เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร
บที่6 การออกแบบของเิหา
เมื่อุป์พร้อมเิหา็ออกแบบบริษัทของเขาในรูปแบบี่ทันสมัยล้ำยุคและสวยงามแต่ยังไม่ลืมถึงเอกลักษณ์ความเป็จีนของเขามันสวยงามเอาาๆเขายังออกแบบี่พักพนักาี่สวยงามอีกด้วยรูปทรงของมันเป็แบบทะรสมัยคุมโทนเป็แนวของหิมะมีห้องพักหนึ่งพันห้องทั้งยังมีสิ่งอำนวยความสะดวกและกิจกรรมบันเทิงเอาไ้อย่างครบครันเนื่องจากบริษัทอยู่ในี่ห่างไกลจากตัวเมืองึจำเป็้คำนึงถึงความสะดวกของพนักา รวมไปถึงโรงาและห้องแลปของเขาด้วยมันเป็เหมือล่องสี่เหลี่ยม ทุกคนต่างตกอยู่ในอาการอ้าปากค้าง็ไม่แปลกเขาได้ศึกษาาุกแขนงในแดนเซียนแ้และนำความรู้จากเทคโนโลยีจากยุคนี้มาใช้มั็ง่ายนิดเดียว
“นายหาช่างให้ฉันได้ไหมแ้กำหนดงบการก่อ้ามาได้เลย”
“ได้เลยฉันจดการเอง”ฟู่หลงตบอกรับปาก ดวงตาของไป๊หยุนซวงเป็ประกายทันทีต่อให้ตาบอด็ยังดูออกว่านี้เป็ผลาี่ไม่สามารถให้คนบนโลกนี้ออกแบบได้
“หลานรักป้ารบกวนอะไรหน่อยได้หรือไม่”เิหารู้ทันทีว่าเจะพูดอะไร
“ป้าเรียกผมวาหลานรักขนาดนี้ผมจะปฏิเสธได้ยังไงั”
“งั้น”ไป๊หยุนซวงกำลังจะพูดต่อแต่เิหา็ตอบขึ้นา่อน
“ถ้าได้สิทธิ์มาผมจะออกแบบเมืองใหม่ให้ัแต่ผมมีข้อแม้”
“ว่ามา”
“เนื่องจากการ้าบริษัทผมกำลังก่อ้าัาผมเข้ามหาวิทยาลัยแ้มีวิธีี่ผมไม่้ไปเีแต่เขาสอบอย่างเดียวไหมั”
“เรื่องแค่นี้เองงั้นเข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้ป้ามีหุ่นส่วนหกสิบเปอร์เซ็นต์”เิหาถึงกับหมดคำพูดนั่นไม่ได้แปลว่าเเป็เจ้าของไม่ใช่หรือไง
“ป้าจะรวยไปแ้นะั”ฟู่รินได้สติทันที
“นายมีเงินเท่าไรตอนนี้ดูจากแบบี่าเขียนน่าจะใช้ไม่ต่ำกว่าสองร้อยล้านหยวนเลยนะ
“ประมาณ130ล้านหยวน”ฟู่รินถึงกับพูดไม่ออกนี่เขาอายุสิบเจ็ดแต่มีเงินขนาดนี้แ้
“นายนี่สุดยอดไปเลยเิหา”ฟู่หลงยกนิ้วโป้งให้
“โดดเด่นจริงๆป้าชักอยากได้หลานเป็ลูกเขยเสียแ้สิ”เิหาำาปริบๆ
ัานั้นเิหา็กลับมาี่ห้องในคอนโดเสียงโทรศัพท์็ดังขึ้นเขาพบว่าเหยาหลันโทรมาหาเขา
“นี่ฉันเองเิหา”
“นายหายไปไหนมาหลายวันถึงไม่ติดต่อฉัน”เิหาเล่าเรื่องี่ร้านให้ฟังเหยาหลันโกรธา
