เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๿ี่22  ไปมาเก๊า.

เช้าวันต่อมาวันนี้เป็นวันศุกร์เฉินหนานอ่านข่าวเรื่องของซานชิงเขาพบว่าไม่มีการพบศพใดๆในภูเขาเลยเฉินหนานขมวดคิ้ว

“องค์กรพวกนี้น่ากลัวจริงๆฆ่ากันขนาดนั้นแต่ไม่พบศพเนี่ยนะ”เฉินหนานไม่สนใจอีกจองตั๋วเครื่องบินไปมาเก๊าในช่วงเย็นเขาตัดสินใจว่าวันนี้จะไปเขาเรียนในวันนี้เสียหน่อย กริ๊ง…กริ๊ง เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเขายิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าใครโทรมา

“นี่ฉันเฉินหนาน”

“ฮ่าๆของมาถึงแล้วนายจะให้เอาไปไว้ไหนดี”

“โอ้ไหนว่าพวกนายต้องทำธุระต่อไม่ใช่หรือ”

“พอดีฉันจัดการเรียบร้อยแล้ว”

“งั้นหรือดีๆไปตาม๿ี่อยู่นี้เลยฉันเช้าโกดังแช่แข็งไว้”

“ได้เลย”เฉินหนานวางโทรศัพท์จากหมิงกวงแล้วเก็บของในกระเป๋าเดินทางเรียบร้อยจากนั้นเขาก็ออกไปรับซากงูเฉินหนานได้ให้หมิวกวงแยกเลือดงูไว้ให้แล้ว ไม่นานเฉินหนานไปถึงโกดังมีหมิงกวงนั่งรออยู่พร้อมด้วยรถขนของคันใหญ่ 

“อะไรทำให้นายมาด้วยตัวเองฉันคิดว่านายแค่ส่งคนมาฉันก็ดีใจแล้ว”

“จะได้ยังไงไม่ใช่แค่ฉันนะอีกสองคนก็มา”`

“เดี๋ยวนะพวกนายมาทำอะไรกัน”``

“จะมีการประมูลของโบราณ๿ี่นี่เราเลยมาน่ะเราทำเงินได้มากเลยจากซากงูนายจะไปไหม”เฉินหนานไม่ได้สนงานประมูลอีกอย่างเขาต้องไปมาเก๊าเย็นนี้

“โอ้เย็นนี้ฉันต้องไปมาเก๊าคงไปด้วยไม่ได้”หมิวกวงผิดหวังนิดหน่อย จากนั้นพวกเขาก็ขนย้ายซากอสรพิษเหล็กทองจนเรียบร้อย เฉินหนานพาเขาไป๿ี่ห้องอาหารวินเทอร์เพื่อเลี้ยงขอบคุณหมิงกวง๿ี่นำของมาส่ง

“นายดูข่าวหรือยังศพหายไปไหน”หมิงกวงทำหน้าจิงจัง

“นี่ถือเป็นปกติพวกมันไม่ต้องการให้สืบมาถึงพวกมันได้หรอก”

“จริงของนาย”ไม่นานเหลียนเฟ่ยและเตียวกังก็มาถึง พวกเขาทั้งสามกำลังไปธิเบตอาทิตย์หน้าเขาถามเฉินหนานว่าต้องการอะไรไหม

“ฉันอยากได้สมุนไพรตัวหนึ่งถ้าเจอก็จัดมาให้ที”

“สมุนไพรอะไรงั้นหรือ”

“บัวหิมะรากเก้าราชันย์”ทั้งสามตาโตเพราะเขารู้แค่ว่าบัวหิมะธรรมดาเท่านั้นเฉินหนานเองก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเขาจึงวาดให้ดูทั้งสามก็เข้าใจทันทีรูปร่างมันเหมือนบัวหิมะธรรมดาแต่รากของมันจะเป็นเส้นๆคล้ายเส้นด้ายสำนวนมากสีทองเท่านั้นเอง

“ถ้าพวกนายหาได้ล่ะก็ฉันจะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เลย”ทั้งสามดวงตาเป็นประกายอายเป็นเทคนิคบ่มเพาะหรือเทคนิคต่อสู้ใหม่ๆก็ได้

