เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
ก้อนถ่านร้อนฉ่าลวกผิวหนังบางเป็นที่เรียบ้แล้ว ถ้าหากกระชากออกมากะทันหันจะทำให้หลินจงอวี้เ็ปวดเสมือนหัวใถูกฉีกขาด.
น้าจิ่นเยว่รีบรวบรวมสติสัมปชัญญะ มิรู้ว่าไปหยิบน้ำเย็นมาจากที่ใด นางสาดลงไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเ้า ก้อนถ่านสีดำถมึงทึงจึงายเป็นสีขาวและร่วงหล่นจากร่างหลินจงอวี้
“เี่ยวอวี้ เี่ยวอวี้ ื่เร็วเ้า! ทนไว้!” หลินเมิ้งหยาประคองหลินจงอวี้ด้วยความระมัดระวัง แผ่นัเขาจะ้ถูกก้อนถ่านลวกจนปวดแสบปวดร้อน่าแน่นอน หากไ่จัดการให้ดีแ้ะ็ มันอาจส่งผลอันตรายถึงชีวิต!
ความเ็ปวดแสนสาหัสทำให้หลินจงอวี้สลบไป
หลินเมิ้งหยาประคองร่างเ็หนุ่มเอาไว้ในอ้อมก ชั่วเวลาบางเศษเสี้ยววินาที นางรู้สึกราวกับว่าตนเองกำลังจะสูญเสียเขาไป
ไ่! ไ่มีทาง!
นางมีความรู้ความสามารถทาง้าการแพทย์ นางจะช่วยชีวิตเี่ยวอวี้เอาไว้ให้ได้!
“พวกเรารีบไปร้านขายยากัน บาดแผลเี่ยวอวี้จะ้ได้รับการรักษาโดยด่วน ป๋ายจื่อ น้าจิ่นเยว่ พวกเจ้าจะ้ดึงสติับมาให้ดีกว่านี้!”
เหตุการณ์ที่เกิดึ้โดยไ่คาดคิดในครั้งนี้ หลินเมิ้งหยา้าฟันธงเลยว่าีฝ่าย้การทำร้ายนาง่าแน่นอน
ความโกรธปะทุึ้ในหัวใ ใครที่้าทำร้ายนาง นาง...จะไ่มีวันให้อภัย!
หลินเมิ้งหยาอุ้มหลินจงอวี้ที่อยู่ในอ้อมก นางรีบร้องตะโกนพร้อมทั้งพุ่งัเ้าไปที่ประตูร้านขายยา`
“โธ่ ี่เจ้า...” เจ้าร้านขายยาดูทั้งี่ ขณะที่คิดจะรั้งเอาไว้ เขาับถูกหลินเมิ้งหยาผลักัออกไป``
ทั้งี่ตรงหน้าดูเป็นมีฐานะ โดยเฉพาะหญิงาที่ผลักเขาออกเื่ครู่ นางมีท่าทางร้อนรน ทว่าใบหน้านางับงดงาม เพียงแต่...สายาที่มาทางเขาับเจือไว้ซึ่งความเย็นชา เขารู้สึกหนาวเหน็บไปจนถึงกระดูกสันั
“เถ้าแก่ รบกวนเตรียมมีดให้้าหน่อย น้าจิ่นเยว่ ้า้การผ้าสะอาดขนาดใหญ่ ป๋ายจื่อ เจ้าไปเตรียมแท่นสะอาดขนาดใหญ่เอาไว้ให้้า เร็วเ้า!”
ทุกรีบเร่งเ้าไปหาามที่หลินเมิ้งหยาสั่ง
นางวางร่างเี่ยวอวี้ลงบนเตียง ตัดเสื้อผ้าเขาออก ผิวหนังแห้งผอมบางติดกระดูกในเวลานี้ฉีกขาดเพราะถูกถ่านร้อนฉ่านาบร่าง
ร่องรอยบาดแผลเผยให้เห็นสีดำแดงเลืและเนื้อ หลินเมิ้งหยากัดริมฝีปา่างเพราะความเ็ปวดที่หัวใ ไ่ นางจะ้สงบนิ่ง!
