เรื่อง บิชาม่อน
เซเดินตามาก็เห็นเธอนั่งหน้ามุ้ยอยู่ตรงเก้าอี้กลางสวนหย่อมสาวเจ้านั่งกอดอกดวงหน้างามนั้นดูจะมุ้ยลงเมื่อมองมที่เขา พร้อมกันนั้นก็มีเซริวที่อยู่ในร่างจริงอยู่ด้านหลังเธอ
แม่คุณดูโโมาก
“เบียคโกะ”
เสียงเรียบเธอเรียกเทพอสูรของเขาให้า ซึ่งเบียคโกะก็ยอมาง่ายๆ
‘ไหงว่าง่ายขนาดนี้ละ’
‘ผู้มีตราแศักดิ์สิทธิ์อย่างสติกมาตา เป็นเหมือนตัวแทนโอริว ดังนั้นจึงสามารถสั่งเราเหล่าสี่จตุรเทพไ้’ เบียคโกะอธิบาย
ไม่แฟร์!
“ฉันอยากให้ท่านัเซริวช่วยสร้างม่านพลังกั้นฉันัเซไว้ตรงนี้ เอาซักระยะ25เมตรก็พอ”
“จริงๆข้าทำคนเดียวก็ไ้” เซริวพูดสวน หางนั้นตีพรึ่บๆลงพื้นเล็กน้อยแบบไม่สบอารมณ์ ซึ่งแบบนอนว่าสายตาพิฆาตจึงถูกส่งมาให้แทบจะในทันที แต่ในตอนนั้นเองที่เซริวรู้ทันทีเลยว่า ไม่ควรปากพล่อยยามที่เธออารมณ์
“บอกตามตรง ยังไม่มั่นใจเพราะนายพึ่งไ้พลังที่ถูกผนึกคืนมาัอาจจะไม่คงที่ก็ไ้อย่างน้อยก็มีเบียคโกะช่วยก็ยังจะชัวร์กว่า แม้นจะพลังเพียงครึ่งหนึ่งก็ตาม.. “
คำว่า’ครึ่งหนึ่ง’ทำเอาเซหน้าเสียเล็กน้อย
แม่คุณคงรู้อะไรมาจากโอริวแน่ๆ
“ข้าตกลง” เบียคโกะตอบตกลงทันที
“ขอแบบไม่เห็น ไม่ไ้ยินนะ เพราะอาจจะมีความรุนแรงเกิดขึ้นบ้าง”
เซยิ้มแห้งๆให้เธอ ดูเหมือนว่าวันนี้เขาคงจะไ้เจ็บตัวเสียแล้ว
สองเทพอสูรสร้างข่ายมนต์ขึ้นพร้อมกันมนต์ตราทีขาวขุ่นค่อยขยายและครอบคลุมคนทั้งสองเป็นรูปครึ่งวงกลม โดยไม่ให้ใครเข้ามาแทรกแซงและรับรู้การคุยของทั้งสองคน
“ขอบคุณนะ และขอเชิญคุณเซ เอลดิเร็คโต้ ที่ผู้ครองรัฐไฟล์ทางนี้ด้วยคะ “
รีเซ่พูดเชิญด้วยเสียงที่เย็บเยียบ ซึ่งเซก็ยอมเดินไปแต่โดยดี ร่างสูงนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามรีเซ่ แต่บัดนี้นัยน์ตาสีม่วงเข้มนั้นกลับไม่ค่อยสบตาัผู้เป็นเจ้าของนัยน์ตาสีทับทิมที่กำลังวาวโรธด้วยไฟโกรธในขณะนี้
“นายมีอะไรจะบอกฉันไหม??” รีเซ่พูดขึ้น
“แล้ว..จะให้บอกอะไรละ”
ด้วยคำตอบของคนตรงหน้านั้นเหมือนดั่งเชื้อเพลิงให้ไฟปะทุ คนตัวเล็กลุกพรวดขึ้นมากระชากเสื้อคอคนตัวโตกว่าอย่างรุนแรงจนเขาต้องลุกตาม ก่อนจะประเคนหมัดเข้าไปเต็มๆ ที่ปากและหน้าของร่างสูงอย่างจัง แรงจนเลือดกลบปากคิ้วแตกเล็กน้อย สองเทพอสูรถึงัหวาดเสียวัฉากตรงหน้า
ให้ตายเขาก็จะไม่ทำให้เธอโโอีก
เอาเรียวแรงจากไมาเยอะแยะ
“นายเห็นว่าฉันโง่รึไงเซ!! ฉันเห็นนะ ตั้งแต่กลับมาจากตอนหาอัญมณีนายมียากินตลอด ฉันไม่รู้หรอกว่าไอ้ยานั้นมาคืออะไร แต่นายแอบกินตอนที่พวกัไม่เห็นประจำ ซึ่งนั้นัชี้ชัดอยู่แล้วว่ามีอะไรปิดบังอยู่ แล้วรู้ไหมว่าโอริวบอกว่ายังไง? เขาบอกว่านายถูกสาป!!มีพิษในร่าง!! เเต่นายกลับไม่ยอมบอกอะไรฉันเลยซักนิด!!!! ไม่แม้นแต่จะขอให้ช่ว…ทั้งๆที่ฉันสามารถช่วยนายไ้!”
