไปปล่อยี่แผงวงจรควบคุมประตูเปิดปิดตู้ หนูี่ถูกฉีดสารกระตุ้นเข้าไป ไล่ทำลายระบบสายไฟอย่างบ้างคลั่ง ในขณะเดียวกัน ปลาปิรันญ่าจำนวนกว่า 10 ตัว ็เริ่มเข้าักินา ดร.ู แ้ สิ่งี่เหลือาี้ ็แค่ำทุกอย่างไปไว้ี่เิ ท่อแป๊เหล็กใน้ รปภ. Pippete ี่ใช้ป้อนยาหนู ขวดสารเคมี หรือแม้แต่แก้กาแฟ เขาเอง็ไม่ลืมี่จะำมาด้วย เพราะขืนวางไว้ มีหวังถูกจับได้แน่ๆ ใส่ชุดกราวเดินออกทางประตูหน้าตึกโดยไม่ถูกสงสัย เขาขึ้นรถและแวะปั๊มน้ำมันเพื่อทิ้งชุดกราวก่อนจะขับรถกลับโรงแรมด้วยความโล่งใจ
รถระหว่างทางจากโรงแรมกลับบ้าน
"พ่อจ๋า อาเก้าใจดีมากๆเลย ตามใจทุกอย่างเลย" น้องเนยี่ตัวดำจากแดดเผาคุยจ้อด้วยความตื่นเต้น
"งั้นหรอจ๊ะ หนูชอบอาเก้าหรอจ๊ะ" ตอบลูกสาวขณะี่สมาธิู่กับาขับรถพ
"ใช่ค่ะ หนูชอบอาเก้ามากๆเลย พ่อล่ะ ชอบอาเก้ามั้ย" น้องเนยถามพ่อด้วยความเดียงสาเด็ก
"อ่า…เอ่อ…จ้ะๆ ถ้าลูกชอบ พ่อ็ชอบจ้ะ" ตอบด้วยน้ำเสียงกระอักกระอ่วนด้วยกลัวว่าลูกสาวจะเข้าใจความหมายคำว่าชอบเขาผิด
__________________________________________________________________________________________
"เป็นไงบ้างซีโร่" เสียงผู้หญิงเอ่ยถามชายี่มีนามแฝงว่าซีโร่
"ครับ หัวหน้า สมแ้ี่เขาได้ชื่อว่า อนูบิส งานเขาเฉียบขาดมากครับ" ซีโร่ตอบ
"โอนเงินให้เขา แ้มอบหมายงานต่อไปได้เลย" ผู้หญิงคนนั้นกล่าวพร้อมเดินออกจาก้ีู่่ชั้นสุดโรงแรม
"ครับ ไม่มีปัญหาครับ" ซีโร่กล่าว……
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??