เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร

บท๡ี่32  ตบยันเจ้าสำนัก.

หลังจาก๡ี่สัญญาณเริ่มการต่อสู้ดวงตาเฉินหนานไม่มีการล้อเล่นแต่อย่างไดเขาถอนอาณาเขตจิตสังหารออกเพื่อให้ทุกคนเห็นการต่อสู้ สายตาของเขาราวกับสัตว์ร้ายทั้งสี่ถึงกับตกใจกับท่าที๡ี่เปลี่ยนไป 

“มันแปลกๆไปหรือเปล่าวะเนี่ย”ตงปากล่าวอย่างระแวง

“อย่าประมาท”ชงอวิ๋นเตือนทันทีมันรับรู้ถึงอันตราย เฉินหนานมองไป๡ี่สี่คนอย่างโหดเหี้ยม

“วันนี้ฉันจะสอนให้สำนักกิเลนขาวได้เรียนรู้ว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่เพียงใด”เสียงเฉินหนานดังก้องไปทั่วสนามโดยไม่ต้องใช้ไมโครโฟนเขาใช้พลังวิญญาณขับเสียงออกมา ทุกคนตกใจกับเสียง๡ี่กลดังออกมาอย่างไรสาเหตุ

“เขาทำได้อย่างไรกัน”หลายคนต่างพูดเหมือนกัน ชงอวิ๋นรวบรวมพลังฉีไว้๡ี่แขนเสียงกิเลนร้องคำรามออกมาอย่างรุนแรง คนอื่นๆเองก็ทำเช่นกัน 

“ตาย” ตงปา ขงเสวียน ซาหมิงเจ๋อ พุ่งเข้าไปหาเฉินหนานทันที เฉินหนานแสยะยิ้มแล้วสะบัดมือมันราวกับว่าแขนของเขาไร้กระดูกมันรวดเร็วเหมือนแส้ กระบี่ไม้พุ่งออกไปรวดเร็วทุกคนเห็นเป็นเส้นแสงพุ่งโจมตีทั้งสามอย่างรวดเร็ว ปังๆๆๆ เงากระบี่๡ี่ออกมามันเป็นร้อยๆเงา

“ปราณกระบี่”!!!!เจ้าสำนักทั้งสองถึงกับตกตะลึงการ๡ี่จะใช้ปราณกระบี่ได้จะต้องจิตใจและกระบี่เป็นหนึ่งเดียวกัน 

“เขาอายุเท่าไรกัน ทำไมถึงขั้นจิตกระบี่เป็นหนึ่ง”เฉินหนานไม่สนใจคนอื่น กระบี่ของเขาทำลายพลังฉีของพวกมันจนแตกซานหายไป กระบี่๡ี่เฉินหนานฟาดลงไปแขนขาของพวกมันหักทันที อ๊าก!!!พวกมันร้องโหยหวน

“เป็นอย่างไรเล่าโดนแบบนี้บ้างเจ็บไหม”เฉินหนานยิ้มแต่เขาไม่หยุดมือ เขารวบรวมพลังวิญญาณ๡ี่ฝ่ามือ เกล็ดน้ำแข็งเกาะ๡ี่ฝ่ามือของเขาความหนาวเย็นก่อตัวขึ้นรอบๆตัวของเฉินหนาน

“หึๆ ฝ่ามือทลายหิมะ”เฉินหนานกระแทกฝ่ามือออกไปใส่ทั้งสามคนธรรมดาอาจมองเห็นเขาผลักฝ่ามือไปหนึ่งครั้งแต่ความจริงแล้วเขาโจมตีไปถึงสิบห้าครั้ง ตูม!!!! พรวด…เลือดสดๆกระจายออกมา๡ี่หน้าอกพวกเขามีน้ำแข็งเกาะอยู่ทุกคนหมดสะภาพการต่อสู้ทันทีอย่างน้อยต้องพักถึงหกเดือน`

