เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๡ี่12  กีฬาสานสัมพันธ์.

เช้าวันเสาร์อันแสนสดใสแทนทีจะเป็นวันหยุดเฉินหนานกลับต้องไปเรียนเฉินหนานรู้สึกไม่ยินยอมเขาเดินไปโรงเรียนแต่วันนี้แตกตางออกไปเพราะว่าความคึกคักของนักเรียน๡ี่กำลังเตรียมตัวเกี่ยวกับการแข่งการแข่งวันนี้มีสี่ประเภทคือวิ่งแข่งร้อยเมตรทั้งชายและหญิงและแบบผสม  ทุ่มน้ำหนัก ทุ่มน้ำหนัก และกังฟูจีน โดยแผนของเฉินหนานคือนั่งเฉยๆไม่ทำอะไรวันนี้เขามองไป๡ี่กองเชียร์ก็เห็นหวังซีและสาวสวยสิบคนคนกำลังซ้อมอยู่และมีเจ้าอ้วนจินเปากำลังถ่ายรู้สาวๆอยู่เฉินหนานแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเดินหลบๆไป

“ไอ้บ้านี้หื่นจนจริงๆ”เฉินหนานกำลังไปหา๡ี่เงียบๆเพื่อหลบกิจกรรม

“นายจะไปไหนทำไมไม่มาทะเบียนก่อน”เฉินหนานหันไปก็พบฉางเย่ยืนเท้าเอวอยู่แล้วส่งผ้าโพกหัวให้เขามันเขียนชื่อโรงเรียนเอาไว้

“ฉันไม่ได้ลงแข่งไม่ต้องโพกผ้าหลอก”ฉางเย่หัวเราะแล้วยื่นไปรายชื่อให้เขาดูเฉินหนานไม่อยากเชื่อมีชื่อเขาทุกรายการเลย

“ใครลงชื่อให้ฉัน”

“ฉันคิดว่านายน่าจะลงสักอันเลยให้นายลงวิ่งกับฉัน อีกอันเป็นจินเปาลงแข่งกังฟูจีน”

“งั้นอีกสองอันใครลง”

“ฉันเอง”ครูเมิ่งเดินเข้ามาจากด้านหลังฉางแย่

“ก็เห็นเธอไม่ค่อยร่วมกิจกรรมครูเลยลงให้สองอย่างไม่คิดว่าเพื่อนเธอจะหวังดีเหมือนครู”เธอหัวเราะอย่างเจ้าเล่ห์

“สาบานว่าไม่ได้วางแผนกันไว้ใช่ไหมเนี่ย”`

“นายอย่ามากล่าวหาพวกเรานะ”ฉางเย่มองอย่างไม่พอใจ``

“ฉันเนี่ยนะกล่าวหา”ฉางเย่หัวเราะ

“ก็ได้ๆถึงเวลาก็มาเรียกผมแล้วกันครับอาจารย์เมิ่ง”เฉินหนานหยิบเชือกมามัดผมของเขาเอาไว้แล้วก็โพกผ้าชื่อโรงเรียน

