เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร
บที่31 กระบี่ไม้.
เิหาจำได้่าฉินต๋าอยู่ในกลุ่มี่คุยกับชงอวิ๋นี่ะหักขาคนของำัมังกรรุ่งโรจน์ ดังนั้นเาไ่ีาปรานีกับคนี่ะทำลายเส้นาของคนอื่นแน่ๆ บนเรียนี่เาะั่ำักิเลนาวันนี้คือการั่ให้รู้ถึงโนี้กว้างใหญ่เีไหน แค่ความสำเร็จเล็กน้อย็อย่าได้หยิ่งผยอง
เปรี้ยง!!!! ฉินต๋าฟาดค้อนลงบนร่างของเิหาอย่างแรง เีแ่่าค้อนนั้นตุบลงี่พื้นก่อนะถึงตัวเิหา ในขณะี่เายังยืนหลับตาอยู่เฉยๆไม่ขยับ เสียงคนโ่ร้องด้วยความไม่พอใจทันี
“ไอ้บ้าแกทำะไวะเายืนอยู่เฉยๆแ่แ่ทุบไม่โดนเนี่ยนะ”
“ไอ้บ้าเอ้ยแกมีตาหรือเปล่าวะเนี่ย”
“นี่แกเล่นตลกหรือไงวะเนี่ยถึงโจมตีพลาดเป้าหมายเนี่ย”
“ไอ้ปัญญาอ่อนเอ้ยแกต่อสู้เป็หรือเปล่าเนี่ย”เสียงด่าทอดังไปทั่วสนามุไม่เข้าใจสิ่งี่เิึ้กับการกระทำของฉินต๋า
“แกทำบ้าะไของแกฉินต๋า”ชงอวิ๋นตะโกนออกมาลั่น อย่างไร็ตามตอนนี้ฉินต๋าไ่ไ้ยินเสียงใครเลย จูเียนกังขมวดคิ้วฉินต๋านับเป็ศิษย์ี่ทรงพลังและมีความสามารถคนหนึ่งในำัเาโดดเด่นในศิษย์รุ่นเดียวกันมากการเิเหตุการณ์แบบนี้นับ่าผิดปกติมากๆ อย่างไร็ตามจูเียนกัง็ยังหาสาเหตุไม่พบ าด้านของเว่ยโม่ถงและหลิงไทู็ไม่ต่างกันพวกเางุงงงเป็อย่างมาก
“เิะไึ้กัน”เว่ยโม่ถูอุทานออกมา
“ฉันเอง็ไม่รู้เหมือนกัน”หลิงไทูกล่าวตอบ`
“อาจเป็วิชาะไบ้างอย่าง็ได้”เว่ยโมงถงครุ่นคิด``
“หากเป็อย่างนั้นจริงเาะไม่น่ากลัวไปหน่อยหรอ”หลิงไทูพูดติดตลก
“เอาน่าดูต่อไปดีก่า”ทั้งสองมองไปี่เวี ท่าสิ่งี่พวกเาเห็นกลับทำให้พวกเาถึงกับโง่งมทันี ฉินต๋าวิ่งไปมาเหวี่ยงค้อนไปมาอย่างไ่ีจุดหมาย ัทุบพื้นแตกไปหลายจุดและยังทำท่าเหมือนคนตาบอดี่ไม่รู้า คนี่ชมอยู่ต่างหัวเราะด้วยความขบขัน
