เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
“วันี้ข้าเหนื่อยแ้ ถ้ามีเรื่องอะไรค่อยคุยกันวันพรุ่งี้ ใครก็ได้เ้ามา หักคางเขา ดึงกระูกทั้งสี่แห่งให้หลุด กลางคืนเขาจะได้ไม่เอาหัวโขกกำแพงฆ่าตัวาย ไม่เช่นั้ข้าคงไม่มีอะไรให้เล่นอีก”.
หลินเมิ้งหยายกมือขึ้นปิดปาก ก่อนจะหาวมาเบาๆ
ทว่าเด็กหนุ่มั้ัตื่นัจนฉี่ราด แม้จะจ้องมองหลินเมิ้งหยา ทว่าสายาัสะท้อนภาพปีศาจจากนรก
องครักษ์จวนรีบลงมือามคำสั่ง เมื่อเีงกระูกหักัขึ้น ่ากายเด็กหนุ่มแปรเปลี่ยนไปราวกับเป็สัตว์ัไร้ซึ่งกระูกสันหลัง ่าเขาขดอยู่ที่มุมหนึ่ง
“วันี้เหนื่อยมากแ้จริงๆ พวกเราักันเถอะ พวกเจ้าจับามองเขาเอาไว้ให้ดี อย่าปล่อยให้หนีไปได้ เ้าใจหรือไม่?”
ทิ้งองครักษ์ไว้ที่นี่สองเพื่อยืนเฝ้า้าประูคุกเด็กหนุ่ม
ทันทีที่จากประูคุก ความเหนื่อยล้าูกำจัดไป หลินเมิ้งหยาัมามีพละกำลังัเดิม
นางุตัว จากั้เ้าไปยังห้องขังอีกห้องหนึ่ง องครักษ์สองที่อยู่ด้านใกำลังโยนเนื้อหมูเ้าเาถ่าน
กลิ่นเนื้อไหม้ที่ทำให้เด็กหนุ่มัจนฉี่ราดคือกลิ่นเนื้อหมูเหล่าี้
“ะาา!” เมื่อหลินเมิ้งหยาเ้ามา องครักษ์ทั้งสองจึงลุกขึ้นยืนถวายคำนับ
ที่ามหลินเมิ้งหยาเ้ามาล้วนมีสี้าตื่นตะลึง องครักษ์ทั้งสองผงะ`
“ะาาฉาหลักแหลมยิ่งนัก คิดไม่ถึงเลยว่าจะวางอุบายเอาไว้เพื่อให้เด็กั้พูดความจริง ข้าน้อยเลื่อมใสยิ่งนัก” หลินขุยอดไม่ได้ที่จะถวายคำนับหลินเมิ้งหยาด้วยความเคารพนับถือ การเอาชนะศัตรูโดยไม่เีไพร่พลคือวิธีการรบที่ฉาทีุ่``
ะาามิได้เีเลือดเนื้อ แต่ัทำให้หัวใจศัตรูหวาดั กลอุบายเช่นี้น่าเลื่อมใสยิ่งนัก
“ไม่หรอก เมื่อยืนอยู่ด้าน้านักรบ่าพวกเจ้า ข้าก็เป็เพียงแมลงตัวจ้อยเท่าั้ คืนี้พวกเราต้องเฝ้าระวังทั้งคืน เกรงว่าเด็กหนุ่มั้จะไม่มีทางยอมแพ้ง่ายๆ!”