เวลาเก้าโมงรถของโรงเรียนจงซานก็มาถึงหาคันบางคนมารถส่วนตัวแสดงถึงความร่ำรวยเพื่อมาตกสาวๆจากวันเดอร์เล่ล์ ต้องบอกว่าคนจาจงซานหน้าตาดีทุกคนโดยเฉพาะสาวๆสวยมากหนึ่งในนั้นคือสาวสวยหุ่นงามเธอสวย๡ี่สุดในจงซานชื่อเหลี่ยนชิงมีคนตามจีบเธอทว่าเธอก็ชั่งเลือกเหลือเกินได้ยินว่าบ้านเธอรวยมากจนนายน้อยตระกูลจางคนเล็กตามจีบเธอแต่เธอไม่สน เฉินหนานนั่นดูดนมกล่องไม่สนใจอ่านข่าวในมือถืออยู่หน้าโรงเรียนเขาพยายามหาข่าวเกี่ยวกับแร่โบราณและของ๡ี่มีพลังวิญญาณขาหาข่าวการขุดพบซากโบราณต่างๆ กลุ่มคนกว่าสองร้อยคนเดินเข้าไปในโรงเรียนหนุ่มๆในโรงเรียนต่างส่งเสียงแซวกันทั้งสองโรงเรียนนั้นมีระดับเท่ากันเป็นโรงเรียนใหญ่ทั้งคู่ดังนั้นพวกนักเรียนจงซานจึงไม่มีท่าทีหยิ่งยโสแต่ก็มีนายน้อยบางคน๡ี่อวดดีอยู่บ้างโดยเฉพาะจางเซาหลง๡ี่รวย๡ี่สุดในจงซานและมีความสามารถด้านการต่อสู้โดยอาจารย์ของเขาเป็นถึงรองเจ้าสำนักกิเลนขาวในจงซานเขาจึงค่อนข้างเกเร มีทั้งเงินตราอำนาจเขาขับรถหรูมากับกลุ่มเพื่อนๆอีกสามคน

เฉินหนานกำลังเงยหน้ามองกลุ่มนักเรียนจางจงซานแวบหนึ่งแล้วก้มหน้าต่อราวกับว่าพวกนี้ไม่มีอะไรน่าสนใจแต่นี่ไม่พ้นสายตาของเหลียนชิงเธอเป็นพวกชอบเป็นจุดสนใจตอนนี้มีทั้งหนุ่มจงซานและหนุ่มวันเดอร์เล่ล์รุมล้อมเธอ

“เหลียนชิงวันนี้เธอลงแข่งอะไรบ้าง”

“ฉันลงวิ่งน่ะพวกนายอย่าลืมมาเชียร์ฉันนะ”เสียงโห่ร้องจากหนุ่มๆดังขึ้นจนอาจารย์ต้องมาไล่พวกเขาเข้าไปข้างในทุกคนต่างเขาไปเตรียมตัวเข้าข้างในเฉินหนานยังคงนั่งอยู่๡ี่เดิม

“เห้อน่าเบื่อจริงๆมีแต่ความวุ่นวายเห็นทีฉันต้องแกล้งขาเจ็บเสียแล้ว”ทว่าทุกการกระทำของเขาเหลียนชิงจับตาดูไอ้คน๡ี่เมนเธออยู่

“นี่นายน่ะเบื่อมากหรือไง”เฉินหนานหันไปมองตามเสียงก็พบเหลียนชิงเดินมาหาเขาเฉินหนานมองไปแวบหนึ่งแล้วก้มหน้าต่อ

“ฉันถามนายอยู่นะ”เฉินหนานเงยหน้าอีกครั้งเธอมายืนตรงหน้าของเขาเผยให้เห็นใบหน้า๡ี่งกงามของเธอเฉินหนานยอมรับว่าเธอสวยมากจริงๆโดยเฉพาะหน้าอกของเธอมันดีต่อใจเฉินหนานจริงๆแต่ว่าในดินแดนเซียนมีหญิงงดงามกว่านี้มากนัก

“ใช่ฉันเบื่อมาก”จากนั้นเฉินหนานก็ไม่สนใจเธออีก

“ฉันเจอมาหมดแล้วพวกแกล้งทำเป็นไม่สนใจเพื่อจีบฉัน”เฉินหนานเกือบหลุดขำชั่งหลังตัวเองเสียจริง

“แล้วแต่เธอจะคิดเลยคิดเสร็จแล้วก็ไปพ้นๆหน้าฉัน”เหลียนชิงไม่พอใจมาก๡ี่เฉินหนานไล่เธอแต่เธอมั่นใจในตัวเองนี่เขาต้องแกล้งไม่สนใจเธอ

“นายชื่ออะไร”

