เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๿ี่7 หลุมพราง.

เฉินหนานเป็นสุข๿ี่ได้รับการตกลงจากทั้งสองหากเขาชนะจะได้เขาจะได้เงินสูงถึงเจ็ดร้อยล้านในคืนเดียวอย่างไรก็ตามเฉินหนานก็ไม่ได้ประมาทกับเจ้าสำนักเว่ยแต่อย่างใด

“คุณตกลงอะไรกับเขาหรือหยุนน้อย”ฟู่เทียนถามภรรยาเขาอย่าอ่อนโยน

“เดี๋ยวคุณก็รู้เอง”ฟู่เทียนไม่ได้ใสใจเงินสี่ร้อยร้านเท่าไรเขาหาเงินได้วันละสิบๆล้านอยู่แล้วเงินจำนวนนี้เขาใช้เวลาสิบวันก็หาได้แล้วอย่างไรก็ตามเขารู้สึกว่าเด็กคนนี้น่าสนใจมากๆแม้แต่ภรรยาและลูกๆยังให้ความยอมรับในตัวเขาจะเป็นการดีมากหากเขารักษาความสัมพันธ์อันดีเอาไว้ ไม่นานฟู่หลงก็เดินกลับมานั่งข้างๆพี่สาวเขา

“นายไปไหนมาอาหลง”ฟู่หลงยิ้ม ผมไปลงพนันข้างเฉินหนานมาน่ะ ฟู่รินมองแบบงงๆ

“น่าสนใจแม่เอาด้วย”ไม่นานไป๊หยุนซวงก็ลงพนันไปถึงหกสิบล้านโดยใช้ชื่อสามีและฟู่ริน

เฉินหนานมองไปรอบๆสายตาของคนรอบสนามงุนงงไม่เข้าใจการกระทำของเขา๿ี่เหมือนฆ่าตัวตายการกราะทำนี้ทำให้เจ้าสำนักเว่ยต้องเอาจริงในการต่อสู้นั่นทำให้อัตราต่อรองของเขาเพิ่มขึ้นไปอีกทุกคนต่างเทไป๿ี่ข้างของเจ้าสำนักหวังให้เขาจัดการเฉินหนานอย่าไร้ทางตอบโต้ ไม่นานกรรมการก็ประการให้เริ่มการประลอง

“เริ่มได้”เจ้าสำนักเว่ยกระทึบพื้นจนเป็นรอยแตก๿ี่พื้นส่งตัวเขาไปหาเฉินหนานพลังฉีทั่วร่างประทุออกมาอย่างบ้าคลั่งจากนั้นเขาโคจรพลังมาไว้๿ี่หมัดทั้งสอง เขาออกหมัดกว่าสิบหกหมัดอย่างรวดเร็วมีเสียงของสิงโตร้องออกมาจากหมัดของเขา

“หมัดสิงโตคลั่ง” หมัด๿ี่ต่อยอย่างบ้าคลั่งพุ่งตรงไปยังร่างเฉินหนานทว่าไม่มีหมัดใดได้สัมผัสแม้แต่ชายเสื้อของเขาเลยเขาหลบได้อย่างสบายๆการหลบของเฉินหนานมันราวกัวว่ากำลังหยอกล้อกับเจ้าสำนักเว่ย

“หึ ไม่เลวนี่๿ี่หลบหมัดข้าได้”จากนั้นเขาเปลี่ยนมาใช้การโจมตีด้วยเท้าอันรวดเร็ว

ปังๆๆๆ!!! เฉินหนานรู้สึกแปลกใจ๿ี่เขาสามารถเปลี่ยนกระบวนท่าได้รวดเร็วเช่นนี้เขาเอาแขนทั้งสองไขว้เป็นกากบาทเพื่อป้องกันจนเขาถอยหลังไปหลายก้าวเฉินหนานยิ้มออกมา การเปลี่ยนแปลงจากมือเป็นเท้าระหว่างการโจมตีไม่ใช่เรื่องง่ายหากยังไม่ถึงขึ้นสูงไม่มีทางทำได้และทุกกระบวนท่าเต็มไปด้วยการอัดแน่นของพลังฉี`

“ฝีมือผู้อาวุโสดีมากจริงๆข้านับถือ”``

“เจ้าเองก็ไม่แล้วสามารถป้องกันมังกรสะบัดหางข้าได้”ผู้คนต่างโห่ร้องด้วยความสะใจทั้งสองต่อสู้กันอย่างสูสีไม่มีใครได้เปรียบ ทั้งสองปะมือกันอย่างดุเดือดอย่างไรก็ตามเฉินหนานแค่อุ่นเครื่องเท่านั้น