“แก”ชงอวิ๋นคำราม เขาพุ่งออกไปด้วยพลังทั้งหมด``

“หมัดกิเลนทองคำ หมันกิเลนถล่มฟ้า”แสงสีทองไหววูบ๡ี่แขนทั้งสองเสียงกิเลนร้องออกมาจากร่างของชงอวิ๋นทันที

“ตาย”เฉินหนานยิ้มจากนั้นเขาก็หลับตาลง

“นั่นเขาทำอะไรน่ะหลับตาต่อหน้าชงอวิ๋นเนี่ยนะ”

“เขาบ้าไปแล้วหรือไง”

“เฮ้ยเขาฆ่าตัวตายหรือไงนี่หมัดสุดยอดของสำนักกิเลนขาวเลยนะ”ทางด้านเหลียนซูถึงกับลุกขึ้นยืน

“นั่นเขาทำอะไรชงอวิ๋นเป็นถึงอัจฉริยะเลยนะ”เขาตกใจมาก

“คุณคะเป็นอะไรหรือเปล่า”มู่หวานรีบถามออกไป เหลียนชิง๡ี่กำลังกังวลอยู่ก็ตกใจเช่นกัน

“พ่อกังวลอะไรหรือคะ”ทั้งสองไม่เขาใจปกติแล้วเหลียนซูไม่ยุ่งเรื่องการต่อสู้แล้วทำไมถึงมีท่าทีแบบนี้ 

“ไม่มีอะไรดูต่อเถอะ”ส่วนจางเซาหลงยิ้มออกมาอย่าชั่วราย

“เหอะๆตายไปได้ยิ่งดี”มันสาปแช่งเฉินหนานอยู่ในใจ

หมัดของชงอวิ๋น๡ี่อัดแน่ไปด้วยพลังฉีพุ่งเขาใส่เฉินหนานอย่างแรง ปัง!!!!ทุกคนคิดว่าเฉินหนานต้องแหลกเป็นชิ้นๆก็ทำไมเล่าขนาดเสาหินยังแตกกระจายแล้วเนื้อนิ้มๆจะไปต้านทานได้อย่างไร ทว่าสิ่ง๡ี่คิดกับไม่เป็นดังหวังชงอวิ๋นถึงกับอ้าปากค้าง เฉินหนานใช้นิ้วชี้หยุดหมัด๡ี่รุนแรง๡ี่สุดของเขาเอาไว้ เฉินหนานลืมตาขึ้น

“โอ้ต่อยมาแล้วงั้นรึ”ทุกคน๡ี่ได้เห็นอ้าปากค้าง นั่นน่ะหมัดกิเลนทองคำนะใช้นิ้วเดียวเนี่ยนะ

“ช่างเป็นวิชาขยะเสียจริง”เฉินหนานตบไป๡ี่หน้าของชงอวิ๋นอย่างแรง เพียะ!!!ตูม!!!ร่างของมันอันลง๡ี่พื้นพริบตาเท้าเฉินหนานก็เตะไป๡ี่หน้าของชงอวิ๋น ปัง!!! เขาไถลไปตามพื้นของเวทีจากนั้นเฉินหนานก็เคลื่อนไหวไปดักหน้าอีกครั้งแล้วเตะไป๡ี่ท้องของชงอวิ๋น ปัง!!! เสียงดังซ้ำๆไปมา ปังๆๆๆๆๆ ร่างของชงอวิ๋นเต็มไปด้วยเลือด

“อัจฉริยะงั้นรึนี่มันก็แค่ขยะเท่านั้น มีความสำเร็จน้อยนิดก็คิดจะกดผู้อื่นเสียแล้ว”เสียงเฉินหนานดังก้องไปทั่วทุกคนต่างขนลุกกับคำพูดแล้วดลก็เข้าใจขึ้นมากับคำพูดเฉินหนานการ๡ี่ชงอวิ๋นหักแขนข้าคนของสำนักมังกรรุ่งโรจน์ทำให้เขาโกรธ จูเทียนกังกัดฟันขบไปมาด้วยความโกรธ 

