เรื่อง ตราบาปร้ายคล้องใจรัก
"ขอบคุณครับวันนี้ขายของหมดเร็วจังเลยนะครับ".
อลันเห็นแผงกล่องก๋วยเตี๋ยวลุยสวนเหลือน้อยแล้วไม่คิดว่าวันนี้จะหมดไวนี่ยังไม่แปดโมงเช้าเลย้ซ้ำ
"วันนี้นิทำของน้อยน่ะค่ะเพราะเมื่อคืนมีออเดอร์อาหารคลีนเยอะ"
วันนี้นิชามีเวลาเตรียมวัตถุดิบลุยสวนน้อยเพราะออเดอร์อาหารคลีนเมื่อคืนค่อนข้างเยอะ
"ขยันแบบนี้นี่เอาเงินไปเก็บไว้ไหนหมดครับเนี่ยพักบ้างนะครับระวังจะป่วยเอานะ"
อลันเอ่ยหยอกนิชาเฉกเช่นทุกวันเพราะเขานั่นแอบมีใจให้หญิงสาวน่าตาน่ารักน่าชังคนนี้ตั้งแต่แรกเห็นไม่อย่างนั้นคงไม่เสนอให้เช่าทาวน์เฮ้าส์ของเขาในราคาถูกๆหรอกแต่สาวเจ้าดูเหมือนจะไม่รู้เลยว่าเขาคิดกับเธอเช่นไร
"ป่วยก็จะกลัวอะไรล่ะคะคลินิคอยู่ติดกันขนาดนี้"
นิชาอมยิ้มเล็กน้อยพรางมองไปทางคลินิค
"นั่นสินะ...ถ้าแม่ค้าคนขยันป่วยมาทั้งทีพี่จะเลี้ยงไข้นานๆเลย"
"ได้้หรอคะ"
"ล้อเล่นครับงั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"`
"ค่ะ"``
อลันเดินกลับเข้าคลินิคไป้รอยยิ้มทุกวันเพราะเขาจะเจอหน้านิชาทุกเช้ารอยยิ้มของนิชาเปรียบเหมือนกำลังใจในการทำงานของเขาอย่างดีเลยทีเดียว
เย็นของวัน
"ครบหรือยังนะ"
นิชาขับรถมอเตอร์ไซต์มือสองของเธอมาหาซื้อวัตถุดิบในตลาดเมื่อซื้อของได้พอสมควรแล้วจึงมานั่งเชคอยู่ตรงเก้าอี้สาธารณะที่ตลาดว่าของที่เลือกซื้อมานั้นครบหรือไม่เพราะจะได้ไม่ต้องมาอีกรอบ
"่้ค่า.. ่หนู้"
"ว้าย.."
"พี่คะ่หนู้"
นิชาใจแทบตกไปอยู่ตาตุ่มเมื่อจู่ๆก็มีเด็กสาวใส่ชุดนักเรีบนม.ปลายวิ่งมาหลบที่หลังเธอแถมยังมีชายฉกรรจ์ที่ดูไม่น่าไว้ใจสองคนวิ่งตามมา้
"พวกนายเป็นใครทำร้ายผู้หญิงทำไม"
นิชาเห็นว่าเด็กสาวน่าจะถูกไล่ทำร้ายเธอจึงออกตัวปกป้องเด็กสาวคนนั้นทันทีเพราะไม่ชอบการทำร้ายคนไม่มีทางสู้เป็นที่สุด
"ก็แม่มันติดเงินหมื่นนึงไม่ยอมจ่ายก็ต้องทวงสิวะ"
ชายร่างสูงชุดดำตรงหน้านิชาตะคอกใส่ทั้งสองสาวจนสะดุ้งเฮือกเล็กน้อย
"แม่หนูเสียแล้วจะเอาเงินที่ไหนให้พวกพี่ล่ะจ้ะ"
เด็กสาวพูด้น้ำเสียงสั่นเครือที่เธอถูกตามอยู่แบบนี้ก็เพราะว่าไม่มีเงินใช้หนี้นั่นเอง
"ไม่มีแกก็มากับฉันไปทำงานใช้หนี้ที่คลับ"
"ไม่ไปหนูไม่อยากขายตัว..พี่สาว่หนู้..ฮื่อๆๆๆ.."
ชายสองคนพยายามลากตัวเด็กสาวให้ไปกับพวกเขาให้ได้เพราะหากไม่มีเงินจ่ายก็ต้องทำงานใช้หนี้
"หมื่นนึงใช่มั้ย"
นิชาได้ยินดังนั้นก็พลันนึกถึงตัวเองเธอจะไม่ปล่อยให้เด็กคนนี้เป็นเหยื่อของใครเด็ดจาดจึงตัดสินใจพูดสิ่งที่เธอต้อวการออกมา
"อะไร"
ชายสองคนหยุดชะงักการกระทำแล้วหันมาหานิชาอย่างสงสัย!
"น้องเค้าติดหนี้พวกนายหมื่นนึงใช่มั้ย"
"เออ.."
