เรื่อง ตราบาปร้ายคล้องใจรัก

"เอาเถอะน่างานแค่ไม่กี่ชั่วโมงได้เงินตั้งหลายหมื่นไม่เอาหรือไง"

"แล้วฉันต้องทำอะไรบ้าง"

"ก็คอยดูแลพูดคุยกับลูกค้าเท่านั้นเสร็จงานเค้าอนุญาตให้เธอกลับเธอก็กลับได้"

"แค่นั้นจริงๆใช่มั้ย"

นิชาถามคัพเค้กให้แน่ใจอีกรอบเพราะงานที่ทำไม่กี่ชั่วโมงแล้วได้เงินดีนั้นมันไม่ค่อยน่าไว้ใจเท่าไร

"อืม.."

เมื่อได้รับคำยืนยันจากปากคัพเค้กนิชาก็เชื่อใจและไม่ได้ซักถามอะไรต่อ

หญิงสาวแต่งหน้าอ่อนๆปล่อยผมดัดลอนคลายๆเงาสลวยเปลี่ยนชุดเป็นชุดซาตินสีโรสโกลสายเดี่ยวคอวียาวเลยเข่าแหวกขึ้นมาถึงขาอ่อนชุดนี้เข้ากับหุ่นของเธออย่างมากเพราะคนซ่อนรูปแบบหญิงสาวเมื่อได้ชุดที่เผยทรวดทรงองเอวทำให้เธอดูสง่าอย่างมากและสวมรองเท้าส้นสูงสีเงินรับกับเท้าขาวๆขาเรียวๆของเธอได้เป็นอย่างดี

เมื่อนิชาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วคัพเค้กจึงรีบพาเธอไปส่งที่โรงแรมในช่วงหัวค่ำทันที

โรงแรมxxx

"ตื่นเต้นหรอ"

คัพเค้กหันหน้ามามองคนที่กำลังเดินตามหลังเข้าลิฟท์ด้วยรอยยิ้มที่มีเลศนัย

"....."

นิชาพยักหน้าเบาๆเธอไม่ปฏิเสธเลยว่าตอนนี้เธอตื่นเต้นจริงๆ

"หายใจเข้าลึกๆ...ทำงานแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง"

"อืม.."

เมื่อลิฟท์เปิดด้านบนของโรงแรมนี้แปลกกว่าชั้นอื่นเพราะเป็นชั้นที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้นนับว่าคนที่เช่าที่นี่เงินหนักพอตัว

ติ๊งงงง

"งั้นฉันไปก่อนนะ"

คัพเค้กกดกริ่งหน้าห้องพร้อมยกมือมาลูบหลังนิชาเบาๆและเดินกลับออกไปทันทีเธอไม่รู้หรอกว่าคนที่มาเช่าที่นี่เป็นใครแต่เห็นว่าเป็นเศรษฐีต่างชาติก็คงไม่พ้นคนแก่หงำเหงือกที่อยากจะหาความสุขใส่ตัวโดยใช้บริการเมียเช่าระดับพรีเมี่ยมเหมือนรายก่อนๆที่มาเช่าโรงแรมของเธอเป็นแน่

"เอ่อ.."

นิชามองตามหลังคัพเค้กจนเธอเข้าลิฟท์ลงไปด้วยอาการโหวงเหวงในใจแปลกๆเพราะจากนี้เธอจะต้องเผชิญอะไรด้วยตัวคนเดียวแล้วยิ่งเป็นงานที่เธอไม่เคยรู้ไม่เคยลองเสียด้วยจึงตื่นเต้นมากพอสมควร!

