เรื่อง เทพเซียนจุติในโลกมนุษย์
ตอนที่5 ้าชื่อ
"จงไปนอนกองกับพื้นเสียเถอะ!!"เซียงถางคำรามออกมาด้วยสีหน้าที่เเสยะยิ้มอย่างดูชั่วร้ายก่อนที่จะใช้กรงเล็บที่เต็มไปด้วยพลังสีดำที่น่าสะพรึงโจมตีออกไปตรงทางด้านหน้าพุ่งตรงไปหาเีหลงที่ยืนอยู่กับที่ไ่ได้ขยับเขยื้อนไปไหนหรือแม้กระทั่งหลบหลีกาโจมตี
ตูม!!!!"กรงเล็บเซียงถางปะทะเข้ากับร่างกายเีหลงอย่างเต็มเเรงจนเกิดเสียงที่คลายคลึงเสียงเหล็กปะทะกัน
เซียงถางมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างมาก"เป็นไปไ่ได้ อ๊ากกก!!"มันพึมพำออกมาพร้อมกับสัมผัสได้ถึงความเจ็บปวดตรงเเขนที่โจมตีออกไปซึ่งควาเจ็บปวดนั้นมันแล่นผ่านเข้าไปัประสาทที่เจ็บรู้ความเจ็บปวดโดยตรงภายในเสี้ยวพริบตาจนทำให้มันร้องออกมาด้วยสีหน้าที่บิดเบี้ยวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดก่อนที่เท้านั้นจะก้าวเท้าหลังไปสองสามก้าวพร้อมกับมือที่อาบไปด้วยโลหิตสีเเดงที่กำลังหยดลงบนพื้นสนามประลอง
ซึ่งเหตุาณ์นี้นั้นได้เกิดขึ้นเร็วมากเเละเหล่านักเรียนที่อยู่ภายในสนามประลองเห็นเพียงเเค่เซียงถางใช้ัะโจมตีก่อนที่จะปรากฏได้รับบาดเจ็บที่มือเสียเอง
"ไ่จริงเป็นไปไ่ได้นี้มันคืออะไรกัน!!"หรงหรงพึมพำขึ้นมาเบาๆด้วยสีหน้าที่มีความตกตะลึกเป็นอย่างมากถึงเเม้เเ่เหล่านักเรียนจะไ่สามารถมองออกว่ามันเกิดอะไรขึ้นบนสนามประลองเเ่ทว่าานั้นมองเห็นได้ชัดเจนเว่ามันเกิดอะไรขึ้นเเถมสิ่งที่าเห็นัมีความเหลือเชื่อเป็นอย่างมาก
ร่างกายเีหลงนั้นได้ถูกห่อหุ้มจากเกราะพลังฉีที่มองไ่เห็นด้วยตาเปล่าซึ่งมันนั้นสามารถที่จะป้องกันาโจมตีเเละสะท้อนาโจมตีกลับไปอีกด้วย
"ข้าจะบอกอะไรให้เจ้ารู้ก่อนว่าัะที่เจ้าใช้โจมตีออกมานั้นมีเเ่ช่องว่างทั้งนั้นเเถมาใช้ัะก็ัไ่ชำนาญไ่ถึงึ่ในิส่วนตัวัะเ เฮ้อ!พรสวรรค์เจ้าเป็นเพรยงเเค่ระัปานกลางเท่านั้น"เีหลงกล่าวออกมาซึ่งคำเเ่ละคำเขานั้นมันเหมือนกับเข็มที่พุ่งเเทงปักลงไปตรงกลางหัวใจเซียงถาง
เมื่อเซียงถางได้ยินอย่างนั้นมันก็ได้มีสีหน้าที่ไ่พอใจพร้อมกับกัดฟันที่มันไ่สามารถที่จะทำอะไรได้เาะสิ่งที่เีหลงกล่าวออกมามันเป็นเรื่องจริงอยู่ส่วนึ่เเละอีกส่วนึ่ที่ไ่ใช่เรื่องจริงคือตัวมันที่มีพรสวรรค์ปานกลางซึ่งมันได้เเ่ปฏิเสธความคิดเหล่านั้นอยู่ภายในหัวเเล้วบอกกับตัวเองว่ามันคือผู้มีพรสวรรค์ะูเซียงที่ร้อยปีจะปรากฏตัวออกมาสักคนึ่
"เฮ้อ!เจ้าเหมือนกันกับกบที่อยู่ภายในกะลาที่มิอาจมองเห็นความเป็นจริงดังนั้นเเล้วข้าจะเเสดงความจริงเองว่าเจ้านั้นมันโง่เขลาขนาดไหน"เีหลงกล่าวออกมาก่อนที่ร่างกายจะหายไปตรงจุดที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็วจนตาคนธรรมดาไ่สามารถมองเห็นาเคลื่อนไหวได้
"อะไร!"เซียงถางมีสีหน้าเเละอาาท่าทีตื่นตะหนกตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นว่าเีหลงได้หายตัวไปภายในสายตามันที่จับจ้องมองอยู่ตลอดเวลา
ฟิ้ววว!!!"เีหลงนั้นได้มาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเซียงถางด้วยความเร็วพร้อมกับรวบรวมพลังฉีเอาไว้ที่หมัดเเล้วต่อยมุ่งตรงไปที่ท้องเซียงถางด้วยความเร็ว
!