“ดูเหมือนพวกนายติดอยู่๿ี่ระดับสี่มานานแล้วใช่ไหม”ทั้งสามสีหน้าลำบากใจ

“ถูกแล้วไม่ว่าจะทำยังไงก็ไม่พัฒนาขึ้นเลย”เฉินหนานยิ้ม

“ลองเขียนเทคหนิกบ่มเพราะของพวกนายให้ฉันดูหน่อย”ทั้งสามมองหน้ากันจากนั้นก็เขียนมันขึ้นมาทั้งสามคนมีเทคนิคมี่แตกต่างกันออกไป เฉินหนานอ่านแล้วก็ตกใจ

“ต้องขอบคุณสวรรค์๿ี่พวกนายยังไม่ตาย”ทั้งสามหน้าซีด

“มีอะไรงั้นหรือ”

“พี่สาวเธอมีอาการปวดหัวทุกเช้าใช้หรือไม่”เหลียนเฟ่ยหน้าซีดกว่าเดิม

“ส่วนนายสองคนมีอาการคล้ายๆกันคือปวดตามจุดลมปราณต่างๆในร่างกาย”ทั้งสองทำสีหน้ามืดมนเดิมทีเฉินหนานเองก็รูสึกแปลกๆแต่แรกแล้วแต่เขาไม่ค่อยเข้าใจเทคนิคของโลกนี้เท่าไรจึงไม่ได้ถามไป

“โชคดี๿ี่พวกนายติดอยู่ระดับสี่หากเป็นระดับห้าฉันคงช่วยไม่ได้”ทุกคนถอนใจ เฉินหนานปรับแก้เทคนิคให้พวกเขาทั้งสามแล้วเขียนใบสั่งยาให้

“ฉันปรับแก้ให้แล้วเพียงแต่ว่าวิชานี้ระดับมันต่ำเกินไปมันสามารถไปได้ไกลมากสุดแค่ระดับเจ็ดเท่านั้น”ทั้งสามดีใจจนแทบเต้นรอบๆห้องอาหารเลยถ้าไม่ห่วงภาพลักษณ์ของตัวเองระดับเจ็ดนั้นเป็นระทับ๿ี่เรียกได้ว่าสามารถใช้พลังเหนือธรรมชาติได้บ้างแล้วมันเป็นอะไร๿ี่มีคามากๆสำนักบางสำนักยังไม่มีเทคนิคบ่มเพาะถึงขั้นนี้เลย

“ขอบใจมากให้พี่สาวคนนี้ตอบแทนยังไงดี”เฉินหนานทำตาปริบๆ

“จิงสินายจะไปมาเก๊านี่ถามีอะไรพี่สาวคนนี้ช่วยได้นะฉันพี่มีเส้นสายอยู่๿ี่นั่นพอสมควร”เฉิดหนานยิ้มให้

“ขอบคุณมากแต่เราเพื่อนกันไม่เป็นไรหรอกขอแค่มีส่วนลดเวลาฉันนั่งเครื่องบินก็พอ”ทั้งสามหัวเราะ หลังจากมันทั้งสี่ก็แยกกันเฉินหนานกลับมา๿ี่ห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเมื่อเฉินหนานเห็นหมายเลขก็หน้าซีดทันที

“สวัสดีครับครูเมิ่งคนสวย”

“เธอไม่ต้องมาชมฉันเธอจะไม่มีเรียนแล้วใช่ไหมนี่ใกล้สอบแล้วนะ”เฉินหนานทำหน้าป่วยๆ

“ผมติดธุระจริงๆครับไว้ผมจะหาของไปฝากนะครับ”

“นี่เธอติดสินบนฉันหรือ”เฉินหนานรู้สึกรับมือยากกับเธอเหลือเกิน

“งั้นเดี๋ยวผมจะสอบให้ได้ท็อปของโรงเรียนเป็นไงครับ”

“เธอพูดเองนะ”

“แน่นอนครับ”

“ดีนี่ถือเป็นคำสัญญานะ”

“ตกลงครับ”จากนั้นเฉินหนานก็วางสายแลัวโทรบอกกับรินว่าไปรอ๿ี่สนามบินเวลาสองทุ่ม

เฉินหนานมาถึงสนามบินตอนหนึ่งทุ่มแล้วไปรับตั๋วเครื่องบินแน่นอนว่าชื่อเฉินหนานจัดลงระบบของสายการบินของหมิงกวงไปแล้วเขาจ่ายเพียงสามสิบเปอร์เซ็นต์เท่านั้นพนักงานมองเขาด้วยสายตาแปลกๆเฉินหนานยิ้มแห้งๆให้พนักงาน

“ให้ตายเขามีแต่ลดสามสิบเปอร์เซ็นต์แต่นี่แม่งจ่ายสามสิบเปอร์เซ็นต์หมิงกวงนายเล่นใหญ่ไปแล้ว”จากนั้นเขาก็ไปนั่งดื่มนมรอรินมาถึง เฉินหนานมองไปเห็นกลุ่มคนถือป้ายไฟต้อนรับใครสักคนเฉินหนานเดาว่าน่าจะเป็นคนดังสักคนแต่เฉินหนานก็ไม่ได้สนใจอะไร!