แกร๊กก

"ส...สวัสดีค่ะ"

นิชาเงยหน้าไล่มองคนที่เปิดประตูมาด้วยสีหน้าตื่นเต้นคนตรงหน้าเธอใบหน้าเข้มหนวดเคราเฟิ้มผมยาวดำเทารวบมัดไว้ด้านหลังดูคราแรกก็รู้ว่าไม่ใช่คนไทยเพราะร่างสูงใหญ่จนขนาดเธอใส่ส้นสูงหลายนิ้วแล้วหัวเธอยังไม่ถึงไหล่เขาด้วยซ้ำ

"เข้ามาสิ"

ชายหนุ่มร่างสูงที่อยู่ในชุดเสื้อแขนยาวกางเกงขายาวสีขาวผ้าลินินสบายๆที่ดูเข้ากับเขาได้เป็นอย่างดีเรียบๆแต่ดูสง่าเขาเดินนำหน้าหญิงสาวเข้ามาในห้องและทิ้งตัวลงนั่งไขว่ห้างอย่างสบายใจที่โซฟานุ่ม

ใบหน้าตอนนี้้ปื้อนยิ้มอ่อนๆเมื่อหญิงสาวที่เขาให้แซนดี้คัดมาให้นั้นถูกใจเขาเป็นพิเศษทั้งเครื่องหน้าเครื่องผมรวมไปถึงรูปร่างเครื่องแต่งกายหญิงสาวคนนี้ถือว่าเป็นของดีใช้ได้ยิ่งดวงตากลมโตที่มองเขาอย่างตกใจในคราแรกเขายิ่งชอบ

"...."

นิชาเดินตามชายหนุ่มมานั่งที่เก้าอี้โซฟาอีกตัวที่อยู่ติดกับโซฟาตัวยาวที่ชายหนุ่มนั่งอยู่

"เธอชื่ออะไร"

เอริคหันไปถามชื่อหญิงสาวเบาๆทั้งมองเธอด้วยสายตาที่สงสัยเล็กน้อยไม่เข้าใจว่าเธอทำไมถึงไปนั่งเสียห่างเขาขนาดนั้นหากเป็นผู้หญิงที่บริการคนอื่นมาถึงก็แทบจะนั่งตักขอวเขาอยู่แล้ว

"นิชาค่ะ"

หญิงสาวตอบกลับด้วยรอยยิ้มทั้งนั่งตัวเกร็งเพราะเริ่มต้นไม่ถูกว่าจะดูแลเขาอย่างไรเพราะเจ้าตัวยังไม่ได้เอ่ยสั่งว่าิยากได้อะไรบ้าง

"นวดเป็นมั้ย"

"พอได้ค่ะ"

นิชาพยักหน้าเบาๆ

"อืม..ฉันปวดบ่าจัดการให้หน่อย"

เอริคได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็จัดการถอดเสื้อโชว์แผงกล้ามที่เป็นมัดๆแก่สายตาหญิงสาวและหันหลังให้เธอ

"เอ่อ.."

นิชาถึงกับตะลึงนิ่งงันทำอะไรไม่ถูก

"เร็วสิ"

เอริคเอ่ยเสียงแข็งอีกรอบเพราะสาวเจ้ายังไม่มาถึงตัวเขาเสียที

"ค่ะ"

นิชาเห็นว่าน้ำเสียงของชายตรงหน้านั้นเริ่มมีอาการไม่พอใจเธอจึงต้องกลั้นใจลุกมาประชิดตัวชายหนุ่มและใช้มือเรียวของเธอนวดบ่าที่หนาๆของเขาทันที

ไอ้นวดเธอก็เคยนวดให้ะ่อของเธออยู่บ่อยครั้งแต่ก็ไม่เคยต้องนวดให้คนร่างใหญ่แบบนี้เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะใช้แรงแค่ไหนเขาจึงจะผ่อนคลายจึงใช้แรงเท่าที่มีทั้งหมดบีบนวดให้ชายหนุ่มหวังว่าเขาจะรู้สึกผ่อนคลายได้เพราะเธอก็ทำสุดความสามารถแล้วจริงๆ

"แรงมีแค่นี้หรอ"

เอริคเอียงหน้าไปหาหญิงสาวเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้รู้สึกว่าแรงมือของเธอช่างมีน้อยนิดเสียเหลือเกินพ

"ฉันไม่ค่อยถนัดเรื่องนวดเท่าไรต้องขอโทษคุณด้วยนะคะ"

นิชาเอ่ยด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อยทั้งรีบเพิ่มแรงมือเข้าไปอีก

"ถนัดแต่บริการอย่างอื่นงั้นสิ"

เอริคยกยิ้มเบาๆ

...................................................