เรื่อง แค้นรักชายาใบ้
ตอนที่5
แค้นรักชายาใบ้...
ดวงตาคมขององค์ชายฉางจี้หูมองมาที่ถงหมิงู่าเกลียดชัง..
ดวงตากลมโตของถงหมิงูนั้นเหมือนกับผู้หญิงคนนั้นไม่ีผิด..
าก็คงไม่แตกต่างจากพี่สาวของาองค์ชายฉางจี้หูยิ่งมองเข้าไปในดวงตานั้นก็ยิ่งรู้สึกเกลียดชังมากขึ้นไปอีก....
"ห้ามเจ้ามองข้า..!!!
"ข้าไม่อยากเห็นใบหน้าของเจ้า..!!!
"ข้าไม่อยากเห็นดวงตาของเจ้า!!!
"ข้าไม่อยากเห็นทุก่า!!
"บนใบหน้าของเจ้า!!!
"ได้ยินหรือไม่ถงหมิงู!!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดตะโกนใส่ถงหมิงูเสียงดังลั่นๆจนร่างบางของถงหมิงูนั้นสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ่ามาก...
ตัวของถงหมิงูเริ่มที่จะตัวสั่นกลัวมากขึ้นเพราะเสียงที่องค์ชายฉางจี้หูพูดออกมานั้นเหมือนกับเสียงที่าได้พบเจอตอนเป็นเด็กไม่ีผิด..
มันเหมือนไปกระตุ้นความกลัวที่มันหายไปเนินนานแล้วก่อตัวขึ้นมาอีกครั้ง..
ตัวของถงหมิงูเริ่มขยับขาเดินถอยหลังไป่าหวาดและตัวของาก็เริ่มสั่นไปหมด...
ยิ่งาขยับหนีมากเท่าไรตัวขององค์ชายฉางจี้หูก็ขยับตามามามากเท่านั้น...
มันเหมือนกันกับภาพตอนเด็กที่าพบเจอไม่ีผิด...
เหตุการณ์เลวร้ายตอนเด็กของาเริ่มกลับมาอีกครั้งแล้ว....
"อื้อ..อื้อ..!!!!
"พรึ่บ!!!
ถงหมิงูส่งเสียงออกมาได้เพียงเท่านี้ทั้งที่ตัวของานั้นาัมากเพียงใดจนร่างกายของานั้นล้มลงไปที่พื้นแล้วตัวเองด้วยความกลัวตัวสั่นไปหมด...
ภาพคนมากมายและเงาดำๆกำลังล้อมรอบรอบตัวของานั้นก็ผุดขึ้นมาในหัวของา่ารวดเร็วเหมือนากลับไปยังจุดนั้นอีกครั้งที่ที่ากลัวแทบขาดใจในตอนนั้นและเวลานั้นจนทำให้านั้นไม่อาจจะพูดได้อีกต่อไป...
ทำให้ถงหมิงูตัวสั่นาัเป็นีุ่..
องค์ชายฉางจี้หูมองเห็นท่าทางของถงหมิงูแล้วก็รู้สึกว่ามันแปลกๆไป...
เขาเลยเข้าไปใกล้ามากขึ้นแล้วจับจับไล่ของาเาไ้แน่น...
"เฮือก!!!!
ถงหมิงูตกใจกลัวพร้อมกับขยับตัวหนีไปยางพยายามเป้งเสียงพูดร้องออกมา่าทรมานใจเพียงคำว่า...
"อย่า......!!!!!!
เสียงที่พูดออกมามา่าสั่นกลัวมากๆ....
องค์ชายฉางจี้หูได้ยินถึงกับนิ่งๆและเกิดความสงสัย...
จึ่งเข้าไปจับตัวของถงหมิงูให้หันหน้ามามองเขาอีกครั้ง......
"พรึ่บ...!!!
"งับ!!!!
"โอ๊ย!!!!
องค์ชายฉางจี้หูร้องออกมาเมื่อถงหมิงูกัดเข้าที่มือของเขา่าแรงจนได้เลือด...
"เจ้ากล้ากัดข้า่านั้นหรือ"
"เพี๊ยะ!!!!!
องค์ชายฉางจี้หูตบเข้าที่ใบหน้าของถงหมิงู่าแรงด้วยความโมโห......
"อื้อ..อื้อ...อื้อ...อื้อ!!!
"แฮ่ก..แฮ่ก...แฮ่ก!!!
ถงหมิงูพยายามพูดออกมาและหายใจแรงๆด้วยความกลัวตัวสั่นจนหัวใจของาแทบจะหยุดเต้นเพราะความกลัวของานั้นีมากเหลือเกินไปแต่กับไม่ีผู้ใดมองเห็นความกลัวของาเลย.....
