เรื่อง ตราบาปร้ายคล้องใจรัก
"อืม.."
อันที่จริงนิชาไม่ได้หวังจะได้เงินคืนแต่นี้ก็เป็นข้อสัญญาไว้ปาริดาจะได้ไม่ทิ้งการเรียนง่ายๆ
"ขอบคุณพี่นิมากเลยนะจ้ะ"
เมื่อได้รับโอกาสเช่นนี้จากหน้าเจื่อนก็กลายเป็นยิ้มออก
"ตั้งใจเรียนให้จบเร็วๆ่ะพี่อยากจะเปิดร้านอาหารวันนั้นเราจะได้มาช่วยพี่"
"ดาวจะทุ่มสุดตัวเลยจ่ะ"
"ลูกมือคนใหม่ท่าจะขยันน่าดูเลยนะครับ"
อลันเห็นว่าสองสาวกำลังพูดคุยกันดูท่าสนุกสนานจึงอยากร่วมแจมด้วย
"ค่ะพี่หมอ"
"สี่กล่องนี้ของคุณหมอค่ะ"
"ขอบใจนะ"
อลันรับกล่องอาหารจากปาริดาและยิ้มให้เธอเล็กน้อยเอ็นดูเด็กสาวที่แสนจะขยันไม่งอมืองอเท้าเป็นลูกมือนิชาได้เป็นอย่างดี
"ค่ะ"
"น้องนิ"
"อ้าวพี่มนนิกำลังจะเอาอาหารไปส่งพอดีเลยค่ะ"
นิชาเห็นนฤมลเดินมาที่หน้าร้านหน้าตาตื่นนึกว่าจะมาทวงอาหารจึงรีบบอกว่าเธอกำลังจะเอาไปส่ง
"พี่ไม่ได้มาเรื่องนั้น...น้องนิทำอาหารได้หลายอย่างใช่มั้ยคะ"
นฤมลไม่ได้มาเรื่องนั้นที่เธอมาก็เพราะอยากหาคนไปทำอาหารในวันเลี้ยงต้อนรับบอสใหญ่ที่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่ต่างหาก
"ใช่ค่ะนิทำได้หลายอย่างเลย"
"พอดีบอสใหญ่กำลังจะมาตรวจงานที่นี่ีกสองวันน่ะพี่อยากให้น้องนิไปทำอาหารในงานเลี้ยงต้อนรับบอสสักสิบกว่าอย่างได้มั้ยคะ"
"ีกสองวันหรอคะงั้นก็ได้ค่ะ"
"อาหารที่พี่อยากได้ตามนี้จ่ะค่าใช้จ่ายเท่าไรวางบิลที่พี่ได้เลยนะคะ"
"ค่ะขอบคุณนะคะพี่มนที่เลือกใช้บริการร้านนิ"
"รสมือน้องนิถูกปากพี่กับคนในิันี่คะแล้วพี่จะใช้บริการคนอื่นได้ยังไง่ะจะสายแล้วพี่ไปก่อนนะ"
"ค่ะพี่มน"
หลังจาดนฤมลดิวงานเสร็จก็เดินกลับไปด้วยท่าทีสบายใจเพราะเสร็จสิ้นงานที่ต้องจัดการเสียที
"ว้า..แบบนี้พี่ก็อดทานฝีมือนิวันนึงเลย่ะสิ"
อลันเอ่ยหยอกนิชาเล่นทั้งบุ้ยปากเล็กน้อย
"พี่หมอจะทานอะไรคะเดี๋ยวนิทำไว้ให้ค่ะ"
"พี่ล้อเล่นพี่ไม่กวนนิหรอก"
"นิทำให้ได้ค่ะ"
"งั้นก็เอาเหมือนเดิมก็ได้"
"โอเคค่ะ"
ท่าทางของอลันอยู่ในสายตาของปาริดาเธอเห็นว่าหมอหนุ่มชอบมาหยอกนิชาเหมือนคนที่กำลังจีบกันจึงมองด้วยท่าทีสงสัยและคิดอยู่ว่าพี่สาวเธอนั้นจะรู้ตัวหรือป่าว
อังกฤษ
"ผมบอกแล้วไงครับมัมว่าไปคนเดียวได้"!