“บ้าเอ้ยแกทำะไวะฉินต๋า”ศิษย์ำัเดียวกันต่างบ่นด่าั ความจริงแ้ฉินต๋านั้นกำลังต่อสู้กับเิหาอยู่เีแ่่าัเป็เิหาในความคิดของฉินต๋า เิหาได้ใช้จิตสังหารของทำให้การรับรู้ของฉินต๋าบิดเบือนไปจึงทำให้ัไม่สามารถี่นะควบคุมการรับรู้ตัวเองได้ เมื่อัเหนื่อยหอบเิหา็ไม่อยากเล่นอีกต่อไป เิหายกเท้าี่สวมรองเท้าบูทหุ้มข้อรุ่น OBERKAMPF ของ louis vuitton ี่มีพื้นอันนุ่มนวล็เิหาน่ะเป็คนใจดีมากๆเาเอาันาบลงไปบนหน้าอันอ่อนล้าของฉินต๋าอย่างแผ่วเบา ท่าเลือดกับกระจายออกมาหลังพื้นของลองเท้าสัมผัสใบหน้าของฉินตา ปัง!!!!!ักลิ้งเหมือนลูกขนุนแ้พุ่งไปยังี่นั่งของำักิเลนา ฉินต๋าไ่ีโอกาสได้ร้องสักแอะัสลบไปทันี เิหาลืมตาออกมาข้างนึ่งเพื่อดูสภาพของั
“ไอ้หยา…สงสัยถีบแรงไปทำไมหน้าเป็งั้นวะน่ะ”เิหาหัวเราะแห่งๆ คนดูถึงกลับไร้คำพูดแค่การถีบแบบไร้ี่มาี่ไปเนี่ยนะทำให้ฉินต๋าแพ้ เิหาหันไปาผู้ประกาศ
“คุณไม่ประกาศผลหรอ”ผู้ประกาศสาวได้สติ็ประกาศออกมา
“ผู้ชนะได้แก่เิหาค่ะ”าั้เสียงโร้อง็ดังึ้
เหลียนูรู้แ้่าน้องสาวเาต้องการะทำะไเาส่ายหน้าอย่างช่วยไ่ไ้ มู่หวานเอง็เช่นกันเธอมองไปี่ลูกสาวี่ส่งเสียงเชียร์ นี่เป็ครั้งแรกี่ลูกสาวเธอทำะไแบบนี้
“ไหนลูกบอกไม่ชอบเา”
“ไม่ค่ะหนูไ่ไ้ชอบเาจริงๆนี่คะ ถ้าคุณน้าไม่บังคับหนูคงไม่มาหรอก”เธอยิ้ม
“อาของลูกเกี่ยวะได้วยหา”
“อาะไคะคุณแม่เรียกคุณน้าค่ะ”เธอรู้สึกปวดหัวทันีั่เป็เพราะตอนเด็กๆพวกเาไ่ไ้ขัดะไี่เธอเรียกอา่าน้าตอนนี้จึงติดเป็นิสัยเสียแ้
“เอาเถอะลูกไม่ชอบ็แ้ไปแม่ะได้ตัดเาออกจากรายชื่อ”เธอพูดอย่างเจ้าเล่ห์ จางเซาหลงได้ยิน็ดีใจึ้มา ฐานะตระกูลเหลียนนั้นไม่ธรรมดาเลยหากเาสามารถแ่งงานกับเธอได้ ผู้สืบทอดตระกูลต้องตกเป็ของเาแน่นอน
“่าแ่เาเ่เหมือนกันนะลูก”เหลียนูกล่าว
“หรอคะหนู็่างั้นๆแหละ”เพื่อนเหลียนชิงรีบหันไปคุยกันแ้ถาม
“คนนี้น่ะหรือี่เธอเต้นลำด้วย”เหลียนชิงทำหน้าเชิด
“ใช่แ้เา็ดูพอใช้ใช่ไหมล่ะ”ทั้งสามมองหน้ากัน
“เาหลอมากๆต่างหากเธอไ่ไ้ชอบเาฉันขอนะ”ทั้งสามผู้ติดตลก
“ตามใจพวกเธอสิ”ทั้งสามมองหน้ากันแ้หัวเราะ จากเซาหลงพูดกับเพื่อนัอย่างไม่สบอารมณ์
“ัทำได้ยังไงวะเนี่ย”ศิษย์พี่ฉินต๋าแข็งแกร่งแค่ไหนัรู้ดีทำไมมาแพ้อย่างอนาถแบบนี้ัรับไ่ไ้จริงๆ ไม่าเสียงประกาศ็ดังึ้
!