“เจ้าสำนักกิเลนขาวหากท่านอยากลงมาด้วยตัวเองก็รีบๆลงมาปู่คนนี้จะสอนให้ว่าควรทำอย่างไรสำนักถึงเจริญ ฮ่าๆ”เฉินหนานเตะชงอวิ๋นลอยไปในอากาศ

“เพลงกระบี่กลัดหิมะ เหมันต์สาดส่อง”ปราณกระบี่นับพันพุ่งใส่ร่างของชงอวิ๋นเลือดสากกระจาย 

“อาจารย์ช่วยข้าด้วย “อ๊ากกก!!!น้ำแข็งเกาะร่างของชงอวิ๋น๡ี่ลอยอยู่ในอากาศความหนาวเย็นเข้าไปถึงขั้วหัวใจ 

“พอได้แล้ว”จูเทียนกังพุ่งเขามาพร้อมกันฝ่ามือ๡ี่มีพลังฉีไหลเวียนอยู่หนาแน่นตรงไป๡ี่หัวของเฉินหนาน เฉินหนานแสยะยิ้มคนๆนี้คิดฆ่าเขาแทน๡ี่จะมาช่วยศิษย์ตัวเอง

“ไอ้หมาแก่ลงมือกับผู้เยาว์งั้นหรือ วันนี้แกได้อายแน่ๆ”เฉินหนานเร่งพลังวิญญาณแล้วปล่อยจิตสังหารออกมา ตูม!!!!!คนดูหลายคนสลบไปทันที เฉินหนานผลักฝ่ามือออกไปรับฝ่ามือของจูเทียนกังทันที

“ฝ่ามือกิเลนผยอง”

“ฝ่ามือกลัดหิมะ”ปัง!!!!จูเทียนกังกระเด็นออกไปทันที พรวด…เขากระอักเลือดออกมา เว่ยโม่ถงอยากจะเข้าไปห้ามจูเทียนกัง ทว่าเหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วเกินไป เขารู้ว่าเฉินหนานไม่ใช่อะไร๡ี่พวกเขาจะสามารถล่วงเกินได้ สีหน้าจูเทียนกับบิดเบี้ยวไม่อยากเชื่อ เขาบาดเจ็บภายในสาหัสความหนาวเย็นแทรกเข้าร่างกายของเขา

“เป็นไปได้อย่างไร”มือขาวจูเทียนกังเริ่มมีเกล็ดน้ำแข็งเกาะขึ้นแล้วรามไป๡ี่แขน เป็นเวลาเดียวกับร่างของชงอวิ๋นร่วงลงมา๡ี่พื้น โครม!!!๡ี่แปลกก็คือมันไม่สลบตอนนี้ฉี่มันแตกเริ่มส่งกลิ่นไปทั้งสนามแล้ว มันหายใจโรยริน ทุกคนอ้าปากค้างภาพ๡ี่เห็นมันโหดเหี้ยมอำมหิตมาก

“โหดเกินไปไหมเนี่ย”

“นี่มันเขาอายุสิบกว่าไม่ใช่หรือ”

“แม้แต่เจ้าสำนักจูยังมีสภาพนี้สำนักกิเลนขาวจบสิ้นแล้ว”เฉินหนานเดินเขาไปหาจูเทียนกัง

“ไงล่ะไอ้แก่แผนของแกคิดบดขยี่สำนักจากวันเดอร์เล่ล์ใช่ไหม”จูเทียนกังถึงกับพูดไม่ออก เขาคิดแบบนั้นจริงๆแต่นี่เป็นการประลองแลกเปลี่ยน๡ี่จัดขึ้นทุกปีอยู่แล้ว มันกำลังจะพูออกไปเพื่อแก้ตัวแต่เฉินหนานพูดออกมาก่อน!

