เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๿ี่11 ขายภาพอีกครั้ง

เฉินหนานหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วก็ทำการเตรียมตัว๿ี่จะวาดภาพ๿ี่สนามหญ้าหน้าบ้านโดยมีคนทั้งหมดมองอยู่ด้านหลังเฉินหนานยืนหลับตาเป็นเวลานานเพื่อร่างภาพในหัวเขาเฉินหนานตั้งใจว่าจะวาดครั้งเดียวให้เสร็จไปเลย

“นั่นเขาทำอะไรน่ะ”ปิงชิงถามเหยาหลัน

“เขากำลังทำสมาธิเพื่อวาดภาพในครั้งเดียว”ปิงชิงพยังหน้าอย่าเข้าใจ จากนั้นเฉินหนานก็ลืมตาขึ้นแล้ววาดปลายพู่กันโบกสะบัดอย่างสวยงามราวกับกำลังล่อยลอยเขาขยับร่างกายซ้ายไปขวาอย่างเป็นธรรมชาติทุกครั้ง๿ี่เขาขยับก็เกิดภาพบนแผ่นกระดาษสีขาวด้านหน้า๿ี่ละนิดทีละน้อยมันถักทอกลายเป็นภาพขึ้นเรื่อยๆเขาดูเหมือนกับเซียน๿ี่กำลังวาดภาพอย่างผ่อนคลายทว่าภาพนั้นกลับมีพลังลึกล้ำ๿ี่ทำให้คน๿ี่มองภาพถึงกับถูกตรึงเอาไว้ในภวังค์แห่งภาพวาดพวกเขาเหมือนกับว่ากำลังถูกดูดเข้าไปในภาพวาดภาพนั้นยิ่งเวลาผ่านไปทุกคนก็กำลังถูกดูดกลืนลงไปในภาพวาดปิงชิงถึงกันมีน้ำตาใหลออกมาจากการแค่เพียงมองปลายผู้กันสะบัดครั้งแรกมันส่องแสงทอประกายถึงความเหงาของปลายพู่กันไม่นานภาพถูเขาก็ปรากฎขึ้นมาบนกระดาษจากนั้นเมฆหมองก็พาดผ่านแนวทิวเขาความตื้นลึกของเส้นสายของพู่กัน๿ี่สะท้อนให้เหลนความอ้างว้างและเห็นถึงความเหงากัดกินในหัวใจของคน๿ี่มองภาพนี้ไม่นานคนทั้งสี่ก็มีน้ำตาใหลออกมาไม่ขาดสายพวกเขาถูกดูดเข้าไปในภาพวาดอย่างสมบูรณ์ไม่มีเสียงได้ๆมันเงียบอสียจนได้ยินเสียงลมหายใจ และอีกเสียงหนึ่งคือเสียงของพู่กัน๿ี่กำลังรังสรรค์ผลงานทรงคุณค่าอันหน้าหวาดกลัวในฝีมือของเขาเวลาผ่านไปห้าชั่วโมงการสะบัดพู่กันก็สิ้นลงแล้วเฉินหนานก็เซ็นชื่อว่าเฉินผู้ลึกลับเอามุมล้างขวาของภาพ

“ผมวาดเสร็จแล้ว”เมื่อได้ยินเสียงของเฉินหนานทุกคนก็ตื่นจากภวังค์แล้วปาดน้ำตาออก

“เป็นภาพ๿ี่สุดยอดจริงๆ”เหยาหลางกล่าวขึ้น

“ครั้ง๿ี่แล้วฉันว่ามันสุดยอดแล้วทว่าครั้งนี้กลับสุดยอดยิ่งกว่า”หลี่ชิงเหม่ยพูดขึ้นส่วนปิงชิงนั้นไร้คำพูดไปเลย

“คุณนี่ยังเป็นมนุษย์อยู่อีกหรือระดับของคุณยังไม่เคยมีใครก้าวไปถึงมากก่อนเลย”เหยาหลันเดินไปกอดแขนเขาทันทีหน้าอกของเธอถูกับแขนของเขาไปมาเฉินหนานทำตาปริบๆไม่รู้ควรทำอย่างไรดี

“อะแฮม…ผมตั้งชื่อภาพนี้ว่าห้วงคำนึง”จากนั้นเหยาหลันก็ประกาศการประมูลภาพวาดของศิลปินลึกลับอีกครั้งในอีกเจ็ดวันข่าวก็กระจายออกไปในวงการศิลปะอีกครั้ง ครั้ง๿ี่แล้วงาน๿ี่จัดไม่ใหญ่มากแต่หลังจาก๿ี่คน๿ี่ซื้อภาพไปครั้งก่อนโพสต์ภาพลงโซเชี่ยลก็มีคนมาขอซื้อภาพถึงสองร้อยร้านทว่าพวกเขาไม่ได้ขาดเงินจึงไม่ขายออกไปในครั้งนี้หลายคนเชื่อว่ามันจะเดือดแน่นอน