“คนต่อไปเย่หยวนปะทะเิหา”เมื่อทั้งสองป้องมือแ้าั้เย่หยวน็ระวังตัวเป็อย่างมัก ัไม่ต้องการตกอยู่ในสถานการณ์เดียวกับฉินต๋า เมื่อเิหาเห็นท่าาของั็อดขำไ่ไ้
“นายไม่ลงมือหรือ”ัไม่ตอบะไ เิหาหัวเราะ
“งั้นฉันะเริ่มก่อนนะ”เิหาก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ัรีบกระโดดถอยทันีท่าการเคลื่อนไหวเิหาราวกับอสรพิษัรวดเร็วและพลิ้วไหวและเป็ธรรามชาติมากๆ พริบตาเิหา็มาปรากฏตัวตรงหน้าั เาดัดกระบี่ไม้เป็เส้นโค้าเหมือนจันทร์เสี้ยว แ้ปล่อยัออกกระบี่ไม้ถูกดีดอัดลงไปี่หน้าของเย่หยวนอย่างนุ่มนวลู!!! เิหารู้สึก่าเาใจดีมากๆี่ไ่ไ้ใช้แรงของเาเต็มี่ แ่สิ่งี่เิึ้คือเย่หยวนหน้าหงายไปด้านหลังเลือดกำเดาพุ่งกระจายใบหน้าบวมเป็อย่างมากรอยแดงรูปกระบี่นาบบนหน้าของเาดูแ้ตลกนักคนดูอดขำไ่ไ้เิหายืนมองอยู่สักพัก ก่อนี่ะยิ้มออกมา
“โอ้ครั้งนี้ไม่แรงไปสินะค่อยยั่งชั่ว”ท่าทันใดนั้นเย่หยวนกลับล้มตึงลงทันี ุี่กำลังดูอยู่ถึงกับพูดไม่ออกอยู่าาั้เสียบ่นด่า็ดังออกมา
“ไอ้บ้าแกแพ้เพราะโดนกระบี่ไม้ดีดหน้าเนี่ยนะ”
“ฉันซื้อตั๋วมาแพงนะโว้ยต่อสู้จริงจังหน่อยดิวะ”
“นี่พวกแกเล่นะไวะแพ้ด้วยการโดนดีดหน้าฉันรับไ่ไ้”
“ถ้าไม่คิดสู้็ไม่ควรึ้เวีดิวะ”จูเียนกังถึงกับเดือดดาลทำไมลูกศิษย์เาถึงไม่โจมตีัเลย ยืนให้ัโจมตีง่ายๆเนี่ยนะ ในาาคนี่มีพลังฉีไม่ถึงระดับแปดมองไม่เห็นจิตสังหารของเิหาแน่นอน พวกเาไม่เห็นการเคลื่อนไหวี่ลึกล้ำนั้น พวกเาเห็นเีฉินหาเดินไปช้าๆเอากระบี่ดีดหน้าของเย่หยวนง่ายๆเท่านั้น จิตสังหารเิหานั้นเาจงใจปล่อยไปแค่เขตเวีเท่านั้นดังนั้นคนภายนอกถึงไม่สามารถเข้าใจ่าเิหาชนะได้อย่างไร
“ผู้ชนะคือเิหา และคูต่อไป”เิหาต่อสู้อีกหลายรอบเาใช้กระบี่ไม้ั่พวกัอย่างน่าอนาถใจ เาใช้กระบี่ไม้พลิ้วไหวราวกับัเป็ส่วนหนึ่งของร่างเา แ้นำกระบี่ไปสัมผัสกับร่างกายของศิษย์ำักิเลนาอย่างนุ่มนวล อ๊าก!!!ย๊าก!!!อัก!!!เสียงร้องครวญครางของพวกัดังขั้นเมื่อสัมผัสกระบี่ไม้ ปัง!!!เจ้าำักิเลนาทนไ่ไ้อีกต่อไปเาตบโต๊ะอย่างแรงโต๊ะพังทันี เาทนไม่ไหวี่ศิษย์ของเาโจมตีอย่างโง่งมเช่นนี้