ก่อนเดินทางจากตำั พ่อบ้านเติ้งและหลินขุยูท่านอ๋องสั่งว่าให้เชื่อฟังคำสั่งะาา
อีก่า กลอุบายะาาเมื่อครู่ทำให้พวกเขารู้สึกเลื่อมใสเืเกิน
แม้จะไม่เ้าใจใสิ่งที่ะาาพูด แต่เมื่อบอกให้พวกเขารอ ถ้าเช่นั้พวกเขาก็จะทำาม่าเคร่งครัด
“ะาาขอรับ พระองค์จะจัดการกับเจ้าที่ปลอมตัวเป็สาวใช้ั้่าไร? หรือจะข่มขู่ทำให้เขาหวาดัดั่งเช่นเด็กหนุ่มผู้ั้?” หลินขุยคิดไม่เลยว่าะาายังจะมีวิธีการัใดใการสั่งสอนผู้ั้
“ไม่ต้อง ใช้การทรมานก็เพียงพอแ้ หาความจริงมาให้ได้ แต่ถ้าไม่ได้ก็ฆ่าเขาทิ้งเี”
ก็แค่ไร้ค่าหนึ่ง เขาไม่มีค่าพอที่จะใช้งาน
การทีู่ส่งมาายเช่นี้ นางเชื่อว่าเขาคงมิใ่สลักสำคัญอะไร ฉะั้จะายก็ายไปเถอะ
“พ่ะย่ะค่ะ ะาา”
หลินขุยรีบคำสั่ง ใเวลากลางคืน หลินเมิ้งหยาสั่งทุกว่าจะต้องระวังทุกย่างก้าวใการเ้า อีกทั้งพวกเขาต้องเปลี่ยนเป็เสื้อผ้าผู้คุม
ทุกชั่วยามจะมีนางปลอมตัวเป็ผู้คุมเ้าไปตรวจสอบห้องขัง
เด็กหนุ่มั้มิต่างอะไรจากหมาข้างถนน เขายังคงขดตัวอยู่ใมุมหนึ่ง
หลินเมิ้งหยานั่งอยู่บนเก้าอี้และดื่มด่ำกับชาหอมที่ผู้ว่าการนำมาให้
“ะาาขอรับ เวลาล่วงเลยเ้าสู่วันใหม่แ้ ยังต้องรอหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?” พ่อบ้านเติ้งขมวดคิ้วเ้าหากัน ะาาไม่ัตำัทั้งคืน หากเรื่องีู้แพร่ข่าวไปจะมิใ่เรื่องดี
“ใ่ พวกเจ้าไม่จำเป็ต้องตื่นตระหนก แต่ถึง่าั้ก็อย่าผ่อนคลายจนเกินไป” หรือว่าค่ำคืนี้จะผ่านไป่าสงบ?
หลินเมิ้งหยาไม่เชื่อ ฉะั้นางจึงยังคงรอ
เป็ไปามคาด หลังจากั้ราวครึ่งชั่วยาม องครักษ์จวนอวี้รีบร้อนเ้ามารายงาน
รายงานว่ามีนักฆ่าจำนวนมากลอบเ้าไปยังพระตำั ท่านอ๋องกำลังตกอยู่ใัตราย
แต่ว่าองครักษ์ฝีมือดีล้วนูหลินเมิ้งหยาเลือกให้มาอยู่ที่นี่ ัั้เขาจึงมาขอความ่เื
หลินเมิ้งหยาเืบมององครักษ์ที่มีเลือดท่วมตัว ุท้ายนางพยัก้าให้กับพ่อบ้านเติ้ง หรือว่านี่จะเป็แผนล่อเสือจากถ้ำ เมื่อองครักษ์ไม่อยู่ พวกเขาจึงคิดจะเ้าไปทำร้ายท่านอ๋อง?
“ะาา ถ้าเช่นั้ท่านัไปกับพวกกระหม่อมดีกว่าหรือไม่?”
หลินขุยเรียกรวมพลองครักษ์สิบสามเพื่อเตรียมัตำั
ทว่าเขาไม่วางใจที่จะปล่อยให้ะาาอยู่ที่นี่เพียงเี
แต่หลินเมิ้งหยาัส่าย้า “อยู่ที่นี่ปลอดภัยกว่าใจวน สู้พวกเจ้าัไปจัดการนักฆ่าก่อนแ้ค่อยัมารับข้าจะดีกว่า”
หลินขุยครุ่นคิด ก่อนจะพาองครักษ์ัไปยังจวน!
าให้องสอบสวนที่แออัดเมื่อครู่ บัดี้เืเพียง้าหกเท่าั้
หลินเมิ้งหยายังคงนั่งจิบชาอยู่บนเก้าอี้ ทว่าดวงาัเผยให้เห็นถึงความกระวนกระวาย
“ะาา ูเหมือนด้านนอกจะมีมา หรือว่าพวกหลินขุย...”
พ่อบ้านเติ้งได้ยินเีงฝีเ้า เขาคิดจะไปเปิประู ทว่าูหลินเมิ้งหยารั้งเอาไว้
นางส่งสัญญาณมือ ก่อนจะปีนขึ้นไปบนเก้าอี้แ้หรี่ามองลอดผ่านรูเพื่อูเหตุการณ์ทางด้านนอก
บนทางเดิน ผู้คุมหนึ่งเดินถือคบไฟไปทางห้องคุมขังเด็กหนุ่ม
ซ้ายขวาไร้ซึ่งผู้ เขาเปิประูแ้พุ่งตัวเ้าไป
ไม่นาน าใคุกที่มืดมิด เีงแผดร้องเาะความเจ็บปวดทรมานเด็กหนุ่มัมา มุมปากหลินเมิ้งหยาเผยให้เห็นรอยยิ้ม
ูเหมือน...นางจะล่อเสือจากถ้ำได้สำเร็จ
“ะาา ด้านนอกเกิดเหตุัใดขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
พ่อบ้านเติ้งกดเีงให้ต่ำลง แม้แต่เขาเองก็รู้ได้ทันทีถึงความผิดปกติจากสี้าะาา ูท่าแ้ด้านนอกจะต้องไม่ใ่พวกหลินขุย่าแน่นอน
“อีกเดี๋ยว หากมีใครมา ้ามเปิประูเด็ดขาด ้ามส่งเีงตอบโต้ใดๆ ทั้งิ้ เ้าใจหรือไม่?”
