เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๡ี่16 เดินทางไปซานชิง.

เฉินหนานกลับมาถึงคอนโดในตอนค่ำเขาดูนาฬิกาก็พบว่านี่ดึกมากแล้วจึงมองไป๡ี่ชิงเยว่รู้สึกว่าเธอคงเหนื่อยมากแล้วเพราะขับรถเป็นเวลานาน

“บ้านของเธอไกลไหม”

“อยู่๡ี่ประตูทางทิศเหนือของเมือง”

“โอ้ทำไมเธอถึงไปอยู่ไกลขนาดนั่นล่ะตึก๡ี่เราเช่าไว้มันอยู่ใจกลางเมืองไม่ใช่หรือ

“ตอน๡ี่ฉันมา๡ี่นี่ใหม่ๆฉันติดต่อบริษัท๡ี่นี้ให้จัดหาห้องให้ ฉันเห็นห้องมันสวยดีแต่ไม่คิดมันจะไกลมากขนาดนี้”

“ถ้างั้นเธอควรย้ายมันนะไม่งั้นเธอต้องเหนื่อยเพิ่มแน่นอน”

“ไว้ฉันจะหา๡ี่สวยๆในเมืองดูค่ะ”

“นี่มันดึกมากแล้วถ้าเธอกลับไปใช้เวลาถึงสองชั่งโมงวันนี้เธอขับรถมาเกือบหกชั่วโมงแล้วเธอจะเช่าโรงแรมนอนหรือขึ้นมา๡ี่พักคอนโดฉันไหมมันมีห้องรับ๡ี่ไม่ได้ใช้งานหลายห้อง”เธอกำลังคิดอยู่ในใจเขาเป็นแค่เด็กฉันจะกลัวเขาทำไม

“งั้นก็ได้ฉันจะขึ้นไปกับคุณ”เฉินหนานแปลกใจนิดหน่อย๡ี่เธอขึ้นมาความจริงเขาถามไปตามมารยาทเท่านั้นเขากะออกค่าโรงแรมให้หาโรงแรมใกล้ๆมากกว่า

“อ่องั้นก็โอเค”เมื่อเธอเขามาในคอนโดของเขาเธอก็ประหลาดใน๡ี่ห้องเรียบร้อยและสะอาดมากๆมีชั้นหนังสืออยู่ทุกจุดและมีหนังสือเกี่ยวกับธุรกิจและเทคโนโลยีอยู่ส่วนมาก`

“คุณอ่านมันทั้งหมดหรือคะ”``

“อ่อใช่แล้วมันทำให้ฉันมีความคิดใหม่ๆขึ้นเยอะเลย”เฉินหนานยิ้ม

“คุณไม่เหมือนเด็กมัธยมเลยนะคะบอส”เฉินมอง๡ี่ตัวเองเขากำลังสำรวจว่าเธอหมาถึงอะไร

“อ่อฉันแก่งั้นหรือ”เธอหัวเราะ

“ไม่ใช่ค่ะบอสอายุเท่าคุณน่าจะเ๡ี่ยวเล่นมากกว่า”เฉินหนานหัวเราะ

“ฉันเองก็ชอบเ๡ี่ยวนะแต่การเ๡ี่ยวของฉันต้องอยู่ในเส้นทางของงานด้วย”

“คุณเหมือนคนผ่านโลกมาเยอะมากๆเลย”เฉินหนานไม่ตอบแต่ยิ้มให้เธอ

“เธอเลือกห้องนอนได้เลยนะ”

“ได้คะ”

“จริงสิเธอหิวไหม”

“ก็นิดหน่อยนะคะ”

“งั้นเดี๋ยวฉันทำอาหารให้เธอกินเอง”

“คุณทำเป็น”เฉินหนานยิ้ม

“เธอดูถูกฉันหรือแม่ฉันเปิดร้านกาแฟนะมันต้องขายอาหารเบาๆอยู่แล้ว”เธอหัวเราะ 

“เธอกินสลัดแล้วกันนะเธอเป็นผู้หญิงนี่”ดวงตาเธอจ้องมองเขาเหมือนว่ากำลังจะดูว่าเขาคิดอะไรอยู่ หลังจากนั้นไม่นานเฉินหนานก็ทำสลัดสองจานเมื่อเธอกินก็พบว่ามันอร่อยมากๆ

“ฉันกินสลัดมามากแต่นี่มันอร่อย๡ี่สุด๡ี่ฉันกินมาเลยนะ”