เอริคยืนกุมขมับเมื่อคนเป็นแม่ไม่ยอมให้ตนขึ้นเครื่องบินเจ็ทที่จอดอยู่ง่ายๆนอกเสียจากจะพาบรูคไปด้วย
"ถ้าลูกไม่เอาบรูคไปด้วยลูกก็ไม่ต้องไป"
"แม่ครับอย่าเอาแต่ใจสิครับผมโตแล้วนะดูแลตัวเองได้"
"......"
เอเลนยังไม่ยอมฟังลูกเธอเช่นเดิม
"ก็ได้ๆ..ครับบรูคนายไปกับฉัน"
"ครับคุณเ"
เมื่อเป็นแบบนี้ยังไงเขาก็ต้องยอมไม่อย่างนั้นคงไม่ได้ไปทำงานทำการกันพอดี
ญี่ปุ่น
"เฮ้อ..."
บรูคถอนหายใจเฮือกใหญ่หลังจากแบกคนเป็นนายออกมาจากห้องน้ำหลังจากอาเจียนหนักได้
"โอ้ยย...ยานี่มันไม่เห็นจะได้ผลเลย"
เอริคสบถเสียงอ่อนบนโซฟาในโรงแรมหรูวันนี้เขาไม่ได้เป็นอันทำงานทั้งวันเพราะไอ้อาการอาเจียนเล่นงาน
"พักก่อนมั้ยครับคุณเอย่าพึ่งบินเลยครับ"
บรูคเห็นทีว่าการบินไปไทยพรุ่งนี้จำต้องชะงักไว้ก่อนเพราะดูอาการเอริคไม่ดีขึ้นเอาเสียเลยแม้จะทานยาที่หมอจอแดนให้ก็เถอะจะดีก็ต่อเมื่อได้ทานอะไรเปรี้ยวๆเข้าไปเท่านั้น
"ไม่...ทุกคนที่นั่นน่าจะเตรียมตัวรอฉันแล้ว"
เอริคจะหยุดมือไม่ได้เพราะรู้ว่าิัที่ไทยนั้นเตรียมตัวไว้ต้อนรับเขาแล้วทุกสาขา
"......"
บรูคยืนเท้าเอวส่ายหัวเบาๆที่คนเป็นนายตนรั้นเอาการจริงๆคงต้องรอให้ล้มทั้งยืนคงจะหยุดมือได้
สองวันต่อมา
09.00 น.
ิัxxx
"เรียบร้อยนะคะน้องนิ"
นฤมลเดินมาตรวจดูเรื่องความเรียบร้อยในห้องประชุมใหญ่ที่เปลี่ยนมาเป็นห้องจัดเลี้ยงต้อนรับบอสใหญ่ที่กำลังจะมาวันนี้
"ค่ะพี่มน"
ปาริดาและนิชาขนอาหารมาตั้งแต่ช่วงเช้าตอนนี้ก็จัดเตรียมใส่ภาชนะที่ทางิัเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้วก็ได้เวลากลับของเธอแล้ว
"ไว้ใจคนไม่ผิดจริงๆเลยอาหารน่าทานทั้งนั้นเลยนะคะ"
นฤมลแอบเปิดฝาครอบอาหารที่จัดเตรียมเป็นบุฟเฟ่ห์ดูเธอก็หูตาลุกวาวเพราะอาหารที่เธอสั่งให้นิชาเตรียมมาน่าทานทั้งนั้นเธออยากจะให้การประชุมในช่วงเช้านี้เสร็จเร็วจะแย่แล้ว
"ขอบคุณค่ะ"
"ีกเดี๋ยวบอสใหญ่ก็น่าจะเข้ามาแล้วเดี๋ยวพี่ขอตัวไปเตรียมต้อนรับท่านก่อนนะคะ"
นฤมลยกแขนซ้ายขึ้นมาดูนาฬิกาที่ข้อมือเวลานี้เธอต้องรีบออกไปเตรียมตัวบอสใหญ่ที่กำลังจะเข้ามาแล้ว
"งั้นนิกับดาวขอตัวกลับก่อนนะคะ"
"โอเคเรื่องบิลค่าใช้จ่ายเดี๋ยวเสร็จงานแล้วพี่จะโอนให้นะคะ"
"ค่ะพี่มน"
นิชาและปาริดารีบเดินออกมาขับมอเตอร์ไซต์ของพวกเธอกลับเมื่อเสร็จงาน
"หืม.."