“แล้วทำไมฉันต้องบอกเธอเราเจอกันก็แค่วันนี้วันเดียวแล้วจะอยากรู้จักกันไปทำไม”เหลียนชิงโกรธมากเกิดมาเพิ่งเจอคนหยาบคายแบบนี้ครั้งแรก

“นาย”

“ฉันไปล่ะผู้หญิงอะไรหลงตัวเองจริงๆ”จากนั้นเฉินหนานก็เดินไปดื้อๆเลยเหลียนชิงกระทึบเท้าไม่พอใจ

“ไอ้บ้านี่หยาบคายจริงๆคอยดูฉันเอาคืนแน่”

เฉินหนานรู้สึกลำคานเหลียนชิงมากเขาแค่อยากหา๡ี่สงบๆนังรอให้หมดวันไปเขาเบื่อมากจากนั้นเสี่ยงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

“ว่าไงฉันเฉินหนาน”

“พรุ่งนี้ฉันไปรับคุณนะคุณจะให้ไปรับ๡ี่ไหน”

“๡ี่คอนโดแล้วกันงานเริ่มกี่โมง”

“สองทุ่มคุณแต่งตัวหล่อๆนะ”

“เหยาหลันเธอไม่รู้หรือว่าฉันหล่อทุกชุด”เฉินหนานหัวเราะ

“คุณหลงตัวเองเกินไปแล้ว”

“เหยาหลันฉันว่าจะบอกหลายทีแล้วไม่ต้องเรียกว่าคุณหลอกเราคนกันเองเรียกง่ายๆพอ”

“จริงหรือ”

“ฮ่าๆใช่แล้วจะเรียกนายหรือชื่อฉันเลยก็ได้”

“ก็ได้งั้นฉันไม่เกรงใจนายแล้วนะ”

“ได้เลย”

“แล้วนายอยู่๡ี่ไหนทำไมเสียงดังจัง”!

“ฉันอยู่โรงเรียนมีงานโรงเรียนน่ะ”

“โอเคฉันต้องไปเตรียมงานก่อนแล้วเจอกัน”เฉินหนานเดิน๡ี่สนามเพื่อเตรียมตัวเขาพบว่าพิธีเปิดนั้นผ่านไปเรียบร้อยแล้วและกำลังจะเริ่มการแข่งขั้น รอบแรกฉางเย่เข้าแข่งวิ่งเขาเลยกะว่าจะไปให้กำลังใจสักหน่อย เมื่อเขาเดินเข้ามาคนอยู่เต็มอัฒจันทร์แล้วพวกเขาแปลอักษรสวยงามทั้งสองโรงเรียนไม่ยอมกัน เชียร์ลีดเดอร์เองก็สวยสุดยอดทุกคน

“เฉินหนานมาช่วยเราหน่อยได้ไหมยังไม่ถึงรอบนายแข่งใช่ไหม”

“คุณหัวหน้าห้องให้ผมช่วยอะไรงั้นหรือ”

“นายช่วยยกน้ำแจกนักกีฬาหน่อยฉันปวดแขนแล้ว”

“ใครกล้าใช้สาวสวยอย่างหัวหน้ากัน”จากนั้นเฉินหนานก็หิ้วกระติกน้ำใบใหญ่ไปคนเดียว

“นายมันหนักไม่ใช่หรือ”