“แปลกจริงมันหน้าจะอ่อนแรงแล้วทำไมมันเร็วขึ้นเรื่อยๆ”เจ้าสำนักเว่ยเริ่มกังวลเวลายิ่งผ่านไปกำลังของเฉินหนานกลับมีมากขึ้นกลับกันเจ้าสำหนักเว่ยมีอาการหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆ

“ข้าเอาจริงบ้างแล้วนะผู้อาวุโส”เมื่อพูดจบเฉินหนานหายไปจากสายตา ปังๆๆๆๆๆๆ เสียงดังต่อเนื่องร่างของเว่ยโม่ถงเหมือนกระสอบทราย เฉินหนานต่อยเขาหมัดแล้วหมัดเล่าจนเขาหมดสติไปใน๿ี่สุดแน่นอนเขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดในการต่อสู้นี้ร่างเว่ยโม่ถงเต็มไปด้วยเลือดแต่ไม่มีจุดสำคัญเสียหายเขาไม่อยากใช้พลังมากนักเพื่อไม่ให้เป็นจุดสนใจอย่างไรก็ตามตอนนี้รอบๆเวทีเงียบกริบ

“โอ้เหตุใดไม่ประกาศผู้ชนะกันเล่า”เสียงเฉินหนานได้เรียกสติของทุกคนทันทีเสียงโห่ร้องดังขึ้น ฟู่หลงกระโดดดีใจตัวลอยเหมือนเด็กๆ และแล้วการเซ็นสัญญาก็ดำเนินกลางเวทีจูเป่ยถึงกับโกรธจัดทุบไป๿ี่โต๊ะดังลั่น

“หวังว่าจะไม่ลืมข้องตกลงของเรานะอาวุโสเป่ย””เฉินหนานยิ้ม

“แกวางหลุมพราง”เฉินหนานทำตาปริบราวกับจะบอกว่าเป็นผู้บริสุทธิ์

“โอ้โทษฉันไม่ได้นะท่านรับคำท้าพนันเองฉันไม่ได้บังคับ”เฉินหนานไม่สนใจท่าทีของจูเป่ยอีกแล้วเดินไป๿ี่เว่ยโม่ถง๿ี่ลูกศิษย์ต่างมาดูอาการพร้อมหมอเฉินหนานใช้นิ้วกดไป๿ี่หว่างคิ้ว เฮือก!!!เว่ยโม่ถงก็ฟื้นขึ้นมาทันที สายตาทุกคนมองไป๿ี่เฉินหนาน

“เขาปลอดภัยแล้วอย่าลืมเอาเงินมาให้ผมล่ะ”อย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มีความแค้นต่อกันเฉินหนานไม่มีความจำเป็นต้องสร้างศัตรูเพิ่มระหว่าง๿ี่เข้าจะจากไป

“ท่านเป็นใครกันแน่”เฉินหนานยิ้ม

“ผมแค่นักเรียนคนหนึ่งเท่านั้น”เฉินหนานก็กลับออกไปพร้อมเสียงโห่ร้องราวกับว่าเขาเป็นดารา

พวกเขาไปยังห้องอาหารวินเทอร์ทั้งสี่ฉลองการชนะครับนี้พวกเขาพูดคุยถึงเรื่องการพัฒนา๿ี่ดินพื้นนี้กันต่อจากันเฉินหนานก็หยิบกล่องทรงกระบอกให้กับไป๊หยุนซวง

“นี่คืออะไรงั้นหรือ”

“ป้าครับนี้คือแบบเมืองใหม่๿ี่ผมออกแบบป้าช่วยดูว่าจะแก้ตรงไหนไหม”เธอรีบเปิดออกดูทั้งสามมองหน้ากัน

“นี่มัน”พวกเขาถึงกับพูดไม่ออกมันสวยงามมากและพวกเขาไม่อยากเชื่อเลยว่าจะมีคนบนโลกนี้สามารถสร้างสิ่งนี้ออกมาได้มันเป็นเมือง๿ี่ทันสมัยมากและสวยงามตามแบบเมืองในฝันเลยก็ว่าได้

“นายจะเกินไปแล้วเฉินหนาน”ฟู่รินอดไม่ได้๿ี่จะชมเขาดวงตาเป็นเธอเป็นประกายแน่นอนการออกแบบของเขาคำนึงถึงฮวงจุ้ยเป็นสำคัญมั่นใจได้เลยว่าจะสร้างกำไรได้หลายหมื่นล้านแน่นอน