“พวกแกเป็ะไกันทำไมถึงโจมตีไม่โดนสักคนทั้งๆีเายืนเฉยๆแบบนั้น”ศิษย์คนี่บาดเจ็บอยู่จากรอบี่แ้รีบพูดออกมาอย่างรวดเร็ว ถ้าสังเกตดีๆะเห็น่าตามร่างกายเามีรอยกระบี่ทั่วร่าง
“เรียนเจ้าำัทันีี่เริ่มการต่อสู้ร่างของเา็เคลื่อนไหวรวดเร็วจนมองไม่ทันไม่่าเราะโจมตียังไง็ไม่โนเลยแม้แ่นิดเดียวัเหมือนเราสู้กับอากาศยังไงยังงั้นเลย จูเียนกังขมวดคิ้ว
“ไม่คิดเลย่าเด็กอายุแค่นี่ะสามารถใช้เทคนิคในตำานั้นได้ อาณาเขตจิตสังหาร เีแ่่าเาะมีจิตสังหารระดับนั้นได้ยังไงอย่างน้อยๆเาต้องเคยฆ่าคนมาอย่างน้อยๆหมื่นคนเป็ข้นต่ำ”
“ะไนะท่านเจ้านักะบอก่าเาเคยฆ่าคนอย่างงั้นหรือครับ”ศิษย์หลายคนถาม
“นี่็แค่การคาดเดาแ้อายุเาแค่นี้ะไปสามารถฆ่าคนขนาดนั้นได้ยังไง”
“แ้เราควรทำอย่างไรดีครับ”
“เรียกคนี่เหลือมาะสกัดจุดให้”เมื่อุมาถึงจูเียนกังใช้นิ้วชี้จิ้มไปี่ห่างคิ้ว
“เอาล่ะพวกเจาอย่าทำให้ข้าผิดหวังล้มัซะ”
เสียงเชียร์ดังึ้เรื่อยๆเมื่อเห็น่าเิหาชนะมาสิบรอบติดเีห้ารอบ็ะจบแ้ เิหายิ้มออกมาอย่างชั่วร้ายอีกครั้ง
“พวกกบก้นบ่อทั้งหลายคิดหรือ่าสกัดจุดแ้ะรอดพ้นอาณาเขตฉันได้ พวกแกรู้ไหม่าฉันเคยฆ่าคนมาเท่าไร”การกระทำทุกอย่างของำักิเลนาอยู่ในการรับรู้ของเาทั้งหมดเิหาน่ะอายุเาแปดหมื่นปีนะไม่ใช่สิบเจ็ดปีลูกไม้แค่นี้มีหรือะทำะไเาได้
“คนต่อไปคือเจินเฟิงำักิเลนาปะทะเิหา”ทั้งสองป้องมือาั้เจินเฟิง็แสยะยิ้มออกมาอย่างมั่นใจ
“ฉันไม่เหมือนคนี่ผ่านๆมาหรอกนะถึงเวลาี่แกต้องลงจากเวีแ้”เิหาหัวเราะ
“ให้ตายเหอะแกพูดมากทำไมวะั่เามาๆ”เิหากระดิกนิ้วมือเรียกเจินเฟิงเหมือนสุนัข
“ไอ้เด็กเวรเอ้ย”ัพุ่งเข้าไปด้วยความเร็ว ู!!!จิตสังหารเิหาระเบิดออก พรวด…ักระอักเลือดออกมาทันีจิตสังหารอันรุนแรงพุ่งออกมากระแทกิใของัอย่างไม่อาจต้านทานได้จึงทำให้อวัยวะภายในตีกลับจนกระอักเลือดออกมา าั้หมัดรุ่นๆไม่พลังวิญญาณ็ตรงไปี่หน้าของัทันี ปัง!!!หน้าัหงายไปด้านหลัง เิหาเคลื่อนไหวราวกับงูไปด้านหลังแ้เตะไปี่หลังของัอัดกำแพงนอกเวีทันี ู!!!!สิ่งี่เิึ้ัรวดเร็วเกินไปไ่ีใครมองทัน
“เกินะไึ้กัน”
“ให้ตายเาแพ้แ้”
“ฉันไม่ยากะเชื่อนี่ัสุดยอดไปเลย”เิหายังไ่ไ้ใช้วิชาะไเลยในวันนี้เนื่องจากเากลัว่าชงอวิ๋นะกลัวเาจนไม่กล้าึ้เวีเาจึงทำแค่หลบแ้โจมตีด้วยท่าธรรมดาๆเท่านั้น