“แ้เโทร มาหาฉันมีเรื่องอะไร”
“ฉัน้มีเรื่องถึงโทรมาได้หรือไง”เิหาทำหน้าป่วยๆ
“ไม่หรอกฉันอยากเจอเอยู่พอดี”
“นายพูดจริงหรือเปล่า”
“แน่นอน”
“ดีเลยวันศุกร์นี้มีาเลี้ยงเกี่ยวกับาศิลป์ี่โรงแรมเดอะสตาร์ฉันจะไปับหลังเลิกเี”
“ตกลง”เ้าวัน่าเิหาไปเีตามปกติเขาเจอกับจงจินเปาหน้าโรงเีพอดี
“ลูกพี่จะเีต่อี่ไหน”เนื่องจากตอนนี้ทุกคนต่างเลือกี่จะมองหามหาวิทยาลัยกันแ้ดังนั้นทุกคนึอยากรู้แนวโน้มของเพื่อนในห้องก่อนตัดสินใจ
“ฉันว่าจะเข้ามหาวิทยาลัยเซี่ยงไฮ้น่ะ”
“ลูกพี่เป็คนฉลาดฉันคงตามไปไม่ไหวแน่”
“นาย็ตั้งใจอ่านหนังสือสิ”จินเปายิ้มแห้งๆ
“คะแนนเืี่สุดท้ายอย่างนายไปเซี่ยงไฮ้เนี่ยนะ”จิงเปาหันไปมอง็เห็นัซีทำให้เขาโกรธาี่ทิ้งเิหาไม่พอยังเอาแฟนใหม่มาแกล้งเิหาอีก
“ยัยปีศาจนมโตไปไกลๆเลยอย่างเไม่คู่ควรลูกพี่หลอก”ัซีหน้าแดงด้วยความโกรธ
“ไอ้บ้าจิงเปาฉันจะฆ่านาย”
“ัซีเไม่จำเป็ไม่้ทักฉั็ได้นะ”พูดจบเิหา็จากไปทันที ฉางเย่เดินผ่านมาจากด้านหลังแ้เอ่ย
“ชัดเจนนะ”เหัวเราะ่า แต่ใ้าของัซีเต็มไปด้วยความแค้น
เาผ่านไปวดเร็วนักเรีย็เ็บของกลับบ้าันเิหาออกมาจากห้องสมุดเขาหาความรู้เพื่มเติมเกี่ยวกับการ้าคอมและการเขียนโปรแกรมและการก่อ้า เสียงดังมาจากด้านหลังเิหาทำลายความคิดของเขาทันที
“เิหาไปทานข้าวกันหน่อยไหมครูมีเรื่องจะคุยด้วย”เิหายิ้ม
“ได้ั”ทั้งสองไปกินข้าวร้านใกล้โรงเี
“ได้ยินว่าอีกสองวันเจะลา”เิหาคิดสักพักอาหลงทำเนิารได้ไวจริงๆ
“่ ผม้ช่วยารุ่นพี่ของุแ่น่ะั”
“เพูดจริงหรือ”
“ใช่ัอาจารย์”
“ไม่ใช่ว่าอาจารย์คิดถึงผมี่ผมไม่มาหรอกนะั”เมิ่งชิงอู๋ถลึงตา
“อย่ามาพูดบ้าๆนะ”หน้าเแดงน้อยๆ
“ได้ยินมาจากจินเปาเจะเข้าไปเีเซี่ยงไฮ้หรอ”นี่คือเหตุผลี่เชวนเขาาานข้าวเพื่อยืนยันข้อมูลนี้
“ใช่ััผมว่าี่นั่็ไม่เลว”
“ถ้างั้็ตั้งใจอ่านหนังสือจะได้สอบติด”
“ไม่้ห่วงเลยัผมเขาห้องสมุดทุกวันอาจารย์็เห็น”
“แน่นอนครูเห็นและยังเห็นเไปกับสาวๆทุกวันด้วย”เิหายิ้มป่วยๆแต่เขาไม่รู้จะตอบเยังไงครูคนนี้้ากาจเกินไปแ้
“เอาล่ะงั้นครูกลับก่อน”
“ได้ั”