“งดงามมาก”ฟู่เทียนเห็นงานออกแบบมามากแต่ว่าไม่มีอันไหนเลยจะเทียบได้ถึงครึ่งของเฉินหนาน ติ๊ดๆๆเสียงการโอนเงินก็เข้ามาในโทรศัพท์ของเขา เจ็ดร้อยล้านได้เข้ามาในบัญชีของเขาทำให้เฉินหนานเป็นสุขมากในแดนเซียนความแข็งแกร่งคือ๿ี่สุดแต่ว่าบนโลกนี้เงินและอำนาจต่างหาก๿ี่แข็งแกร่ง

“คุณคะฉันได้กำไรมาหกร้อยล้านเราซื้ออะไรอีกดี”เฉินหนานมองตาปริบๆคนพวกนี้รวยเกินไปแล้ว

“ฟู่หลงฉันฝากเรื่องบริษัทด้วยนะ”

“แน่นอน”ฟู่หลงรีบตอบ

“จริงสิวันเสาร์นี้ฉันอยากไปดู๿ี่สักหน่อยนายว่างหรือเปล่า”ขณะ๿ี่ฟู่หลงกำลังจะตอบ

“ฉันพาไปเอง”ฟู่รินรีบตอบเฉินหนานทำตาปริบๆ

“เธอว่างหรือไง”ฟู่รินกลอกตาไปมา

“แน่นอนฉันว่างมาก”เฉินหนานถอนใจเธอคอยตามเขามาหลายวันแล้วอย่างไรก็ตามในเมื่อเธอมีเจตนาดีเขาก็ไม่ปฏิเสธ

“หลานชายลุงมีเพื่อน๿ี่อยากแนะนำให้รู้จักเขาทำธุรกิจเกี่ยวกับสมุนไพรได้ยินว่าหลายชอบซื้อสมุนไพรทีละมากๆหากรู้จักกันไว้คงมีประโยชน์มาก”เฉินหนานตาเป็นประกายนี่คือช่องทางในการหาสมุนไพรหายากในตอนนี้เขายังไม่สามารถออกไปหาสมุนไพรด้วยตัวเองได้

“ขอบคุณมากครับนี่มีประโยชน์ต่อผมมาก”

 !

หลังจากนั้นเฉินหนานก็ไปห้องสมุดและเข้าอินเตอร์เน็ตตลอดเพื่อแผนการในอนาคตเขาอยากรู้ทุกอย่าง๿ี่ทำเงินได้เขามองเห็นโอกาสมากมายเขาเสียดาย๿ี่ยังเรียนอยู่ไม่งั้นเขาจะทำอะไรได้คล่องตัวกว่านี้ เย็นวันศุกร์เหยาหลันมารับเขาไปงานเกี่ยวกับศิลปะ เธอแต่งตัวด้วยชุด๿ี่งดงามมันทำให้เธอดูสง่างามมากๆเฉินหนานเองยังอดไม่ได้๿ี่ชื่นชมเธอ

“โอ้วันนี้เธอสวยจริงๆ”

“คุณพูดจริงงั้นหรือ”

“ไม่มีเหตุผล๿ี่ฉันต้องโกหกเธอเลย”เหยาหลันหน้าแดงเล็กน้อย

“แล้วงานวันนี้มีจุดประสงค์อะไรงั้นหรือ”

“มันเป็นงานจัดแสดงงานศิลปะน่ะ”

“น่าสนใจฉันอยากรู้เหมือนกันว่ามันจะมีงานศิลป์๿ี่หน้าสนใจบ้างไหม”

“นายต้องแปลกใจแน่”ไม่นานรถหรูก็มาจอด๿ี่หอศิลป์ใจกลางเมืองบรรยากาศเต็มไปด้วยความหรูหรามีคนดังๆหลายคนในวงการรวมไปถึงดาราดังๆ๿ี่ชอบงานศิลป์หลายคนด้วยเฉินหนานไม่รู้จักดาราแม้แต่คนเดียว 

“โอ้. หลานมาแล้ว”เหยาหลางเดินออกมาพร้อมภรรยาของเขา

“สวัสดีครับลุงหลางคุณป้า”หลี่ชิงเหม่ยดึงมือเฉินหนานไปกับเธอทันทีเฉินหนานทำตัวไม่ถูกอย่างไรก็ตามเขาเดินตามเธออย่างเงียบๆทิ่งสองพ่อลูกไว้อย่างงงๆ

“พ่อคะแม่ไปสนิทกับเขาตอนไหน”

“พ่อเล่าเรื่อ๿ี่เขาเป็นผู้เชี่ยวชาญให้แม่ฟังลูกน่าจะรู้นะแม่ชอบหนักกำลังภายในขนาดไหน”ทั้งสองหัวเราะ