เอริคที่นั่งอยู่ในรถตู้คันหรูเมื่อรถเลี้ยวเข้าิัสายตาของเขาก็จับจ้องไปที่สองสาวที่กำลังนั่งอยู่บนมอเตอร์ไซต์แต่ยังไม่ทันได้เห็นหน้าดีก็คลาดกันเสียก่อนเพราะรถของเขาจะเข้าและรถมอเตอร์ไซต์ของคนที่เขามองอยู่กำลังจะออกเลยไม่รู้ว่าหญิงสาวที่อยู่บนมอเตอร์ไซต์จะเป็นคนเดียวกับที่เขาคิดหรือไม่เพราะเธอช่างเหมือนคนที่เขาจำได้ไม่ลืมอย่างมาก
"เป็นอะไรครับคุณเ"
บรูคเห็นว่าเอริคมีสีหน้าผิดปกติจึงต้องถามขึ้นเพราะกลัวว่าเจ้านายตนจะอาเจียนขึ้นมาีก
"เอ่อ...ป่าว"
"ครับ"
เมื่อเห็นเจ้านายไม่เป็นอะไรบรูคก็ค่อยสบายใจเพราะตอนนี้ต้องเตรียมพบปะพนักงานที่กำลังรอต้อนรับอยู่
"ยินดีต้อนรับครับบอส"
"ขอบคุณครับ.."พ
สินทรผู้จัดการสาขาและพนักงานทุกคนรอต้อนรับเอริคที่ก้าวลงมาจากรถตู้คันหรูเมื่อเอริคก้าวลงจากรถมาได้พนักงานทุกคนก็ต่างมองเขาเป็นตาเดียวเพราะปกติแล้วจะเป็นปีเตอร์ที่มาแต่วันนี้เป็นเอริคลูกชายคนโตของตระกูลคาเตอร์ที่หาตัวเจอได้ยากได้มายืนอยู่ตรงหน้าพวกเขา
พนักงานทุกคนต่างก็ยืนตัวเกร็งกันเป็นแถวด้วยรูปร่างบุคลิกที่น่าเกรงขรามเสียจนไม่ต้องเอ่ยคำใดออกมาก็พาทุกคนกลัวกันได้ไหนจะทรงผมที่ปล่อยยาวหนวดเคราที่เฟิ้มไม่ได้โกนนั่นีกยิ่งสร้างความน่ากลัวเข้าไปกันใหญ่
ห้องประชุม
หลังจากที่ทักทายพนักงานทุกคนเรียบร้อยแล้วเอริคก็เริ่มประชุมงานกันทันทีเพราะเกรงว่าไอ้อาการบ้าๆของเขานั้นจะกำเริบขึ้นมาีก
"ขอบคุณทุกคนมากเลยนะครับที่ร่วมมือกันจนโครงการที่นี่ถูกจองเต็มทุกโครงการ..อึก.."
ยังไม่ทันที่จะจบอาการที่เขากังวบก็เริ่มออกมาเสียแล้ว
......................................
กระอักกระอ่วนเาเลย่ะสิีคุณเ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??