“ไม่ต้องห่วงฉันจัดการเอง”ลี่ซือถึงกับงงกระติกนั้นสองคนยกยังหนักเลย จากนั้นนักกีฬาวิ่งแข่งก็ประจำลู่วิ่งตัวแทนแต่ละโรงเรียนสามคนรอบนี้เป็นผู้หญิงแข่งก่อนเพื่อสีสันเสียงโห่ร้องจากกองเชียร์ดังขึ้นเป็นจังหวะปลุกใจให้ฮึกเหิมฉางเย่ยืนอยู่ทางด้านในสุดเช่นเดียวกับเหลียนชิง๡ี่ยืนอยู่ด้านในสุดของของฝั่งโรงเรียนจงซานทั้งสองยืนคู่กัน จากนั้นสัญญาก็ดังขั้นทุกคนออกตัวไม่มีผิดพลาดบ้านฉางเย่เป็นบริษัทรักษาความปลอดภัยดังนั้นเธอเองก็ถูกฝึกมาตั้งแต่เด็กๆแม้ว่าเธอไม่ใช่นักกีฬาก็ตามส่วนเหลียนชิงเป็นนักกีฬากรีฑาอยู่แล้วเธอจึงได้เปรียบฉางเย่มาก ทั้งสองพลัดกันขึ้นนำ

“ยัยนมโตนี่วิ่งเร็วเกินไปแล้ว”ฉางเย่หันไปมองเหลียนชิง๡ี่วิ่งมาข้างๆกำลังจะนำเธอไป

“คิดแข่งกับฉันหรือยังเร็วไป”เหลียนชิงขึ้นแซงหน้าฉางเย่ไปอีกครั้ง

“ฉันไม่ยอมเธอหลอก”ฉางเย่ฮึดขึ้นมาอีกครั้งวิ่งตีคู่เหลียนชิง

“ยังตามมาอีกงั้นหรืองั้นเจอดีแน่”เหลียนชิงซอยเท้าเร็วขั้น ทั้งสองหอบหายใจเร็วขึ้นจากนั้นทั้งสองตีคู่เข้าเส้นชัยพร้อมกันต้องตัดสินจาภาพถ่ายทว่าเมื่อดูภาพถ่ายฉางเย่ก็หัวฟัดหัวเหวี่ยงหน้าอกของเหลียนชิงสัมผัสริบบิ้นก่อนเสียงโห่ร้องดังขึ้นจากทั้งสนาม

“ให้ตายยัยโคนมนั่นหน้าโมโหชะมัด”เฉินหนานเห็นฉางเย่โมโหก็อดขำไม่ได้

“ใจเย็นๆฉางเย่ดื่มน้ำก่อน”เมื่อเหลียนชิงเห็นเฉินหนานมองข้ามเธอไปก็อารมณ์เสีย

“ขอบใจเฉินหนานนายมาเป็นคนหิ้วกระติกได้ไง”

“หัวหน้าห้องยกไม่ไหวฉันเลยช่วยเธอ”

“อ่องั้นรอบหน้าตานายแล้วนะฝากด้วย”

“สบายมาก”เหลียนชิงเดินมาหาเฉินหนานหน้าอกของเธอยังยกขึ้นลงอยู่ด้วยความเหนื่อย

“ขอน้ำฉันขอแก้วหนึ่ง”เฉินหนานส่งให้แต่ไม่พูดอะไรเพราะเห็ว่าเธอหอบมากและคนยกกระติกของโรงเรียนเธอยังมาไม่ถึง

“ฉันรู้ชื่อนายแล้ว”เฉินหนานไม่สนใจเดินหันหลังกลับไปเตรียมพร้อมทันที

“ไอ้คนอวดดี”ฉางเย่ได้ใจหัวเราะใส่เธอ

“ชอบเพื่อนฉันหรือยัยนมโต”

“อย่าพูดจากไร้สาระฉันไม่สนใจใครง่ายๆหลอก”ฉางเย่เท้าเอว

“ดีแล้วไม่งั้นเธออกหักแน่”

“อย่างฉันเนี่ยนะอกหักฝันไปเถอะ”

“ใช่น่ะสิเห็นอย่างนี้คุณเหยาหลันและคุณฟู่รินมารับมาส่งเขาทุกวันอย่างเธอหรือจะไปสู้”เหลียนชิงรู้สึกไม่พอใจคนรวยขนาดนั้นเนี่ยนะจะสนใจคนหยาบคายแบบนั้นอีกอย่างขนาดพี่ชายจางเซาหลงยังอกหักจาฟู่รินเธอจึงคิดว่าฉางแย่โกหก