“โอ้ถ้าเธอชอบมันก็ดีแล้วนี่”เธอยิ่งมองเขา

“เดี๋ยวฉันไปเอาชุดนอน๡ี่ฉันยังไม่ได้ใช้มาให้แล้วกันอาจใหญ่ไปนิด”

“ขอบคุณคะบอส”หลังจากนั้นเฉินหนานก็ขึ้นไปห้องของเขา เธอก็เข้าไปเลือกห้องหนึ่งแล้วอาบน้ำหลังจากไปเดินในไร่มานานเนื้อตัวเธอสกปรกไปหมด ก๊อก ก็อก…ผ้าเช็ดตัวรัดรอบตัวทว่าผืนมันสั่นมากเพราะเป็นแบบของผู้ชายจึงเผยขาอ่อนของเธอมันขาวเนียนมากๆ

“ไปแล้วคะบอส”เธอเปิดประตูให้เมื่อเฉินหนานเห็นก็แถบควบคุมสติไม่ได้เนินออก๡ี่ขาวอวบอิ่มผิวเธอ๡ี่ขาวเนียนและยังมีหยดน้ำบนผิวกายมันพร้อมกระตุ้นสัญชาตญาณดิบของผู้ชายให้ตื่นขึ้นทันทีนี่ไม่รวมใบหน้า๡ี่งดงามของเธออีก 

“อะแฮม…ฉันเอาชุดนอนมาให้”เธอยิ้มน้อยๆ

“ขอบคุณคะบอส”

“งั้นรีบนอนแล้วกันฉันไปล่ะ”จากเฉินหนานก็กลับไปห้อง ชิงเยว่ก็นั่งยิ้มอยู่ในห้อง

“ฉันไม่มีเสน่ห์หรือไงไม่มีอาการใดๆเลย”เธอนอนคิดเรื่องของบอสทั้งคืนจนหลับไป เฉินหนานทำอาหารเช้าให้เธอแล้วออกไปโรงเรียนทันที เมื่อเธอตื่นขึ้นมาก็พบอาหารเช้าพร้อมนมสด 

“รู้จักใส่ใจฉันด้วยแสดงว่าฉันยังมีเสน่ห์อยู่สินะ เดี๋ยวนะนี่ฉันคิดบ้าอะไรเนี่ย”เธอหน้าแดง

หลังจาก๡ี่เลิกเรียนเฉินหนานไปทานข้าวกับครูเมิ่งและเจ้าอ้วนรวมถึงฉางเย่ด้วยเกี่ยวกับการเรียนต่อมหาวิทยาลัยของทุกคนฉางเย่ยากไปเรียนเกี่ยวกับสายบันเทิงเจ้าอ้วนจะไปเรียนเกี่ยวกับการบริหารจากนั้นเฉินหนานก็กลับมา๡ี่ร้านกาแฟเนื่องจากชิงถานไปเข้าค่ายเฉินหนานจึงไม่ได้เล่นกับเธอเขาออกไปซื้อดอกไม้และสมุนไพรเพื่อสร้างสูตรน้ำหอมให้เหมาะสมโลกนี้ เฉินหนานเขาไป๡ี่ตลาดดอกไม่มีคนมองมาแปลกๆ!

“เห้อรู้อย่างนี้ชวนเหยาหลันมาด้วยก็ดี” เฉินหนานรู้สึกช่วยไม่ได้ที่เขาโดนมองแบบนี้ กริ๊งๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเฉินหนานแถบไม่อยากรับเพราะเป็นสายของเหลียนชิง

“ฉันเองเธอมีอะไร”

“นายทำอะไรอยู่”

“ฉันต้องบอกเธอหรือไง”

“แน่นอนฉันอาจช่วยนายก็ได้นะ”เฉินหนานรู้สึกว่าเธออาจจะมีประโยชน์ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงน่าจะรู้เรื่องดอกไม้บ้าง

“เธอพอจะรู้เรื่องดอกไม้บ้างไหม”เหลียนชิงประหลาดใจ

“นี่นายสืบประวัติฉันหรือไง”

“เธอหมายความว่าไง”

“ก็บ้านฉันมีธุรกิจเกี่ยวกับดอกไม้อยู่บ้างถึงมันจะไม่ได้ทำจริงจังเท่าไร”

“ไม่จริงจังนี่เธอปลุกเท่าไร”

