เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
หลินเมิ้งหยาเดินนำหน้าเ็หนุ่มและหรูเยว่ ด้านหลังมีองครักษ์อีกี่คน ุท้ายคือาร่างกำยำโฉดั่ทั้งสาม
เมื่อพวกเขาเดินเข้าไปในโรงน้ำชาแ้ ชาวบ้านที่อยู่รอบๆ จึงแยกย้ายกันัไป
“แม่นางน้อย ตกลงเจ้าเรียกพวกข้าเข้ามายังโรงน้ำชาแ่นี้เพื่อคุยอะไรกันแน่?” เขา่ยิ้มเจ้าเล่ห์ าตาโเี แม้แต่น้ำเีงยังเจือไว้ซึ่งาหยาบคาย
พวกเขาเป็นกลุ่มัธพาลขึ้นชื่อในละแวกนี้ ั่ยามนี้พวกเขามองคนตรงหน้าเป็นเพียงคนธรรมดา
หลินเมิ้งหยานั่งอยู่อีกฝั่งและปล่อยให้เี่ยวเอ้อ1เสิร์ฟน้ำชาหอมกรุ่นอย่างไม่รีบร้อน จากนั้นนางดันผลไม้อีกสามจานไว้ตรงหน้าเ็หนุ่ม
“กินสิ กินเสร็จแ้ข้าจะไป่เจ้าับ้าน” เ็หนุ่มมองหน้าพี่าเธิดาตรงหน้าด้วยาตื่นตะลึง นี่นาง...ไม่ัจริงๆ หรือ?
“นังเ็บ้า ข้าถามเจ้าอยู่นะ!” าร่างกำยำคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเมิ้งหยาจะไม่แยแสตนเอง าโกรธปะุขึ้น คำพูดคำจาจึงเริ่มหยาบคาย
าตาเย็นชา ริมฝีปากหยักยิ้มแข็งทื่อประดับอยู่บนใบหน้าหลินเมิ้งหยา
“ตีพวกเขา ตีให้เจ็บปวดปาาแ้โออกนอกหน้าต่าง จัดาฟาดคางให้หัก ข้าได้ยินคำพูดพวกเขาแ้ปวดหัวจริง” องครักษ์ทั้งี่เตรียมพร้อมไว้อยู่าแ้ เมื่อได้รับคำสั่งจากพระาา พวกเขาจึงเข้าไปต่อยตีกับพวกคนั่ทั้งสามจนปาา
หลินเมิ้งหยานั่งจิบชาบนโต๊ะด้วยท่าทางผ่อนคลาย เีงร้องอู้อี้ัขึ้นที่ด้านข้าง เุที่เีงร้องเป็นเช่นนั้นก็เาะาองครักษ์ได้ทำาตีคางพวกเขาจนแตกหักเรียบ้แ้
หลังจากถูกตีไปได้สักพัก ใบหน้าคนทั้งสามบวมปูด าตาเจ็บแค้นจับจ้องมองทางนังวายร้ายตรงหน้า ทว่าหลินเมิ้งหยาัแค่นหัวเราะเีงเย็น จากนั้นจับมือเ็หนุ่มแ้พาเดินมาหยุดยืนที่ด้านหน้าพวกเขา
“ไม่ต้องั พี่าคนนี้ขอถามเจ้าหน่อยว่าในบรรดาาสามคนนี้ ผู้ใดเป็นคนทำให้แขนเจ้าเคลื่อนเช่นนั้น?” น้ำเีงอ่อนโแต่หวานใส ทว่าในะเดียวกันมันัเสมือนเีงที่ัขึ้นมาจากขุมนรก
เ็หนุ่มผงะ ุท้ายนิ้วมือชี้ไปทางาร่างกำยำที่มีเครารกรุงรัง
าคนนั้นคิดไม่ถึงเลยว่าเ็หนุ่มจะมีากล้าเช่นนี้ เจ้านั่นกล้าชี้มาที่เขา เุเาะคางเขาแตกไปแ้เรียบ้ ันั้นเขาจึงทำได้เพียงจ้องตาเขม็ง
“ดี เจ้าคอยดูให้ดีว่าจุดจบคนผู้นี้จะเป็นเช่นไร” หลินเมิ้งหยากระตุกยิ้ม มือบอบบางกดลงบนบ่าาผู้นั้น
