เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บทที่9 เฉินหนานผู้เรียบง่าย.

เฉินหนานไม่พูดอะไรพร้อมพิมพ์รหัสผ่านเข้าไปในบัญชีธนาคารของเขาต้องรู้ก่อนนะว่าเฉินหนานได้เงินมาแบบฟรีๆว่าเจ็ดร้อยล้านจากการแข่งต่อสู้ให้กับตระกูลฟู่และมีเงินอีกร้อยสามกว่าล้านที่ได้จากภาพวาดของเขาและเงินที่ได้จากหนานฮาวในตอนนี้เขามีเงินกว่าแปดร้อยล้านแล้วแต่ว่ามีไอ้โง่ดันมาอวดรวยต่อหน้าเขาทำให้เขาได้แต่สงสาร

“แน่ใจนะว่านายจะแ๷้ผ้าถ้าฉันมีเงินมากกว่า”

“ฮ่าๆนี่แ๷่ยังปากดีอีกนะเด็กหนอเด็กไม่รู้จักตัวเองเลยเสือผ้าแ๷ทั้งตัวถึงร้อยหยวนรึเปล่าก็ไม่รู้”พนักงานร้านไม่พอใจกับคำพูดดูถูกของเขา

“คุณคะคุณไม่ควรไปดูหมิ่นคนอื่นแบบนี้นะคะ”

“หุบปาก!!!แ๷้ก็แค่พนักงานร้านอย่างมายุ่งกับเรื่องนี้”

“คุณ”หญิงสาวกัดฟันกำหมัดแน่นด้วยความโกรธ”

“พี่สาวอย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้เลยครับขอบคุณพี่สาวมาก”เฉินหนานยิ้มให้เธอ จากนั้นบัญชีก็เข้ารหัสเรียบร้อยยอดเงินของเฉินหนานก็ปรากฏออกมา อ้าวหยางถึงกับทรุดตัวลงไปกับพื้นไม่อยากเชื่อตาตัวเอง

“เป็นไปไม่ได้”เฉินหนานอายุเท่าไรกันทำไมเขามีเงินมากขนาดนี้พนักงานที่ร้านก็เอามือปิดปากคนที่อยู่นอกร้านที่รอดูเรื่องสนุกแน่ยู่ก็แข็งค้างไปเงินจำนวนนี้พวกเขาคงได้แต่ฝันถึง

“เอาล่ะทีนี้นายก็แ๷้ผ้าได้แล้ว”เฉินหนานกอดอก

“ท่านครับโปรดให้อภัยผมเถอะครับ”ใช่แล้วหากเขาแ๷้ผ้าถ้าข่าวลือออกไปใครจะกล้าทำธุรกิจกับเขาอีก`

“ก่อนหน้านี้นายไม่ใช่หรือที่พูดออกมาเองยังไงวันนี้นายก็ต้องแ๷้ผ้า”แน่นอนว่าอ้าวหยากไม่กล้าต่อต้านเด็กอายุสิบเจ็ดจะมีเงินขนาดนี้ได้ยังไงถ้าไม่มีคนอยู่เบื้องหลังและยังต้องแข็งแ๷ร่งมากๆด้วย ไม่นานเสียงฝูงชนก็ตะโกน แ๷้ผ้าๆๆๆๆดังไปทั่วร้ายอ้าวหยางไม่ทีทางเลือกจึงต้องกัดฟันทำตามกลายเป็นที่ขบขันของคนที่มาร้านอาหาร เฉินหนานได้ถามชื่อและเบอร์พนักงานสาวคนนั้นเอาไว้เพื่อจะจ้างเข้ามาทำงานที่บริษัทของเขาในอนาคตแน่นอนว่าเธอรีบตอบตกลงทันที เหยาหลันไม่พอใจนิดหน่อยที่เฉินหนานขอเบอร์สาว``