ัาเิหากลับมาี่ห้อง ็พบว่าของี่เขาสั่ง็มาถึงแ้นั่นทำให้เขา้ีออกเดินทางเพราะกลัวจะค่ำเสียก่อนเขาเอาของี่สั่งมาใส่เป้ไ้แ้ขั้นรถไปี่เขาเหม่ยทันที เมื่อถึงเขาเหม่ยเขาเดินทางเข้าป่าไปทันทีประสาทสัมผัสของเขาคมกริบรับรู้ได้ถึงทุกการเคลื่อนไหวมีดทั้งสี่พร้อมใช้าเขาเดินไปยังพื้นี่ในป่าลึงพลังวิญญาณหนาแน่นาระหว่างทางเขาจับสัตวไ้หลายชนิดเช่ระต่ายป่ารวมไปถึงงูบางชนิดเมื่อเดินไปลึกขึ้นเขาพบกับพืชี่คุ้นเคยในเดินเซียนจำนวนา
“นี่มัล้วยไม้แห่งชีวิต”อย่างไร็ตามมันไม่ใช่ไม้ประดับแต่เป็ต้นไม้ยืนต้นมีลำต้นคล้ายทานตะวันแต่ดอกของมันเหมือับกล้วยไม้มีสีสันแตกต่างกันผลของมั็สวยงามราวกับหยกสามารถนำไปทำเป็น้ำแห่งชีวิตได้และใบยังเอาไปทำยารักษาแผลได้อีกด้วยส่วนดอกของมันนำไปทำยาเสริม่างกายและนำไปหมักเหล้าได้อีกด้วยเหล้าี่หมักจากดอกกล้วยไม้วิญญาณนี้ถือเป็ราชาสุราในแดนเซียนนั้นหากินได้ยากยิ่งเิหาเ็บเมล็ดใส่กระเป๋าเป้พัว่าเมล็ดเขารู้สึกโชคดีา
ัาเขาเข้ามาในพื้นี่เหมาะกับการล่อเหยื่อแ้เขานำเลือดกระต่ายลาดไปี่พื้นเพื่อล่อสัตว้าัานั้นเขา็นั่งดูดซับเอาพลังวิญญาณเพื่อเพิ่มพลังให้่างกายเขา สองชั่วโมงผ่านไปตอนนี้เป็เาสองทุ่มแ้เขา็รับรู้ถึงการมาของสัตว์้าทันทีมุมปากยกโค้งขึ้นสัตว์สี่ขาขนดำตัวขนาดแรดกำลังกิระต่ายหลายสิบตัว เิหาพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว ปัง!!!!ปลายมีดหมายแทงี่ลำคอของมันทว่ากรงเล็บของมั็ฟาดสวลับมาเิหาหลบไปทางซ้ายแ้ม้วนตัวไปข้างลำตัวมันึเห็นภาพมันได้ชัดเจน
“หมาป่างั้นหรือทำไมตัวใหญ่ขนาดนี้”เิหาหยิบมีดออกจากด้านหลังแ้ฟันไปี่สีข้างของมัน ปัง!!!! เกิดบาดแผลเล็กขึ้นนั่นทำกับการยั่วยุมันเสียคำรามดังก้องไปทั่งป่า
“เหนียวอะไรขนาดนี้”เิหาใช้พลังวิญญาณมาเคลือบอาวุธทั้งสองแ้พุ่งเข้าใส่มัน ฉัวะ!!!ขาของมันถูกเิหาฟันจนเกิดแผลลึกทว่าเาเดียวกันไหร่ของเิหา็ถูกมััดเช่ัน มันถึงกับตื่นตระหฟันของมััดเิหาเข้าเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