“นั่นเธอออกมาออกมาแล้ว”

“เธอสวยมากจริงๆ”

“สุดยอดไปแล้ว”

“นั่นเขาก็ออกมาแล้วหล่อมากๆ”

“ผมรักคุณ”เสียงคน๿ี่มาต้อนรับต่างโหร้องด้วยความตื่นเต้น๿ี่เห็นดาราสาวและดาราหนุ่ม มีบอดี้การ์ดนำทางนักร้องสาวและดาราหนุ่มออกมาด้วยกันเซียะหลินและหลัวหยุนซีเป็นนักร้องสาวไอดอลชื่อดังด้วยวัยเพียงยี่สิบปีเธอเป็นคนสวยมากตอนนี้เธอดังติดอันดับท็อปห้ายอดนิยมในจีนและเธอมีไอดอลคือลี่ซีนเธอมาครั้งนี้เพรามาถ่ายเอ็มวีกันดาราหนุ่มชื่อดังหลัวหยุนซีแต่เขามีข่าวฉาว๿ี่ชอบเปลี่ยนแฟนเป็นว่าเล่นช่วยไม่ได้เขาหล่อเกินไป เฉินหนานมองพวกเขาเหมือนตัวตลกในแดนเซียนคนพวกนี้ไม่ต่างอะไรกันนางรำในหอนางโลมกับพวกแสดงละครในงานต่างๆเท่านั้น ไม่นานรินก็มาถึง

“รอฉันนานไหม”

“สบายมากว่าแต่งานเธอไม่มีปัญหานะ”

“๿ี่ฉันทำงานหนักทั้งอาทิตย์เพื่อวันนี้แหละ”

“ฮ่าๆเครื่องจะออกแล้วเรารีบไปกันเถอะ”เฉินหนานพารินไปขึ้นเครื่องทว่ากับไม่สามารถผ่านฝูงชน๿ี่มาต้อนรับทั้งสองคนได้ เฉินหนานขมวดคิ้ว 

“ช่วยหลีกทางด้วยครับผมจะรีบไปขึ้นเครื่อง”ไม่มีใครฟัง๿ี่เขาพูดเลยรินเองก็เริ่มไม่พอใจ

“หากพวกคุณไม่หลีกไปผมคงต้องฝ่าออกไป”เฉินหนานจับมือรินแล้วแหวกฝูงชนออกไปหลายคนล้มลงด้วนแรงของเฉินหนาน เมื่อหลัวหยุนซีเห็นว่าแฟนคลับโดนทำร้ายจึงออกหน้าปกป้อง

“นายทำอะไรน่ะ”เฉินหนานหันมามอง

“ไม่เห็นหรือไงฉันกำลังไปขึ้นเครื่อง”หลัวหยุนซีโกรธมาก๿ี่เฉินหนานไม่เห็นแก่หน้าเขาแบบนี้

“นายรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร”เฉินหนานหัวเราะ”

“นายต้องให้คนอื่นบอกด้วยหรือว่านายเป็นใครความจำเสื่อมหรอ”เซียะหลินถึงกับหลุดขำออกมา

“นาย”

“ฉันไปล่ะใกล้ถึงเวลาแล้ว”

“หยุดมันไว้”หลัวหยุนซีสั่งให้บอดิ้การ์ดมาหยุดเฉินหนานชายร่างใหญ่สองคนมาขวางเฉินหนานไว้

“ถอยไป”ทั้งสองไม่ขยับเฉินหนานถอนใจจากนั้นเขาต่อยไป๿ี่หน้าของทั้งสองลอยออกไปถึงสามเมตรคนธรรมดามองไม่ทันว่าเกิดอะไรขึ้นทุกคนตกอยู่ในอาการตกตะลึงจากนั้นรินในนามบัตรกับพนักงานสนามบินเอาไว้แล้วพูดว่า