“หึๆ…ไม่งั้นแกคงไม่นั่งดูศิษย์แกหักขาคนอื่นหรอกจริงไหม ยังไม่พอแกคิดฆ่าฉันแทน๡ี่จะไปช่วยศิษย์ของแก”จูเทียนกังกลืนคำพูดลงไปทันที 

“ฉันจะสอนอะไรให้นะว่าสำนักจะไม่เจริญถ้าเจ้าสำนักใจแคบ”เพียะ!!!เพียะ!!!เพียะ!!!เฉินหนานตบลง๡ี่หน้าจูเทียนกังซ้ำๆไปมาฟันของมันหลุดหมดปากต่อไปคนต้องกินแต่ข้าวต้มแล้ว ผมของมันยุ่งเหยิงไปหมดเลือดอาบใบหน้าตอนนี้หน้ามันเหมือนหมู

“แค่พลังระดับเจ็ดก็เหิมเกริมจะโคนสำนักอื่นแล้วน่าขันสิ้นดี”เฉินหนานเตะส่งเจ้าสำนักจูออกไปนอกสนาม แล้วหันไปหาชงอวิ๋น เขาสะบัดกระบี่ไป๡ี่มัน ปังๆๆๆๆขาแขนของมันหักหมด ต้องใช้เวลาอย่างน้องหนึ่งปีในการรักษา เขาไม่ได้ทำให้มันหักจุดสำคัญเฉินหนานยังอยากให้โอกาสพวกมันอยู่ จากนั้นเฉินหนานก็มองไป๡ี่คนดู

“การประลองวันนี้จบลงแล้ว ผมรบกวนนักข่าวด้วยนะครับพยายามอย่างเปิดเผยใบหน้าผมไม่งั้นล่ะก็ หึๆ”ทุกคน๡ี่ได้ยินขนลุกทันทีก็ทำไมน่ะหรอดูสภาพเจ้าสำนักจูไงเล่า เฉินหนานยิ้มเขาแล้วกวาดสายตาไปมองรอบๆจากนั้นเขาก็ชะงักไป

“ไห้ตายเถอะเธอมาด้วย”ดวงตาคู่งามมองมาหาเขาอยู่ก่อนแล้วเธอยิ้มอย่างผู้ชนะ เฉินหนานรีบวิ่งหนีไปทันที เขาไม่ได้กลัวผู้หญิงเขานิยมหญิงงาม แต่ผู้หญิงน่าลำคาญมันต่างไปแม้จะเป็นหญิงงามก็ตาม เสียงโห่ร้องดังขึ้นทันที เฉินหนานวิ่งไปทางเว่ยโม่ถงแล้วส่งกระบี่ไม้ไปให้เขาแล้วพูดว่า

“ส่งกระบี่นี้กลับไปบ้านฉันด้วยแล้วก็เรื่องเงินก็ตามตกลงกันไว้นะฉันต้องไปแล้ว”ทั้งสองมองหน้ากันแล้วคิดว่าคงกลัวเป็นข่าวจากคำพูดบนเวทีตอนนี้ทั้งสองยังตัวสั่นอยู่เลยตอน๡ี่เห็นเฉินหนานตบจูเทียนกัง แต่ก็รู้สึกดีใจ๡ี่ชื่อเสียงสำนักเขาดังขึ้นมาแล้ว

เฉินหนานรีบออกมาจากสานมทันทีแต่มันไม่ง่ายเลย๡ี่นี่มีคนมากเกินไป เขาแหวกผู้คนออกมาอย่างอยากลำบากเสียงในสนามยังคงดังไปทั่วหลังจากการประลองสิ้นสุด ก็จะเป็นการร้องเพลงของเซียะหลินเสียงของเธอไพรเราะมากเฉินหนานได้ยินยังต้องหยุดฟัง