“ไอ้บ้าถึงไม่เข้าแต่มันเจ็บนะ”เิหาเตะไปี่ท้องของมัน โฮก!!!!มันถอยออกไปเิหาจับไปี่ไหร่ของเขา าั้มันพุ่งเข้าไปหาเิหาแ้เอากรงเล็บข่วนไปี่หน้าอกเิหา แขวก !!เสื้อเิหาี่อกขาดเป็ทางยาวเิหาสับไปี่ขาของมันอักครั้ง ฉัวะ!!! ตุบ!!!ขามันร่วงลงพื้นทันทีเิหาึใช้วิชาหมัดต่อยลงไปี่ท้องของมันอย่างรุนแรงจนมันเกิดอาการหายใจไม่ออกทำให้การป้องกันของมันลดลง
“หนังเหนียวใช้ไหม” สวบ!!!!มีดยาวแทงเข้าไปี่หูของมันลึกจนทำให้สมองของมันโดนตัดขาดทันที่างมัระตุกสองสามครั้ง็นิ่งไปเิหาทำการแยกชิ้นส่วนของมันอย่างระวัง
“โชคดีจริงๆี่ตัวมันใหญ่คงใช้ได้อีกา”ัานั้นเิหาข้อให้ฟู่หลงส่งคนมาช่วยขนหมาป่าและเช่าโกดังแช่แข็งเอาไ้
เ้าเข้าไปเีสายิ่เขา็กลับไปอ่านหนังสือเหมือนเดิมเมื่อเลิกเีเขาีไปี่คอนโดแ้เริมยาปัาทันที เขาาของทุกอย่างไ้รอบตัวจากนั้็จากไฟวิญญาณี่เขา้าขึ้นาระดูกสัตว์้าหลายส่วนลอยมาในไฟาั้พลัง็หมุนวันรอบเปลวไฟสีฟ้าในฝ่ามือของเิหา ตูม!!!!ยาเม็ดสีแดง็ปรากฎขึ้นในฝ่ามือของเขาแน่นอนเิหาไม่รอช้ากินมันลงไปทันทีกระดูกใน่างและเนื้อหนังของเขาเกิดการเปลี่ยนแปลงใหม่เสียงกระดูกดัง ไปทั่ว่างมันพยายาม้ากระดูกให้เข็งากว่าเดิมส่งผลให้ตอนนี้เขาสามารถดูดซับพลังได้ง่ายดายขึ้น
มุมปากเขายกโค้งขึ้นทันที
“สุดยอดเกินไปแ้”เิหายิ้มอย่างพอใจัาเิหาปัา่างการเรียบร้อยเขา็เขียนแบบให้กลับโครงการเมืองใหม่ให้ทั้งสามเฟสแน่นอนมันสวยงามาเิหามองดูาฬิามันเืตีสองแ้เขาึนอน
เ้าวัน่าฟู่ารับเขาี่คอนโดเพื่อไปสนามประลองี่สนามมวยไฟท์เตอร์มีคนจากสำนักต่างๆมาดูกันจำนวนาเิหามองไปอบๆฟู่หลงพาเขามานั่งบริเวณี่จัดเตรียมเอาไ้ให้สำหรับคนของสองะูี่นั่งมีแม้แต่ฟูเทีย็มาในวันนี้
“้รบกวนหลานชายแ้”ฟู่เทียล่าวแน่นอนว่าไป๊หยุนซวงบอกถึงความสามารถเิหาแ้เขาึตื่นเต้นา
“อย่าคิดาัคุณลุงผมเอง็อยากรู้เหมือันว่าฝีมือผมถึงขึ้นไหนแ้”
“แต่ฝั่งน้นเป็ถึงเจ้าสำนักมังกรรุ่งโรจน์หลานจะไหวหรือ”
“อย่าห่วงผมจัดการเอง”
“คุณป้าัช่วยผมเล่นละคริ่ได้หรือไม่”เิหาบอกแผารไป
“ตกลง”ตรงกลางมีผู้ว่านั่งอยู่และหนังสือสัญญาาอยู่ข้างๆ เิหามองไปี่ฟู่หลง
“ตอนนั้นราคาพนันอยู่ี่เท่าไรแ้”
“ตอนนี้ข้างนายแทงหนึ่งจ่ายสิบ”ตาเิหาเป็ประกาย
“แทงสูงสุดได้เท่าไร”
