เรื่อง ตราบาปร้ายคล้องใจรัก
"ช่วงนี้ฉันเข้านอนเร็วแทบทุกคืน"
เอิกุมขมับส่ายหัวเบาๆ
"อาหารล่ะครับานตรงเวลาหรือป่าว"
"ก็ตรงเวลานะก็เอาเข้าไปมันก็มาหมดพวกนายก็เห็นยังจะมาถามฉันอีก"
เอิสบถมาอย่างหัวเสียเขากำลังมึนหัวู่แต่ถูกลูกน้องคอยแต่ซักถามไม่หยุดหย่อน
"อุ้ย...เย็นนี้มีประชุมให้เลื่อนไปก่อนมั้ยครับ"
"ไม่ต้องจะได้เสร็จๆไป"
"แน่ใจหรอครับ"
บรูคไม่แน่ใจเลยว่าเจ้านายตนนั้นจะประชุมได้ในวันนี้
"อืม"
เอิต้องทำงานตามแผนที่วางไว้ไม่อย่างนั้นมันก็จะล่าช้าเป็นทอดๆไปจบการประชุมึรั้งนี้เขาก็ต้องเดินางไปตรวจงานตามบริษัทต่างๆของตระกูลที่ลงทุนไว้อีก
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"คลื่นไส้ าเี านะไก็หมดั้ี่พักผ่อนเีานอาหารตรงเวลาไม่ได้เครียดอาการุเอสนี่มันเหมือนคนแ้้เลยนะครับ"
จอแดนหมอหนุ่มประจำตระกูลวัยสามสิบห้านั่งขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังอาการที่เอิเล่ามา
"นายจะบ้ารึไงจอแดนฉันเป็นผู้ชาย"
เอิส่งสายตาฟาไปที่หมอหนุ่มที่ฉากที่ดูเขาจะวินิจฉัยอาการแปลกพิกล
"ก็นั่นน่ะสิครับเป็นผู้ชายแต่อาหารเหมือนผู้หญิงท้องถ้าุเอสมีาผมก็จะิว่าุเอสแ้้แทนานะครับเนี่ย"
จอแดนพยักหน้าเบาๆทั้งเลิกคิ้วมองคนตรงหน้าด้วยสายตามีเลศนัยตามนิสัยขี้เล่นของเขา
"ตกลงฉันเป็นะไกันแน่"
เอิถามหมอหนุ่มด้วยอาการไม่สบอารมณ์และอยากจะรู้คำตอบเสียทีว่าเป็นะไต้องรักษานานเท่าไรถึงจะหาย
"เอาเป็นว่าผมจะให้ยาแก้อาเจียนกับยาแก้แพ้เอาไว้ก่อนไม่ดีขึ้นยังไงจะดูอาการให้ใหม่อีกทีนะครับ...อ่อคลื่นไส้อาเจียนอบบนี้มีของเปรี้ยวติดไว้ก็ดีเหมือนกันนะครับจะได้สดชื่นขึ้น"
จอแดนตรวจเชคอาการตามที่เล่ามาเขาก็ยังไม่แน่ใจว่าเอิเป็นะไกันแน่อาการเหมือนคนแ้้แต่เป็นผู้ชายทั้งาก็ไม่ได้มีอีกด้วยจะว่าเครียดหรือพักผ่อนน้อยานอาหารไม่ตรงเวลาเจ้าตัวคนป่วยก็ว่าไม่ใช่เขาจึงให้ยาแก้ตามอาการไปก่อนแล้วค่อยดูกันอีกทีว่าดีขึ้นหรือไม่
"นี่ครับุเอส"
"อืม...ก็สดชื่นดีนะ"
หลังจากที่จอแดนกลับไปบรูคก็รีบหาของเปรี้ยวในร้านสะดวกซื้อมาให้คนเป็นนายทันทีและหวังว่าจะทำให้ดีขึ้นเหมือนที่หมอหนุ่มบอกซึ่งมันก็ได้ผลเมื่อเม็ดบ๊วยเข้าปากเอิได้เขาก็รู้สึกสดชื่นขึ้นทันที
เย็นของวัน
"โครงการนี้เป็นโครงการใหญ่ที่ผมจะมอบหมายให้โนเอลดูแลโครงการนี้หากมีเรื่องะไที่ต้องแก้ปัญหาหรือต้องตัดสินใจให้เป็นดุลยพินิจของโนเอลได้เลยส่วนผมอาทิตย์หน้าจะต้องไปดูงานที่เอเชียางนี้หวังว่างานจะเรียบร้อยนะครับ...อุบ"
"เอ่อ..นี่ครับ"
"อืม.."