“ให้ตายพวกนายัอ่อนแอจริงๆทำไม่มาพร้อมๆกันเลยล่ะ”เิหาพูดติดตลก ท่าจูเียนกังโกรธมา เว่ยโม่ถงเอง็กลัวเป็ปัญหาจึงพยายามห้ามเิหา แ่เาโบกมือให้แ้พูด่า
“ไม่เป็ไรหรอกเจ้าำัเว่ยฉันทำเพื่อำักิเลนาอยู่น่ะ”็เิหาน่ะเป็คนิใอารีเาอย่างั่ให้ำันี้ไปในาี่ถูกเท่านั้นเอง
นักข่าวุพิมพ์ากันอย่างรวดเร็วเด็กัิะคนใหม่ในาต่อสู้เิขั้นแ้ าาุจับจ้องไปี่เิหาเาจัดการุได้เีการโจมตีเดียว
“ให้ตายเถอะเาเ่เกินไปไหมน่ะ”ผู้จัดการของเซียะหลินพูด
“ใช่ค่ะเราเคยเจอเาแ้ตอนอยู่สนมบินไงคะ”เธอนึกสักพัก
“เานั้นเอง โชคดีี่วันนั้นเราไ่ไ้ไปตอแยเา”เซียะหลินหัวเราะ
“ใช่คะไม่งั้นเราต้องนอนโรงพยาบาลแ้ล่ะ”เธอพูดติดตลกแ้มองไปยังเิหา เมื่อเิหาได้กล่าว่ามาพร้อมกันทั้งหมดจูเียนกัง็เฉยไ่ไ้อีก
“เจ้าหนุ่มอย่าอวดดีนักแค่ชนะนิดหน่อยอย่าได้ใจไป”เิหาหัวเราะ
“ใช่แ้นี่ันิดหน่อยจริงๆฉันยังไ่ไ้เอาจริงเลยนะ”ุเงียบทันี การี่พูด่าไ่ไ้เอาจริงนี่ัหมายถึงหากเาเอาจริงัะเป็ยังไงนะ เิหาเีะสั่งสอยตาแก่พวกนี้ี่ไม่รู้จัก่าะไการสำเร็จ็เล็กน้อยนั้นอาจะดูยิ่งใหญ่ในาาพวกเา แ่ในคนอีกกลุ่มี่มองมาะเป็แค่เีความขบขันเท่านั้น การี่ไม่รู้จัก่าโนี้กว้างใหญ่เีได้ั่แปล่าพวกเาไ่ไ้เข้าใจะไเลย่าไ่ีผู้ี่เ่ี่สุดาหรอก ัมีแ่คำ่าะมีคนี่แข็งแกร่งก่าอยู่เสมอ
“แก”!!!จูเียนกังแค่นเสียง เาโกรธมากมองไปยังชายหนุ่มด้วยตาี่แดงก่ำ
“็ได้งั้นขอดูหน่อย่าเวลาแกเอาจริงะเป็อย่างไง พวกเจ้าทั้งสี่คนลงไป”จูเียนกังกัดฟันพูด แ้ผู้ประกาศ็ประกาศรายชื่อออกมาุถึงกับนะตะลึง
“ะไนะสี่ต่อหนึ่ง”พ
“บ้าะไกันเนี่ย”
“แบบนี้สิถึงะตื่นเต้น”
“ฉันโชคดีเสียจริงี่ได้ตั๋วมา”ทั้งสี่คนี่ึ้เวีได้แก่ ขงเสวียน ตงปา ซาหมิงเจ๋อ และชงอวิ๋นแม้่าชงอวิ๋นะไม่เต็มใจแ่เา็ต้องยอมรับั เาอยากสู้หนึ่งต่อหนึ่งมากก่า อย่างไร็ตามนี่คือคำสั่งของเจ้าำัชงอวิ๋นไม่สามารถต่อต้านได้ เมื่อทั้งสี่อยู่บนเวีแ้เิหายิ้มกว้างพร้อมกล่าว่า
“เข้ามาพวกกบทั้งหลายปู่คนนี้ะั่พวกแกเอง หึๆ”…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??