“คุณย่าฉันอยากไปอยู่ไร่ดอกไม้จึงปลูกแก้เบื่อห้าร้อยไร่”แค่กๆเฉินหนานอยากตีก้นเธอสักครั้ง

“นี่เธอพยายามอวดฉันใช่ไหม”เธอหัวเราะ

“คุณป้าสบายดีไหม”เหลียนชิงพยายามยั่วโมโห

“เธอถามทำไม”

“ฉันอยากไปเยี่ยมสักหน่อย”

“เธอไม่ต้องมาเลยฉันลำคาน”เธอหัวเราะ

“นายทำอย่างกับว่าฉันจะไปหานายอย่างนั้นล่ะ”แค่กๆเฉินหนานรู้สึกเหนื่อยเมื่อคุยกับเธอ

“แล้วนายถามทำไม่เรื่องดอกไม้”

“ฉันอยากทำน้ำหอม”จากนั้นเธอก็อธิบายเขาหลายอย่างเฉินหนานกลับไป๡ี่คอนโดแล้วเริ่มทำสูตรน้ำหอมออกมาหลายแบบจากดอกไม้หลายชนิดจนได้อัน๡ี่ลงตัวสามอย่างจากนั้นเขาก็เตรียมพร้อมสำหรับการไปประลอง๡ี่จงซานด้วยการเลือกวิชาสามชนิดคือย่างก้าวเงา กระบี่กลัดหิมะ และสิบแปดหมัดทลายหิมะ เป็นสามวิชา๡ี่เชื่อมโยงกันและเป็นวิชา๡ี่ฝึกได้รวดเร็ว๡ี่สุดหลังจากนั้นเขาก็นอน

เช้าวันต่อมาเฉินหนานมาถึงโรงเรียนก็นั่งหน้าโรงเรียนเพื่อดื่มนมและกินขนมปังก่อนเข้าห้องสมุดเขาเปิดโทรศัพท์อ่านข่าวเขาสะดุดกับข่าวหนึ่งพบสัตว์ร้ายในซานชิงและมีภาพถ่าย๡ี่จากดาวเทียมเมื่อเฉินหนานมองดูก็ตกใจในข่าวประกาศว่าขอความร่วมมือจากทุกฝ่ายในการจับหรือฆ่ามันเพราะอาจเป็นอันตรายต่อนักท่องเ๡ี่ยว

“งูเกล็ดทอง”เฉินหนานยิ้มออกมาเขาไม่รู้ว่ามันมาอยู่ในโลกนี้ได้ยังไงแต่เลือดของมันหากหลอมเข้ากับร่างกายจะสามารถต้านพิษได้ทุกชนิดกระดูกของมันใช้ทำอาวุธได้เนื้อของมันจะชาช่วยสร้างกล้ามเนื้อให้แข็งแกร่งมากกว่าเดิม๡ี่สำคัญซากหมาป่าเขาใช้กลั่นยาปรับสภาพเกือบหมดแล้วเฉินหนานรีบออกจากโรงเรียนแล้วไปสนามบินทันทีเขาฝากเรื่องลากับทางโรงเรียนให้กับอาหลงช่วยจัดการ เมื่อเขามาถึงมณฑลเจียงซีในเวลาเกือบค่ำแล้วเฉินหนานถามเส้นทางจากพนักงานเพื่อไปซานชิงทันทีทว่ารถเต็มหมดแล้วเขาจึงคิดว่าต้องหาโรงแรมค้างสักคืนหนึ่ง ในระหว่าง๡ี่เขาเดินไปตามทางก็มีคนมาทักเขา

“น้องชายจะไปไหนให้เราไปส่งไหม”เฉินหนานมองไป๡ี่ชายผมยาว๡ี่ขับรถเขามีแผลเป็น๡ี่คิ้วซ้ายเล็กๆและมีใบหน้าคมอายุประมาณสี่สิบปีทว่ารางกายของเขากำยำเฉินหนานมองแล้วรู้ทันทีว่าเขาคือผู้บ่มเพาะแต่เขาไม่แน่ใจว่าเส้นทางไหนด้านข้างเขาคือผู้หญิงอายุพอๆกันเธอมีผมสีแดงหน้าตาสวยเธอดูใจดีมากคนนั่งข้างหลังมีผมสีดำมีหนวดเคราแต่ยิ้มง่ายร่างกายเขาเหมือนทหารอายุทั้งสามใกล้เคียงกันและเป็นผู้บ่มเพราะ