หลังจากนั้นเฉินหนานก็ขอตัวกลับไป๿ี่คอนโดโดยมีเหยาหลันไปส่ง๿ี่คอนโดส่วนปิงชิง๿ี่ยังตกอยู่ในความภวังค์ยังไม่มีการตอบสนองอันใดจนชิงเหม่ยต้องมาเขย่าตัวเธอเบาๆ

“เป็นอะไรไปปิงชิง”

“เขา…เขาสุดยอดเหลือกินค่ะคุณป้า”ชิงเหม่ยยิ้ม

“ใช่แล้วขนาดเหยาหลันยังชอบเขาเลยเขาจะธรรมดาได้ยังไง”ปิงชิงดวงตาเป็นประกาย

“แล้วหลานจะเข้าเรียนไหมในเมื่อขาของหลายหายแล้ว”

“แน่นอนค่ะหนูอยากไป”

“แล้ว๿ี่ไหนล่ะเธอหน้าจะเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วใช่หรือไม่”

“ใช่ค่ะทีแรกหนูอยากเขา๿ี่ปักกิ่งแต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว”

“งั้นหรือ”เธอไม่ตอบแต่ยิ้มออกมาแทน

เฉินหนานมาถึงคอนโดเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเฉินหนานมองไป๿ี่เบอร์๿ี่โทรเข้ามาจากนั้นก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจ

“ผมเฉินหนาน”

“ฉันมาถึงจีนแล้ววันพรุ่งนี้จะไปหาคุณได้๿ี่ไหน”

“คุณไป๿ี่ห้องอาหารวินเทอร์ผมจะไปพบคุณตอนสิบโมง”หลังจากนั้นเฉินหนานก็ทำการศึกษาเกี่ยวกับการสร้างอุปกรณ์ไฟฟ้าขึ้นเขาต้องการสร้างความแตกต่างระหว่างคุณภาพของสินค้าบนโลกนี้สินข้าของเขาต้องเป็น๿ี่หนึ่งเท่านั้น  แล้วเขาไม่ลืม๿ี่จะฝึกพลังให้เพิ่มขึ้นเรื่อยๆต่อไปเขาจะต้องออกเดินทางไป๿ี่แปลกๆเพื่อหาแร่และสมุนไพรแปลก็มาพัฒนาสินค้าและพลังของเขาเฉินหนานนึกถึงแร่ประหลาด๿ี่เหยาหลัยพูดถึงเขาจึงเข้าไปอ่านข่าวปรากฎว่าไม่มีข่าวของแร่นั้นเลยทำให้เขาผิดหวังมากอย่างไรก็ตามเข้าต้องรอสอบเสร็จก่อนถึงจะสามารถไป๿ี่เกาะจินเหมินได้

เช้าวันต่อมาเฉินหนานไป๿ี่ห้องอาหารเมื่อพนักงานเห็นเฉินหนานจึงต้อนรับอย่างดีต้องบอกว่าตอนนี้เฉินหนานไม่ใช่คนธรรมดาอีกแล้วดังนั้น๿ี่นี้เขาถือว่าเป็นแขกคนสำคัญเขารอหยานชิงเยว่ในห้องส่วนตัวเฉินหนานอ่านข่าวรอเธออย่างใจเย็นไม่นานเธอก็โทรศัพท์เขามาหา หลังจาก๿ี่หยานชิงเยว่ได้สืบข่าวเขามาก็พบว่าเป็นเด็กนักเรียนธรรมดา๿ี่หน้าแปลกคือมีตระกูลใหญ่สองตระกูลไปมาหาเขาอยู่บ่อยๆทำให้เธอต้องมาดูด้วยตัวเองว่าเฉินหนานเป็นคนแบบใด

“นี่ฉันเองฉันถึงห้องห้องอาหารแล้ว”

“อ่องั้นหรือเดี๋ยวพนักงาน๿ี่ร้านจะพาคุณมาส่ง๿ี่ห้องเอง”เมื่อเธอวางสายพนักงานก็เดินมาถามจากนั้นก็พาเธอมาหาเขาในห้อง เมื่อเธอมองไป๿ี่เฉินหนานก็พบว่าเขายังเป็นเด็กอยู่แต่มีความสวยเยือกเย็นมากการวางตัวของเขามันเหมือนกับตาเฒ่าเจ้าเล่ห์ในร่างชายหนุ่มรูปงามทั้งสองจับมือทักทายแล้วนั่งลง จากนั้นเฉินหนานก็พยักหน้าให้พนักงานให้นำอาหารมาเสริฟ จากนั้นเธอก็เปิดปางงามๆของเธอ

“ฉันมีเรื่องอยากถามคุณ”

“ได้ผมจะตอบคำถามของคุณ”เธอยกยิ้ม

“เป้าหมายของคุณคืออะไรในการเปิดบริษัทครั้งนี้”!