กว่าเอิจะประชุมเรียบร้อยก็ทำเอาคนในห้องประชุมตกใจกันู่หลายรอบกับอาการคลื่นไส้ของเขาโนเอลและบรูคเองก็ทำหน้าที่ได้ดีเมื่อคนเป็นนายคลื่นไส้เมื่อไรก็ส่งเม็ดบ๊วยระงับอาการคลื่นไส้ได้ทันกว่าจะจบการประชุมก็เล่นเอาบ๊วยหมดไปหลายเม็ดเช่นกัน
"เอาเป็นว่าจบการประชุมเท่านี้"
วันนี้เป็นวันที่เอิจะเข้าบริษัทนี้วันสุดท้ายเพราะงานทุกอย่างตอนนี้ให้โนเอลเป็นคนรับผิดชอบต่อส่วนดขาก็จะเตรียมตัววางแผนการตรวจงานในเอเชียต่อไปว่ากำหนดไปที่ไหนกี่อาทิตย์บ้างและที่ไหนมีปัญหาอย่างไรจะได้ร่างแผนแก้ไขไว้คร่าวๆก่อนเพื่อที่ไปถึงจะได้ประชุมถึงข้อปรับปรุงแก้ไขได้ทันที
คฤหาสน์คาเตอร์!
"แม่ว่าลูกอาการไม่ค่อยจะดีแบบนี้บินไปตรวจงานให้บรูคไปด้วยดีมั้ย"
เอเลนเดินมาดูลูกชายคนโตของเธอที่ต้องปลีกตัวมาจากโต๊ะอาหารเพราะเมื่อได้กลิ่นก็เป็นอาเจียนจนานะไไม่ได้
"ผมว่าผมไปคนเดียวคล่องตัวกว่าครับ..หืม..มัมดื่มะไครับเหม็นมากเลย"
เอิรู้สึกไม่ชอบกลิ่นในแก้วที่คนเป็นแม่ถือมาแม้แต่น้อย
"ก็นมก่อนนอนที่มัมดื่มประจำไม่เห็นจะเหม็นตรงไหนหอมดี"
"อุ้บ..."