“เรากลับกันเถอะ”เฉินหนานและเหยาหลันก็กลับไปที่คอนโดเฉินหนานนึกอะไรขึ้นมาได้

“บ้าเอ้ยลืมโทรอีกแล้ว”เขาลืมโทรไปหาหยานชิงเยว่

“ชั่งเถอะไว้ไชพรุ่งนี้แล้วกัน”เฉินหนานกำลังจะนอนเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“นั่นใครฉันเฉินหนาน”

“นี่นายไม่มีเบอร์ฉันหรือไง”

“ฉางเย่เธอมีอะไรถึงโทรมาดึกขนาดนี้”

“นี่มันแค่ห้าทุ่มเองนะนายสำอางเกินไปไหม”เธอหัวเราะ

“ใช่สิไม่งั้นฉันจะหล่อแบบนี้หรือไง”

“เอาเถอะพรุ่งนี้วันเกิดฉันนายอย่างลืมมานะชวนเจ้าอ้วนจินเปามาด้วย”

“โอเคฉันไปแน่”เฉินหนานโทรหาจินเปาแล้วนัดว่าจะไปหาซื้อของขวัญในวันพรุ่งนี้

ทุกคนที่มางานของฉางเย่ล้วนแต่งตัวราวกับผู้ดีผิดกับเฉินหนานเขาแต่งตัวสบายๆมากับจินเปาที่ไนท์คลับดังในวันเดอร์เล่ล์

“ดูเหมือนว่าคนเยอะมากเลยนะลูกพี่”

“แน่นอนเธอเป็นคนสวยในงานมีคนมาตามจีบเธอเยอะแน่”

“แล้วลูกพี่ไม่ชอบเธอหรือ”

“ฉันกับฉางเย่เป็นเพื่อนกัน”

“ใช่จริงๆหรือลูกพี่”

“อย่าไร้สาระ”

“ว่าแต่วันนี้ได้ยินมาว่าพ่อเธอเหมาชั้นสามทั้งชั้นให้เธอเลยนี่”จินเปาพูด

“เอาล่ะอย่าไปสนใจเลยเข้าไปกันเถอะ”

“ลูกพี่จะไม่เปลี่ยนชุดจริงๆหรือ”จินเปาแต่งตัวด้วยชุดหรูหราผิดกับเฉินหนานจินเปาจึงเตือนเขาอีกครั้ง

“เอาเถอะน่าฉันแค่มามอบของขวัญแล้วกลับน่ะ”ทั้งสองเดินเข้ามาข้างในสายตาคนที่มองมาล้านดูถูกเฉินหนานแต่เขาไม่ได้สนใจอะไรเมื่อมาถึงทางเข้าก็พบว่ามีคนตรวจบัตรเชิญทว่าสองคนนี้ไม่มีจึงต้องยืนรอ

“เหอะๆไม่มีบัตรเชิญยังจะเสือกมาเข้างานไอ้บ้านนอก”หนุ่มหลอผมแดงมองเขาอย่างเหยียดหยามเขาคือหัวอิงฉวนที่ตามจีบฉางเย่กับพวกของมัน

“พวกนายพูดบ้าอะไรฉางเย่ชวนพวกเรามาจริงๆ”จินเปาโมโหกับคำพูดดูถูกเฉินหนานรู้สึกเสียใจที่มาเสียแล้วรู้อย่างนี้เอาไม่มาดีกว่าแต่รับปากฉางเย่ไปแล้วจึงทำแบบนั้นไม่ได้

“นี่แ๷ไม่มีเงินแต่งตัวหรือไงนี่มันที่ไหนแ๷รู้หรือเปล่า”เฉินหนานไม่รู้จะพูดยังไงก้มมองตัวเอง

“เห้อมันก็สะอาดดีนี่นาไม่เหมือนใครบ้างคนต่อให้แต่งตัวดีแค่ไหนก็สกปรก”เฉินหนานพูดแบบไม่ใส่ใจ