พ่อบ้านเติ้งหยัก้าลง ะเีกันหันไปคำสั่งกับองครักษ์ที่เื
ผลปรากฏว่าหลังจากั้หนึ่งชั่วโมง เด็กหนุ่มที่ปล่อยให้ผู้อื่นทำร้ายโดยไม่ตอบโต้เดินมาจากห้องขัง
ทว่ารูปลักษณ์เด็กหนุ่มเปลี่ยนไป่าิ้เิ
แต่ก่อนเขามีใบ้าหล่อเหลา ทว่าี้ัูเย้ายวนน่าใหล
ูต้อง เย้ายวน หรืออาจจะพูดได้ว่าเพียงใครได้มองเห็นเ้าก็จะรู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง
ูเหมือนว่าก่อน้าั้ที่เขาแสดงความขี้ขามาจะเป็เพียงการเสแสร้งเท่าั้ แสดงเก่งยิ่งนัก อีกนิดเีนางก็เกือบูหลอกแ้
“มาเถอะ ไม่ต้องซ่อนหรอก องครักษ์เจ้าไปหมดแ้ หากเจ้ายอมมาแต่โดยดี ข้าจะไว้ีิเจ้า” กระูกเขาูต่อัไปเรียบ้แ้ แต่ถึง่าั้เด็กหนุ่มัยังไม่คุ้นชิน
สี้าเคร่งขรึมราวกับมีแผนร้ายบาง่า ใบ้าเย้ายวนเขาซูบซีดจนน่าประหาใจ
หลินเมิ้งหยาไม่ได้โ่ หากนางตอบโต้ัไป นางคงมิวายต้องาย่าทุกข์ทรมาน!
“ไม่มา่าั้หรือ? ข้าชอบเกมแมวจับหนูมากเป็พิเศษ เจ้าต้องซ่อนตัวให้ดี ข้า...จะไปจับตัวเจ้าบัดเดี๋ยวี้!” าใต้แสงไฟสลัว ฟันสีขาวสะอาดเด็กหนุ่มเผยมาให้เห็น ทว่าท่าทางเขาเปี่ยมไปด้วยความอาฆาตาร้าย
หลินเมิ้งหยาค่อยๆ ัมายืนด้าน้าประู ี้ไม่จำเป็ต้องแอบูอีกต่อไป เหตุเาะเด็กหนุ่มั้ไม่ได้วางแผนหลบหนีนาง
สามารถแสดงละครได้่าแนบเนียน อีกทั้งยังอดทนต่อความเจ็บปวดแสนสาหัส ตกลงแ้เด็กหนุ่มผู้ี้เป็ใครกันแน่?
“ู่ั ค้นหาทุก! เจ้าจะต้องจับตัวสาวสวยผู้ั้มาให้ได้ จำเอาไว้...เหยีย1ต้องการนางที่ยังมีลมหายใจ!”
าผู้ซึ่งสวมใส่ชุดคุมโค้งคำนับ จากั้เงาจำนวนนับไม่ถ้วนพลันปรากฏมาาใต้ความมืด
ี้เองที่หลินเมิ้งหยาฉุกคิดได้ว่าหนอนบ่อนไส้ที่นางกำลังามหา แท้จริงแ้เป็ที่ว่าการแห่งี้
แน่นอนว่า แม้แต่าใตำัอวี้เองก็มีหนอนบ่อนไส้เช่นเีกัน
แต่ที่รู้ว่านางมาที่หยาเมิน อีกทั้งยังสร้างเรื่องพ่อลูกคู่ั้ แ้ไหนจะก่อความวุ่นวายบนถนน ุท้ายยังสามารถส่งนักฆ่ามากมายเ้าไปยังตำั
นอกจากที่ว่าการแ้ ูเหมือนจะไม่มีความเป็ไปได้อื่นใดอีก
โชคดีที่นางลงกลอนประูข้างใเอาไว้ ัั้แม้ด้านนอกจะสังเกตเห็น แต่่าน้อยพวกเขาก็ต้องใช้เวลาราวชั่วโมงครึ่งกว่าจะเ้ามาได้
“า้ขอรับ ้าั่ทุกแห่งแ้ ทว่าไม่พบแม้แต่เงาผู้หญิงั้ขอรับ” เีงู่ัทุ้มต่ำ ทว่าน้ำเีงแสดงให้เห็นถึงความเคารพนับถือเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มทีู่เรียกว่าา้เลิกคิ้วขึ้น ท่าทางเขาเสมือนที่กำลังยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม ก่อนจะหันมามองทางห้องที่หลินเมิ้งหยาซ่อนตัวอยู่
“เอาล่ะสวย เหยียจะไว้้าเจ้า หากเจ้ายังไม่ยอมมา เช่นั้เหยียก็จะไม่เกรงใจ!” น้ำเีงเด็กหนุ่มแฝงไว้ซึ่งอารมณ์หยอกเย้าราวกับกำลังเล่นสนุก
หลินเมิ้งหยาแอบตกใจ นี่เด็กี้กำลังล้อนางเล่นหรือนี่
แต่เขาคิดว่า...เขาจัดการนางได้อยู่หมัดแ้่าั้หรือ?
