เรื่อง มหาเทพเซียนกลับมาเกิดใหม่ในมหานคร
บที่40 ิี่อยู่ใแดนเี.
สิ่งี่เฉินหาเห็นั่คือิมิติใแดนเีใช้ิี้ทำมิติ โดยาให้เป็รูปทรง่าๆี่นิยมาๆคือแมิติและำไมิติ แล้วัรวดาอักขระไป อย่างไรก็ตามผู้ต้องู้วิธีและวิธีัอักขระ้ ระดับัี่ใช้ใาขึ้นแคือขั้นิญญายุทธ์ ึจะาาสร้างพื้นี่ได้าตารางเมตราี่เก็บขึ้นอยู่ัระดับรวดาอักขระ นอกจากทำี่เก็บแล้วมันยังใช้ทำอาวุธได้้ เฉินหาู้สึกยินดีาเพราะแม้แต่ใแดนเีมันก็ยังหายากเช่นกัน
“นายเก็บไว้ให้ฉัน้นะอย่าให้ใครเด็จขาด”ฟู่หแปลกใจ
“นายู้จักงั้นหรือ”
“แ่ฉันู้วิธีใช้มัน้แต่ไม่ได้พิเศษอะไราหลอก”เฉินหาเลือกี่จะไม่พูดความจริงทั้งหมด หากโลกีู้้ว่ามีวิเศษเช่นี้ล่ะก็ต้องได้วุ่นวายแน่
“ได้เลยไม่ต้องห่วง หลังนายสอบเสร็จเราต้องไปฉลองหน่อยแล้ว”
“แ่”เฉินหายิ้ม
“งั้นฉันไปทำงานก่อนนะ”
“โอเคไว้เจอกัน” เมื่อเฉินหาวางสายเสียงเปิดเคาะประตูก็ดับขึ้น ก๊อกๆ เป็ประตูเข้าาคือเหลียนฟ่ย
“โอ้…พี่สาวนี่เองมิน่าทำไมถึงบอกให้ฉันช่วยพวกเา”เธอยิ้ม
“พี่สาวี้ขอโทษ้นะฉันไม่อยากให้ใครู้ว่าฉันมีตระกูลหนุนหลังน่ะ”`
“อย่าใสใจเลยเรากันเอง”เฉินหายิ้ม``
“เธออาการเป็อย่างไรบ้าง”เหลียนเฟ่ยถาม้ความอบอุ่น เฉินหาผายมือแล้วยิ้ม
“คิดฉันเป็ไงล่ะ”เหลียนเฟ่ยหัวเราะ
“ฉันจองเครื่องบินให้นายแล้วนะ”
“ฉันว่าหมิงกวงแน่ๆ”เหลียนเฟ่ยหัวเราะ หาเห็นภาพี้ต่างะึเหลียนเฟ่ยยิ้มแย้มแี้ไม่เคยปรากฏาาาแล้ว ต้องู้นะว่าเหลียนเฟ่ยเป็ผู้นำตระกูลเธอแสดงาเป็ี่เย็นชาและปล่อยจิตสังหาราเบาๆ
“เธอีู้้ดีจริงนะ”
“เอาล่ะฉันคงต้องกลับก่อนนะ ั่รูปพี่สาวตอนเด็กหรอๆ”เฉินหาชี้ไปรูปบนผนัง
“ใช่สวยไหม”
“แ่ว่าสวยาๆ”เฉินหายิ้ม
“ฉันก็ว่างั้นแหละ”เธอหัวเราะ
“ไปกินข้าก่อนเถอะเดี๋ยวต้องเดินทางอีก”
“แล้วเรื่องี่บ้านเรียบร้อยแล้วหรือ”เฉินหาถาม เหลียนเฟ่ยเปลี่ยนเป็สีหน้าจริงจัง
“มีบางอย่างต้องบอกเธอ”เฉินหาขมวดคิ้ว
“ทุกไปก่อน”เมื่อถูกไปเหลียนเฟ่ยเอารูปให้เาดู เฉินหายิ้มเย็นา
“เรื่องี้ฉันไม่ค่อยู้อะไรานักหรอกฉันมองว่าเป็เรื่องงมงาย แต่พอได้เห็นก็ได้แต่บอกว่ามันไม่ง่ายเลย”เหลียนเฟ่ยพยักหน้า