“แ๷ไอ้บ้านี่อยากตายหรือไง”

“โอ้แ๷นี่เห่าเก่งจริงๆเป็นหมาหรือ”จินเปาขำจนท้องแข็ง

“ลูกพี่ปากร้ายจริงๆ”

“เรากลับกันเถอะจินเปายังไงเราก็ถือว่ามาแล้วแต่เขาไม่ให้เข้า”

“รู้ฐานะตัวเองก็ดีอยู่แล้วไสหัวไป”เฉินหนานขี้เกียจจะพูดจึงเดินออกไปทว่าก็พบหญิงอายุสามสิบกว่าเดินเข้ามาพอดี

“อ้าวเฉินหนานทำไม่ไม่เข้าไปล่ะฉางเย่อยู่ข้างใน”

“คุณป้าครับเหมือนว่าฉางเย่ลืมให้บัตรเชิญผมเขาเลยไม่ให้ผมเข้าไป”หยวนยี่หวาขมวดคิ้ว!

“ใครบอกว่าเธอต้องใช้บัตรเชิญกัน”

“มากับป้าเร็ว”

“นี่เพื่อนลูกสาวฉันแล้วทำไม่ถึงให้เขามายืนรอแบบนี้ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าหากเขามาให้เข้างานได้เลย”

“เออ…คุณเจียงจิงเซิ่งห้ามคนไม่มีบัตรเข้างานครับ”

“แล้วนั่นใครล่ะเจียงอะไรนั่น”ยามถึงกับตกใจสรุปแล้วเขาไม่ใช้คนสำคัญของตระกูลฉางงั้นหรือ

“เอาเถอะไว้ฉันคุยกับลูกสาวเอง”อิงฉวนโกรธจัดแต่พูดไม่ออกยี่หวาไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย ยี่หวาติดหนี้บุญคุณเฉินหนานมากที่ช่วยชีวิตลูกสาวเธอไว้จนตัวเองต้องบาดเจ็บเกือบตายและมองเฉินหนานเหมือนลูกชายเธอ เฉินหนานเดินไปนั่งมุมๆหนึ่งข้างใน

“ลูกพี่ผมขอไปดูสาวๆก่อนนะ”เฉินหนานทำหน้าป่วยๆก็คนที่มางานส่วนมากก็เป็นคนในโรงเรียนไม่ใช่หรือ

“ตามใจนาย”เฉินหนานนั่งดื่มไวน์ไปก็รู้สึกว่ามันรสชาติดีมากเขาไปอยู่แดนเซียนกินแต่เหล้านี่เป็นครั้งแรกที่กดื่มไวน์จึงรู้สึกว่าเขาอยากทำไวน์ของตัวเองขึ้นมาบ้างแต่ว่าเขามีแต่สูตรหมักเหล้าเซียนหิมะ

“ชั่งเถอะวันข้าค่อยเรียนวิธีทำวายทีหลัง”เฉินหนานนั่งมองไปรอบๆสายตาก็ไปตกลงบนร่างชายคนหนึ่งมีท่าทางแปลๆเขามีเหงื่อออกมากกว่าปกติเขากอดกระเป๋าเอกสารเอาไว้เขาจึงหยิบมือถือขึ้นมาดูเวลาแล้วยิ้ม

“ดูเหมือนมีแขกไม่ได้รับเชิญมาด้วยสินะ”เฉินหนานยิ้มชายคนนั้นลุกออกจากที่นั่งไปเขาได้ทิ้งกระเป๋าเอกสารไว้ใบหนึ่งในมุมอับไว้ เฉินหนานนึกสนุกจึงเดินไปหาชายคนนั้น

“เดี๋ยวก่อนพี่ชาย”เขาถึงกลับสะดุ้งแล้วหันไปมองเฉินหนาน

“มีอะไร”

