เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บทที่5 หมู่บ้านเขาเหม่ย

ทั้งสามกินอาหารเสร็จฟู่รินก็ส่งสองพี่น้องกลับบ้านจากนั้นฟู่รินก็ได้รับโทรศัพท์พบว่าคนที่ขโมยมือถือจากร้านชายอ้วนไปคือพนักงานของเขานั่นเองเธอจึงไม่ได้ใส่ใจอะไร เมื่อเฉินหนานมาถึงบ้านก็ทำการหลอมยาขึ้นมาแล้วใช้เพื่อเพิ่มพลังทว่าผลที่ได้กลับไม่เป็นที่หน้าพอใจ เฉินหนานขบคิดว่าต้องหาวิธีเพิ่มพลังวิญญาณเพื่อตัดผ่านไปอีกขึ้นในอนาคตไม่มีอะไรแน่นอนในโลกนี้ยังมีผู้ฝึกพลังหลายแขนงอย่างเช่นพลังฉี พลังหยวน พลังหยินหยาง ส่วนที่เขาฝึกนั้นคือพลังวิญญาณดังนั้นแน่นนอนว่าหากในอนาคตเขามีอำนาจมากๆคนที่ต้องการผลประโยชน์จากเขาจะแข็งแกร่งตามไปด้วยเฉินหนานนั่งหลับตาแล้วอ่านหนังสือในคลั่งสมองจากที่เขาเรียนมาทั้งหมดแปดหมื่นปีไม่นานเขาก็พบวิธีหนึ่ง

“ใช่แล้วมีวิธีนี้อยู่”เฉินหนานเขียนสูตรยาขึ้นมาใหม่จากนั้นก็เปิดอินเตอร์เน็ตเพื่อสั่งชุดสำหรับลุยป่าพร้อมมีดสั้นสี่เล่มเนื่องจากเขาอายุไม่ถึงยี่สิบจึงไม่สามารถสั่งอาวุธร้ายแรงได้อย่างเช่นปืนได้ เมื่อทำทุกอย่างเรียบร้อยเขาก็ไม่ลืมที่จะผสมสูตรครีมบำรุงผิวสองแบบนั้นคือแบบผิวหน้าทีสามารถทำให้แผลและริ้วรอยหายไปและยังทำให้ผิวที่เสียกลับมาดีกว่าเดิมอีกผลิตภัณฑ์คือครีมบำรุงผิวกายจะปรับสภาพร่างกายให้ดูดีขึ้นผิวขาวใส่ไร้ริ้วรอยหากนวดบริเวณจุดที่มีใขมันส่วนเกินจะช่วยให้มันลดลงได้ เมื่อสำเร็จเขาก็เก็บแล้วนอน

เช้าต่อมาฟู่รินมารับเขาไปที่เขาเหม่ยแต่เช้าเฉินหนานและชิงถานกำลังนั่งเล่นอยู่ด้านบนเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของฟู่รินโทรไปที่มือถือของเชิงถานก็วิ่งลงมาต้อนรับแขกทันที

“แม่หนูคนนี้เป็นในกัน”

“แม่คะนี่น้องสาวเฉินหนานชื่อชิงถาน”ไป๊หยุนซวงมองด้วยตาเป็นประกาย

“น่ารักเสียจริง”

“สวัสดีคะพี่ริน”ชิงถานมองไปที่ไป๊หยุนซวงแต่เธอไม่รู้จัก

“คุณป้ามาหาแม่หนูหรือคะ”

“ป้ามาหาพี่ชายหนูต่างหาก”