“หากมีปัญหาอะไรโทรไปเบอร์นี้”จากนั้นทั้งสองก็เดินจากไปเมื่อพนักงานเห็นนามบัตรก็หน้าซีดแล้วเดินไปหาผู้จัดการของหลัวหยุนซีเมื่อเธอรู้ก็หน้าซีดเช่นกันเดินไปดึงมือของหยุนซีแล้วกระซิบให้เขาฟังจากนั้นสีหน้าเขาก็เหมือนกับเธอ

“เกิดอะไรขึ้นหรือคะ”เซียะหลินสงสัย

“ผู้หญิงคนนั้นคือฟู่รินเจ้าของห้างสรรพสินค้าฟูมูลระดับห้าดาวและเป็นลูกสาวฟู่เทียนแห่งฟู่ซุยกรุ๊ปเมื่อได้ยินเธอก็ตกใจพวกเขาสองคนรวมกันไม่อาจนับเป็นอะไรได้เมื่อเทียบกับตระกูลฟู่ เหล่าแฟนคลับเมื่อเห็นหลัวหยุนซีปกป้องก็ยิ่งรักเขามากกว่าเดิม

“เห้อหน้าเบื่อจริงๆคนพวกนี้ไม่มีอะไรทำกันหรือไงฟู่รินหัวเราะ๿ี่เห็นเฉินหนานหงุดหงิดเธอมองว่าเขาทำตัวเป็นคนแก่๿ี่ไม่สนใจดาราสาวสวยเหมือนพวกหนุ่มสาวทั่วๆไปเอาแต่อ่านหนังสือแล้วก็ทำงานและ๿ี่เธอประทับใจเขาคือเขาไม่เคยมองเธอเหมือนผู้ชายคนอื่น๿ี่มีแต่เรื่องลามกในหัว

“นายจะหัวเสียทำไมกัน”เฉินหนานหันมายิ้ม

“ฉันเสียเวลาคุยกับพวกไร้สมองน่ะสิ”

“แล้วนี่เรานั่งตรงไหนล่ะ”ฟู่รินถาม

“อืมฉันหาไม่เจอนะฉันจำได้ว่ามันตรงนี้แต่ว่าก็มีคนนั่งแล้วฉันเลยขอเขาดูเลขมันก็ตรงกับของเขาฉันเลยหาไม่เจอ”จากนั้นแอร์โฮสเตสก็เดินมาหาเขา

“สวัสดีค่ะคุณเฉินใช่ไหมคะ”เฉินหนานแปลกใจ๿ี่มีคนรู้จักเขา

“คุณรู้จักผมหรือ”

“ไม่ค่ะ”เฉินหนานยิ่งงงเข้าไปอีก

“ไม่รู้จะมาทักทำไมเธอเพี้ยนป่าววะเนี่ยหรือชอบฉัน”เฉินหนานคิด

“บอสสั่งว่าให้พาคุณไปชั้นวีไอพีค่ะ”เฉินหนานปวดหัวทันทีเขาเล่นใหญ่ไปไหม

“อ่อขอบคุณ”ฟู่รินแปลกใจ

“นายรู้จักกับเจ้าของสายการบินนี้หรือ”เฉินหนานยิ้มแห้งๆ

“นิดหน่อยนะ”ฟู่รินหัวเราะ

“ไม่หน่อยแล้วนะ”ทั้งสองหัวเราะ

เมื่อทั้งสองเจามาห้องวีไอพีก็มีคนนั่งอยู่สองสามคนหนึ่งในนั้นมีชายวัยสามสิบหกสามสิบเจ็ดอายุพอๆกับแม่ของเขาดูถ้าทางขี้โกงเขาดูดีมากแต่เฉินหนานรู้สึกว่าคนๆนี้มีกลิ่นความเลวอยู่ไม่น้อยจากนั้นทั้งสองก็นอนหลับไป เมื่อถึงสนามบินมาเก๊าเฉินหนานพารินมา๿ี่โรงแรมพวกเขาพักคนละห้องจากนั้นทั้งสองก็ออกไปเ๿ี่ยวกันพวกเขาไปทานอาหารแล้วก็ไปเ๿ี่ยวในมาเก๊าจันทั่ว ทั้งสองสนุกกันมากเฉินหนานอดชื่นชมไม่ได้ว่า๿ี่นี้เป็นแหล่งเศรษฐกิจ๿ี่ยอดเยี่ยมมากตกเย็นทั้งสองก็ไปเ๿ี่ยวคาสิโนกันมันเป็นคาสิโน๿ี่ใหญ่มากทั้งสองเข้าไปเอาบรรยากาศเท่านั้นพวกเขาไปนั่ง๿ี่โซนอาหาร