“มาๆป้าจะเนะนำให้รู้จักเพื่อนป้า”เฉินหนานถูกพาไปอย่างไม่เต็มใจเธอพาเขาไปแนะนำให้คนดังๆหลายคนความตั้งใจเธอจะบอกเป็นในๆว่านี่คือลูกเขยในอนาคตเฉินหนานทำต่ปริบๆยังไงก็รู้จักคนเยอะๆไว้น่าจะดีกว่าเขาเลยไม่ขัดขืน

“แล้วพี่ชายลูกมาหรือยัง”

“พ่อคะพี่บอกว่าเขาติดธุระต้องเลื่อนเป็นอาทิตย์หน้าค่ะ”เหยาหลางผิดหวัง

“พ่อกะว่าจะแนะนำให้รู้จักเฉินหนานเสียหน่อยน่าเสียดาย”

“ไว้เราค่อยเชิญเขามาอีกก็ได้ค่ะพ่อ” หลังจากนั้นงานก็ดำเนินต่อไปมีงานศิลป์มากมายจัดแสดงเฉินหนานสนใจรูปแกะสลักของปลาตัวหนึ่ง๿ี่แผ่พลังวิญญาณออกมา

“ใช้หยก๿ี่มีพลังวิญญาณหนาแน่นขนาดนี้มาแกะสลักน่าเสียดาย”

“คุณกำลังดูอะไรอยู่”เหยาหลันเดินมากอดแขนของเขาหน้าอกของเธอถูกับแขนของเขาไปมาเขาคิดในใจผู้หญิงโลกนี้ใจกล้าเหลือเกินเฉินหนานได้แต่ถอนใจ

“ฉันก็ดูไปเรื่อยๆได้ความคิดมากมายเลย”เฉินหนานได้เห็นหินและแร่หายากจำนวนมากถูกนำมาแกะสลักเอาไว้และมันเป็นแร่๿ี่เขาคิดตามหามันในอนาคตอยู่แล้วบางส่วนต่อให้เป็นแดนเซียนยังหาไม่ได้เลยแต่ดูตอนนี้พวกมันถูกนำมาทำราวกับว่าเป็นของสะสมเฉินหนานร้องไห้ในใจ

“หินพวกนี้เราจะหาซื้อได้๿ี่ไหนหรือ”

“ก็หลาย๿ี่นะมีเกาะหนึ่ง๿ี่มีแร่แปลกๆจำนวนมากและเป็นเกาะ๿ี่มีเศรษฐกิจการแข่งขั้นสูงมากด้วย”

“๿ี่ไหนหรือ”

“เกาะจินเหมิน”เฉินหนานตาเป็นประกายเขาจดจำชื่อไว้ในใจ ทั้งสองเดินออกมานั่นด้านนอกเนื่องจากงานนี้หลักๆแล้วคือการพบปะกันของคนรักงานศิลปะเฉินหนานจึงไม่ได้ใส่ใจมากนัก ทั้งสองคุยกันสักพักก็มีรถเข็น๿ี่มีหญิงสาวรุ่นราวคราวเดียวกันกับเขานั่งมาโดยมีชายอายุประมาณสามสิบปีเข็นมาเขามีใบหน้าหล่อเหลาแต่ก็ดูน่าแลเกรงขามเช่นกันและร่างกายของเขาเหมือนกับนักรบและมีชายอายุประมาณสี่สิบปีดูทรงอำนาจมากับเขาด้วยข้างๆหญิงคนนั้นมีอายุ๿ี่ดูอ่อนกว่านิดหน่อยเธอสวมชุดดูดีเฉินหนานรับรู้ทันทีว่าชายทั้งสองนั้นต้องทำงานเกี่ยวกับกองทัพแน่นอนทว่าเฉินหนานมองไป๿ี่หญิงสาว๿ี่หน้ามีใบหน้าสวยงามทว่าขาดอ่อร่าผิดกับคนอื่นๆแล้วมองไป๿ี่ขาเขาก็อดทีแปลกใจไม่ได้ข้าทั้งสองของเธอดูปกติมากแต่ทำไมถึงนั่งรถเข็นกัน เหยาหลันเห็นท่าทางแปลกๆก็อดไม่ได้๿ี่จะถามเขา

“คุณมีอะไรงั้นหรือ”

“เธอรู้จักพวกเขาไหม”เหยาหลันมองไป๿ี่กลุ่มคน๿ี่เฉินกลหนานมองอยู่

“โอ้ นั่นตระกูลหม่าเป็นคน๿ี่มีอิทธิพลในเมืองหลวงมากเขาหนึ่งในสามตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง”

“โอ้ ใหญ่โตจริงๆ”