“ยี่สิบล้าน”
“นายช่วยเอาเงินฉันไปแทงข้างฉันให้หน่อยยี่สิบล้าน”
“ตกลง”ัาี่มีการแสดงบนเวทีิ่ผู้ว่า็ขึ้นเวทีรอบๆ็มีผยานจากหลายฝ่ายมาชมกันผู้ว่ากล่าวถึงาวันนี้สำคัญเพียงใดและพูดชัดเจนว่าหากใครชนะจะได้ี่ดินเขาเหม่ยไปพัฒนา
เิหาขึ้นเวทีอย่างสงบไม่าช่าย่างกำยำแม้จะมีผมสีขาวแต่เขาดูไม่ได้แก่เลยแม้แต่น้อยเขามีพลังกระจายออกาดดันคนรอบสนาม หลายคนเห็นภาพนี้็อดไม่ได้ี่จะขนลุก้รู้ว่าชื่อเสียงเจ้าสำนักเว่ยนั้นโด่งดังาเขาไร้พ่ายมาหลายสิบปีแ้เพียงหมัดเดียว็ฆ่าเสือได้แ้ หน้าของจูนเฉิงเจ๋อและจูเป่ยเต็มไปด้วยความมั่นใจราวกับว่าเขาได้สิทธิ์ไ้ในมือแ้
“เจ้าหนูนั่นตายแน่”
“ัว่าเขาจะไม่พิการนะ”
“รู้ไหมว่าเจ้าหนูนั่นเป็ใคระูฟู่็ชั่งใจ้าเอาเ็มาสู้”
“ได้ยินว่าเขาอาสาเองนะ”หลายคนเริ่มส่งเสียงไปต่างๆนาๆ
“หนุ่มน้อยยอมแพ้นอนนี้ข้าจะไม่ทำให้เจ้าเจ็บตัว”เจ้าสำนักเว่ยกล่าวอย่างเห็นใจ
“โอ้อาวุโสดูเหมือนว่าท่านจะมั่นใจนะ”เิหา้การยั่งยุเล็กน้อย
“เหอะ…แน่นอนให้ข้ามาสู้กับคนรุ่นหลังข้าละอายนัก”
“หากท่านมั่นใจงั้นเรามาพนัันไหม”เิหาพูดเช่นนี้นั้นไม่้การให้เขาปฏิเสธหากเจ้าสำนักเว่ยทำอย่างนั้นชื่อเสียงสำนักจะเอาไปไ้ไหนแม้แต่ความกล้าี่จะพนั็ยังไม่มีนั่นแปลว่าเขาไม่มั่นใจี่จะชนะเ็ี่เขาดูถูกได้
“พนันยังไง”
“หากข้าชนะท่านจ่ายข้าสองร้อยล้านหยวนหากข้าแพ้ข้าจ่ายสี่ร้อยล้านหยวนเป็ไง”
“จริงสิะูจูกล้ามาพนันหรือไม่ล่ะ”เิหาตระโกนเสียงดัง
“เหอะไอ้หนูถ้านายชนะได้เอาไปเลยสามร้อยล้านแต่นายแพ้คุกเข่าเดินออกจากวันเดอร์เลล์ห้ามกลับมาเหยียบี่นี้อีก”เิหาแกล้งทำเป็วิตกแ้ตกลงอย่างไม่เต็มใจ
“ตกลง”เิหาหันมามองเจ้าสำนัก
“แ้ท่านล่ะ”
“หึ…ข้าจะรู้ได้ไงว่าเจ้ามีเงินจ่าย”
“ท่านดูถูกะูฟู่งั้นหรือคุณป้าให้ผมยืมสักสี่ร้อยล้านได้ไหมั”ไป๊หยุนซวงแกล้งทำเป็หน้าขาวซีดพูดอย่างไม่เต็มใจนัก
“็ได้”เมื่อเจ้าสำนักเว่ยเห็็ตอบทันที
“ตกลง”
“งั้นทุกคนเป็พยานให้ด้วยนะััว่าท่านผู้ว่าจะรับรอง”
“ได้ฉันรับรองหากใครผิดคำพูดฉันไม่ปล่อยไ้แน่”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??