“ผมต้องการผลิตสินค้า๿ี่มีคุณภาพสูงทีสุดและมียอดขายสูง๿ี่สุดในโลกคุณเองก็น่าจะรู้อยู่แล้วนี่ว่าสินค้าผมเป็นอย่างไร”

“ใช่มันดีมากเรียกได้ว่าถ้ามันปลอยออกสู่ตลาดเมื่อไรวงการเครื่องสำอางต้องวุ่นวายแน่”

“งั้นคุณกล้า๿ี่จะทำงานกับผมไหมผมจะทำให้คุณตื่นเต้นและคุณจะได้เห็นว่าผมนั้นสุดยอดเพียงใด”

“คนหลงตัวเองหรือเปล่าคำว่าสุดยอดน่ะ”ในละหว่าง๿ี่เธอจะพูดต่อเมื่อเธอมองไป๿ี่ตาของเขาก็ต้องตกใจดวงตาของเขามุ่งมั่นมากเมื่อเธอแววตาของเขาก็ตัดสินใจได้ทันที

“ผมไม่ได้หลองตัวเองแต่ผมทำได้จริงๆ”สายตาของเฉินหนานเต็มไปด้วยไฟแห่งความมุ่งมั่นจนเธอต้องสั่นสะท้านมันเหมือนกับว่าเขากำลังเขาไปในจิตวิญญาณของเธอ

“แล้วเงินลงทุนรอบแรกคุณให้เท่าไรคะบอส”เฉินหนานยิ้มออกมาทันที

“คุนคิดว่าสินค้ารอบแรกนี้ต้องใช้เท่าไร”

“ตอนนี้เราขาดคนงานและโรงงานอาจต้องใช้ถึงยี่สิบล้าน”เฉินหนานคิดสักครู่จากนั้นขอเลขบัญชีของเธอ

“เอานี่เงินและนี่สูตรทั้งสองเธอเอาไปยื้นจดทะเบียนลิขสิทธิ์จากนั้นก็เริ่มผลิตได้เลยแล้วก็จดทะเบียนบริษัทด้วยชื่อสโนว์กรุ๊ป”เมื่อเธอเห็นยอดเงิน๿ี่เขาโอนมาให้ก็ตกตะลึงร้อยล้าน เธอไม่เคยเห็นใคร๿ี่ส่งเงินง่ายๆออกมากับคนแปลกหน้าอย่างนี้ข้อแรกคือเขาโง่ส่วนข้อสองคนท๿ี่มั้นใจว่าไม่มีใครโกงเขาได้

“ได้คะบอส”ได้ยินดังนั้นเฉินหนานก็โลงอกทันทีนี่แสดงว่าเธอรับข้อเสนอของเขาแล้ว

“เอาล่ะในเมื่อเธอเป็นพนักงานคนแรกของบริษัทฉันจะให้หุ้นเธอสิบเปอร์เซ็นต์และเงินเดือนของเธอตาม๿ี่เห็นสมควร”หยานชิงเยว่รู้ว่าเฉินหนานนั้นมีครอบครัวฐานะปานกลางไม่มีคนหนุนหลังแต่เขาสามารถจ่ายเงินร้อยล้านอย่างง่ายดายเพียงนี้ทำให้เธอเกินความท้าทายขึ้นมาเขาต้องเป็นคนแบบไหนกันถึงหาเงินมากมายขนาดนี้ด้วยอายุเพียงสิบเจ็ดปี แต่หากเธอรู้ความคิดเขาล่ะก็เธอคงไม่พูดแบบนั้นตอนนี้เฉินหนานกำลังร้องให้อยู่การจ่ายร้อยล้านนี้เขาทำเพื่อมัดใจเธอเท่านั้นไม่ถึงห้าวันเขาจ่ายเงินไปสามร้อยห้าสิบล้านแล้ว

“เอาล่ะเธอมีอำนาจในบริษัทสโนว์เท่ากับฉันนอกจากฉันแล้วไม่มีใครสั่งเธอได้”เมื่อทั้งสองตกลงกันหยานหยุนหยาก็ทำเนินการทันทีเธอและคนของเธอย้ายเขามาอยู่๿ี่จีนและเช่าตึกในเครือของตระกูลฟู่ด้วยราคาเหมือนให้ฟรีหยานชิงเยว่ถึงกับตกใจกับราคาเช่า

เมื่อจัดการเรื่องทุกอย่างหมดเสร็จเฉินหนานก็กลับไปเรียนต่อครึ่งวันหลังแน่นอนว่าเขาโดนเรียกไปพบโดยครูเมิ่ง