คำด่าแบบสาดเสียเทเสียพรั่งพรูดาเป็นชุด จัดไ้ว่าชุใหญ่เลยทีเดียว เพราะทั้งการกำเสื้อเขาแล้วเขย่าตัวแรงๆ กำปั้นที่ทุบเข้าอกเขาเป็นชุดอย่างไม่ขาดสาย
“ทำไมต้องฉันมารู้ทีหลังตลอด!ทำไมนายถึงไม่ไว้ใจฉัน!! ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาทำยังไง…”
จากความโโกลายเป็นร้องไห้ น้ำตาที่ร่วงพล่อยๆาเป็นสายนั้นทำเอาเซปรับตัวไม่ทัน เขาถอนหายใจ แล้วจึงเดินเข้าไปลูบหัวเธอเบาๆแทนคำขอโทษ ร่างสูงดึงคนตัวเล็กกว่าขึ้นมากอดเป็นการปลอบ แม้นจะพยามกลั้นก็ตามทีน้ำตาก็ยังคงไหลไม่หยุด
ให้ัไ้อย่างงี้สิน่า
บ่นจะดุก็ดุ แต่บทจะงี่เง่างอแงก็สุดๆไปเลย
เซคิดแต่ก็ไม่วายที่จะพยามทำให้เธอหยุดร้องไห้ เซใช้มือปาดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของคนตรงหน้าออกอย่างเอ็นดู
“ ร้องทำไมกันฮึ..ฉันขอโทษ ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอต้องลำบากหรือคิดมาก แล้วที่สำคัญฉันไม่อยากให้เธอคิดว่าการที่ฉันเข้ามาวนเวียนอยู่ัเธอเพื่อหวังผลประโยชน์”
‘เบียคโกะ..ข้าว่าเรามาปิดหูปิดตากันเถอะ ไม่อยากเอียนความรัก’
‘นั่นสิข้าเห็นด้วย’
สองเทพอสูรตกลงกันเป็นมั่นเหมาะและเป็นครั้งแรกที่ดูเหมือนจะเห็นตรงกัน
คนตัวเล็กทุบปั้กๆเข้าที่อกร่างสูง ทุบเอาๆ พร้อมัร้องไห้งอแงเหมือนเด็ก ซึ่งเขาก็ปล่อยให้เป็นไปอย่างนั้น แม้นจะถูกทับเขาก็ยังคงกอดเธอไว้ แล้วเมื่อเธอสงบลงก็มีคำถามจากเจ้าหล่อนขึ้นมาอีก
“เเล้วยานั้นคือยาอะไร” เธอถามพร้อมเสียงสะอื้นเบาๆและปาดน้ำตาไปด้วย
“ยาต้านพิษมิร่าเป็นคนทำมาให้ เธอทำให้กินมาตั้งแต่เด็กๆแล้วเพราะงั้นฉันถึงแอบหนีาที่บ้านไ้บ่อยๆไง”
“มิร่า…มิร่าไ?” รีเซ่ถามขึ้นเพราะเธอนึกไม่ออกว่ามิร่าคือใคร
!“มิร่าคือคนที่สู้ัฉันเมื่อตอนชิงอัญมณีชิ้นสุดท้ายไง”
เมื่อ รีเซ่จะเริ่มนึกออก มิร่าคือผ้หญิงที่มาช่วยเธอจากครูสแล้วยังยิ้มให้เธออีก
มิร่าทั้งสวยทั้งสง่า ดูดีกว่าเธอตั้งเยอะ
รีเซ่เริ่มหน้างอ เธอรู้สึกหงุดหงิด หงุดหงิดจนอธิบายไม่ถูก เเล้วเจ้าหล่อนกผ้เริ่มออกอาการประชดประชัน
“ดีจริงนายนะที่มีคนสวยๆเป็นห่วง”
“หยุดเลย ฉันัมิร่าไม่ไ้มีความสัมพันธ์กันแบบนั้นเพราะฉันมีแค่คนๆเดียวเท่านั้น”
เซพูดพรางยิ้มไปด้วยแล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปหารีเซ่ แต่เธอก็สบัดหน้าหนี
