เรื่อง โซ่รักตรวนร้าย
ครู่่า
"พร้อมแล้วใช่มั้ยจ้ะหนูวิ"
หลังจากที่วรรณวารีออกไปแล้วราณี็หันามองหญิงสาวที่ใส่ชุดเดรสชมพูหวานที่เธอซื้อให้อย่างชื่นชมเพราะหญิงสาวดูน่ารักราวกับตุ๊กตา็ว่าได้
"ค่ะคุณน้า"
วิวาห์รินทร์พยักหน้าด้วยรอยยิ้มเธอพร้อมที่จะทำงานานานแล้ว
ครึ่งชั่วโมง่า
"ออฟฟิศเราจะู่ชั้นบนสุดของโรงแรมะจ้ะ"
"ค่ะคุณน้า"
เื่รถตู้ัหรูาจอดทางด้านหลังโรงแรมได้ราณี็พาวิวาห์รินทร์เข้าทางด้านหลังโรงแรมและขึ้นลิฟท์ผู้บริหารไปที่ชั้นออฟฟิศทันทีเพราะอยากพาหญิงสาวไปแะนำให้ลูกชายเธอรู้จักแย่แล้วหวังว่าทั้งสองจะร่วมงานกันได้เป็นอย่างดี
"สวัสดีค่ะคุณท่าน"
ปรางค์ทิพย์เลขาของราณีวัย30ปีที่พึ่งรับาใหม่เห็นราณีและหญิงสาวอีกคนเดินเข้าา็รีบยกมือสวัสดี
"สวัสดีจ่ะตารันู่ในห้องหรือป่าว"
ราณีรับไหว้และถามหาลูกชายเธอทันที
"ท่านรองรอคุณท่านู่ค่ะ"
ก๊อกๆๆ
"เชิญค่ะคุณท่าน"
ปรางค์ทิพย์เคาะประตูและเปิดให้ทั้งสองเข้าไปในห้องของรองประธานเสร็จแล้วจึงกลับไปทำหน้าที่ของตน
"ตารัน"
ราณีเห็นลูกชายเธอเอาแต่จ้องจอคอมจึงเรียกด้วยรอยยิ้ม
"ากันแล้วหรอครับ"
พารันเงยหน้าามองคนเป็นแม่ทั้งคนที่เดินตามหลังแม่ของเขาายิ่งทำให้เขาตกใจจนชะงักงัน
"นี่หนูวิที่แม่จะให้าเป็นเลขาของลูกน่ะจ่ะ"
ราณีรีบแะนำวิวาห์รินทร์ให้พารันได้รู้จักเธออมยิ้มเบาๆที่เห็นว่าลูกชายเธอมองหญิงสาวตาไม่กระพริบ
"ส..สวัสดีค่ะ"
วิวาห์รินทร์ตัวชาวาบไม่คิดว่าจะได้เจอพารันที่นี่เธอรีบยกมือสวัสดีอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักและทำตัวปกติเพื่อไม่ให้ราณีรู้ว่าเธอรู้จักกับพารันาก่อนไม่คิดว่าโลกจะเหวี่ยงเธอาเจอกับเขาอีกเพราะอุตส่าห์หนีกลับาที่ไทยแล้ว
"สวัสดีครับเชิญนั่งกันก่อนสิครับ"
พารันเห็นว่าหญิงสาวทำท่าทีไม่รู้จักเขาตัวเขาเอง็จะเล่นตามน้ำไม่กระโตกกระตากอะไรเพราะ็ไม่ได้อยากอธิบายเรื่องราวของเขากับเธอให้แม่เขาๆด้ฟังเช่นกัน
"ยังไงเรา็สัมภาษณ์หนูวิไปก่อน็แล้วกันะแม่ขอตัวก่อน"!
ราณีเห็นทีหมดหน้าที่ของเธอแล้วเธอจึงขอตัวออกไปก่อนและให้พารันที่จะเป็นเจ้านายหญิงสาวคุยกันเอง
"เอ่อ.."
วิวาห์รินทร์ใจเต้นไม่เป็นส่ำเื่รู้ว่าจะต้องู่ห้องนี้กับพารันสองต่อสองเธอน่าจะถามรายละเอียดก่อนที่จะรับปากทำงานให้ราณีไม่อย่างนั้นคงไม่ต้องาเจอชายหนุ่มที่นี่
"ครับคุณแม่"
พารันเอ่ยรับปากคนเป็นแม่ด้วยสายตามีเลศนัย
"........"