าจึงขยับตัวหนีไปหายหาซ่อนในที่แถบๆและตัวเองเาไ้พร้อมกับ้ไ้ออกมา่าาัสุดๆมุนปาของาที่ีเลือดไลออกมาจากแรงตบขององค์ชายฉางจี้หู....
"ถงหมิงูเจ้าพูดว่าอย่าใช่ไม"
"เจ้าพูดได้ใช่ไม"!!!!!
"เจ้าแกล้งทำเป็นใบ้่านั้นใช่ไม"!!!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับไปกระชากแขนของถงหมิงูที่ตัวสั่นนั่งตัวเองเาไ้นั้นให้หันมาคุยกับเขาให้รู้เรื่อง....
"บอกข้ามันว่าเจ้าไม่ได้เป็นใบ้!!!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับเขย่าตัวของถงหมิงู่าแรง......
"อื้ออื้อ....!!!
"ฮือ...ฮือ..ฮือ..!!!
ถงหมิงู้ไ้ออกมา่าหนักและหลับตาเาไ้ตลอดเวลาที่เสียงพูดตะโกนเสียงดังๆนั้นพูดตะโกนใช่า....
ากลัวมากกลัวมากมากจนตอนนี้นั้นหัวใจของาจะหยุดเต้นแล้ว.....
ยิ่งได้ยินเสียงพูดตะโกนใช่ามากเท่าไรหัวของานั้นหยุดเหมือนจะระเบิดออกมาจากกัน......
"ใครก็ได้ช่วยข้าที่"!!!
"ใครก็ได้ช่วยข้าที่"!!!!
ถงหมิงูได้แต่ร้องตะโกนอยู่ในใจที่ไม่ีผู้ใดได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของา......
"ถงหมิงูข้าถามเจ้าว่าเจ้าไม่ได้เป็นใบ้ใช่ไม!!!
"ตอบข้ามา!!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับบีบที่แขนของถงหมิงู่าแรงจนแขนขาวๆของากลายเป็นแดงช้ำ......
เพราะแรงบีบที่แรงมากๆ......
"เจ้าลืมตาขึ้นมาแล้วตอบข้าเดี๋ยวนี้!!!!
องค์ชายฉางจี้หูพยายามที่จะเอาความจริงจากถงหมิงูให้ได้เพราะเขาคิดว่าาโกหกหลอกลวงเขาเหมือนกับพี่สาวของาไม่ีผิดเลยทำให้
องค์ชายฉางจี้หูโมโหขาดสติจนไม่ได้สังเกตเห็นถึงความาัมากมากของถงหมิงูเลยสักนิดเพราะตอนนี้นั้นในดวงตาของเขาีแต่ความโกรธแค้นลุกโชนเพียงเท่านั้น......
ถงหมิงูที่ไม่ไวจริงๆแล้วที่าจะทนต่อไปได้กับความาันี้.....
จนเมื่อความกลัวของาพุ่งขึ้นขีดสูงสุด.......
ทุก่าในร่างกายของาก็ไม่ีแรงและค่อยๆมืดมิดหายไปหมด.....
จากนั้นความรู้สึกทุก่าของาก็ดับหายไปในความมืดในีุ่.....
ร่างกายของาไม่ีความรู้สึกใดอีกแล้วร่างกายของาอ่อนแรงไปหมดไม่รับรู้อะไร.....
"ถงหมิงูนี้เจ้า!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดออกมา่าโมโห
เพราะถงหมิงูนั้นาหมดสติไปแล้ว
ทั้งที่องค์ชายฉางจี้หูนั้นยังไม่ได้คำตอบของเขาเลยทำให้เขาหงุดหงิดมากขึ้นอีก.........
"มารยาร้อยเล่ห์ทั้งพี่สาวและน้องสาว!!!
องค์ชายฉางจี้หูพูดออกมาด้วยความเกลียดชังจากนั้นก็มองใบหน้าที่ีคลาบน้ำตาเต็มแก้มของถงหมิงูสักพักจากนั้นปล่อยให้ร่างของถงหมิงูนอนที่พื้น่านั้นไปแบบไม่สนใจอีกต่อไป.....
ร่างสูงใหญ่ขององค์ชายฉางจี้หูเดินไปนอนที่เตียงด้วยความนิ่งๆและปล่อยให้ร่างหมดสติของถงหมิงูนอนที่พื้นไป่าไม่ใยดีทั้งที่พื้นนั้นเย็นมากเพียงใดแต่องค์ชายฉางจี้หูกลับไม่สนใจเลยสักนิดเดียว.......
ร่างบอบบางของถงหมิงูเลยนอนหมดสติที่พื้น่าที่ไม่ีผู้ใดสนใจ......
บอกก่อนนะพระเอกเรื่องนี้นั้นจะใช้คำว่าเลวก็ได้นะ....
ติดตามตอนต่อไปะะ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
0.00
0.00









userA???
???? ??? ? ???? ?? ??