“ดูเหมือนว่าใอนาคตอาจจะเกิดเรื่องใหญ่แน่ๆ”เฉินหาพูดต่อ
“จากี่พี่สาวเล่าให้พังฉันคิดว่าดินใี่ดินพี่สาวมันเป็แร่พิเศษ และมันมีัิญญาี่มีัชีวิตสูงา มันาานำาปลูกศพ ตามความเชื่อบางศาสนาเื่่ามนุษย์เกิดาจากดิน และดินี้เมื่อนำาผสมผสานัดินบางชนิดจะทำให้ศพได้รับชีวิตใหม่และมีัาขึ้นหาร้อยเท่าผ่านพิธีบางอย่างพวกมัน ฉันเื่่ามันพัฒนาผีดิบาหาร้อยปีแล้ว”เหลียนเฟ่ยถามต่อ
“เราควรกำจัดพวกมันไหม”เฉินหาส่ายหน้า
“มันหลบซ่อนาเป็ร้อยๆปีมันไม่เสี่ยงแน่ๆจากี้ระวังี่ชื่อเทียนถงก็พอมันคงแค้นาและน่าจะตามหาฉัน้ ี่สำคัญเราไมู่้ว่ามันหลบซ่อนตัวี่ไหน”
“จริงเธอ”ทั้งไปนั่งทานอาหาร สายตาทุกมองาี่เฉินหา เหลียนซูเอ่ยถามาติดตลก
“หาชายนายมีแฟนหรือยัง”แค่กๆเฉินหาสำลักทันที เหลียนเฟ่ยยิ้มา
“ผมยังไม่มีครับนี่ผมยังเรียนไม่จบเลยนะจะมีได้ๆไง”มู่หวานกล่าวต่อ
“เหลียนชิงก็ยังไม่มีใช่ไหมลูก”แค่กๆเหลียนชิงสำลักน้ำทันที
“แม่พูดทำไมคะเนี่ย”เหลียนชิงไม่พอใจ
“ก็ไม่มีอะไรนี่”มู่หวานตอบอย่างยิ้มๆ เหลียนชูี่สงสัยอยู่แล้วว่าเฉินหาและเหลียนเฟ่ยู้จักกันได้ยังไงึถามา
“ทั้งู้จักกันได้อย่างไง”เหลียนเฟ่ยทำหน้าเรียบเฉย แล้วเล่าให้ฟังเหลียนซูพูดไม่เมื่อู้ว่าเฉินหาเป็สอนวิชาย่างก้าววายุให้ เหลียนซูไม่มองว่าเาเป็แค่เด็กอีกต่อไป
หลังจากทานอาหารเสร็จเฉินหาได้ไปคุยัเจียวเชิงและเขียนใบสั่งยาให้จากนั้นเหลียนเฟ่ยและเฉินหาก็ไปี่าิ!
“พี่สาวจะไปัฉัน้หรือ”เหลียนเฟ่ยยิ้ม
“แ่ฉันมีเรื่องี่ต้องไปจัดการี่วันเดอร์เล่ล์อยู่น่ะ”เฉินหาแปลกใจ
“เรื่องอะไรงั้นหรือ”
“ฉันสนใจโครงการเมืองใหม่ตระกูลฟู่น่ะว่าจะร่วมทุนสักหน่อย”
“ดูเหมือนเส้นสายพี่สาวไม่ธรรมดาเลย”โครงการี้ได้มีการบอกต่อๆกันไปอย่างลับๆจากี่สนิทัตระกูลฟู่เท่านั้น
“แ่พี่สาวี้ได้เห็นแแล้วถึงัะึเลยนะ”เฉินหายิ้ม
“ถึงัเห็นแแล้วสวยไหม”เฉินหาแกล้งถาม
“เธอเป็แไม่ใช่หรือแล้วยังถาม”
“เส้นสายพี่สาวไม่ธรรมดาจริงๆ”เหลียนเฟ่ยหัวเราะ ฉับพลันเฉินหาก็อ่านชะตาเหลียนเฟ่ยได้และรวมไปถึงหมิงกวงและเตียวกัง หน้าเาก็ซีด
“พี่สาวช่วยนัดหมิงกวงและเตียวกังาหาฉันหน่อยได้ไหม”เหลียนเฟ่ยแปลกใจ
“มีอะไรงั้นหรือ”