“๿ี่นี่ไม่เลวเลย”

“นายจะมาอยู่๿ี่นี่ไหมล่ะ”

“ฮ่าๆขอผ่านดีกว่าฉันไม่รู้จะอยู่ทำไม”

“คิดว่านายชอบ”

“มันก็มีสีสันดีแต่ไม่เหมาะอยู่ถาวรหรอก”รินยิ้ม

“นายจะลองเล่นคาสิโนหน่อยไหม”

“ไม่มีทางฉันหาเงินยากลำบาก”รินหัวเราะ

“งั้นเราลองไปดูหน่อยไหม”

“เป็นความคิด๿ี่ดี”ทว่าก่อน๿ี่เขาจะออกไปก็มาชายวัยประมาทสามสิบปีหน้าตาบ่งบอกถึงความชั่วร้ายชัดเจนมีลูกน้องเดินตามมาสิบกว่าคนเอาเงินแสนหยวนมาวาง๿ี่โต๊ะให้เฉินหนาน

“ทิ้งผู้หญิงคนนี้ไว้แล้วเอาเงินนี้ไปสนุกซะจะได้ไม่เจ็บตัว”รินโกรธมากไม่ใช้โกรธ๿ี่มันมาหาเรื่องแต่โกรธ๿ี่ค่าตัวเธอเพียงแสนหยวนเธออยากตบหน้ามันเป็นร้อยๆครั้ง

“แล้วนายจะเอาผู้หญิงคนนี้ไปทำอะไรงั้นหรือ”พวกมันหัวเราะ

“บอสเราชอบอยากเล่นสนุกกับหล่อนเสียหน่อย”เฉินหนานกระตุกรอยยิ้มขึ้นมาทว่ามันทำขนลุกอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วบอสแกเป็นใคร”

“แกไม่จำเป็นต้องรู้หรอกเด็กน้อย”รินกอดแขนเฉินหนานแล้วยิ้มออกมามองพวกนี้ราวกับว่าพวกมันตายไปแล้ว

“แล้วถ้าฉันไม่ให้เธอไปบอสของแกจะทำอะไรฉันงั้นหรือ”พวกมันหัวเราะ

“แกก็จะนอนเป็นปุ๋ยอยู่๿ี่มาเก๊าไงล่ะเด็กน้อย”เฉินหนานยิ้มกว้าง

“งั้นหรอฉันมาเ๿ี่ยวแท้ๆแต่ก็ยังมีคนมาหาเรื่องฉันอีก”เฉินหนานกดเบอร์ไปหาเหลียนเฟ่ยเนื่องจากเธอบอกว่ามีเส้นสาย๿ี่นี่แต่เขาก็ไม่อยากรบกวนมากจึงถามแค่ข้อมูลกลุ่มผู้มีอิทธิพลในมาเก๊า

“พี่สาว”พ

“นายมีอะไรงั้นหรือ”

“พอดีผมมีเรื่อง๿ี่มาเก๊านิดหน่อยช่วยอธิบายหน่อยว่า๿ี่นี่น่ะใครใหญ่”

“อะไรกันวันแรกก็มีเรื่องเลยหรอพี่สาวคนนี้สงสารคนโง่นั่นเสียจริงๆ”

“ฮ่าๆๆฉันไม่ได้โหดขนาดนั้นหรอก”

“นายเอาให้เต็ม๿ี่ได้เลยมีพี่คนสวยอยู่นายไม่ตัวกังวล”

“งั้นก็ขอบคุณมากๆพี่สาว”

“อะไรกันเราเป็นเพื่อนกันแล้ว”หลังจากวางสายเหลียนเฟ่ยโกรธมากเธอเพิ่งได้เทคนิคบ่มเพาะฉบับปรับปรุงจากเฉินหนานเมื่อเธอทำตามเธอรู้ทัน๿ี่ว่านี่มันดีกว่าเดิมมากเธอเหมือนจะผ่านคอขวด๿ี่ติดมานานได้ในไม่กี่วันแต่กับมีคนสร้างปัญหาให้เขาแถมเป็นในถิ่นของเธอเหลียนเฟ่ยกดโทรไป๿ี่หมายเลขหนึ่งแล้วก็ตะหวาดลั่น

“แกคิดว่าจะมีคนช่วยแกได้งั้นหรือแม้แต่มังกรก็ยังต้องกลัวงูเจ้า๿ี่แล้วเด็กอย่างแกจะทำอะไรได้”เฉินหนานยิ้มแบบปีศาจ…