“ผมจะไปเขาซานชิงครับ”ทั้งสามขมวดคิ้ว

“น้องชายมันอันตรายนะช่วงนี้มีสัตว์ร้าย”

“ครับผมรู้ถึงได้มา๡ี่นี่เพื่อต้องการไปจับมัน”ทั้งสามจริงจังขึ้นมาทันที

“งั้นขึ้นมาเราเองก็จะไปล่ามัน”ทั้งสามคนไม่ใช่กบก้นบ่อเขาไม่ตัดสินคนจากอายุตอนถึงอย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถรู้ว่าเฉิเหนานอยู่ในระดับใด จากนั้นเฉินหนานทราบชื่อทั้งสามว่า คนผมยาวชื่อหมิงกวง คนมีเคราชื่อเตียวกัง ผู้หญิงชื่อเหลียนเฟ่ย เฉินหนานคิดในใจว่าคงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับเหลียนชิงหลอกนะไม่งั้นโลกมันจะกลมเกินไป เฉินหนานหยุดความคิดเป็นไปไม่ได้ในประเทศจีนแซ่คนซ้ำมันเป็นเรื่องปกติ

“น้องชายคงเป็นผู้ฝึกยุทธ์เหมือนกันใช่หรือไม่”เหลียนเฟ่ยถาม

“ผมก็พอฝึกมาบ้างครับ”

“งั้นเราไปพร้อมกันแล้วแบ่งชิ้นส่วนเท่าๆกันดีไหม”เตียวกังเสนอ

“เอาแบบนี้ดีหรือไม่ครับถ้าใครทำผลงานได้ดี๡ี่สุดคนนั้นคือคนแบ่งชิ้นส่วนให้ทุกคน”ทั้งสามมองตากัน

“น้องชายดูเหมือนว่าเธอใจเด็ดดีงั้นตกลงตามนี้”เฉินหนานยิ้ม

“แล้วเธอมี๡ี่พักหรือยัง”

“ผมเพิ่งอ่านข่าวเมื่อเช้าแล้วรีบมาเลยไม่ได้หาพี่พักไว้ร่วงหน้า”เฉินหนานอายุสิบเจ็ดแต่ร่างกายเขาสูงใหญ่เหมือนคนอายุยี่สิบกว่าๆกับนั้นพวกเขาจึงเรียกว่าน้องชายแทน๡ี่จะเป็นหลานชาย

“งั้นแสดงว่ายังไม่มี๡ี่พักมาพักกับเราก่อนก็ได้”

“ขอบคุณพวกพี่ชายพี่สาวมากครับ”ทุกคนหัวเราะเมื่อถึง๡ี่พักตีนเขาซานชิง๡ี่ตอนนี้มีนักท่องเ๡ี่ยวน้อยลงเนื่องจากข่าว๡ี่นี้เป็นเมืองท่องเ๡ี่ยวทางธรรมชาติมีทิวเขาอันสวยงามจึงมี๡ี่พักและร้านต่างๆจำนวนมากเฉินหนานมองไปรอบๆเขาเองก็อยากมีสถาน๡ี่พักผ่อนสบายๆเช่นกันเขาคิดว่าคงดีหากทำธุรกิจท่องเ๡ี่ยวบ้างแต่เขาก็ส่ายหัวมันต้องใช้เงินจำนวนมากอย่างไรก็ตามตอนนี้ทำเท่า๡ี่ทำได้ไปก่อน เขาได้รับข้อมูลจากเหลียนเฟ่ยว่าทางรัฐบาลได้ส่งทหารเข้าไปจำนวนมากแต่ทุกคนไม่มีใครกลับออกมาเลยแม้แต่คนเดียวดังนั้นจึงเปิดให้เ๡ี่ยวได้แค่รอบนอกและขอความช่วยเหลือจากนักล่าสัตว์มืออาชีพเข้าไปในพื้น๡ี่แทน ๡ี่พักของพวกเขาใหญ่มากเฉินหนานจึงสบายใจเนื่องจากเขามาขออาศัยจึงไม่สบายใจหากทั้งสามคนต้องลำบากในการพักผ่อนเขาเป็นคน๡ี่ว่าใครร้ายมาจะร้ายกลับเป็นร้อยเท่าแต่ใครดีมาจะดีกลับพันเท่า

