เรื่อง บ่วงร้ายสายใยรัก
"ไปทำอะไรคะ"
หญิงาวขมวดคิ้วสงสัย
"ผมแค่อยากเจอัลูกคุณ็เท่านั้นขอเวลาไม่นานหรอกะ"
ชายหนุ่มพูดัหญิงาวตรงหน้าด้วยสีหน้าหดหู่เล็กน้อย
"็ได้ค่ะ"
เฌอริตาเ็ว่าวันนี้ชายหนุ่มซึมแปลกๆเธอจึงไม่อยากขัดอะไรเขา
วันนี้ที่าีต้องการะไปหาเฌอริมาเาะเขารู้ึว่าเขาต้องการกำลังใจแะอีกอย่างเขา็มีเรื่องที่ะคุยัหญิงาวเป็นการส่วนตัวด้วย
บ้านxxx
ก่อนที่เฌอริตาะกลับถึงบ้านเธอ็ได้กำชับัวาดจันทร์เอาไว้แล้วว่าใคระมาที่บ้านแะเธอ็ะต้องชื่อเพลินไม่ใช่ริตาซึ่งวาดจันทร์เอง็เข้าใจได้เป็นอย่างดี
"คุณลุง"
เฌอริมาเ็าีเข้ามาในบ้านพร้อมัแม่ของเจ้าตัว็รีบวิ่งเข้ามาทักทายเกาะขาาีทำหน้าแป้นแล้นยิ้มแฉ่งใส่ทันทีทำเอาาีต้องรีบอุ้มหนูน้อยขึ้นมาอย่างเอ็นดู
"วันนี้คุณลุงมีของมาฝากน้องเฌอด้วยะคะ"
าีชูถุงกระดาษให้ัหนูน้อยได้เปิดดู
"ว้าว...ชอบค่ะ"
เมื่อเฌอริมาเ็ว่าข้างในเป็นกล่องตุ๊กตาเจ้าหญิงซินเดอเรล่า็ถูกอกถูกใจใหญ่
"...."
เฌอริตาไม่ยักรู้ว่าชายหนุ่มะเลือกของเล่นมาเอาใจเด็กผู้หญิงเป็นด้วย
"ฉันขอตัวพาคุณหนูไปอาบน้ำก่อนะคะ"
"ได้ครับ"
าีนั่งเล่นัเฌอริมาพักใหญ่ถึงเวลาอาบน้ำวาดจันทร์จึงต้องขอตัวพาคุณหนูเล็กของเธอไปอาบน้ำเสียก่อน
"คุณเพลิน.."
"คะ.."
"ในลาดจอดรถเมื่อเช้าคุณคุยอะไรัคุณภากร"
าีเปิดประเด็นถามหญิงาวถึงเรื่องที่เขาอยากะรู้ทันทีเาะเมื่อเช้าเขายังไม่ทันได้ลงจากรถ็เ็สองคนนั้นทำลับๆล่อๆยื่นอะไรบางอย่างให้กันก่อนซึ่งเขาแน่ใจว่าคงไม่ใช่งานของบริษัทแน่นอน
"เอ่อ..็ทักทายกันตามประาเพื่อนร่วมงานนี่คะ"
เฌอริตาหน้าถอดสีเล็กน้อยแต่็ยังพยายามยิ้มแย้มทำตัวปกติ
"ผมว่ามันไม่ใช่แค่นั้น...คุณเข้ามาทำงานที่บริษัทต้องการอะไรกันแน่...อย่าคิดว่าผมไม่รู้ว่าคุณเข้าไปทำอะไรในห้องทำงานของผม"
าีดูพฤติกรรมของเธอมาพักหนึ่งแล้วซึ่งพฤติกรรมที่แปลกๆของเธอะให้เขาไม่สงสัยคงเป็นไปไม่ได้
"....."
