เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
ในเพลานี้เกิดความเงียบงันจนน่าอึดอัดใขึ้น
แต่ถึงกระนั้นเสียงฆ้องและกลองยังคงัอยู่เนืองๆ
ทว่าเสียงเหล่านั้นกลับยิ่งทำให้สถานการณ์ตึงเครียดยิ่งขึ้น
หลินเมิ้งหยารู้สึกว่าวันนี้ตนเองช่างโชคดีเหลือเกินที่มีผ้าคลุมเจ้าสาวปิดบังใบหน้า มิเช่นนั้นตัวนางเองก็ไม่แน่ใว่าจะสามารถทนรับสายาเชืเฉือนที่กำลังจ้องมองมาคู่นั้นได้หรือไม่
เหตุเพราะนางสัมผัสได้ถึงอารมณ์รุนแรงในดวงาคู่นั้น!
แต่นางไม่รู้เลยว่าภายในดวงาคู่นั้นยังแฝงไว้ซึ่งการพิจารณาไตร่ตรองเอาไว้ด้วย
หลงเทียนอวี้จ้องมองไปทางหลินเมิ้งหยาซึ่งกำลังนั่งอยู่ในเกี้ยวด้วยท่าทางสงบนิ่ง เขาหวนนึกถึงการกระทำของนางเมื่อครู่ ผู้หญิงคนนี้...โง่เขลาแน่หรือ?
อีกอย่างคนที่เขาส่งไปสแนมเห็นกับาตัวเองว่านางกินพุทราอาบยาพิษจนกระอักเลืายไปแล้ว แต่ทำไมนางยังนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นได้เล่า?
ลูก้ของเขาเป็นนักฆ่ายามวิกาลมาาปี ไม่มีทางมองผิดอย่างแน่นอน ถ้าเช่นนั้นคงมีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวนั่นก็คือนางถูกวางยาพิษแต่ไม่าย!
หลังจากเงียบอยู่า ความทนกลั้นของหลินเมิ้งหยาเริ่มจะหมดลง
ทว่านางกลับได้เห็นชุดสีแดงสดขยับเข้ามาใกล้
ไม่รู้เพราะเหตุใดกัน ความสงบนิ่งเมื่อครู่กลับมลายหายไปกลายเป็นความตื่นตระหนกแทน
หลินเมิ้งหยาไม่รู้ว่าเขาจะทำเช่นไรต่อไป ันั้นหัวใของนางในเวลานี้จึงเต้นระรัว
ทว่า...นางกลับได้เห็นฝีเท้าของเขาที่หยุดลงหลังจากเข้ามาใกล้ตัวนางประมาณึ่ จากนั้นแขนข้างึ่ยื่นเข้าไปสที่ใต้เข่า ่แขนอีกข้างประคองบ่าของนางเอาไว้ ่ที่เขาจะอุ้มนางขึ้นมา!
อากัปกิริยาที่ว่องไวนั้นทำให้หลินเมิ้งหยารู้สึกราวกับว่าเขากำลังัว่าตนเองจะเสียใกับการกระทำของตนเอง ันั้นเขาจึงอยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด!
เหตุเพราะร่างกายของหลินเมิ้งหยาขาดความสมดุล ใบหน้าของนางเกือบจะหลุดออกจากวงแขน ันั้นนางจึงรีบยื่นมือทั้งข้างเข้าไปโอบรอบคอของเขาเอาไว้
เท่านี้ก็สมดุลแล้ว!
ร่างของหลงเทียนอวี้แข็งทื่อ แต่เขากลับสะกดกลั้นความรู้สึกที่อยากจะผลักนางออกไปเอาไว้ได้อย่างรวดเร็วจนกลับมาเป็นปกติ
ดวงาของุคนเิกว้าง ริมฝีปากอ้าออกจนสามารถใส่พุทราเข้าไปได้าผล นี่หรือว่าท่านอ๋องอวี้...