“ไม่คิดเลยว่าบนโลกนี้จะมีคนร้องเพลงได้ดีขนาดนี้”เมื่อฟังจบเฉินหนานก็เดินต่อ

“นายจะหนีไปไหน”เฉินหนานตาเบิกกว้าง

“ผีหลอกฉันแน่ๆ”เฉินหนานวิ่งทันที

“ถ้านายไม่หยุดสอบเสร็จฉันจะไปหาคุณป้าอันอัน”เฉินหนานหยุดวิ่งทันที

“ให้ตายเธอต้องการอะไรจากฉัน”เฉินหนานหันมาหาเหลียนชิง วันนี้เธอแต่งตัวสวยมากชุดของเธอเป็นสไตล์เกาหลีสมัยใหม่

“พ่อกับแม่ฉันอยากเชิญนายไป๡ี่บ้าน”

“เชิญฉัน”เหลียนชิงยิ้มและพยักหน้า

“แล้วเธอรู้ได้ไงว่าฉันอยู่๡ี่นี่”เหลียนชิงเอาโทรศัพท์ให้เขาดู ก็เห็นภาพจากกล้องวงจรปิด

“ให้ตายเถอะแล้วพ่อของเธอรู้จักฉันได้ยังไง”เธอไม่ตอบ

“อย่าบอกนะว่าพี่สาวเฟ่ย”เธอกลอกตา

“ใครหรอ”เฉินหนานไร้คำพูดหรือเขาอาจคิดมากไป

“ก็ได้ๆไปก็ไป”จากนั้นเฉินหนานก็กลับไปนั่งบน๡ี่นั่งของพวกเธอ จางเซาหลงแถบกระอักเลือดตัวมันสั่นเป็นจ้าวเข้า

“นั่นคุณนี่เอง”เฉินหนานมองไปทางมู่หวาน

“เจอกันอีกแล้วนะ”

“นี่นายอย่าบอกนะว่าชอบแม่ฉัน”แค่กๆ

“เธอบ้าหรือไงฉันเคยซื้อหยกจากแม่เธอเท่านั้น”

“สวัสดีครับคุณลุงคุณป้า”เฉินหนานสุภาพกับคน๡ี่ควรจะสุภาพเสมอ

“เธอคือคน๡ี่ลูกสาวพูดถึงบ่อยๆนี่เอง”เฉินหนานหน้ากระตุก

“พ่อคะ”เธอมองโกรธๆ หลังจากดูการร้องเพลงของเซียะหลินอยู่สักพักเฉินหนานก็ตามพวกเขาไป๡ี่บ้าน

เมื่อมาถึงเขต๡ี่แพง๡ี่สุดในจงซานบ้านแบบจีนโบราณหลังใหญ่๡ี่งดงามมันเต็มไปด้วยต้นไม้มงคลจำนางมาก เฉินหนานรู้ทันทีว่านี่คือค่ายกลพฤกษา๡ี่เสริมให้คนในตระกูลแข็งแรงอายุยืน ๡ี่นี่ถูกสร้างตามตำแหน่งฮวงจุ้ยได้ถูกต้องเขายิ้มออกมา ในขณะ๡ี่เฉินหนานนั่งมาในรถของมู่หวานและเหลียนชิงส่วนเหลียนซูถูกเหลียนชิงอ้อนให้ไปส่งเพื่อนๆของเธอ แม้จะไม่เต็มใจแต่เขาก็มีลูกสาวคนเดียวไม่อยากขัดใจ

“ดูเหมือนว่าตระกูลของเธอมีคนรู้เรื่องฮวงจุ้ยดีเป็นอย่างมากเลยนะ”เลียนชิงยิ้มออกมาอย่างภูมิใจ

“แน่นอนบรรพบุรุษของเราเป็นถึงปรมาจารย์ด้านนี้เลยนะ”เฉินหนานแปลกใจเล็กน้อย

“แล้วทำไมมารุ่นเธอถึงเป็นแบบนี้เล่า”เธออยากจะทุบไป๡ี่หัวของเขาเสียจริงๆ ไอ้คนตรงหน้าเธอนี่มันน่าโมโหจริงๆ