“เดี๋ยวหนูไปตามให้นะคะ”ชิงถานวิ่งไปตามเฉินหนาน ไม่นานเขาก็เดินออกมา

“คุณป้ามากันไวจังครับผมยังแต่งตัวไม่เรียบร้อยเลย”เฉินหนานลงมาพร้อมสวมเสื้อยืด

“เฉินหนานไม่ต้องรีบเดี๋ยวตอนเย็นเราไปดื่มกัน”ฟู่หลงที่นั่งอยู่ในรถตะโกนออกมา

“นายอยากตายหรือเขายังเรียนอยู่นะ”ฟู่รินหันมามองเขาอย่างดุๆ

“พี่รินเราแค่ไปดื่มเบาๆเท่านั้นเอง”

“ได้สิไม่มีปัญหา”เฉินหนานตอบฟู่หลง

“งั้นเราไปกันเถอะแล้วนองสาวเธอมีคนดูแลหรือเปล่า”

“ไม่ต้องห่วงครับแม่ผมอยู่ข้างบนแต่กำลังตรวจบัญชีอยู่คงไม่ได้ยินว่าคุณป้ามาครับ”ไป๊หยุนซวงหัวเราะ

“งั้นเราไปกัน”

ทั้งสี่มุ่งหน้าไปทางเหนือของวันเดอร์เล่ล์มันเป็นทิวเขาที่สวยงามและมีต้นไม้ที่แปลกประหลาดไม่เหมือนที่อื่นเฉินหนานสังเกตว่าพลังวิญญาณที่นี้ค่อยๆเข้มข้นขึ้นเมื่อเข้าใกล้เขาเหม่ย

“ไม่แปลกเลยว่าทำไมถึงมีต้นไม่แปลกๆขึ้นมันคงกลายพันธุ์จากพลังวิญญาณ”เมื่อทั้งสามมาถึงก็พบกับคนที่มาก่อนหน้าอยู่แล้ว

“คิดไม่ถึงเลยว่าพวกมันก็มา”

“ใครหรือ”เฉินหนานไม่รู้สถานการณ์จึงถามอาหลง

“ตระกูลจู”

“แล้วมีอะไรงั้นหรือ”

“พวกมันเป็นศัตรูของตระกูลเราไม่ว่าเราจะทำอะไรมันจะยอขัดแข้งขัดขาเราตลอดเพื่อแบ่งผลประโยชน์”เฉินหนานเขาใจได้ทันทีคนแบบนี้คงมีอยู่ทุกที่สินะ

“แล้วพวกมันต้องการอะไร”

“มันเห็นว่าเราอยากได้ที่ดินผืนนี้พวกมันจึงเข้ามาแย่งเราเพื่อจะเอาไปทำโครงการสนามกอล์ฟเพื่อรองรับนักท่องเที่ยวและคนร่ำรวยที่มาพักผ่อน”เฉินหนานก็คิดว่าเป็นความคิดไม่เลวเลยเพราะที่นี้ฮวงจุ้ยที่สุดยอดเป็นอย่างมากมีเส้นมังกรด้านหน้าเปิดรับเงินมีพลังฟ้าดินไหลเวียนทำอะไรก็ร่ำรวย

“ที่ดินผืนนี้ดีมากๆครับถ้าเสียไปน่าเสียดาย”

“เธอดูฮวงจุ้ยเป็นด้วยหรือ”ไป๊หยุนซวงทำหน้าตกใจ

“นิดหน่อยครับ”

“ฉันไม่เชื่อหลอกบอกมา”ฟู่รินมองเขาด้วยสายตาดุๆแม้ว่าเฉินหนานจะอายุสิบเจ็ดแต่เข้าสูงถึง180เซ็นร่างกายพอทำให้สาวๆหลงรักได้เลยดังนั้นเวลายืนกับฟู่รินดูไม่ออกว่าอายุต่างกัน อย่างไรก็ตามเฉินหนานก็อธิบายไป