“พี่ชายลืมกระเป๋า”เฉินหนานชี้ไปที่กระเป๋า

“ไม่ใช่ของผมนะ”เฉินหนานหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วมีรูปของเขากอดกระเป๋าอยู่ สีหน้าชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นดุร้ายทันที

“ไอ้เด็กเวรนี่เสียแผนหมด”เขาคิดในใจ

“อ่อใช่งั้นผมขอตัวก่อนๆชายคนั้นต้องจำใจนำกระเป๋าออกไปเฉินหนานมีหลังฐานขนาดนี้หากยังอยู่มีหวังโดนจับได้แน่เขาจึงไม่อาจอยู่ต่อได้และล้มแผนก่อการร้ายเขากะจะเรียกค่าไถ่จากตระกูลฉางจึงคิดว่างระเบิดแล้วขู่เอาเงินทว่าหากตอนนี้ถ้ามีการระเบิดคนที่สงสัยที่สุดต้องเป็นเขาแน่

“บ้าเอ้ยไอ้เด็กเวรพวกเรากลับ”

“หัวหน้าจะยอมถอยหรือครับ”

“พวกแ๷อยาก๻ิ๨๳ุ๷หรือไงประสบการณ์ของฉันบอกได้เลยว่าไอ้เด็นนั้นไม่ธรรมดา”พวกมันจึงถอยออกจากไนท์คลับไป เฉินหนานตรวจสอบระเบิดที่เหลือพบว่าพวกมันเก็บไปหมดแล้วจึงถอนใจไม่อย่างนั้นต้องมีคนตายเยอะเป็นแน่รวมไปถึงไอ้ปากเหม็นสองคนนั้นเจียงจิงเซิ่งและหัวอิงฉวน

“เห้อข้านี่คนดีจริงๆช่วยชีวิตคนอีกแล้ว”ไม่นานฉางเย่ก็เดินมาหาเขาวันนี้เธอตั้งใจแต่งตัวมาเป็นพิเศษทำให้เธอสวยราวกับนางฟ้า ชุดเดรสยาวสีขาวของเธอเข้ากับรูปร่างที่สวยงามของเธอสัดส่วนราวกับนางแบบภูเขาไฟสองข้างของเธอเด่นชูชัน เธอตรงมายังเฉินหนาน

“วันนี้เธอสวยมากเลยเฉางเย่”หน้าเธอแดงนิดหน่อย

“ไม่ต้องพูดมากนายทำไมมานั่งตรงนี้ล่ะ”เฉินหนานยิ้ม

“แล้วจะให้ฉันนั่งตรงไหนตรงนี้ก็เงียบสงบดีอยู่แล้ว”

“นายนี่มันจริงๆเลยมีสาวๆตั้งเยอะแต่นายมานั่งหลบมุมบอกว่าจะอยู่อย่างสงบเนี่ยนะ”เฉินหนานหัวเราะ

“ใช่ให้จินไปสนุกแทนฉันก็พอ”ฉางเย่มองไปที่เจ้าอ้วนชนก็อดขำไม่ได้เขาจีบสาวและเต้นอย่างสนุกสนาน

“เห้อเจ้าบ้านั้นทำฉันขายหน้าเพื่อนๆแล้ว”ฉางเย่ถอนใจ เฉินหนานมอบของขวัญให้เธอมันเป็นกล่องเล็กๆห้อด้วยผ้าสีเงินเงางาม

“โอ้คิดว่าใครแค่ไอ้กระจอกนี่เอง”เจียงจิงเซิ้งเดินเข้ามาเฉินหนานขมวดคิ้วเขาพยายามนึกแต่ยังไงก็จำไม่ได้ว่ารู้จักชายคนนี้

“ดูเหมือนว่านายให้ของขวัญเธอสินะอยากรู้จริงๆว่านายให้อะไรเธอราคาถึงพันหยวนไหม”เฉินหนานทำหน้าป่วยๆแต่ไม่ได้โต้ตอบอะไรเขาเหนื่อยใจกับคนพวกนี้