เฉินหนานวางกระติกแล้วเตรียมตัวแข่งรอบต่อไปในลู่วี่งมีนักกีฬาของโรงเรียนจงซาน๡ี่ร่างเหมือนนักวิ่งทีมชาติมากเขาผอมสูงเขามีชื่อว่าหยงไช่เห่าหน้าตาของเขาหล่อเหลาพอควรเฉินหนานมองไป๡ี่เขาแล้วยิ้มให้ไปครั้งหนึ่งหยงไช่เห่าทำหน้างงๆเฉินหนานก็อดขำไม่ได้เห็นท่าทางของเขา

“ไอ้บ้านี่ตั้งใจกวนประสาทกันรึไงเดี๋ยวแกได้เห็นดีแน่”เฉินก็รู้สึกขำในใจ

“ไอ้เด็กนี้ต้องคิดว่าเรากวนประสาทมันแน่ๆ”แล้วเสียงปืนก็ดังขึ้น ปัง!!!!แม้ในลู่วิ่งมีหกคนแต่คน๡ี่ทิ้งห่างคือหยงไช่เห่า เสียงจากจงซานเชียร์ดังไปทั้งสนาม เฉินหนานก็เริ่มเอาจริงบ้าง เข้าขึ้นมาตีคู่หยงไช่เห่าในพริบตา แล้วยิ้มให้อีกครั้ง

“ไอ้บ้ามันต้องการอะไรว่าอย่าบอกนะว่ามันเป็น”จากเขาก็ตะลึงอีกครั้งเฉินหนานวิ่งแซงไปด้วยความเร็วอันเหลือเชื่อแล้วเข้าเส้นใชไปแบบชิวๆ เสียร้องจากโรงเรียนวันเดอร์เล่ล์ดังกลบจงซานอย่างเห็นได้ชัด

“ลูกพี่สุดยอดมาก”จินเปากดชัดเตอร์รัวตอนเฉินหนานเขาเส้นชัย เหลียนชงถึงกับยืนขึ้นไม่อยากเชื่อมันเร็วเกินไปจริงๆคน๡ี่พอจะรู้เรื่องการวิ่งอ้าปากค้างจนเอากำปั้นเข้าไปในปากได้เลย ดวงตาของเหลียนชิงเปลี่ยนเป็นชื่นชมเล็กน้อย แน่นอนว่าจางเซาหลงสังเกตเห็นว่าเหลียนชิงเริ่มสนใจเฉินหนานนั่นเพราเขาคอยมองเธอตลอดเวลา ในการแข่งแบบผสมเฉินหนานก็ทำให้ทุกคนตาค้างอีกครั้งเขาเพิ่งแข่งไปหนึ่งรอบแล้วยังลงแข่งอีกรอบแถมเวลา๡ี่ทำได้ยังเหนือกว่าเดิมเล็กน้อยแน่นอนว่าเฉินหนานไม่ได้ใช้ความเร็วทั้งหมดหากใช้ทั้งหมดล่ะก็แตกตื่นกันแน่๡ี่หนึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเฉอนหนาน ในกีฬาอีกสองประเภทหากจงซานชนะได้หมดก็สามารถกู้หน้าของจงซานกลับมา ผอ.วันเดอร์เล่ล์หน้าบานแล้วตอนนี้พวกเขาแพ้มาตลอดแต่ปีนี้มันต่างกัน ในตอนนี้เป็นการแสดงบนเวทีเพื่อพักให้นักเรียนกินอาหารเฉินหนานมีคนล้อมรอบตัวเขามากมายในฐานะฮีโร่ ฉางเย่อดไม่ได้๡ี่จะไปยินดีกับเขา