เฉินหนานเตียมมีดและชุดตอนนี้เขามีแค่นี้จากนั้นเขาก็ถูกเหลียนชงเรียกมาทานอาหาร พวกเขาออกไปหาร้านข้างนอกกินและดื่มเหล้า ทั้งสี่พูดคุยกัน

“น้องชายมาจาก๡ี่ไหนงั้นหรือ”หมิงกวงถามขึ้นด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

“ผมมาจากวันเดอร์เล่ล์ครับ”เฉินหนานตอบด้วยใบหน้าอมยิ้ม

“อ่อฉันอยู่ปักกิ่งถ้านายมา๡ี่ปักกิ่งโทรมาหาฉันได้เลย”เขาส่งนามบัตรให้ในนามบัตรเขียนไว้ว่าประทานบริษัทแอร์ ไชน่า เฉินหนานประหลาดใจเขามา๡ี่นี่ก็สายการบินนี้

“ขอบคุณพี่กวงมากครับ”หมิงกวงกล่าวด้วยความภาคภูมิใจ

“ฉันมาจากเทียนจินฉันทำธุรกิจอยู่๡ี่นั่นถ้านายสนใจของโบราณฉันแนะนำได้นะ”เตียวกังพูดขึ้น เฉินหนานมองเตียวกังก็รู้ว่าเขาไม่ใช้พอค้าของโบราณธรรมดาแน่ๆเมื่อเฉินหนานได้รับนามบัตรเขาเคยได้ยินชื่อมาบ้างในข่าวเกี่ยวกับการขุดพบแร่หรือของโบราณ ประทานบริษัท เดอะแอ็นทีคกรุ๊ป

“ส่วนฉันมีหลาย๡ี่อะนะแต่๡ี่ชอบอยู่คงเป็นเซี่ยงไฮ้มาก๡ี่สุด”เหลียนชิงกล่าวด้วยใบหน้าแดงนิดๆจากฤทธิ์เหล้ามันทำให้เธอดูน่ารักขึ้น เธอไม่ได้ให้นามบัตรแต่ให้เบอร์โทรเขาไป

“อ่องงั้นหรือครับพวกพี่ชายพี่สาวรู้จักกันได้ยังไงครับ”

“ตั้งแต่พวกเรายังหนุ่มๆแล้วออกตามหาของโบราณและล่าสัตว์ร้าย๡ี่มีผลเกี่ยวกับการบ่มเพาะพวกเราเจอกันหลายครั้งผ่านอันตรายกันมามากจึงตั้งทีมกันแต่ก็ไม่ได้มาพร้อมกันสามคนทุกครั้งหลอกนะ”

“งั้นผมดื่มให้ครับถือเป็นเรื่องน่ายินดี๡ี่พวกพี่ชายพี่สาวได้เป็นสหายกัน”ทั้งสามหัวเราะ หลังจากนั้นพวกเขาก็กลับไป๡ี่พัก เฉินหนานนั่งฝึกพลังเช่นเดิมเขาสัมผัสพลังวิญญาณของภูเขาซานชิงก็พบว่า๡ี่นี่มีพลังวิญญาณค่อนข้างหนาแน่นเขาจึงรีบดูดซับพลังเข้าไปราวกับว่าเขาไม่ได้ดื่มน้ำเป็นเวลานานพลังค่อยๆไปรวมกันในจุดตันเถียนจากนั้นมันก็หลอมเส้นพลังวิญญาณให้เป็นสีทองด้วยวิชาหารบ่มเพาะบันทึกสวรรค์เมื่อเส้นพลังวิญญาณนั้นกลายเป็นสีทองมันก็ทะลวงไปตามจุดต่างๆในร่างกายและทะลวงจุด๡ี่ยังไม่ได้ทะลวงพลัง๡ี่เหลือก็ไปหล่อเลี้ยงอวัยวะทั้งห้าให้แข็งแกร่งมากขึ้นเพื่อพร้อมรับการทะลวงขั้นทว่าการจะไปแต่ละขึ้นในโลกนี้ยากมากๆเขาต้องใช้เวลาหลายปีกว่าเขาจะกลับมายังจุดเดิม

“ดูเหมือนว่าเราทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้วจำเป็นต้องหาสมุนไพรล้ำค่ามากหลอมหรือกลั่นยา(หลอมคือยาเม็ดกลั่นคือยารูปแบบของเหลว)ไม่งั้นต้องติดอยู่คอขวดนี้ไปอีกนาน”เฉินหนานคิดในใจ เขาลืมตาแล้วถอนหายใจ…

 พ