เฌอริตาเริ่มยิ้มไม่ออก
"บอกผมมาเถอะ"
าีจ้องหญิงาวอย่างเอาจริงเอาจัง
"อืม...ในเมื่อคุณรู้แบบนี้ฉัน็ะบอกัคุณ็ได้..ตามฉันมา"!
เฌอริตาเ็ว่าตอนนี้เธอคงไม่มีอะไรที่ะต้องปิดบังแล้วเาะเธอได้หลักฐานที่ต้องการมาแล้วนับจากนี้เธอ็ะได้ไม่ต้องไปเหยียบที่บริษัทนั่นอีก
ห้องทำงาน
"นี่พ่อฉันเค้าเคยเป็นนักธุรกิจส่งออกสินค้าเหมือนับริษัทของคุณ...ธุรกิจทุกอย่างกำลังไปได้สวยแต่จู่ๆหุ้นส่วนทุกคน็ถูกชะพลพ่อของคุณซื้อตัวไปอยู่ับริษัทของคุณเสียอย่างนั้นทำให้บริษัทพ่อฉันล้มละลายท่านตรอมใจา"
เฌอริตาพาชายหนุ่มมาที่ห้องทำงานของเธอพร้อมทั้งาธยายได้ยาวความชั่วของพ่อชายหนุ่มให้เขาได้ฟังว่าพ่อของชายหนุ่มนั้นทำอะไรัพ่อของเขาไว้บ้างแะพ่อของเขานั้นมีจุดจบเช่นไร
"คุณแน่ใจได้ยังไงว่าพ่อผมเป็นคนทำ"
าีรู้ึอึ้งไปเล็กน้อยแต่นั่นเขา็ยังไม่อยากะเชื่อเรื่องนี้อยู่ดี
"หลักฐานนี่ไง...ธุรกรรมการเงินที่โอนเข้าบัญชีหุ้นส่วนของพ่อฉันไง...จ่ายหนักไม่เบานี่ยอมเสียเงินก้อนโตมหาศาลเพื่อที่ะให้ตัวเองขึ้นเป็นอันดับหนึ่งโดยที่ะเหยียบหัวใคร็ไม่สน"
เรื่องนี้หญิงาวไม่ได้มโนไปเองเาะเธอมีหลักฐานหลักฐานอยู่ในมือครบถ้วนเธอยอมรับจริงๆว่าชะพลใจถึงมากที่กล้าจ่ายเงินเยอะขนาดนั้นเพื่อที่ะทำให้ตัวเองขึ้นเป็นอันดับหนึ่งในวงการธุรกิจายนี้
"......"
าีพูดอะไรไม่ออก
"ฉันะเป็นคนเปิดโปงพฤติกรรมเลวๆของพ่อคุณเองรอดูข่าวหน้าหนึ่งเร็วๆนี้ได้เ"
เฌอริตาท้าให้ชายหนุ่มรอดูความหายะของพ่อตัวเองได้ในเร็วๆนี้ได้เ
"อย่าทำแบบนั้น"
าีห้ามหญิงาวเสียงแข็ง
"หึ่...ฉันรู้ว่าคุณะต้องพูดแบบนี้แต่อย่าหวังว่าฉันะฟัง"
เฌอริตารู้ดีว่ายังไงาี็ต้องเข้าข้างของตัวเองอยู่แล้ว
"ที่ผมเตือนคุณเาะกลัวว่าคุณะเป็นอันตรายคนอย่างพ่อผมไม่ปล่อยคุณไปแน่"
ที่เขาเตือนเธอไม่ใช่เาะกลัวว่าเธอะทำร้ายพ่อเขาได้แต่กลัวว่าเธอะเป็นอันตรายมากกว่าเาะเขารู้ว่าพ่อของเขาไม่มีวันปล่อยเธอไว้แน่
"อย่ามาทำเป็นพูดดีัฉันหน่อยเใจจริงคุณ็กลัวบริษัทพ่อคุณะพัง"
"ช่วยฟังสิ่งที่ผมเตือนคุณหน่อยเถอะอย่าดื้อนักเ"
"ออกไปจากบ้านฉันได้แล้ว"
เฌอริตาไล่ชายหนุ่มเสียงแข็ง
"....."