เอเลนยื่นให้เอิดูใกล้ๆเธอก็ดื่มแบบนี้ทุกวันไม่รู้ว่าทำไมวันนี้ลูกเธอดันมาเหม็นได้เมื่อแก้วเข้าใกล้หน้าชายหนุ่มเขาต้องรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไปอาเจียนทันทีท้องใส้เขาตอนนี้มันไม่มีะไจะให้อาเจียนมาแล้วมันเป็นวินาทีที่ทรมานสำหรับเขาที่สุด
"ท่าจะไม่ดีแล้วนะุ...อาการตาเอสเหมือนตอนผมแ้้แทนุเลยนะ"
ปีเตอร์เดินมาหาเอเลนพรางมองชะเง้อๆปที่เอิส่ายหัวเบาๆให้กับอาการที่ไม่หายไปเสียทียิ่งเห็นอาการแบบนี้เขาก็ยิ่งิไม่ตกว่าลูกชายของเขาอาจจะไปทำใครท้องก็เป็นได้
"แ้้แทน...ตาเอสไม่มีเมียนะคะ"
เอเลนขมวดคิ้วเป็นปม
"ก็นั่นสิที่น่าแปลก"
ปีเตอร์ส่งสายตาพร้อมพยักหน้าต่อหน้าเอเลนว่าเขาิแบบเดียวกับสิ่งที่เธอิในตอนนี้
"หรือว่า"
เอเลนเบิกตาโพรง
"ถามลูกเอาเอง"
ปีเตอร์คงให้คำตอบะไไม่ได้เขาให้เอเลนถามลูกชายเอาเองก็น่าจะได้คำตอบที่ดีที่สุด
"ตาเอสไปทำใครท้องรึป่าวลูก"
"หืม...ผมโสดู่นะครับมัม"
หลังจากที่เอิมานั่งพักที่โซฟาู่พักใหญ่จนดีขึ้นแต่ก็ต้องมาตกใจกับคำถามของคนเป็นแม่อีกรอบที่พูดทำนองเดียวกับจอแดนเมื่อกลางวันเลย
"มัมหมายถึงอาจจะพลาดไปทำใครท้องแบบนี้น่ะลูก"
"ไม่มีครับมัมิมากไปแล้ว"
เอิส่ายหัวเบาๆในหัวของเขาตอนนี้มีแต่เรื่องงานนึกไม่ว่าเขาจะไปทำใครท้องได้นอกเสียจากคืนนั้นที่เขาหน้ามืดจนลืมป้องกันแต่มันก็ไม่น่าจะใช่
"แน่ใจนะ"
"ครับ..ผมขอตัวไปนอนก่อนนะครับ"
ความง่วงและความเพลียมาครอบงำเขาไม่อยากิเรื่องะไแล้วตอนนี้ก็อยากจะพักผ่อนเต็มทนจึงรีบเดินหนีคนเป็นแม่ขึ้นไปชั้นบนทันที
"นอนแล้วหรอลูก"
เอเลนยิ่งแปลกใจเธอเห็นลูกชายเธอนอนเร็วแบบนี้มาพักใหญ่แล้วไม่รู้ว่าเพลียะไนักหนา
สามวันต่อมา
ภูเก็ต
"เหนื่อยมั้ย"
"ไม่เลยจ่ะพี่นิาวทำได้สบายมากเลย"
ตั้งแต่ปาริามาู่กับิาเด็กสาวก็เป็นลูกมือช่วยิาทุกอย่างนอนดึกตื่นเช้าแค่ไหนก็ไม่เคยเกี่ยงวันนี้ยิ่งเป็นวันหยุดก็มาช่วยขายตลอด
ปาริาไม่รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิดรู้สึกเหมืิอนได้ชีวิตใหม่เลยด้วยซ้ำ
"อีกกี่เดือนถึงจะจบหรอ"
"อีกสามเดือนก็จบม.6แล้วจ่ะ"
"อืมดีแล้วแล้วมหาลัยล่ะดูไว้หรือยัง"
"าวว่าจะไม่เรียนต่อทำงานใช้หนี้พี่นิก่อนดีกว่า"
ปาริาส่ายหัวเบาๆ
"ไม่ต้องเลยยังไงก็อย่าทิ้งการเรียน"พ
ิาเห็นว่ายังไงปาริาก็ต้องเรียนเพราะเชื่อว่าอนาคตเด็กสาวยังอีกไกลยังไงเธอก็อยากให้ปาริามีความรู้ติดตัวที่เยอะกว่านี้
"าวไม่ได้ดูไว้หรอกจ่ะ...ิไว้ตั้งนานแล้วว่าไม่มีเงินเรียนต่อก็เลยไม่หาที่เรียนไว้"
ปาริาก้มหน้างุดเธอรู้สถานะตัวเองดี
"เอาแบบนี้พี่ค่าเรียนให้ก่อนเรียนจบแล้วค่อยเอาเงินมาใช้พี่"
"ได้หรอจ้ะ"
"อืม.."
.............................................
าางุเอสจะาาั
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??