“เถ้าแก่ ้า้การหมิงหรูเซียง เซิงสื่อเกา ตีู้ท่าน จีจื่อป๋าย ้ำัู พิมเสน จากนั้นเอาชวนซินเหลียนต้มน้ำ ้าจะทำการฆ่าเชื้อให้กับเี่ยวอวี้!”
หลินเมิ้งหยาเรียนสาขาการแพทย์มาากว่า้าปี นางยังคงจดจำคำพูดในชั่วโมงเรียนการผ่าตัดครั้งแรกอาจารย์ได้
ไ่ว่าจะเกิดอะไรึ้ เป็นหมอจะ้สงบนิ่ง จึงจะสามารถช่วยชีวิตไข้ได้
ทุกทำได้เพียงยืนนางล้างแผลให้กับหลินจงอวี้่ามีลำดับขั้น จากนั้นนางจึงทายาให้กับเขา
“พระชายา! พวกท่านไ่เป็นอะไรใช่หรือไ่!” ทันทีที่รักษาบาดแผลจนเสร็จ ร่างพ่อบ้านเติ้งพลันปรากฏอยู่ที่หน้าประตูร้าน
เขาที่เพิ่งจะเิจากไปจู่ๆ ก็ได้ิว่าเกิดเรื่องึ้ที่รถม้า แต่เื่ับมาถึง เขาพบว่ารถม้าถูกทำลายจนเืเพียงเศษไม้แล้ว
ทว่าเขาับติดอยู่ในุ่มฝูงชน ันั้นจึงไ่อาจามมาได้ทัน
เขาคิดจะเร่งรุดไปที่หยาา แต่ับเห็นสีหน้ากระวนกระวายป๋ายจื่ออยู่้าหน้าร้าน เขาจึงรู้ว่าพระชายาอยู่ในร้านยาแห่งนี้
“้าไ่เป็นไร แต่เี่ยวอวี้ได้รับบาดเ็ นี้้าอยากรีบพาเขาับไปยังตำัโดยเร็วทีุ่ จะช้าไ่ได้แม้แต่นาทีเดียว!”
าในร้านขายยาขนาดเล็ก หลินเมิ้งหยายืนอยู่หน้าเตียงเี่ยวอวี้ นัยน์าเผยให้เห็นความเย็นชา
พ่อบ้านเติ้งเตรียมการเอาไว้แล้ว ไ่ารถม้าตำัก็จลงที่ประตูหน้าร้านขายยา
บนถนนในเวลานี้ับมาเป็นปกติแล้ว
แม้จะมีผู้ขวักไขว่อยู่ทาง้านอก ทว่าับไ่มีใคร้าขวางทางรถม้า การเิทางปลโปร่ง ไ่ล่าช้าเลยแม้แต่เสี้ยววินาที ไ่าก็ับมาถึงตำั
ทันทีที่เี่ยวอวี้ถึงตำั หมอประจำตำัรีบพาัเขาไปรักษาทันที โชคดีที่ัเองช่วยชีวิตเขาเอาไว้ได้ทัน ีทั้งยังใช้ยาได้่าถูก้ ันั้นบาดแผลเี่ยวอวี้จึงไ่สาหัสมากกว่าเดิม
หลินเมิ้งหยานั่งอยู่าในห้องตนเอง ทว่านางับไ่จุดไฟหรือทำให้เกิดแสงสว่างใดๆ
ใครกัน? ใครที่สามารถลงมือโดยไร้ร่องรอยางถนนเช่นนั้น ีทั้งยังคิดจะใช้ก้อนถ่านเหล่านั้นทำร้ายตนเอง
มือ...กำก้อนถ่านที่แอบหยิบับมาเื่างวันเอาไว้แน่น
ถ่านก้อนนี้...ดูเหมือนจะไ่ใช่ที่หาได้ทั่วไป!