เื่ราณีไปแล้วในห้อง็มีแต่ความเงียบหญิงสาวเองก้มหน้างุดเธอไม่อยากจะเอ่ยสนทนาอะไรกับชายหนุ่มตรงหน้าเธอทั้งนั้นหากไม่ติดว่าเธอเกรงใจราณีเธอคงปฏิเสธจะทำงานและเดินออกไปแล้ว
"โลกกลมจังเลยะ...ไม่คิดจะทักทายกันเลยหรือไง"
พารันไม่ค่อยชอบใจนักที่หญิงสาวเอาแต่เงียบและก้มหน้าไม่รู้ว่าหน้าของเขามันไม่มีอะไรน่ามองขนาดนั้นเลยหรืออย่างไร
"นี่เอกสารของฉันค่ะ"
วิวาห์รินทร์ยื่นเอกสารประวัติของเธอให้ตรงหน้าชายหนุ่มตามระเบียบที่พนักงานจะต้องทำ
"อืม...แล้วคุณกับแฟนใหม่ยังคบกันดีู่มั้ย"
พารันไม่ได้สนใจเอกสารตรงหน้าเลยสักนิดเพราะประวัติของเธอเขารู้าหมดแล้วเพราะตอนู่ซิดนี่ย์เธอ็เป็นเลขาให้เขาและเขา็มีสัมพันธ์กับเธอจนถึงขั้นจะแต่งงานแล้วด้วยแต่็มีเหตุอันให้ต้องเลิกรากันไป
เขาจึงเอ่ยประชดหญิงสาวเรื่องผู้ชายคนใหม่ของเธอขึ้น
"คุณล่ะคะมีความสุขกับแฟนใหม่ดีหรือป่าว"
วิวาห์รินทร์ไม่ได้ตอบเรื่องแฟนใหม่เพราะเธอไม่เคยมีและรู้ว่าเขาต้องการกวนประสาทเธอตัวเธอเองจึงย้อนถามเขากลับคำถามที่เธอถามเองแต่็รู้สึกเจ็บในใจเอง
"ผมถามคุณ"
พารันเอ่ยเสียงแข็งเขาไม่รู้ว่าเธอเอาเรื่องอะไราพูดกล่าวหาเขาครั้งแล้วครั้งเล่าทั้งที่เขาไม่ได้มีคนอื่นเป็นเธอต่างหากที่นอกใจเขาและบอกเลิกเขาเองด้วยเหตุผลที่ว่าเขามีคนอื่น
"ฉันคิดว่าคำถามมันไม่เกี่ยวกับเรื่องงานค่ะเลยไม่อยากตอบ"
เื่เห็นอีกฝ่ายเอ่ยเสียงแข็งวิวาห์รินทร์็เริ่มไม่ชอบใจแล้วเหมือนกัน
"คุณคิดว่าคุณมีประสิทธิภาพพอที่จะทำงานกับผมหรือป่าว"
พารันยืนขึ้นทั้งอ้อมาหาหญิงสาวและกอดอกถามเธอ
"ฉันเคยทำงานแบบนี้าก่อนฉันทำได้ค่ะหรือถ้าเป็นงานอย่างอื่นฉัน็ทำได้เหมือนกันค่ะ"
วิวาห์รินทร์ไม่แม้แต่จะหันหน้าไปหาเขาเธอตอบเสียงปกติโดยมองแค่เก้าอี้เปล่าของชายหนุ่มทีู่่ตรงหน้าเธอเท่านั้น
"รู้จักกับแม่ผมได้ยังไง"
พารันยังสงสัยกับข้อนีู้่ไม่หาย
"ฉันกับ้งบังเอิญช่วยท่านเอาไว้จากคนร้ายค่ะ"
วิวาห์รินทร์ตอบไปตามความจริง
"คุณแม่ไม่เห็นบอกผม"
พารันขมวดคิ้วเล็ก้ยแม่เขาไม่เห็นจะบอกเรื่องนี้เลย
"อืม...งั้นงานวันนี้คุณ็จัดห้องนี้ให้เรียบร้อย็แล้วกัน"
พารันหาเรื่องแกล้งหญิงสาวที่ทำท่าอวดดีกับเขาจะดูซิว่าเธอจะเอ่ยปฏิเสธหรือไม่
"ค่ะ"
วิวาห์รินทร์รับคำชายหนุ่มหากเขาสั่งเธอ็จะทำ
"ส่วนโต๊ะทำงานของคุณเดี๋ยวผมจะให้คนย้ายเข้าาด้านใน"
พารันที่คราแรกคิดว่าหญิงสาวจะปฏิเสธกลับอวดดีกับเขาต่อจึงหาเรื่องแกล้งเธอเพราะรู้ว่าเธอคงอึดอัดไม่้ยที่ต้องู่ในห้องนี้กับเขาพ
"ฉันไม่ได้ต้องนั่งหน้าห้องหรอคะ"
วิวาห์รินทร์ถึงกับหน้าเสียหากเธอต้องานั่งเห็นหน้าเขาทั้งวันในห้องแบบนี้จะพาเธอตัดใจยากขึ้นไปอีก
"ู่ในห้องผมนี่แหละจะได้ใช้งานง่ายๆ"
พารันเห็นสีหน้าหญิงสาว็แอบยิ้มมุมปากเล็ก้ยไม่อยากมองหน้าเขานัก็ู่ด้วยกันมันเสียในนี้เลย
........................
เฮีเจ็บะแต่็อยากู่ใกล้้ง....
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??