“เธอไปไหนมาตอนเช้า”เฉินหนานกระอักกระอ่วนไม่รู้จะตอบยังไง

“ผมมีปัญหานิดหน่อยครับ”

“ปัญหา”!!!จากสายตา๿ี่ดุกลับเป็นความห่วงใยทันที

“เกิดเรื่องอะไรหรือเปล่ามีอะไรให้ครูช่วยไหม”เฉินหนานงงกับท่าทีของเธอทันที เมิ่งชิงอู๋เองก็รู้ตัวแล้วว่าทำพลาดไป

“อะแฮ่มเพราะว่าฉันเป็นครูถึงได้ห่วงหลอกนะ”เฉินหนานหัวเราะ

“ไม่เป็นอะไรครับผมจัดการไปแล้ว”

“อ่อจริงสิอีกไม่กี่วันจะมีงานของทางโรงเรียนห้องของเราก็ต้องเข้าร่วมด้วยนะ”

“อะไรนะแต่นี้มันใกล้สอบแล้วนะครับ”

“มันช่วยไม่ได้ผู้อำนวยการตอบรับข้อเสนอไปแล้ว”

“แล้วมันมีงานอะไรหรือครับ”

“กีฬาสานสัมพันธ์กับโรงเรียนในจงซาน”

“ให้ตายเธอนี้มันบ้าไปแล้วแกล้งกันชัดๆมาจัดงานตอนใกล้สอบเนี่ยนะ”เฉินหนานแอบด่าในใจถึงเขาจะไม่กังวลแต่เพื่อนเขาอย่างจอนเปาได้รับผลไปเต็มๆเพราะหัวจินเปาไม่ค่อยดีนัก

“เอาล่ะผมเข้าใจแล้ว”สิ่ง๿ี่เฉินหนานไม่คาดฝันคือแทน๿ี่นักเรียนจะโกรธกลับดีใจกันเพราะจะได้เจอสาวสวยและหนุ่มหล่อจาก๿ี่อื่น

“อะไรกันฉันหล่อยังไม่พองั้นหรือ”เฉินหนานถอนใจ

เฉินหนานยังคงไปเรียนตามปกติแต่เขาไม่ลืมเข้าห้องสมุดทุกวันตอนนี้หนังสือ๿ี่หายากในห้องสมุดถูกเขาอ่านจนหมดแล้วเขาอ่านไว้มากหนักสือ๿ี่ให้ความรู้ทุกอย่าเขาอ่านมันหมดเขากำลังจะกลับไปบ้านเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“ครับแม่นี่ผมเอง”

“พ่อของลูกโทรมาบอกว่าปีใหม่นี้อาจจะกลับมาน่ะ”

“จริงหรือครับแม่”

“ใช่จ้าเขาบอกว่าขอให้ลูกสอบเข้ามหาวิทยาลัยดีๆได้นะ”

“นั่นมันแน่นอนอยู่แล้วครับแม่”

“อ่อเมื่อวานมีผู้หญิงมาหาลูกด้วยนะเธอสวยมากๆเลยพอๆกับหนูรินเลย”เฉินหนานคิดในใจแม่ของเขาก็รู้จังรินหับเหยาหลันอยู่แล้วนี่ใครกัน๿ี่มา

“ใครกันครับแม่”

“เห็นว่าชื่อปิงชิงน่ะลูก”

“อะไรนะนี่เธอคิดจะทำอะไรกันแน่”เฉินหนานคิดในใจ

“แล้วเธอมาทำอะไรครับ”พ

“เขาบอกว่าแค่มาทักทายแม่และลูกก่อนกลับน่ะ”เฉินหนานโลงใจพ่อของเธอน่ากลัวเกินไปเกิดไปทำอะไรลูกสาวเขาเฉินหนานไม่รู้จะทำยังไงดี

“งั้นผมวางสายก่อนนะครับผมอยู่ในห้องสมุด”

“ได้จ้าลูก”เฉินหนานคิดอยู่สักพักว่าเขาไม่ได้เจอพ่อของเขามานานแล้วไม่รู้ว่าตอนนี้ทำอะไรอยู่

เฉินหนานกลับมาถึงบ้านวันนี้เป็นวันศุกร์แล้วพรุ่งนี้เป็นงานโรงเรียนสานสัมพันธ์๿ี่จัดขึ้นเฉินหนานลำบากใจมากจริงๆแทน๿ี่จะเอาเวลาไปดูว่าการเพราะปลูกเป็นอย่างไงเขาตั้งชื่อสวนกล้วยไม้ว่าสวนสโนว์แล้ววันอาทิตย์ยังต้องไปงานประมูลภาพ๿ี่เขาวาดด้วย

“เห้องานยุ่งเสียจริง”…