หลินเมิ้งหยาเองก็กลับมาเป็นปกติเช่นกัน ทว่าริมฝีปากของนางกลับหยักยิ้มขึ้น ชายเสื้อของนางสั่นไหวเล็กน้อย
จากนั้นพุทราจำนวนมากจึงร่วงหล่นลงบนพื้น
เมื่อสัมผัสได้ถึงแรงสั่นไหวเล็กน้อยภายในอ้อมก เขาจึงก้มมองดูพุทราบนพื้น ผู้หญิงคนนี้จงใหรือนี่!
นางไม่ได้โง่เขลาอย่างแน่นอน!
ฝีเท้าของหลงเทียนอวี้หยุดลง เขาอยากจะรู้เสียจริงว่านางต้องการจะทำอะไรกันแน่!
ทว่าเสียงของหลินเมิ้งหยากลับัขึ้นที่ข้างใบหูของเขา “ท่านอ๋องอวี้ นี่เป็นพุทราอวยพรขอให้มีลูกชายโดยเร็ว ้สาวของข้าเป็นคนให้มันมา ในแขนเสื้อของข้ายังมีอีกลูก ท่านอยากลองลิ้มรสดูหรือไม่?”
ขณะที่พูด นางปล่อยแขนซึ่งกำลังโอบรอบคอของเขาออกึ่ข้าง จากนั้นล้วงเข้าไปในแขนเสื้อแล้วหยิบพุทราออกมาวางไว้ตรงหน้าผล
ความโกรธของหลงเทียนอวี้จึงปะทุขึ้นมาในทันใด ทั้งที่รู้ว่าพุทราเหล่านี้ล้วนมีพิษ ทว่าหญิงสาวนางนี้กลับยังคิดจะให้เขากินมันลงไป!
แต่เมื่อลองปะติดปะต่อการกระทำของนางเมื่อครู่ดูแล้ว เขาพบว่าผู้หญิงคนนี้เจ้าเล่ห์เหลือร้าย!
ถ้าเช่นนั้นเขาก็ไม่เกรงใเลยที่จะเล่นสนุกกับนาง!
ุคนพากันส่ายหน้าพลางถอนหายใให้กับความโง่เขลาเบาปัญญาของแม่หญิงนางนี้ ดูท่าแล้วนางคงจะต้องถูกท่านอ๋องอวี้เตะออกจากตำหนักไปอย่างแน่แท้ ทว่าพวกเขากลับได้ยินเสียงของท่านอ๋องที่ว่า “ได้ซิ!”
ขณะที่พูดเขาอ้าปากค้างไว้ราวกับต้องการจะกลืนกินพุทราเข้าไปจริงๆ
เหล่าประชาราษฎร์แสดงสีหน้าราวกับโดนสายฟ้าฟาด ่ที่พวกเขาจะพากันถอนหายใเพราะคิดว่าวันนี้ท่านอ๋องติดกับอันแสนชั่วร้ายเข้าให้แล้ว
มีเพียงพ่อบ้านเฉินแห่งุหลินเท่านั้นที่หน้าถสีพลางร้องขัดขึ้น “ท่านอ๋องอวี้ พุทราผลนี้กินไม่ได้นะขอรับ!”
พ่อบ้านเฉินคนนี้มองเหตุการณ์นับตั้งแต่ตอนที่เกิดเรื่องกับแม่สื่้วยความเป็นกังวล เพราะัว่าแม่สื่อนางนั้นจะกล่าวโทษหลินเมิ้งหวู่พ
แต่ใครจะรู้เล่าว่าหัวใที่เพิ่งจะสงบได้เพียงชั่วครู่จะต้องกลับมาตื่นตระหนกอีกครา!
ถ้าหากว่าท่านอ๋องอวี้กัดกินพุทราผลนั้นเข้าไปแล้วละก็ ไ่เีบ้านุหลิน แม้แต่ฮองเฮาและองค์รัชทายาทเองคงมิวายต้องร่วมกันรับผิดชอบในเรื่องนี้แน่ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องห้ามเอาไว้่จะสายเกินแก้!
มุมปากของหลินเมิ้งหยาหยักยกขึ้น...ในที่สุดก็ติดกับแล้ว!
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??