“พวกนายจะทำอะไรฉันเป็นผู้ชายนะอย่ามากอด”เฉินหนานพยายามออกจากวงล้อม

“พวกนายถอยไปเลยให้เฉินหนานพักก่อน”หัวหน้าห้องไล่พวกเขาออกไปทันที จากนั้นทุกคนก็ถอยออกไปอย่างช่วยไม่ได้ เฉินหนานต้องไปเตรียมตัวแข่งช่วงบ่าย เขาหลบมานั่งในสวนดื่มนมกับขนมปังอย่างสงบทว่าก็มีคนมาหาเรื่องเขาอยู่ดี

“นายเลิกยุ่งกันแฟนฉันซะ”เฉินหนานเงยหน้ามอง

“เอ้านายเป็นใครแล้วฉันไปยุ่งกับแฟนนายตอนไหน”

“ฉันจางเซาหลงแฟนฉันคือคน๡ี่คุยกันนายส่งน้ำให้ตอนวิ่งรอบแรก”ฉินหนานมอง๡ี่จางเซาหลงแล้วใช้ความคิด

“แต่ฉันส่งให้ทุกคนนะแฟนนายหมดเลยงั้นหรือ”

“ไอ้นี่กวนประสาทหรือไงวะลูกพี่ฉันหมายถึงคน๡ี่สวย๡ี่สุดจากจงซานโว้ย”เฉินหนานใช้ความคิด

“มีด้วยหรือคนแบบนั้นเอาเถอะนายสบายใจได้ฉันยังไม่คิดเรื่องมีแฟนหลอก”

“คุยง่ายแบบนี้ก็ดีหน่อย”เฉินหนานทำตาปริบๆ

“ลูกพี่มันกลัวจนหัวหดเลย”เฉินหนานอดไม่ได้๡ี่จะสารพ่อแม่ของพวกมัน๡ี่เอาแต่เ๡ี่ยวเล่นและจีบสาวไปวันๆ

“ไอ้พวกนี้มันบ้าป่าววะ”เฉินหนานส่ายหน้าทว่าเรื่องกำลังจะจบลงด้วยดีอยู่แล้วเหลียนชิงก็เดินมา

“เซาหลงนายมาทำอะไรอย่าบอกนะว่านายรังแกคนอื่นอีกแล้ว”จางเซาหลงยิ้มให้แล้วเอย

“เธอเห็นฉันแบบคนแบบนั้นงั้นหรือฉันแค่บอกมันว่าอย่ามายุงกับแฟนฉันเท่านั้น”

“อ๋อแล้วใครคือแฟนนาย”

“ก็เธอยังไงเหลียนชิง”

“นายฝันหรือฉันไม่มีแฟนนายไม่คู่ควร”เฉินหนานเริ่มรู้สึกว่า๡ี่นี่เขาไม่ควรอยู่แล้วเขากำลังค่อยค่อยๆเดินออกไปเขาคิดว่าหนุ่มสาวพวกนี้ชั่งไร้ความคิดเสียจริงวุ่นวายกับความรักอยู่ได้

“ถ้าฉันไม่คู่ควรแล้วใครจะเหมาะสมกับเธอ”เหลียนชิงชี้ไป๡ี่เฉินหนาน

“เขาไง”จางเซาหลงหันไปมองเฉินหนานอย่างเดือดดาลทว่าก่อน๡ี่เขาจะพูดอะไรเฉินหนานก็พูดออกมา

“เธอบ้ารึเปล่าเนี่ยฉันไปรู้จักเธอตอนไหนมาบอกว่าฉันคู่ควรหาเรื่องให้ฉันหรือไง”เหลียนชิงยิ้มอย่างผู้มีชัยเธอแก้แค้นเขาสำเร็จ

“ช่วยไม่ได้นายเมินฉันเอง”เฉินหนานไม่ตอบโต้เดินหนีไปทันทีแต่เสียงหัวเราะของเธอดังไล่หลังเขามาทำให้เขาไม่พอใจเธอมากๆ

“เป็นคนน่าลำคานเสียจริงเมื่อไรวันนี้จะจบเสียที”…

 พ