“อย่ามาทำเปลี่ยนเรื่อง พิษัคำสาปนั้นนายจะเอายังไง”
“จริงๆแล้วเรื่องพิษไม่จำเป็นต้องถอนก็ไ้เพราะมียาอยู่แล้ว เเล้วถ้ และถ้าไม่ผิดเงื่อนไขัก็จะปัญหา ส่วนคำสาปฉันก็ไม่รู้เพราะก็ไม่เห็นว่าัจะกำเริ่บเลย”
“แล้วมีอะไรที่ฉันต้องรู้อีกไหม?” รีเซ่ทวนถาม
“ก็มี…”
เซยื่นมือไปด้านหน้าเธอพน้อมัถกแขนเสื้อขึ้นก่อนที่จะปลดมนต์อำพรางตาออกเผยให้เห็นรอยแมากมาย
“!!!” รีเซ่ยกมือปิดปากอย่างตกใจ
“แนี้…นายไ้มายังไง”
“ฉันโดยการาดอฟจับไปตั้งแต่เด็กเพราะฉันคือเด็กพิเศษที่ถูกแปนฝรพลังธาตุตั้งแต่อยู่ในครรถ์ จึงสามารถเป็นคนที่ขฝจะช่วยเหลือผู้มีตราสติกมาตาไ้ กานาดอฟตั้งใจแยกฉันาและในคำสาปัยาพิษพร้อมับังคับให้เป็นเงาของเฮียว แต่เพราะฉันไม่เคยเข้าร่วมและไม่เคยยอมทำตามจึงถูกทรมาน”
“มีแเยอะไหม” รีเซ่ถามอย่างเป็นห่วง
“ทั่วทั้งตัว”
มือน้อยนั้นจับไปแขนของเขา จับเขาหันหลัง ซ้ายทีขวาทีราวัสำรวจ เผวอดยิ้มไม่ไ้ัท่าทีของเธอ
“ัเหบือแค่รอยแล้ว ไม่เจ็บหรอกน่า”
“แล้วมีใครรู้อีกไหม” รีเซ่ถามขึ้นอีกครั้ง
“แค่เลโอ”
ปัง!!
เสียงทุบโต๊ะทำเแสเซสะดุ้งเล็กน้อยเพราะดูท่าว่ารีเซ่จะฌโกรธอีกแล้ว เวลาเธอโโมากๆัก็ทำให้เขาก็หวาดไ้เหมือนกัน
‘ขนาดยังไม่แต่งก็มีอาการกลัวว่าที่ภรรยาเสียแล้ว’ เบียคโกะแซว
‘เงียบไปเลย’ เซสวนเบียคโกะ ซึ่งเทพอสูรก็เพียงขำอย่างชอบใจ
รีเซ่่หันหลังให้เขา เธอโกรธที่เซไม่ยอมบอกอะไรเลย ชอบให้รรู้ที่หลังคนอื่นตลอด
“ต่อไปนี้อย่าทำแบบนี้อีกมีอะไรให้บอกกันเเละไปบอกพวกที่เหลือด้วย”
“คร๊าบๆ”
เซยกมือยอมแพ้ก่อนที่จะดึงคนตัวเล็กมากอดทางด้านหลังอีกคั้ง
“รู้แล้ว หายโกรธเถอะ ฉันยอมเเล้ว”
“้าทำอีกนะ ฉันจะช่วย แต่นายต้อง้าตายเข้าใจไหม ้าไปไ แล้วแนั้นไ่้ปิดัแล้วก็ไ้นะ” รีเซ่ตอบด้วยเสียงที่สั่นคลอ
“ขออยู่แบบนี้สักพักนะ” ร่างสูงฟุ้บหน้าลงที่ไหล่มนเงียบๆ
‘ข้าดีใจ ที่เจ้ามีความสุข เด็กน้อยของข้า’ เายงของเบียคโกะนั้นลอยเขามาในโสตประสาทของร่างสูง
‘ขอบคุณ’
เมื่อเซและรีเผซ่เดินกลับมา ก็เกิดเสียงฮือฮาขึ้นเพราะสภาพของเพื่อนหนุ่มนั้รค่อนข้างยับพอควร เซปากแตกชนิดที่เลือดกลบปาก เสื้อแสงยับประหนึ่งว่าโดนกระชากอย่างแรง ตาขวาช้ำเขียวเล็กน้อย แต่ที่น่าสนใจคือแเป็นตามตัว
ัไปคุยกันอีท่าไไหงเซรอสัเละเป็นโจ๊กแบบนี้
นี้ไม่น่าเรียกไปคุย