“ไม่หน่อยแล้วเฉินหนานนี่ระดับปรมาจารย์แล้ว”เฉินหนานทำตาใสซื่อ

“งั้นหรือ”ระหว่างทุกคนกำลังคุยนั้นเสียงหนึ่งก็ดังมา

“หน้ารังเกียจนัก”ฟู่รินพูดออกมาอย่างไม่พอใจ

“คิดว่าใครที่แท้ตระกูลฟู่นี่เอง”จูเฉิงเจ๋อพูดออกมาเขามีหน้าตาหล่อเหลาแต่ไปในทางชั่วร้ายเขากอดเอวของผู้หญิงที่สวมชุดเซ็กซี่สีแดงไว้ตามมาด้วยผู้เชี่ยวชาญสี่คนและมีชายชราสวมหมวกแต่งตัวย้อนยุคดูแข็งแกร่งมากับกลุ่มของจูเฉิงเจ๋อด้วย

“เป็นพวกเราแล้วยังไง”ฟู่หลงพูดออกไปอย่างไม่พอใจ

“ถึงอย่างไงสิทธิ์ในที่ดินผืนนี้ก็เป็นของตระกูลจูของเราพวกนายเลิกฝันไปเถอะ”

“เหอะ…ของแบบนี้ใครจะรู้เล่ายังไม่มีการตัดสินเสียหน่อย”ฟู่รินพูดออกมาอย่างรังเกียจ

“พวกแกรีบๆออกไปได้แล้วนี่มันที่ดินของตระกูลจู”

“หน้าไม่อายพวกนายนั่นแหละออกไป”ฟู่รินแค่นเสียง

“ท่านปรมาจารย์หมิงโปรดไล่พวกหน้ารังเกียจนี้ให้หน่อยครับ”จูเฉิงเจ๋อหันมาพูดกับชายชราสวมชุดยอนยุคอย่างนอบน้อม ไม่มีเสียงตอบชายชราโบกมือผู้เชี่ยวชาญทั้งสี่ก็พุ่งออกไปยังฟู่ริน หมับ!!!

“ช้าก่อนรังแกผู้หญิงไม่สมเป็นชายเลย”เฉินหนานจับไปที่ข้อมือผู้เชี่ยวชาญคนที่พุ่งมาต้องรู้นาว่านี่คือผู้เชี่ยวชาญที่ฝึกวิชามาหลายสิบปีทว่าเฉินหนานจับข้อมือง่ายๆงี้เลยและผู้เชี่ยวชาญไม่สามารถขยับตัวได้ สายตาของทุกคนตื่นตะลึงไม่ใช้เพราะการที่จับมือผู้เชี่ยวชาญแต่เป็นความเร็วที่เขาพุ่งเขามาก็เฉินหนานอยู่หลังสุดไม่ใช่หรอ อีกสามคนก็พุ่งเขามาหลังจากได้สติ เฉินหนานเตะไปที่ชายโครง จากนั้นก็หักแขนคนที่เขาจับข้อมือไว้ถัดมาก็ต่อยไปที่ท้องน้อยคนที่เหลืออีกสองคนพวกเขานอนกองไปกลับพื้น

“ร้ายไม่เบา”ปรามาจารย์หมิงก็มาอยู่ด้านหลังเขาอย่างแผ่วเบา ตูม!!!หน้าปรามาจารย์หมิงก็แข็งค้างด้วยความเจ็บปวด

“ไม่มีใครบอกหรือว่าอย่าเขามาในระยะโจมตีของคู่ต่อสู้”ไม่รู้ว่าเฉินหนานต่อยเขาตอนไหนไม่มีใครมองทันจากนั้นเฉินหนานหายไปจากสายตา ตูมๆๆๆๆๆๆ ร่างของปรมาจารย์หมิงถูกย่อมไปด้วยเลือดนอนกองไปกับพื้น จูเฉิงเจ๋อและสาวงามแข็งค้างไป

“แกเป็นใครมายุ่งอะไรกับเรื่องนี้”

“ฉันเป็นเพื่อนฟู่รินและฟู่หลงนายกล้าลงมือกับเพื่อนฉันมีหรือที่ฉันจะยืนดู”