“ฉันให้ของกับเธอราคาเท่าไรแล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย”เจียงจิงเซิ่งถึงกับหน้ากระตุก

“ดูเหมือนว่าแ๷ไม่ดูสถานการณ์เลยนะคนที่มางานวันเกิดของฉางเย่ต่างก็แต่งตัวหรูหราและให้ของขวัญราคาเป็นหมื่นหยวนหากแ๷ให้ของราคาถูกกับเธอมันไม่เป็นการดูถูกเธอไปหน่อยหรือ”

“เจียงจิงเซิ่งนายพูดอะไรเฉินหนานเป็นเพื่อนและคนช่วยชีวิตฉันไว้นายไม่มีสิทธิมาออกคำสั่งกับเขาในงานของฉันแล้วเขาจะให้อะไรฉันก็ดีใจทุกอย่างนั่นแหละ”เจียงจิงเซิ่งเป็นลูกชายของเจ้าของบริษัทเล็กๆดังนั้นเขาต้องการจับฉางเย่เพื่อให้สถานะตัวเองสูงขึ้นเนื่องจากตระกูลฉางร่ำรวยมากพ่อเธอเป็นบริษัทรักษาความปลอดภัยที่ใหญ่มาก

“นี่ฉางเย่ทำไมเธอไม่แ๷ะของขวัญเขาดูล่ะ”หวังซีพูดขึ้น

“มันไม่เกี่ยวกับเธอหวังซี”

“ใช่ๆแ๷ะมันออกมาดูเลย”เพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นฉางเย่ทำหน้าลำบากใจเธอรู้ว่าฐานะของเฉินหนานว่าเป็นอย่างไรและเธอแคร์ความรู้สึกเฉินหนานมาก

“ไม่เป็นไรฉายเย่เธอเปิดเถอะสิ่งของไม่สำคัญหรอกฉันแค่ซื้อของที่เธอน่าจะชอบเท่านั้น”ตาของฉางเย่เป็นประกายทันที

“อืม”

“ทำเป็นพูดสวยหรูก็แค่ของถูกๆเท่านั้น”เฉินหนานขมวดคิ้ว

“หวังซีฉันเคยบอกเธอแล้วนี่ว่าอย่ามาคุยกับฉันอีก”หน้าหวังซีกระตุก

“หึ…สำคัญตัวเองผิดไปแล้ว”ฉางเย่แ๷ะห้อของขวัญออกก็พบสร้อยรูปผีเสื้อด้านหลังเป็นชื่อของเธอ

“นี่มันแบรนด์ดังแล้วเป็นคอลเลคชั่นใหม่อีกด้วยราคาสองแสนหยวน”

“อะไรนะของปลอมหรือเปล่า”หวังซีร้อนลน

“ไม่นะแม่ฉันเป็นผู้จัดการสาขาแบรนด์นี่แม่ฉันสอนดูเครื่องประดับตั้งแต่เด็กไม่มีทางพลาดหลอก”

“ฉางเย่เธอมีเพื่อนน่ารักๆแบบนี้ไม่แนะนำพวกเราบ้าง”ฉางเย่ยิ้มกว้าง

“ขอบคุณนะเฉินหนานฉันชอบมาก”

“ไม่มีปัญหาเราเพื่อนกันอีกอย่างเธอดูแลฉันอย่างดีของนี่ก็สมควรแล้ว”หน้าของเจียงจิงเซิ่งเปลี่ยนเป็นน่าเกลียดทันทีของขวัญที่เขานำมามีราคาแค่หมื่นหยวนจะไปเทียบของเฉินหนานได้ยังไงไม่เพียงเจียงจิงเซิ่งแม้แต่หัวอิงฉวนก็ไม่ต่างกัน

“ไอ้บ้านี่มันมีเงินขนาดนั้นได้ไง”ทุกคนกำลังรุมล้อมเฉินหนานอยู่นั่นเองแม่ของฉางเย่ก็เข้ามาหาเฉินหนาน