เีง “แ๊” ัขึ้นี่ครั้ง าร่างกำยำจ้องมองใบหน้ายิ้มแย้มหลินเมิ้งหยาด้วยาหวาดั แขนทั้งสองข้าง อีกทั้งยังท่อนขาที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามบิดเบี้ยวโค้งงอจนผิดรูป
“ถ้าเช่นนั้นข้าจะถามเจ้าอีกครั้ง ใครเป็นผู้ผลักเจ้าออกมาจนชนรถม้า?” คำพูดหลินเมิ้งหยามิต่างอะไรจากฝันร้ายาที่เือีกสองคน
ราวกับว่าเ็หนุ่มถูกากระทำหลินเมิ้งหยาทำให้ตื่นตระหนก ดวงตากะิขึ้นลง ่จะชี้นิ้วไปทางาอีกคน
“พวกเจ้าสองคนโเขาออกไปเป็นคนแ อีกเดี๋ยวจงทำให้เขาพิกลพิา บาดเจ็บปาา” องครักษ์ทั้งสองรีบฉุดร่างาคนนั้นขึ้น “พลั่ก ุ้” เีงัขึ้น าร่างกำยำคนนั้นถูกโลงไปบนพื้นถนน ประาในดวงตาส่องแสงริบหรี่
หลินเมิ้งหยาหันหน้าัมาทางาร่างกำยำที่ปากเต็มไปด้วยคำพูดหยาบคาย นางกระตุกยิ้มเย็นะเื ่จะขอเข็มเย็บรองเ้าจากร้าน
เล็งจุดฝังเข็ม ่จะแทงเข้าไปที่ท้องน้อย สีหน้าาผู้นั้นขาวซีดยิ่งกว่ากระดาษ นัยน์ตาเให้เห็นาหวาดั!
“เข็มนี้ถือเีว่าเป็นาสั่งสอน ข้าจะรูว่าเจ้าจะยังกล้าข่มเหงรังแกอิสตรีอีกหรือไม่”
ะเดียวกัน ทุกคนาในห้องต่างพากันสูดลมหายใจเย็นะเืเข้าป
พระาาพระองค์นี้เลืเย็นยิ่งนัก!
“หากมีใครกล้านำเรื่องที่เกิดขึ้นในวันนี้ไปป่าวประกาศแ้ละก็ เตรียมัไปรับโทษได้!” าตาเยือกเย็นกวาดมององครักษ์ทั้งี่ แม้นพวกเขาจะเคยออกรบและต้องเจอกับคมหอกคมดาบมามากมาย ทว่าแผ่นหลังก็ไม่ได้ที่จะเย็นวาบ
สวรรค์โปรด แ้ะเคยพบกับผู้นำทัพที่รักาทรมานในกองทัพมามากมาย แต่มิมีผู้ใดเหมือนกับพระาาที่สามารถทรมานคนจนปาา ทั้งที่ใบหน้ายังกระตุกยิ้มและเอื้อนเอ่ยอยู่
“พ่ะย่ะค่ะ!” ล้อเล่นหรืออย่างไร ต่อจากนี้ไปหากพบเห็นพระาาที่ใดคงต้องหลีกเลี่ยงเีแ้กระมัง ใครจะกล้าเข้าไปฟ้องเอาาผิดกันล่ะ!
“เอาล่ะ โออกไปใ้ วางใจเถอะ ไม่ตายง่ายๆ หรอก” องครักษ์ทั้งี่ทำตามคำสั่งอย่างรวดเร็ว ิตาเดียว บนถนนหน้าโรงน้ำชาก็ปรากฏร่างกึ่งเป็นกึ่งตายาเหล่านั้น
“ฮูหยิน...ท่าน...เมื่อครู่พวกเขาตามคนมาช่วยแ้ ท่านรีบัไปเถิด หากพวกเขาจับัท่านได้ ท่านจบเห่แน่!” เ็หนุ่มร้องตะโกนพลางกระตุกาเสื้อหลินเมิ้งหยา ใบหน้าเให้เห็นอาาหมดหวัง
เป็นเาะเขา พี่าเธิดาคนนี้จึงต้องถูกคนั่ช้าเหล่านั้นรังควาน อีกเดี๋ยวหากคนกลุ่มนั้นมาถึง แ้ะต้องสละีิ เขาก็จะต้องช่วยพี่าเอาไว้ให้ได้!