“แกเดือดร้อนแน่”ไม่ทันที่ใครๆจะเอ่ยต่อชายวัยกลางคนดูหน้าเกรงขามก็ดินเข้าเขาได้เห็นภาพนี้เต็มสองตาเขาชอบการต่อสู้มากดวงตาเขาเป็นประกายเขารู้ทันทีว่าเฉินหนานไม่ได้เอาจริง

“ขอโทษที่ผมมาช้าไปหน่อยผมโจวเฮ่าเป็นผู้ว่าหมู่บ้านเขาเหม่ย”ทั้งหมดหันไปมองแล้วจับมือเขา

“เอาล่ะในเมื่อพวกคุณอยากได้พื้นที่ตรงนี้ทั้งสองคนงั้นเรามาตัดสินกันด้วยการต่อสู้เป็นยังไง”

“คุณหมายความว่ายังไง”ไป๊หยุนซวงไม่พอใจ

“อีกสามวันเรามาจัดงานประลองกันให้พวกคุณไปหาผู้เชี่ยวชาญมาประลองใครชนะจะได้สิทธิ์ในที่ดินเป็นไง”

“ก็ดี”ตระกูลจูคบหาสำนักมากมายไม่อยากเลยที่เขาจะขอความร่วมมือกลับกันตระกูลฟู่ไม่รู้จักผู้เชี่ยวชาญเลยสักคน

“แก”ผู้รินโกรธมาก แต่ก็ไม่มีอะไรจะพูดนี่ถือเป็นอะไรที่ยุติธรรมแล้วขึ้นอยู่กับความสามารถที่จะไปหาคนมาต่อสู้ของแต่ละฝ่าย

“งั้นอีกสามวันฉันจะรอนะ”จูเฉิงเจ๋อหัวเราะจากนั้นเขาเรียกคนมาพาคนเจ็บไป หลังจากไปไม่นานทั้งสามก็หัวเราะ

“แม่เห็นได้ปรมาจารย์หมิงหรือเปล่าทำเป็นเท่มาข้างหลังเฉินหนานสุดท้ายล้มไม่เป็นท่า”ฟู่หลงหัวเราะจนปวดท้อง

“แล้วเราจะหาผู้เชี่ยวชาญที่ไหนกันล่ะ”ไป๊หยุนซวงกังวล

“อย่าหวงเลยผมจัดการเอง”เฉินหนานก็อยากรู้เหมือนกันว่าคนที่โลกนี้จะแข็งแกร่งเพียงใด

“ป้าให้เธอทำไม่ได้หากเธอบาดเจ็บป้าจะอธิบายอันอันยังไง”เฉินหนานรู้สึกว่าหากพูดไปก็ไม่มีประโยชน์ทำให้เห็นเลยง่ายกว่า

“ป้าครับงั้นป้ามากับผมหน่อย”ทั้งสองเดินเข้าไปในป่าลึงกันสองคนเฉินหนานรับรู้ถึงวิญญาณสัตว์ร้ายทันที จากนั้นเขาก็ยิ้มออกมาอย่างลืมตัว

“จะพาป้าไปไหนเฉินหนาน”

“แค่นี้พอแล้วครับ”เฉินหนานสะบัดปลายนิ้วออกไปแสงสีฟ้าพุ่งทะลุต้นไม้หลายสิบต้นเป็นรูเท่าลูกแอปเปิลจากนั้นเขาก็หายตัวไปต่อยต้อนไม้จนเป็นรูอีกหลายสิบต้นและใช้การเคลื่อนไหวที่เหนือกว่าคนธรรมดาทั้งหมดนี้ใช้เวลาหนึ่งลมหายใจ ไป๊หยุนซวงตาโตปากของเธออ้ากว้าง

“เธอเป็นใครกันแน่เฉินหนาน”

“ผมเป็นนักเรียนมัธยมครับ”