"ถ้าใช้แล้วจะจบมั้ย"
"จบสิวะที่ตามเนี่ยก็อยากจะได้เงินคืนไง"
"ตามฉันมาเดี๋ยวฉันไปกดเงินให้"
"ข..ขอบคุณพี่สาวมากเลยนะจ้ะ"
เด็กสาวไหว้นิชาจนแทบจะกราบที่เธอเหมือนนางฟ้ามาโปรดเธอในตอนนี้จริงๆ
"ทีหลังไม่มีคืนก็อย่ามายืมอีกล่ะ"
หลังจากที่นิชากดเงินมาให้คนพวกนั้นแล้วเด็กสาวก็ถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
เงินหมื่นของนิชาตอนนี้ถึงแม้ว่ามันจะดูเยอะสำหรับเธอแต่เมื่อแลกกับชีวิตคนๆนึงทีืจะไม่ถูกกระทำทารุณมันก็คุ้มมากๆที่เธอจะเสียมันไปเพราะเงินทองไม่ตายก็หาเอาใหม่ได้
"พวกนั้นทวงหนี้โหดแบบนี้เรายังไปยืมพวกนั้นอีกหรอ"
"พวกหนูไม่มีทางเลือกหรอกจ่ะพี่สาวตอนแรกที่แม่หนูยืมมาแค่สามพันเองแล้วแกก็ล้มป่วยพึ่งเสียเมื่อเดือนที่แล้วเลยไม่มีเงินส่งพวกมันจนดอกมันขึ้นมาเป็นหมื่นนี่แหละจ่ะ"
"โถ่..คนพวกนี้ก็น่าเลือดจริงๆเลยทำไมต้องมีคนเลวๆอยู่มันทุกที่ไป้นะ"
"เงินที่พี่สาวใช้หนี้มันไปหนูจะรีบหามาคืนให้นะจ้ะ"
"จะเอาเงินที่ไหนมาคืนพี่เรายังเรียนอยู่ไม่ใช่หรือไงไม่ต้องหรอก"
"แล้วบ้านอยู่ไหนเดี๋ยวพี่ไปส่ง"
สองสาวนั่งคุยกันพักใหญ่นิชาเลยจะอาสาไปส่งเด็กสาวที่พึ่งรู้จักที่บ้านเพราะกลัวว่าจะถูกตามมาทำร้ายอีก
"พี่ชื่อนิชาเรียกพี่นิก็ได้เราล่ะชื่ออะไร"
"หนูชื่อปลาดาวจ่ะเรียกหนูว่าดาวเฉยๆก็ได้เหมือนที่แม่เรียก"
"โอเค"
ในระหว่างที่นิชาขับรถมอเตอร์ไซต์โดยมีเด็กสาว่ถือของที่เธอซื้อมาทั้งสองก็พูดคุยทำความรู้จักกันก่อนจะถึงบ้านเพราะเมื่อครู่คุยกันเป็นพักแต่ดันไม่ได้เอ่ยถามชื่อกันเสียอย่างนั้น
"ถึงบ้านหนูแล้วจ่ะขอบคุณพี่นิมากเลยนะจ้ะ"
"บ้านดาวหรอ...ตอนนี้อยู่กับใคร"
นิชามองไปยังบ้านเล็กๆที่เป็นเหมือนเพิงพักคนงานที่มีอยู่หลังเดียวโดดๆท่ามกลางป่าเปลี่ยวที่อยู่สุดซอยบ้านนี้ดูไม่ปลอดภัยกับการที่มีผู้หญิงอยู่เลยแม้แต่นิดเดียว
"หนูอยู่คนเดียวจ่ะ"
"ตายแล้ว...ไม่อันตรายหรือไง"
"....."
ปาริดาส่ายหัวเบาๆ
"ไปอยู่กับพี่มั้ย"
"อะไรนะจ้ะ"
นิชาเห็นทีจะปล่อยให้ปาริดาอยู่ที่นี่คนเดียวไม่ได้แล้วเด็กสาวอยู่ตัวคนเดียวในที่เปลี่ยวแบบนี้อันตรายมากเธอจึงตัดสินใจเสียนาทีนี้ว่ายังไงก็จะเอาปาริดาไปอยู่้เพราะเธอเคยสัมผัสมาแล้วว่าการอยู่ตัวคนเดียวมันว้าเหว่เช่นไรแถมปาริดาก็ยังอยู่แค่ม.ปลายยังไงก็ต้องมีผู้ปกครองและเธอก็จะเป็นผู้ปกครองให้ปาริดาเอง
"ขอบคุณพี่นิมากเลยนะจ้ะที่ให้คนไม่มีที่พึ่งอย่างดาวมาอยู่้ดาวจะ่เหลืองานพี่นิให้ดีทุกอย่างเลยจ่ะ"
"พี่ไม่ได้หวังเอาดาวมา่พี่แต่พี่รู้ว่าคนที่ไม่เหลือใครมันเป็นยังไง"
"แต่ยังไงดาวก็จะ่พี่นิอยู่ดีจ่ะ"
"ถ้าอยากจะ่ก็แล้วแต่เราเลย"
หลังจากที่คุยกันเรียบร้อยแล้วนิชาก็่ปาริดาเก็บของที่มีเพียงน้อยนิดและย้ายมาอยู่ที่ทาวน์เฮ้าส์ของเธอทันที
อังกฤษ
บริษัทxxx
"อุ้บ..แหวะ..ๆๆ"
"คุณเอสไหวหรือป่าวครับ...โนเอลตามหมอจอแดนมา"
"อืม"พ
สองสามวันมาแล้วมี่เอริคมีอาการคลื่นไส้อาเจียนทานอะไรไม่ได้เข้าไปก็ออกมาหมดจนวันนี้บรูคต้องให้โอเอลตามหมอจอแดนมาดูอาการเจ้านายตนเสียหน่อยเพราะป่วยจนแทบจะทำงานไม่ได้อยู่แล้ว
"โอย...เป็นบ้าอะไรเนี่ย"
เอริคนอนเป็นผักพาดอยู่ที่โซฟาหรูในห้องทำงานของเขามือหนาเสยผมอย่างหัวเสียรำคาญอาการของตนอย่างมากที่มันเป็นอุปสรรคต่อการทำงานของเขาเหลือเกิน
"คุณเอสพักผ่อนน้อยหรือป่าวครับ"
บรูคถามคนเป็นนาย้ท่าทีเป็นห่วง
..........................................
เป็นอะไรอะ??
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??