“ฉันมันทำไมหรอ”เหลียนชิงถามอย่างไม่พอใจ มู่หวานยิ้ม

“ผู้สืบทอดตัวจริงเป็นอาของเธอไม่ใช่พ่อเธอหรอก”

“อย่างงั้นหรือครับ”

“แต่ว่าอาของเธอไม่มีสามีดูเหมือนว่ารุ่นต่อไปคงเป็นเหลียนชิงนั่นแหละ”เฉินหนานเกือบจะหลุดขำ ผู้หญิงคนนี้เนี่ยนะไม่มีทาง

“งั้นผมว่าตระกูลเหลียนแย่แล้วล่ะครับ”เฉินหนานทำสีหน้าจริงจัง มู่หวานหัวเราะทันที

“นายอยากตายหรอ”เหลียนชิงชูกำปั้นขึ้น

“ฉันแค่ล้อเล่นน่ะ”เฉินหนานเกาหัว 

“แล้วคุณป้าชวนผมมามาวันนี้เรื่องอะไรหรือครับ”เฉินหนานเข้าตรงประเด็นทันที

“ฉันอยากให้เธอกับลูกสาวฉันรู้จักกันน่ะ”แค่กๆ นี่เป็นสิ่ง๡ี่เฉินหนานไม่อยากได้ยินมาก๡ี่สุด

“อะไรนะครับ”เฉินหนานเบิกตากว้าง

“ไม่นะฉันเกลียดผู้หญิงคนนี้”เฉินหนานร้องอยู่ในใจ

“อ๋อเรารู้จักกันอยู่แล้วครับแต่ไม่สนิท เอ่อ…บ้างทีไม่ต้องสนิทน่ะดีแล้วครับ”

“นาย”เหลียนชิงอยากจะแตะเขาเสียจริงๆ มู่หวานหัวเราะ

“นี่เป็นครั้งแรก๡ี่ฉันเห็นผู้ชาย๡ี่ไม่ชอบลูกสาวฉันเลยนะ”เฉินหนานยิ้มแห้ง เขามองไปรอบๆ

“๡ี่นี่มีคนป่วยอยู่ด้วยหรือครับ”มู่หวานประหลาดใจ๡ี่เฉินหนานรู้

“เธอรู้ได้ยังไง”

“ผมได้กลิ่นยาสมุนไพรครับดูเหมือนว่าผู้ป่วยมีอาการเกี่ยวกับอวัยวะภายใน”มู่หวามทำหน้าเศร้า

“แม่สามีของฉันป่วยมาประมาณสองอาทิตย์แล้วหลังจากไปดูงาน๡ี่สวนดอกไม้มา”เฉินหนานขมวดคิ้วพ

“ผมขอดูคนไข้ได้ไหมครับ”

“เธอเป็นหมอเหรอ”เฉินหนานไม่รู้จะอธิบายยังไงจึงหยิบบัตรออกมาให้เธอดู

“แพทย์แผนจีน”เธอตกใจด้วยอายุเท่านี้ถึงกับเป็นหมอ 

“เธอเป็นเรียนมาจากไหนงั้นหรือทำไงถึงได้ประสบความสำเร็จเร็วขนาดนี้”

“เรื่องมันยาวน่ะครับ”มู่หวานไม่มีอะไรจะเสียแล้วจึงลองให้เขาดูอาการ เมื่ออาทิตย์๡ี่แล้วเธอได้ให้หมอเก่งๆมารักษาแต่พวกเขากลับไม่สามารถทำอะไรได้เลย

“ได้เราไปดูกัน”จากนั้นเฉินหนานก็ถูกพาไป๡ี่ห้องของผู้ป่วยเขาพบหญิงอายุเจ็ดสิบกว่าๆนอนอยู่บนเตียงอย่างดีเฉินหนานมองไป๡ี่เธอก็ต้องขนลุก

“นี่มัน…บนโลกนี้ก็มีของแบบนี้ด้วยงั้นหรอ”…