“แล้วเธอมีพลังขนาดนี้ได้ยังไง”

“นี่ผมใช้มันแค่สองในสิบส่วนเท่านั้นครับอย่างที่บอกอาจารย์ผมไม่ใช่คนธรรมดาครับ”หยุนซวงก็เขาใจทันที

“เธอมีแต่เรื่องที่ทำให้ป้าแปลกใจอยู่เรื่อย”

“ป้าแค่ช่วยลาให้ผมก็พอครับอาจารย์ที่โรงเรียนผมดุมากๆ”เมื่อเขาคิดถึงเมิ่งชิฮู๋ก็อดไม่ได้ที่ขนจะลุก

ไม่นานทั้งสองก็เดินกลับมาเฉินหนานมีท่าทีไม่เปลี่ยนแปลงผิดจากไป๊หยุนซวงที่ดีใจออกนอกหน้าราวกับว่าเฉินหนานเป็นลูกของเธอ

“แม่คะเฉินหนานทำอะไรแม่”ไป๊หยุนซวงยิ้ม

“ลูกแม่เอาเขามาเป็นลูกเขยให้ได้นะ”เฉินหนานมองตาปริบๆส่วนรินหน้าแดง

“แม่พูดอะไรเนี่ย”ไป๊หยุนซวงหัวเราะ

“เรากลับกันเถอะอาหลงไปลาให้เฉินหนานด้วยนะ”

“ป้าครับผมมีเรื่องอยากให้ช่วยอย่างหนึ่งครับ”ไปหยุนซวงขมวดคิ้ว

“ถ้าผมทำสำเร็จผมอยากให้ป้าช่วยหาที่ดินที่เหมาะกับการเพราะปลุกและก่อตั้งบริษัทให้สักผืนได้ไหมครับ

“แน่นอนๆป้าจะหาที่งามๆให้นะ”

“ขอบคุณครับป้า”

“งั้นเราไปคุยกันที่ร้านอาหารเถอะ”

ระหว่างทางไป๊หยุนซวงก็โทรศัพท์สั่งคนให้นำที่ดินทั้งหมดที่เข้าค่ายมาส่งให้ที่น้านอาหารในห้างฟูมูล ภายในเป็นห้องทำงานส่วนตัวของฟู่รินแน่นอนว่ามีห้องสำหรับทานอาหารอยู่ด้วยเมื่อทุกคนทานเรียบร้อยคนของไป๊หยุนซวงก็นำกระเป๋าใบใหญ่มาส่ง ในนั้นมีที่ดินกว่าสิบกว่าผืนเฉินหนานตรวจดูมีที่หนึ่งหน้าสนใจแถมอยู่ไม่ไกลจากตระกูลลั่วบ้านเกิดแม่ของเขา

“ผมสนใจที่ตรงนี้ราคาเท่าไหร่ครับป้า”ไป๊หยุนซวงมองแบบดุๆ

“เฉินหนานเห็นป้าเป็นคนอื่นหรือไง”

“ไม่ครับแต่มันแพงเกินไปผมพอมีเงินอยู่บ้าง”

“งั้นป้าคิดแค่ยี่สิบล้าน”เฉินหนานซาบซึ้งมากที่งามๆขนาดนี้อย่างน้อยก็เจ็ดสิบล้านขึ้นไปเนื่องจากมันเป็นผืนใหญ่มาก

“คุณน้าครับผมขอกระดาษและปากกาไม้บรรทัดหน่อยครับ”ชายที่ทำกระเป๋ามาก็ออกไปหาของมาให้เนื่องจากที่นี้เป็นห้างจึงห้าของได้ไม่อยากเขายังสงสัยอยู่ว่าเฉินหนานเป็นใครทำไมเจ้านายของเขาถึงเอาใจขนาดนี้ ทุกคนงุนงงไม่รู้ว่าเฉินหนานกำลังจะทำอะไร …