“ใครก็ได้เ้ามาที ไปามดูแลถ่านหินในช่วงฤดูหนาวมาพบ้า!” ้านอก บ่าวเฝ้าหน้าประตูรีบออกคำสั่ง
เวลาเพียงครึ่งถ้วยชา ผู้ควบคุมดูแลถ่านคุกเข่าลงาในตำัชิงา
“ที่้าเรียกเจ้ามาในวันนี้ ก็เพราะ้าอยากให้เจ้าดูหน่อยว่าถ่านก้อนนี้แตกต่างอะไรจากถ่านทั่วไป” แสงเทียนในห้องถูกจุดจนสว่าง ัจากที่บ่าวรับใช้ได้เห็นใบหน้างดงามประหนึ่งนางฟ้าพระชายาแล้ว อยู่ๆ เขาก็รู้สึกหนาวเหน็บ
ดวงาหลินเมิ้งหยาแฝงไว้ซึ่งความอาฆาต
นั้น หากนางจับัมาได้แ้ะ็ จะ้ชดใช้เป็นสิบเท่า!
“ทูลพระชายา ถ่านก้อนนี้เหมือนถ่านหิเซียงที่ผลิตในเยว่โจวพ่ะย่ะค่ะ”
“โอ้? เจ้าลองบอก้าทีสิว่ามีตรงไหนที่แตกต่างถ่านทั่วไป?” คิ้วเลิกูึ้ นาง...ทายถูกซินะ
เหตุเพราะอยู่กับบรรดาถ่านที่เป็นเชื้อเพลิงทุกวัน ันั้นบ่าวผู้นั้นจึงมีความรู้กว่าทั่วไป
“ถ่านหิเซียงที่ผลิตในเยว่โจวจะใช้ไม้ป๋ายเซียงในการเผา ไ่เหมือนกับถ่านทั่วไป ไม้ป๋ายเซียงค่อน้างแข็งและ้ใช้ไฟค่อน้างแรง ันั้นเื่เผาออกมาเป็นถ่านแล้วจึงมีลักษณะแข็งกว่าถ่านทั่วไป ี่าัจากเผาแล้วจะมีิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะั แต่ถึงกระนั้นระยะการเผาไหม้ถ่านชนิดนี้ยังากว่าถ่านชนิดอื่น ีทั้งยังไ่ทำให้เกิดเขม่าควัน ันั้นบรรดาคุณหนูจึงชอบนำมาใช้แทนกำยาน ทว่าราคาถ่านชนิดนี้เองก็แพงเอาเรื่อง ที่เมืองหลวงแห่งนี้ นอกจากในพระราชวังแล้ว ก็มีเพียง้าหกตระกูลเท่านั้นที่ใช้มัน”
คำพูดบ่าวนั้นทำให้หลินเมิ้งหยารู้สึกงงงวย
หากอ้างอิงจากามคำพูด นั่นหมายความว่าถ่านราคาแพงเช่นนี้มีเพียงคุณหนูในตระกูลชั้นูใช้เท่านั้น ทว่าตนเองไ่เคยออกไปเิเพ่นพ่านที่ไหน แล้วตนเองจะไปสร้างความแค้นเคืองให้ใครได้กัน?
สพลันปรากฏแสงประกายบาง่า หรือจะเป็น...นาง?
แต่ก็ยังผิดปกติอยู่ดี ในเวลานั้นมีเพียงรถม้าตนเองผู้เดียว
เ็นั้นเป็นหยิ่งยโส ไ่มีทางเลยที่นางจะยอมอยู่ปะปนกับชาวบ้านธรรมดาทั่วไป แล้วตงถ่านเหล่านี้มาจากที่ใดกันแน่?