“ตามคนมา? ไม่เป็นไรหรอก มีเ่าไรก็ขนมาให้หมด ข้าไม่ั นั่งลงเถิด ดื่มชาแ้ค่อยๆ ิ” หลินเมิ้งหยาัหัวเราะ จากนั้นใช้ผ้าเช็ดปากแ้ดื่มชาต่อ
เวลาเพียงธูปครึ่งดอก เหล่าัธพาลโฉดั่สวมเสื้อผ้าหลากสีสันราวยี่ิกว่าคนเข้ามาปิดล้อมโรงน้ำชาเอาไว้
ดูพี่น้องเรานั่นสิ บาดเจ็บปาาแต่ัถูกโทิ้งไว้ข้างถนน พี่ใญ่กลุ่มัธพาลโกรธจนขบฟันแน่น
เขาควบคุมพื้นที่นี้อยู่มาานับิปี ไม่เคยมีใครกล้าหือกล้าอือ คิดไม่ถึงเลยว่าวันนี้จะถูกผู้หญิงคนหนึ่งแหย่จมูก!
“พี่น้องทั้งา ช่วยกันพังโรงน้ำชาแ่นี้เี จับันังผู้หญิงพวกนั้นมาให้ได้ พวกเราจะแก้แค้นแทนพี่น้องเรา!” าคนนั้นถือมีดไว้ในมือ ดวงตาจับจ้องมองทางโรงน้ำชาและคิดจะพุ่งัเข้ามา ทว่าอีกหนึ่งวินาทีต่อมา ูธนูหนึ่งดอกพุ่งตกลงมาด้านหน้าฝีเ้า
อีกเพียงนิดเดียวธนูดอกนี้ก็เกือบจะพุ่งทะลุร่างาเขาแ้ ะเดียวกันแผ่นหลังพี่ใญ่มีเหงื่อผุดจนเปียก
“พระาาอวี้ประทับอยู่ที่นี่ ใครกล้าเข้ามา ตาย!”
ลำไส้พี่ใญ่เริ่มบิดมวน
หาเรื่องใครไม่หาเรื่อง ดันไปหาเรื่องพระาาท่านอ๋องอวี้ อย่าว่าแต่าโหดเหี้ยมอำมหิตท่านอ๋องอวี้เลย แต่ใครที่กล้าสร้างปัญหากับราชวงศ์ คนเหล่านั้นจะต้องโทษตายสถานเดียว!
แต่เุใดพระาาจึงมายังที่แ่นี้เล่า
“ขอให้พระาาอายุยืนหมื่นปี ข้าน้อยมาช้า ทำให้พระาาต้องตื่นตระหนก พระาาได้โปรดลงโทษข้าน้อยด้วยเถิด!” แม่ทัพาม้าที่ทำหน้าที่ดูแลาสงบเรียบ้เมืองหลวงปาดเหงื่อเพื่อรอรับคำสั่งลงทัณฑ์
“ลุกขึ้นเถิดท่านแม่ทัพ เมื่อครู่เป็นเพียงเรื่องเข้าใจผิดเ่านั้น เปิ่นเฟย2ไม่คิดเอาผิดกับท่านหรอก แต่ไม่รู้ว่าท่านอ๋อง...” หลินเมิ้งหยาก้าวเ้าเดินออกจากโรงน้ำชา ใบหน้าแสดงให้เห็นถึงาอึดอัดใจ
แม่ทัพาม้ารีบสั่งให้คนจับััธพาลทั้งสาม ่จะเอ่ยตอบด้วยาเคารพ “เจ้าสามคนนั้นบังอาจล่วงเกินพระองค์ นี้ถูกาองครักษ์จัดาเรียบ้แ้ ลำดับต่อไปข้าน้อยจะนำคนเหล่านี้ไปไต่สวนและแจ้งให้พระาาทรงทราบพ่ะย่ะค่ะ!”
หลินเมิ้งหยาพยักหน้าลงเล็กน้อย นางมิได้เแววตาแ่าพึงพอใจออกมาให้เห็น อีกทั้งยังไม่ได้เรียกร้องสิ่งใดเพิ่มเติม
แม่ทัพาม้าปาดเหงื่อ ทว่าในใจกำลังก่นด่าพวกัธพาลที่มีตาหามีแววไม่เหล่านี้
ท่านอ๋องอวี้เป็นผู้ที่ไม่ควรเข้าไปข้องแวะด้วยอย่างยิ่ง โชคดีที่ัเองมาทันจึงไม่เกิดเรื่องัใดขึ้นกับพระาา มิเช่นนั้นเกรงว่าต่อให้เขาจะมีหัวสักกี่หัวก็คงไม่พอให้หลุดจากบ่า!พ
าในรถม้า หรูเยว่และเ็หนุ่มต่างพากันมองทางหลินเมิ้งหยาด้วยแววตาชื่นชม
************************
1 เี่ยวเอ้อร์ คือเ็เสิร์ฟในโรงน้ำชา
2 เปิ่นเฟย คือคำเรียกแทนัเองพระาา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??