“ใช่แล้วเส้นสายของพวกเขาครอบคลุมไปทั้งประเทศเลยล่ะ”

“แล้วเด็กคนนั้นเป็นอะไรงั้นหรือ”

“อ่อเธอชื่อหม่าปิงชิงตอนอายุสิบปีเธอบาดเจ็บจากอุบัติเหตุทำให้ข้าทั้งสองใช้การไม่ได้”

“แล้วเธอมาทำอะไร๿ี่นี้ล่ะ”

“หม่าปิงชิงเธอชอบงานศิลป์มากๆหลังจากเธอเสียขาก็มุ่งมั่นเกี่ยวกับงานศิลป์เพื่อเยียวยาจิตใจ”

“งั้นหรือหน้าสนใจ”เฉินหนานจมไปในความคิดว่าจะช่วยเธอดีหรือไม่อย่างไรก็ตามเขาตระหนักได้ว่าเขาเป็นคนดี

“เห้อช่วยไม่ได้ฉันเป็นคนดีนี่นา”เฉินหนานเดินไป๿ี่พวกเขาทันทีแล้วไปยืนขวางทางพวกเขา คนทั้งสี่ก็ขมวดคิ้ว

“น้องชายนายเป็นใครถึงมาขวาง”เฉินหนานไม่ได้สนใจคน๿ี่ถามแต่มองไป๿ี่หญิงสาวแล้วยิ้มให้อย่างอบอุ่น

“เธอชื่ออะไรหรือ”หม่าปิงชิงมองไป๿ี่ตาของเฉินหนานเพื่อค้นหาอะไรบางอย่างแต่เธอรู้สึกว่าชายตรงหน้าลึกล้ำเกินเขาใจอย่างไรก็ตามเขาไม่ได้มาร้ายเธอจึงยิ้มตอบ

“ฉันชื่อหม่าปิงชิงคุณเรียกฉันว่าปิงชิงก็ได้”เฉินหนานนั่งลง

“ฉันขอดูขาเธอได้ไหม”

“นายจะทำอะไรน้องสาวฉัน”!!!หม่าจื่อซุนถามด้วยความโกรธกำลังจะพูดต่อแต่ปิงชิงห้ามไว้

“ไม่เป็นค่ะพี่”เธอเจอสถานการณ์แบบนี้มามากมายเธอจึงไม่ได้มีผลกระทบอะไรมากส่วนพ่อกับแม่ของเธอก็ยังนิ่งอย่าเพราะพวกเขาผ่านอะไรมามาก

“คุณดูได้เลยค่ะ”เฉินหนานพยักหน้าเธอยกกระโปรงสีขาวขึ้นเล็กน้อยเฉินหนานสำรวจข้าทั้งสองของเธอ

“ฉันขอตรวจขาเธอได้ไหม”เธองุนงงเล็กน้อย

“คุณเป็นหมอ”เฉินหนานยิ้ม

“ได้สิ”เฉินหนานจับไป๿ี่ขาเนียนขาวของเธออย่างละเอียดแล้วเผยยิ้ม

“ฉันรักษาเธอได้เธอยอมให้ฉันรักษาไหมแน่นอนว่าเธอปฏิเสธได้ฉันจะไม่ว่าอะไร”

“คุณ”ทันใดนั้นทั้งสี่ก็ไม่ไม่อาจรักษาความท่าที๿ี่สงบได้อีกจื่อซุนถามอย่างตื่นเต้น

“คุณพูดจริง”เธอต้องใช้ชีวิตบนรถเข็นมาหลายปีตลอดเวลาหาหมอมาทุก๿ี่แต่ไม่เคยได้รับข่าวดีเลยเธออยู่อย่างทรมานมาตลอดหมดหนทางเธอจึงเลิกหวังแล้วทำใจใช้ชีวิตให้มีความสุขไปกับการวาดภาพคำพูของเฉินหนานทำให้เธอมีความหวังอีกครั้ง

“ใช่ผมพูดจริง”

“หลานชายเธอไม่ได้โกหกเรา”หญิง๿ี่ยืนด้านหลังเธอมีน้ำซึม๿ี่หางตา เหยาหลันเดินเข้ามา

“คุณอาชิงเชิงเราเข้าไปในห้องก่อนไหมคะจะได้ให้เพื่อนหนูรักษาดู”พ

“หนูหลันรู้จักเด็กคนนี้ด้วยหรือ”

“ค่ะเขาเป็นเพื่อนหนูเอง”หลังจากนั้นเหยาหลันก็จัดห้องให้พวกเขาพ่อแม่เธอก็เข้ามาดูเช่นกัน…