เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
การกรีดเลือดออกจากสิ่งมีชีวิตเป็นจุดแข็งของหลินเมิ้งหยา นางขอยืมมีดสั้นจากเทียนอวี้ จากนั้นกรีดเอาเลือดของนกพิราบออกมาเล็กน้อยแ้หยดลงใผ้าเช็ด้า เท่าี้พิธีการเข้าห้องหออันแสนดื่มด่ำเร่าร้อนก็ได้จบลง
ทันทีที่หัวถึงหมอนนางก็หลับลงไปใทันที กลับกันกับเทียนอวี้ซึ่งกำลังนั่งขัดสมาธิอยู่บนตั่งหลายต่อหลายชั่วโมง
แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเพียงพระอาทิตย์ส่องแสงยามเช้า นางใซึ่งอยู่ด้านนอกจะเคาะประตูแทบจะทันที
“คารวะท่านอ๋อง คารวะพระชายาพระองค์ใหม่ บัดี้เช้าวันใหม่มาถึงแ้ ได้โปรดตื่นบรรทมด้วยเพคะ”
หลินเมิ้งหยาค่อยๆ ลืมตาซึ่งยังคงสะลึมสะลืออยู่ึ้ เมื่อคืนกว่านางจะเอาตัวรอดจากการดักฟังได้ก็เหนื่อยเอาการ
นางซึ่งยังคงอยู่ใสภาพกึ่งหลับกึ่งตื่นได้ยินเสียงทุ้มต่ำของเทียนอวี้
“พวกเจ้าเข้าไปพยุงพระชายาเถิด ไม่ต้องช่วยข้า”
“เพคะ”
บ่าวรับใช้ใตำหนักแห่งี้ทุกคนล้วนเคารพนับถือเทียนอวี้ หลินเมิ้งหยาไม่เคยได้รับการดูแลเช่นี้มาก่อน ันั้นนางจึงปล่อยให้บ่าวรับใช้ทำ้าที่ของตนเองโดยไม่ขัดขืน
ภายให้องอ่านหนังสือ เทียนอวี้เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดปกติเสร็จเรียบ้แ้
ภาพการกระทำของหลินเมิ้งหยาทั้งหมดยังคงตราตรึงอยู่ใสมองของเทียนอวี้
เขามั่นใจแ้ว่านางไม่ใช่คนที่ฮองเฮาส่งเข้ามาสอดแนม
แม้ว่าฮูหยินของเจิ้นหนานโหวจะเป็นน้องสาวแท้ๆ ฮเฮา แต่หลินเมิ้งหยาไม่ใช่คนของพระนางอย่างแน่
ีอย่างเขาเองก็รู้ซึ้งถึงวิธีการที่ฮองเฮาใช้เป็นอย่างดี
หากหลินเมิ้งหยาเป็นคนฮเฮา เกรงว่าเมื่อคืนนางคงจะพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อยั่วยวนเขาให้จนได้
หลินเมิ้งหยาคนี้มีใบ้างดงามราวกับนางฟ้านางสวรรค์ ีทั้งยังฉลาดเฉลียวฆ่าไม่ตาย ตกลงแ้นางมีความลับอะไรอยู่กันแน่?!
“ท่านอ๋องขอรับ พระชายาเตรียมตัวเสร็จเรียบ้แ้ รถม้าที่จะพาเสด็จเข้าวังจอดรออยู่ที่ด้าน้าประตูพระตำหนัก ขอท่านอ๋องได้โปรดออกคำสั่งด้วยเถิดขอรับ”
พ่อบ้านตำหนักหวังยืนอกผายไหล่ผึ่งอยู่กับที่เพื่อรอคำสั่งจากเทียนอวี้
เมื่อนึกึ้มาได้ว่าหากเข้าวังแ้จะได้เจอกับู่เฟ1 ใบ้าของเทียนอวี้จึงเผยให้เห็นความอ่อนโยนึ้มา
หลายปีมาีู้่เฟต้องอดทนต่อความทุกข์ทรมานมากมายเพื่อทำให้เขาได้ทำงานรับใช้ฮ่องเต้ ีไม่นานหรอก สักวันหนึ่งเขาจะต้องพาู่เฟออกมาจากพระราชวังอันแสนเยือกเย็นแห่งนั้นให้ได้!
“ขอแสดงความยินดีกับพระชายาพระองค์ใหม่ ขอให้พระชายาพระองค์ใหม่ประสูติพระโอรสโดยเร็วและมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมือง”
หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเรียบ้แ้ นางใผู้รับใช้พระชายายืนเรียงแถวแ้ถวายความเคารพต่อหลินเมิ้งหยา
“อืม พวกเจ้าออกไปก่อนเถอะ”
หลินเมิ้งหยาซึ่งยังไม่ชินกับการใช้ชีวิตเช่นี้ทำเพียงกระตุกยิ้มเล็กน้อย ก่อนที่นางจะไล่ทุกคนออกไป
“ฮู้ว...” ถือว่าสบายใจไปได้หนึ่งเปลาะ หลินเมิ้งหยายกมือึ้นวดขมับซึ่งกำลังปวดตุบๆ โชคดีที่แต่ก่อนนางเคยทำงานวิจัยจนดึกดื่น มิเช่นนั้นหลังจากที่ต้องผ่านช่วงเวลายามค่ำคืนอันแสนทุกข์ทรมาน นางคงไม่อาจลุกึ้จากเตียงไหว
สายตาพลันเหลือบไปมองเห็นใบ้าสวยงามใกระ แม้แต่หลินเมิ้งหยาซึ่งเป็นผู้หญิงยังอดไม่ได้ที่จะตกตะลึง
หากบอกว่าใบ้าของนางใชาติที่แ้สวยงามประหนึ่งนางฟ้าจากภูเขาน้ำแข็งแ้ละก็ ถ้าอย่างนั้นภายใต้รูปร่างอ้อนแอ้นอรชรใภพชาติี้ ใบ้าของนางงดงามเกินกว่าใครใปฐพีก็มิปาน
ไม่ว่าจะเป็นโครง้าเรียวเล็กหรือดวงตาเปล่งประกายราวกับหยดน้ำล้วนดูงดงามและทรงเสน่ห์
เป็นความงามที่ไม่ได้ปรุงแต่ง ทว่าทุกองค์ประกอบที่สวยงามกลับถูกจัดวางบนใบ้า
บางทีอาจเพราะจิตวิญญาณที่สถิตอยู่ใร่างกายเปลี่ยนไป ันั้นแผ่นหลังขอนางจึงส่งกลิ่นอายของความเยือกเย็นออกมา
แม้นางจะไม่ใช่คนรักสวยรักงาม แต่ไม่มีใครหวังอยากให้ตนเองมีรูปร่าง้าตาอัปลักษณ์หรอก
ผมสีดำเงางามของนางถูกเกล้าึ้สูงตามแบบของสาวชาววัง
ีทั้งด้านบนผมยังถูกประดับเอาไว้ด้วยมงกุฎหงส์คู่ ลำคอสวมใส่ส้คอลายดอกไม้เอาไว้
ประจวบกับเสื้อผ้าขนาดใหญ่โตโอ่อ่า หลินเมิ้งหยาอดคิดไม่ได้ว่าตนเองใเวลาี้เหมือนตัวละครใการแสดงงิ้ว
เสื้อผ้าของคนสมัยโบราณช่างดูเทอะทะไม่สะดวกสบายเอาเสียเลยพ
***********************
1 ู่เฟ คือคำเรียกขานชื่อมารดาซึ่งเป็นพระสนม
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??