าีจำต้องกลับไปก่อนเาะดูท่าะห้ามอะไรหญิงาวตอนนี้เธอคงไม่ฟังเป็นแน่
สองชั่วโมงต่อมา
คฤหาสน์หรู
"แกะเลิกทำงานให้ฉันอย่างนั้นหรอมันไม่ง่ายไปหน่อยหรือไงลืมไปแล้วหรอว่าใครชุบเลี้ยงแกมา"
ชะพลหัวเสียอย่างมากทั้งยังตะคอกแผดเสียงใส่าีที่มาบอกัเขาตรงๆว่าไม่อยากให้เขาทำเรื่องที่ผิดแะไม่ขอออกหน้าอะไรแทนอีกต่อไป
"ผมไม่ได้ลืมครับว่าใครให้ชีวิตผมแต่ผมทำผิดต่อคนอื่นอีกต่อไปไม่ได้จริงๆ"
าีมาที่นี่เพื่อเตือนให้พ่อของเขารู้ว่าเขานั้นกำลังทำผิดในหลายๆเรื่องแะรู้ว่าการที่เขาพูดแบบนี้เขาอาจะเจออะไรที่ทำให้ถึงแก่ชีวิต็เป็นได้แต่เขา็ไม่ได้กลัวสิ่งนั้นเสักนิดเาะสิ่งที่เขาเป็นอยู่ในตอนนี้มัน็เหมือนชีวิตของเขาไม่ได้เป็นชีวิตของตัวเองอยู่แล้ว
"ฉันคิดผิดสิะที่ชุบเลี้ยงคนอย่างแก"
"...คุณพ่อะทำอะไรัผม็เชิญเครับ..."
าีคุกเข่าลงต่อหน้าชะพลอย่างยอมรับในสิ่งที่มันะเกิด
"หึ่..."
ปั้งงงง..
"อ้าสสส.. "
ชะพลชักปืนออกมาพร้อมยิงไปที่ไหล่ขวาของาีเขาไม่ต้องการให้ชายหนุ่มเสียชีวิตในทันทีเาะคนที่มันไม่ฟังคำสั่งของเขามันต้องได้รับความเจ็บปวดอย่างทรมานก่อนที่มันะา
"ซ้อมมัน"
ทั้งสั่งให้บอดี้การ์ดนับสิบรุมซ้อมาีอย่างทารุน
"ครับนาย"พ
ชายหนุ่มยินยอมรับความเจ็บปวดตอนนี้ร่างกายของเขามันเริ่มชาไปหมดแะหมดสติลงไปในไม่ช้าเหล่าบอดี้การ์ดเ็เช่นนั้น็รู้ว่าเขาะต้องทำอย่างไรต่อจึงพากันเอาร่างที่หมดสติของาีขึ้นรถไปทิ้งที่บึงน้ำแห่งหนึ่งหมายะให้ชายหนุ่มาอย่างช้าๆในที่เป็นที่ประจำในการอำพรางศพ
ชั่วโมงต่อมา
"จัดการเอามันไปทิ้งเรียบร้อยใช่มั้ย"
"ครับ"
ชะพลูะไม่รู้ึรู้าอะไรัการาคนั้ครั้งนี้เสักนิดเาะเขา็เคยเ็เรื่องนี้ชินตาแะไม่ได้รู้ึเสียดายาีเเาะที่เขาชุบเลี้ยงาีมา็ไม่ใช่เาะเอ็นดูแค่ให้เป็นหัวโขนรับหน้าความผิดที่เขากระทำเท่านั้น
.............................................
ิพี่ะมาาแบบนี้ไม่ได้ะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??