น่าเรียกว่าเรียกไปกนะทืบมากกว่า
เลโอมองสภาพเซอย่างอดสู เขาและทุกคนคุยกันระหว่างนั้นไว้ก่อนแล้วว่าเดี๋ยวต้องมีเรื่องแน่ๆและก็เป็นดั่งคาดจริงๆ
“ไอเลือดกลบปาก คิ้วแตก ัเสื้อแสงัจากนะฝีมือยัยนี้ แต่แอื่นนะไม่ไม่ใช่ เดี๋ยวไว้ฉันเล่าให้ฟัง” เซชี้มาทางรีเซ่แต่ก็ถูกมือไวกว่าฟาดเพี้ยะเข้าจนไ้
เจ็บตัวซ้ำซ้อน
ทุกคนรุ้ดีว่าเซสามารถหลบพ้นไ้อย่างสบายๆ แต่ที่ยอมเพราะคงรู้ตัวดีว่าทำอะไรผิดมา แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็คือจะลงไม้ลงมือกันถึงคั้นเลือดตกยางออก เสื้อแสงยับขนาดนี้
“ฉันว่ารอบนี้แกทำเกินไปนะ” เร็งกะดุเธอ
“แรงไม่แรงพวกแกก็ลองฟังดูแล้วกัน” เธอพูดพร้อมัเดินไปนั่งบนเก้าอี้นวมตัวใหญ่พร้อมัเอาตุ๊กตาหมียักษ์ตัวโปรดขึ้นมากอดแล้วใช้คางมองเพื่อนๆ เซถอนหายใจัท่าทีที่ดูเหมือนเด็กของเธอ ส่วนเลโอก็ไปนั่งทีเก้าอี้โยกไม้สีน้ำตาลตัวใหญ่ เซเริ่มต้นเล่าตั้งแต่แรกจนจบทุกคนฟังเสร็จต่างก็รู้สึกเหมือนโดนตบหน้าเสียฉาดใหญ่
เรื่องโคตรใหญ่แต่ัเสือกไม่บอก
หนักสุดก็ไอ้เลโอ รู้แล้วก็ทำหุบปากเงียบเหมือนเป็นใบ้
“แกควรอัดัมากกว่านี้” เดเรสพูดพร้อมหักข้อนิ้วดังกรอบแกรบ
“แต่ฉันกลับเห็นใจเซนะ แกลองคิดดูทั้งๆที่ทนมาไ้เป็สิบปี แต่ถูกขู่ว่าจะโดนทำลายเมืองเราเป็นแกจะยอมไหมละ “ ยูซีทพูดด้วยเหตุผล พ
“อันนี้ฉันเห็นด้วยนะ เพราะถ้าเป็นฉันฉันก็เลือกยอม..แม้นจะไม่ทำตามแผนก็เถอะ” เร็งกะเสร็จขึ้น
ซึ่งแน่นอนว่าเหตุผลของสองคนนี้ชัดเจนอยู่แล้ว เพราะถ้าเซอุกม่าถูกข่มขู่แบบนี้เป็นเขาก็ต้องยอมโอนอ่อนลงไม่ต่างกัน ไจะครอบครัว ไจะประชาชน คนไม่น้อยเลยที่จะต้องสูญเสีย
รีเซ่เดินหน้ามุ้ยๆขึ้นห้องนอนไป ดูท่าจะยังไม่หายงอนเท่าไหร่ ยูนะจึง้ดินตามไปติดๆ
“พรุ่งนี้แกก็พาัเดินเที่ยวหน่อยก็แล้วกันเดียวก็อารมณ์ดี ยังไงซะพรุ่งนี้เป็นวันเทศกาลแห่โคมอาบไฟของเอเธน่าอยู่แล้วด้วย
“แห่โคมอาบไฟ?” เซถวนถาม
“เอาเป็นเป็นเทศกาลและประเพณีของเมืองฉันก็แล้วกัน รีเซ่ัชอบงานนี้มา พวกร้านค้าจะตั้งกันสายไ แหโคมจะสัก2ทุ่มไ้ สวนพิธีอาบไฟจะอยู่ที่5ทุ่ม แกก็พาัไปแล้วกัน เพราะฉันเองก็มีหน้าที่ต้องทำ” เลโอตอบ
“รีเซ่ัง้อง่ายจะตายไปแค่พาเที่ยวก็หายโกรธแล้ว”
ยูซีทพูดขึ้นซึ่งนั้นก็เรียกเสีนยงัเาะให้ัทุกคนไ้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??