“อืม ้าเ้าใแล้ว แม่นมู รางวัล”
หลินเมิ้งหยาห่อก้อนถ่านขนาดเล็กเอาไว้ในผ้าเช็ดหน้า นางรู้แล้วว่าต่อให้รีบร้อนไปก็ไ่ช่วยอะไร
นั้นทำร้ายนางครั้งแรกไ่สำเร็จ จัก้มีครั้งที่สอง่าแน่นอน
ดูท่าแล้วมีเพียงวิธีเดียวเท่านั้นที่จะจับับงการได้ าใต้แสงเทียน นัยน์าหลินเมิ้งหยาพลันเผยให้เห็นความกระวนกระวาย
าในห้องอ่านหนังสือที่อยู่ไ่ไ หลงเทียนอวี้สวมใส่ชุดฝึกวิทยายุทธ์ แม้จะเป็นชุดที่ดูเรียบง่าย แต่ับไ่ทำให้สง่าราศีเขาเสื่อมลง
คิ้วเขาเลิกึ้เล็กน้อย าในห้องมีเพียงความเงียบงัน ไ่มีใครอาจล่วงรู้ความคิดอ่านเขาได้
“ตรวจสอบชัดเจนหรือยังว่าผู้ใดเป็นบงการสร้างความวุ่นวายบนถนนในครั้งนี้?” บ่าย เย่เ้ามารายงานเขาเรื่องบนถนนวันนี้แล้ว
หากไ่ใช่เพราะหลินจงอวี้ยอมสละตนเพื่อช่วยหลินเมิ้งหยาแ้ะ็ เกรงว่าที่ผิวหนังมไหม้เสียหายจะายเป็นผู้หญิงนั้นแทน
“ยังพ่ะย่ะค่ะ เรื่องราวในครานี้แปลกประหลาดยิ่งนัก ้าน้อยไร้ความสามารถ ท่านอ๋องได้โปรดลงโทษ้าน้อยด้วย!” พ่อบ้านเติ้งคุกเข่าอยู่บนพื้นเพื่อรอรับโทษทัณฑ์
“ลุกึ้เถิด ้าไ่โทษเจ้าหรอก แต่เจ้าหาเบาะแสไ่ได้เลยแม้แต่น้อยจริงหรือ?” แม้หลินเมิ้งหยาจะเป็นเพียงเครื่องมือสำหรับเขา
ีทั้งความเป็นความายนางยังไ่เกี่ยวกับเขา
แต่ว่า...ที่้าลงมืออุกอาจทำร้ายนางางถนนเช่นนั้น ก็มิต่างอะไรจากการยั่วยุเขาผู้นี้
ที่เ้ามายั่วยุเขา แต่ไหนแต่ไรมาไ่เคยพบจุดจบที่สวยงาม
พ่อบ้านเติ้งครุ่นคิด ก่อนตอบได้เพียง “นั้นมีชาวบ้านอยู่มากมาย ้าน้อยไปถึงัจากที่เกิดเรื่องึ้กับพระชายาแล้ว เบาะแสถูกทำลาย ้าน้อยจึงไ่อาจมั่นใได้พ่ะย่ะค่ะ”
หลงเทียนอวี้พยักหน้าลง พ่อบ้านเติ้งเป็นน่าเชื่อถือ หากแม้แต่เขาเองก็พูดเช่นนี้ ดูท่าแล้วที่้การทำร้ายหลินเมิ้งหยา นี้คงหลบอยู่ในเงามืดและกำลังรอที่จะเคลื่อนไหวต่อไปแน่
“เสริมกำลังคุ้มครองพระชายา แต่อย่าได้เผยั ี่า หากพบใครน่าสงสัย จะ้จับมาไต่สวนให้หมด เปิ่ั1จะไ่ยอมให้เกิดเหตุการณ์เช่นนี้ีเป็นครั้งที่สอง เ้าใแล้วหรือไ่?”