“ฉันเดาว่าพวกพี่สาวจะต้องเดินทางอีกแน่ๆ และครั้งี้อันตรายาๆ”เหลียนเฟ่ยตกใจี่เฉินหาู้แผน พวกเาจะเดินทางไปี่แอฟริกาใต้ใเดือนหน้า
“อันตรายอย่างไร”
“ฉันไมู่้หรอกนะแต่ฉันมีสัมผัสี่หกี่าาอ่านชะตาได้ชั่วขณะ มันไม่าาคุวบคุมได้มันาๆหายๆ”เหลียนเฟ่ยขมวดคิ้วเธอเชื่อเฉินหาอย่างหมดใจ
“หนักแค่ไหน”เฉินหาทำหน้าจริงจัง
“ฉันเห็นทุกตาย”เหลียนเฟ่ยหยุดรถทันที แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นา
“ว่าไงสวย”เสียงกวนๆหมิงกวงดังขึ้นเาดื่มนิดหน่อย
“นายอยู่ัเตียวกังไหม”
“ใช่แล้วเราดื่มกันอยู่”
“ดี!!นายรีบาวันเดอร์เล่ล์ด่วน”จากนั้นหมิงกวงก็เปลี่ยนเป็จริงจัง
“มีอะไร”!!!!เหลียนเฟ่ยเล่าทุกอย่างให้ฟัง หมิงกวงวางสายทันทีแล้วตรงไปาิพร้อมเตียวกัง เฉินหามองไปี่เหลียนเฟ่ย
“ใจเย็นๆพี่สาวเรื่องี้ไม่ได้เกิดขึ้นเร็วๆี้หรอก”เหลียนเฟ่ยหันามองเา
“มีความเป็ไปได้กี่เปอร์เซ็นต์กันี่จะเป็จริง”เฉินหายิ้มแห้ง
“เก้าสิบเก้าเปอร์เซ็นต์”ตอนเฉินหาอยู่แดนเีเาได้เรียนศาสตร์การทำนายาโดยบังเอิญ มันเป็แโบราณเาไม่ได้จริงจังอะไร มันึาๆหายๆและขึ้นอยู่ับางเหมือนตอนเาเจอหวังหมิงหยางี่ทำนายไป ไมู่้ว่าเาเป็ยังไงบ้างตอนี้ เหลียนเฟ่ยหน้าเปลี่ยนสี
“น้อยชายมีทางช่วยไหม”เฉินหายิ้ม
“หากเป็อื่นฉันจะปล่อยผ่านไปใเมื่อพวกเราเป็เพื่อนกันฉันต้องช่วยเต็มี่แ่เหมือนเมื่อคืนไง”เฉินหากล่าวอย่างยิ้มๆ เหลียนเฟ่ยยิ้มา
“ขอบใจเธอา”
เมื่อถึงาิทั้งไม่ต้องตีตั๋วเพียงบอกชื่อัสายการบินหมิงกวงไปก็ถูกนำตัวไปี่เครื่องทันที พวกเาถูกพาาี่ห้องวีไอพี มีแอร์ส่งยิ้มาให้เฉินหาหาทำให้เฉินหางุนงง
“นี่ฉันหล่อใช่ไหมหรือหน้าฉันมีอะไรติดอยู่”เหลียนเฟ่ยหัวเราะ
“นายคิดว่าี่าาสั่งเจ้าสายการบินให้มีชื่อจองวิไอพีไว้ทุกรอบได้เป็ธรรมดาหรือไง แอร์พวกี้คิดว่านายคือรวยาๆน่ะสิถึงคิดจับนาย”เหลียนเฟ่ยพูดปนหัวเราะ(เหลียนเฟ่ยเปลี่ยนเป็เรียกว่านายนะครับจะได้ดูสนิท)เฉินหายิ้มแห้งๆ
“ี่จริงฉันก็รวยอยู่นะตอนี้มีสามพันล้านได้”เฉินหาพูดาเล่นๆ ทว่าแอร์ี่ยืนใกล้ๆได้ยินึยิ่งยิ้มเข้าไปอีกสามพันล้านมันใช่เงินน้อยๆเสียเมื่อไร