ซึ่งความเร็วหมัดเเละระยะาโจมตีนั้นเซียงถางไ่สามารถที่จะหลบหลีกหรือตอบสนองได้อย่างเเน่นอน
ผัวะ!!"หมัดเีหลงกระเเทกเข้ากับท้องเซียงถางอย่างเต็มเเรงจนทำให้อวัยวะภายในเกิดาเสียหายอย่างรุนเเรงถึงกับทำให้พ้นโลหิตสีเเดงฉานพร้อมกับร่างกายที่ปลิวลอยกระเด็นออกไปจากนอกสนามประลอง
ตูม!!"ก่อนที่ร่างกายเซียงถางจะชนเข้ากับผนังกำเเพงอย่างรุนเเรงจนทำให้เซียงถางไ่สามารถทนรับความเจ็บปวดเหล่านี้ได้จึงได้สลบไปพร้อมกับร่างที่นอนกองอยู่กับพื้นด้วยอาาบาดเจ็บสาหัส
เหล่านักเรียนที่เห็นว่าเซียงถางพ่ายเเพ้พวกเขาก็ถึงกับมีท่าทีเเสดงอาาที่ตกตะลึงเเทบจะไ่เชื่อภายในสายตาตัวเองซึ่งพวกเขาไ่เชื่อก็ต้องเชื่อเมื่อเห็นอยู่ว่าหลักฐานมันเด็นชัดเจนขนาดนี้
ส่วนหรงหรงก็มองเห็นาเคลื่อนไหวเีหลงเพียงเเค่เลือนลางเพียงเท่านั้น"เเม้เเ่สายตาข้าก็ัไ่สามารถจับความเร็วาเคลื่อนไหวเด็กอายุ6ขวบได้อย่างนั้นหรือ"หรงหรงคิดด้วยสีหน้าที่ปะาใซึ่งตัวานั้นเป็นถึงยีนส์ระัS เป็นอันัที่40ความเเข็งเเกร่งทั้งหมดระัSก็ัไ่สามารถที่จะล้วงรู้ถึงความเเข็วเเกร่งเีหลงได้
"หวังว่าเมื่อเจ้าตื่นขึ้นมาเเล้วจะไ่พยายามที่จะท้าทายข้าในอนาคต"เีหลงกล่าวออกมาด้วย้ำเีที่ราบเรียบที่ทำให้คนอื่นเมื่อได้ยินก็ต่างรู้สึกสั่นสะท้านเล็กน้อยเเละสีหน้าที่เมินเฉยที่เเฝงไปด้วยความสุขุมเยือกเย็นนั้นก็ทำให้คนอื่นไ่กล้าที่จะเข้าใกล้
เเล้วเขานั้นก็ได้หันกายเดินออกจากบนสนาทประลองไปด้วยย่างก้าวที่ดูเชื่องช้าเเละมั่นคงที่ไ่สมเป็นเด็ก6ขวบเเเม้เเ่น้อย
ส่วนทางด้านเซียงถางนั้นก็ได้ถูกนำตัวส่งไปปฐมพยาบาลที่ห้องพยาบาลโดยอย่างเร่งตัวเาะสภาพเซียงถางค่อนข้างที่จะสาหัสเป็นอย่างมาก
เมื่อเีหลงได้เดินลงมาจากบนสนามประลองเเล้วนั้นเขาก็ได้ถูเเขวงทางกะทันหันจากหรงหรงที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วโดยมาหยุดอยู่ต่อหน้าเีหลง
"อาจารย์หรงหรงมีอะไรกับข้าอย่างนั้นหรือถึงได้มาขวางทางข้าอย่างนี้"เีหลงได้กล่าวถามออกไปด้วยสีหน้าที่สงสัยเล็กน้อย
"ัจะถามอยู่อย่างนั้นหรือว่ามีอะไรก็ในเมื่อเจ้าทำร้ายคู่ต่อสู้ประลองจนหมดสภาพขนาดนี้เเถมเจ้าัรู้หรือเปล่าว่าะูเซียงมีอิทธิพลอำนาจขนาดไหนซึ่งเรื่องนี้นั้นะูเซียงคงจะไ่ปล่อยเจ้าไปอย่างง่ายดายอย่างเเน่นอนเล่ะ"หรงหรงกล่าวออกมาพร้อมกับสายตาจับจ้องมองไปที่เีหลงเเ่าก็ไ่สามารถที่จะมองเห็นถึงาเปลี่ยนเเปลงสีหน้าเีหลงได้เ
"เด็กคนนี้ข้ามิอาจอ่านความคิดออกได้เ"หรงหรงคิด
"อาจารย์หรงหรงท่านไ่จำเป็นต้องเป็นกังวลหรือเป็นห่วงความปลอดภัยข้าหรอกเาะว่าไ่มีใครสามารถที่จะทำอันตรายต่อข้าได้ทั้งนั้น"เีหลงกล่าวออกมาอย่างเชื่องช้าด้วย้ำเีที่เมินเฉย
เมื่อหรงหรงได้ยินอย่างนั้น้ำเีความมั่นใจที่ไ่ได้มีาัเเเม้เเ่น้อยเีหลง าก็ถึงกับปะาใเป็นอย่างมากเาะานั้นู้ีว่าะูเซียงนั้นมีิอำนาจมากขนาดไหน
ถึงเเม้ว่าเมืองเเห่งนี้จะเป็นเมืองขนาดใหญ่ที่มีเขตเป็นร้อยกว่าเขตเเ่ทว่าก็มีะูขนาดที่สงอำนาจเพียงไ่กี่ะูเท่านั้นตลอดระยะหลายร้อยปีที่ผ่านมานี้พ
หลังจากที่เีหลงได้เดินออกมาจากสนามประลองเขาก็เดินไปทั่ว"เฮ้อ!ไ่นึกเว่าเพียงเเค่เข้ามาวันเเรกก็เจอกับปัญหาที่น่าปวดหัวเเบบนี้"เีหลงคิด
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??