รถม้าตำัถูกทำลายบนถนน แม้แต่พระชายายังถูกปองร้าย ดูท่าว่าฝูหิ2เมืองหลวงจะอยู่ในตำแหน่งได้เพียงเท่านี้แล้ว!
แต่การออกไปนอกบ้านหลินเมิ้งหยาในวันนี้เป็นเรื่องที่แทบจะเป็นไปไ่ได้ ุ่มนั้นรู้ได้่าไรว่านางจะไปยังเส้นทางไหน?
หรือว่า...าในตำัเขาจะมีสแนม?
เื่คิดได้ันี้ คิ้วก็ขมวดเ้าหากันแน่น หากเป็นเช่นนั้นจริง เกรงว่าตำัเขาจะไ่ปลภัยีต่อไปแล้ว
ความหม่นหปรากฏึ้าในดวงาหลงเทียนอวี้ หากาในตำัอวี้แห่งนี้มีสแนมจริงๆ แ้ะ็ เขาจะกระชากนั้นออกมา จากนั้นก็กำจัดทิ้งเสีย
แผนการในครั้งนี้จำเป็น้ได้รับความร่วมมือจากผู้หญิงนั้น
เขาลุกึ้แล้วออกจากห้องอ่านหนังสือไป หวังว่าผู้หญิงนั้นจะไ่โง่!
ตำัทางทิศตะวันออกตำัชิงา หลินเมิ้งหยายกชามซุปไก่ร้อนๆ เ้ามานั่งลง้างเตียงหลินจงอวี้แล้วป้อนเขา
ช่วงเวลาพลบค่ำ หลินจงอวี้เริ่มมีไข้
แม้จะรู้ว่านี่เป็นเรื่องปกติ ทว่านางไ่ได้ที่จะเ็ปวดใ
“พี่า...้าเ็เืเกิน...” หลินจงอวี้ที่เพิ่งื่ึ้ัจากสลบไปกะพริบาปริบๆ นัยน์าเขาแทบจะไร้ซึ่งชีวิตชีวา
ช่างเป็นเ็ดีอะไรเช่นนี้ อยู่ๆ หลินเมิ้งหยาก็รู้สึกแสบร้อนที่จมูก ีทั้งยังมิอาจ้ามความเปียกชื้นที่ขอบา
“เ็โง่ ทำไม้รับถ่านร้อนๆ นั้นแทน้า? เจ้ารู้หรือไ่ว่าหากถ่านแม้แต่ก้อนเดียวโดนใบหน้าเจ้า เจ้าจะายเป็นอัปลักษณ์ไปชั่วกัปชั่วกัลป์!”
นางหยิกใบหน้าเรียวเล็กเ็หนุ่ม ทว่าหัวใกำลังรู้สึกซาบซึ้งเกินพรรณนาพ
เขาพยายามเงยหน้าึ้ ทว่าการเคลื่อนไหวร่างกายับกระทบไปที่บาดแผลบริเวณั แต่ถึง่านั้นหลินจงอวี้ก็ยังพยายามใช้สายาที่เปี่ยมไปด้วยความบริสุทธิ์ใจ้องไปทางหลินเมิ้งหยา
“พี่าเป็นช่วยชีวิต้า ถ้าไ่มีพี่า ก็ไ่มีเี่ยวอวี้ แม้เี่ยวอวี้จะ้าย แต่ก็้ปกป้องพี่าเอาไว้ให้ได้” แม้เสียงที่ส่งออกมาจะนุ่มนวล ทว่าน้ำเสียงับเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่นและไ่ลังเลเลยแม้แต่น้อย
หลินเมิ้งหยาลูบไล้ศีรษะเ็หนุ่ม นางรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในหัวใ
******************************
1 เปิ่ั คือคำแสดงั์ชาย
2 ฝูหิ คือ้าหลวงบริหารงานระดับจังหวัด
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??