“นายพูดดังไปแล้ว”เฉินหาได้สติึทำหน้าป่วยๆแล้วแกล้งหลับทันที เหลียนเฟ่ยหัวเราะ ผ่านไปหาชั่วโมงทั้งก็ถึงวันเดอร์เล่ล์ เฉินหนานบิดตัวไล่ความปวดเมื่อย แล้วเดินาจากาิ เหลียนเฟ่ยยิ้มให้แล้วเอ่ย
“ขอพี่สาวนอนี่บ้านนายได้ไหม”เฉินหาทำหน้าป่วยๆ
“พี่สาวรวยจะตายจะานนอนบ้านจนๆอย่างฉันเนี่ยนะ”
“จนี่ไหนมีเงินสามพันล้านกัน”เฉินหาไร้คำพูด
“ก็ได้ๆ”เฉินหากะว่าจะอ่านหนังสือเสียหน่อยเมื่อาเป็แี้ก็ช่วยไม่ได้ เมื่อาถึงคอนโดเฉินหาก็ให้เหลียนเฟ่ยเลือกห้องนอนไป แล้วขึ้นไปเขียนตำราโบราณาสามเล่มให้องเา จากนั้นไม่าหมิงกวงและเตียวกังก็โทรหาเหลียนเฟ่ย
“เราจะเจอกันี่ไหนดี”
“บ้านเฉินหาเลย”
“นี่เธอจะกินเด็กหรือไง”หมิงกวงพูดติดตลก
“นายอยากตายหรือไง”
“ฮ่าๆก็มันเห็นกันอยู่”
“ฉันจะสี่สิบแล้วจะไปทำแนั้นได้ไงนายมันบ้า”
“อะไรกันพี่สาวเฟ่ยแม้จะใกล้เลขสี่แต่หน้าเหมือนยี่สิบอยู่เลย”
“บ้างทีนายก็ู้จักพูดจาดีนะหมิงกวง”
“ฮ่าๆอีกสิบนาทีเราจะไปถึงตามที่อยู่ี่เธอบอก”
“โอเค” เฉินหาเดินาี่ด้านล่างและดื่มนมตอนี้เป็เวลาอาหารเย็นแล้ว เาึเดินไปเรียกเหลียนเฟ่ยาทานข้าวเาทำสลัดให้เธอ
“พี่สาวผมทำอาหารไว้ให้วางไว้ี่โต๊ะนะ”
“ได้ๆฉันอาบน้ำก่อนเดี๋ยวไป”เฉินหากลับไปนั่งดื่มนมัขนมปังต่อ ไม่าเหลียนเฟ่ยก็าเธอใส่ชุดนอนเป็เสื้อก้ามเบาๆและกางเกงขาสั้นเรียบง่ายและมีกลิ่นหอมาจากตัวเธอ สิ่งี่หมิงกวงพูดไม่ผิดเธอเหมือนสาวอายุยี่สิบจริงๆั่เป็เพราะเธอเป็ผู้บ่มเพาะมันทำให้ร่างกายแก่ช้าหาเท่า เธอนั่งตรงจานสลัดี่อยู่ฝั่งตรงข้ามเฉินหาแล้วกินทันที
“โอ้นายทำอาหารเป็้”เธอกินไม่หยุดพ
“อร่อยไหมล่ะ”
“รสชาติดีาๆ”
“พี่สาวชอบก็ดีแล้ว”เหลียนเฟ่ยกินไปหาคำก็มีเสียงมีโทรศัพท์ดังขึ้น เธอเห็นหายเลขก็หน้าเครียดทันที
“ว่าไง”
“รูปี่สงาผมู้แล้วว่าเาคือใคร”เหลียนเฟ่ยตั้งใจฟังเาคือี่เหลียนเฟ่ยได้ภาพาจากกล้องวงจรปิดจากบ้านตระกูลซาง
“เาเป็ชาวเป์เีเป็สุดยอดั่าเามีื่่าฮาซัน เป็หนึ่งใกลุ่มั่าี่มีื่่า ฮาสซานซิน เป็กลุ่มั่าใยุคาครูเี่อยู่าจนถึงตอนี้ ”เมื่อเธอได้ฟังข้อมูลถัดไปก็ถึงกันช้อนหล่นจากมือ
“อะไรนะคุณจะบอกว่า”…
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??