“ฉางเย่แม่ขอยืมเพื่อนลูกก่อนนะ”หยวนยี่หวาดึงมือเฉินหนานไปกับเขาทันที

“ป้าจะแนะนำนักธุรกิจหนุ่มให้เธอได้รู้จักหากมีอะไรจะได้ช่วยเธอได้ในอนาคต”เฉินหนานทำหน้าป่วยๆ เธอพามาพบกับหนุ่มวัยยี่สิบเจ็ดปีเป็นทำธุรกิจด้านบันเทิง บริษัทชื่องซิงตงกรุ๊ปเขามีหน้าตาค่อนข้างดีร่างกายกำยำ

“ป้าหยวนสวัสดีครับ”

“จ้าหมิงหยางนี่เพื่อนลูกสาวป้าเฉินหนานเขาเหมือนลูกชายป้าคนหนึ่งเลย”หยวนยี่หว่าเคยเป็นดาวดังในวงการบันเทิงมาก่อนไม่แปลกที่ฉางเย่จะสวย

“โอ้เขาหล่อมากสนใจเป็นดาราไหมน้องชาย”เฉินหนานทำตาปริบๆ

“ฉันหวังหมิงหยางยินดีที่รู้จักร”(ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับหวังซีนะครับ)

“ผมเฉินหนานครับ”ทั้งสองจับมือกันแต่เฉินหนานมองหน้าเขาอยู่นานแล้วเอ่ย

“พี่ชายกำลังจะลงทุนครั้งใหญ่อยู่ใช่หรือไม่”เฉินหนานมีความรู้เรื่องการทำนายอยู่บ้างแต่น้อยมากเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงมองชายคนนี้แล้วเห็นอนาคตของเขาแต่ว่าเห็นแค่สั่นๆ

“ใช่แล้วเธอรู้ได้ไง”

“เอาเป็นว่าผมไม่แนะนำให้ลงทุนครั้งนี้พี่ชายจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็ได้มันเป็นโชคชะตา”พ

“เฉินหนานเธอทำนายเป็นด้วยหรือ”ยี่หวาถาม

“นิดหน่อยครับป้าแต่ก็นั่นแหละขึ้นอยู่กับโชคชะตา”หวังหมิงหยางไม่ได้ใส่ใจแต่ก็ไม่ได้ดูถูกเฉินหนานเขามองว่าหนุ่มคนนี้แตกต่างจากคนอื่น

“ไว้นายว่างไปออฟฟิศฉันบ้าง”

“แน่นอนครับ”จากนั้นทั้งสองก็แลกเบอร์โทรกัน

“ป้าไม่คิดเลยว่าเธอจะทำนายเป็นด้วย”ยี่หว่าอยากถามอีกครั้งเพื่อความแน่ใจเฉินหนานทำตาปริบๆ

“ไม่หลอกครับป้ามันเป็นบางคนเท่านั้นที่ผมทำนายได้ครับมันเป็นโชคชะตา”เธอยิ้ม

“วันนี้คุณลุงไม่มาหรือครับ”

“เดี๋ยวก็คงมาแหละได้ยินว่ากำลังเตรียมของขวัญให้ลูกสาวอยู่”ไม่นานพ่อของฉางเย่ก็มาถึงเขาซื้อรถหรูให้เธอจากนั้นเฉินหนานก็กลับคอนโดโดยฉายเย่ขับรถคันใหม่ไปส่งเขาเธอแปลกใจที่เฉินหนานอยู่คอนโดแพงขนาดนี้แต่เฉินหนานอธิบายว่าเป็นห้องของเพื่อนให้เขามาทำงานเฝ้าห้องให้สองสามวัน

“เห้อหวังว่าฉันไม่ต้องยุ่งอีกนะจะได้โทรหาหยานชิงเยว่เสียที”…