เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
ใบหน้าหล่อเหลาแข็งทื่อ
ท่วงท่าใเวลานี้ดูคลุมเครือเสียเืเกิน
ทั้งสองห่างกันเพียงไม่กี่เซนติเมตรเ่านั้น ใ้เสียจนหลินเมิ้งหยาสามารถสัมผัสได้ึลมหายใของอีกฝ่าย
“ขออภัยเพคะ ท่านอ๋องเจ็บหรือไม่ หม่อมฉันไม่ได้ตั้งใ”
หลินเมิ้งหยารู้สึกผิดเล็กน้อย หากไม่ใ่เพราะอยู่ๆ นางก็ดึงเสื้อของเทียนอวี้แ้ละก็ เขาก็คงไม่ล้มลงบนเตียงเช่นนี้
แม้ตลอดหลายปีที่ผ่านมาจะไม่เคยมีพระสนมใตำหนักอวี้แห่งนี้ แต่ึอย่างไรเทียนอวี้ก็เป็นึองค์า แน่ว่าเขาย่อมเข้าใเรื่องเ่านี้ดี
“ท่านอ๋องให้ความร่วมมือกับข้าใการแสดงให้คนด้านนอกนั้นฟังได้หรือไม่ ข้าสัญญาว่าจะวิธีถอนยาพิษให้กับพระองค์อย่างแน่”
พระเ้า นี่เป็นเรื่องของพวกเขาทั้งคู่ แต่ทำไมดูจะมีเพียงหลินเมิ้งหยาที่เดือดเนื้อร้อนใเล่า?
หลินเมิ้งหยาคิดไม่ึเลยว่าเทียนอวี้จะไม่ปฏิเสธ เขาเหยียดกายลุกขึ้นนั่ง จากนั้นฟาดมือลงไปบนเตียง
บนเตียงไม้แกะสลักขนาดใหญ่หลังนี้จึงเกิดเสียงดุเด็ดเข็ดฟันขึ้นมา
หลินเมิ้งหยาชะงัก เสียงนี้จะดังเกินไปหรือเปล่า?
ขันทีและข้าราชบริพารฝ่ายใต่างพากันเืกตาโตเมื่อได้ยินเสียงเ่านั้น
“ขันทีหลี่ ท่านอ๋องอวี้ของพวกเราจะต้องเป็นมังกรผงาดอย่างแน่ ข้าที่เป็นหัวหน้านางใเคยฟังเสียงเตียงขององค์าทั้งสิบสามพระองค์มาแ้ มีเพียงเตียงของท่านอ๋องอวี้เ่านั้นที่ดังปานกำลังรื้อถอนเตียงเช่นนี้”
ใบหน้าของเทียนอวี้เผยให้เห็นอาการนิ่งอึ้ง เ้สีดำสามเ้ผุดขึ้นมาบนใบหน้าอย่างเห็นได้ชัด
สายตาเย็นชาพลันเืบมองไปทางหน้าต่าง...ปากมากเสียจริง!!
“หรือว่าไม่จริงล่ะ ท่านอ๋องของพวกเราเข้าห้องหอกันก็มากมายหลายพระองค์ แต่หามีพระองค์ไหนเร่าร้อนได้อย่างท่านอ๋องอวี้เลย”
เ้สีดำบนใบหน้ายิ่งเพิ่มขึ้นมาอีกสามเ้ หากไม่ใ่เพราะยังอยู่ใสถานการณ์ที่ค่อนข้างพิเศษเช่นนี้แ้ละก็ เทียนอวี้คงพุ่งตัวออกไปฆ่านกกระจิบนกกระจอกที่ส่งเสียงกระซิบกระซาบอยู่ด้านนอกทั้งสองนั่นแ้
“แต่พระาาพระองค์นี้...”
เทียนอวี้เืบมองหญิงสาวซึ่งกำลังนั่งแอบอยู่อีกมุมึ่ของเตียง ใเมื่อว่าเป็นการแสดงละคร แต่หากไม่มีนางเอกจะแสดงได้อย่างไรกัน
แววตาของเขาเผยให้เห็นความนึกสนุก ่ที่มือหนาจะยื่นเข้าไปหยิกหลินเมิ้งหยาึ่ที
“โอ๊ย...พระองค์ทำอะไร!”
เจ็บจริงๆ เลย! หลินเมิ้งหยาเกือบจะร้องไห้ออกมา นางถลึงตาใส่เทียนอวี้ ทว่าเขากลับกระตุกยิ้มขึ้นที่มุมปาก
“แสดงละครไงล่ะ เ้าเก็ควรจะเสียสละตัวเหน่อยมิใ่หรือ?”
เมื่อเทียนอวี้เอ่ยชี้นำเช่นนั้น หลินเมิ้งหยาจึงเข้าใได้ใทันที ดวงตาของนางกลอกขึ้นลงึ่รอบ ่จะใช้มือหยิกเข้าที่คอของตนเแ้แผดเสียงร้องออกมา
“อา...โอ้...โอ๊ย...อือ...”
ขณะที่หยิกคอของตนเ หลินเมิ้งหยาพยายามส่งเสียงร้องให้เหมือนกับเสียงที่ตนเเคยได้ยินมา
สมัยเรียนมหาวิทยาลัย นักศึกษาหญิงที่ไร้ศีลธรรมมักจะดูหนังอย่างว่าพวกนี้บ่อยๆ
นางที่มักทำตัวเคร่งครัดไม่อาจทนเรียนเรื่องเ่านั้นได้ แต่ึอย่างนั้นหลินเมิ้งหยากลับไม่รู้สึกว่ามันยากจนเกินความสามารถ
“ใ่แ้ ใ่แ้ พระาาเก็รู้จักสร้างอารมณ์ร่วมซินะ แม้จะโง่สักหน่อย แต่ึอย่างไรก็เป็นผู้หญิงนี่นา”
หัวหน้านางใซึ่งอยู่ด้านนอกส่งเสียงออกมาอีกครั้ง เทียนอวี้หลุดขำพรืดออกมา ่จะหันไปมองหญิงสาวซึ่งกำลังส่งเสียงร้องโหยหวน
เขามองไม่เห็นการสร้างอารมณ์ร่วมของนาง ทว่าจิตวิญญาณของนางนั้นเขามอบคะแนนเต็มร้อยให้เลย
กว่าจะรู้สึกตัว หลินเมิ้งหยาเริ่มรู้สึกแสบคอขึ้นมาแ้พ
ใครจะรู้เล่าว่านางจะต้องแผดเสียงร้องเป็นชั่วโมงเช่นนี้
ทั้งสองจึงแสดงละครเช่นนี้ คนึ่เขย่าเี อีกคนหยิกคอตัวเแ้ส่งเสียงร้อง
ุท้าย ที่นางคิดจะกรีดเลือดออกจากนิ้วของตนเ เทียนอวี้แสดงความใกว้างและจับนกพิราบตัวึ่มาให้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??