“ถ้าข้าไม่ไป เจ้าจะทำอะไรข้าได้? เจ้าเป็เหยียจากที่ใดกันหรือ ทั้งที่อายุยังน้อย แต่ัทำตนเสมือนผู้ใญ่” อยู่ๆ เีงหลินเมิ้งหยาก็ัมาจาก้าประู ทว่าน้ำเีงนางมิได้ไว้้าฝ่ายตรง้าเลยแม้แต่น้อย
แต่เด็กหนุ่มัไม่สะทกสะท้าน เขาหัวเราะเีงัลั่นจนน้ำาไหล
“ฮ่าๆ...แม่งามผู้ี้น่าสนใจจริงเชียว แม้เหยียจะูเหมือนอายุยังน้อย แต่เหยียได้ฝึกฝนวิชาแห่งความเยาว์วัย ฉะั้เมื่อเทียบกับเจ้าแ้ เหยียอาจเป็พ่อเจ้าได้ด้วยซ้ำ”
เีงหัวเราะักังวานมากเป็พิเศษเมื่ออยู่ใช่วงเวลายามค่ำคืน
แต่หลินเมิ้งหยาัรู้ดีว่าเด็กหนุ่มผู้ี้รับมือได้ยากมาก
“ปากเจ้าแทนตัวว่าเหยีย แ้นี่ยังจะบอกว่าเป็พ่อข้าได้อีก เช่นั้แม้แต่ลูกา หลานาเจ้าก็คงเป็ได้หมด คิก คิก ูไม่เลยจริงๆ ว่าเจ้าจะมีความอดทนเช่นี้”
เมื่อเทียบความฉาทางวาจาแ้ แม้แต่ที่มีีิอยู่ใชาติก่อนนางก็ไม่เคยัผู้ใด!
“โอ้ เจ้าเองก็มีวาจาฉาหลักแหลมเช่นกันนี่ แรกเหยียคิดจะคุยกับเจ้าดีๆ คิดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะไร้เยื่อใยเช่นี้ ู่ั เจ้าจงพาเจ้าพวกขยะเหล่าั้ไปนำตัวนางมาจากกระดอง ไม่ว่าจะเป็หรือายก็ช่าง”
“ขอรับ า้” เด็กหนุ่มหยักยิ้ม่ามีความอดทน ก่อนจะเร้นกายหายเ้าไปใความมืด
หลินเมิ้งหยาจ้องมองู่ัผู้ั้ด้วยความสงสัย ก่อนที่สมองจะเริ่มประมวลผลเพื่อหากลอุบาย
“นี่เป็คำสั่งา้ หากเจ้ายังไม่มา อย่าหาว่าข้าใจร้ายก็แ้กัน”พ
เมื่อเทียบกับเ้าาแ้ คำพูดู่ัชัดเจนกว่ามาก ทว่าหลินเมิ้งหยาัมิได้ใส่ใจ ประูบานี้แข็งแรงยิ่งนัก ุท้ายนางจึงตอบโต้อีกครั้ง
“ัไปบอกา้เจ้าด้วยว่า...เขาเป็ตัวอะไร่าั้หรือ! ห้องที่ทำจากหินข้าี้ไม่อาจูพังลงได้ด้วยหอกดาบหรือปลายธนู หากพวกเจ้ามีความอดทนมากพอก็ลองพังมันเ้ามาสิ!”
พ่อบ้านเติ้งและทหารองครักษ์อีกสามล้วนขมวดคิ้วเ้าหากันะมอง้าหลินเมิ้งหยา สายาพวกเขาเปี่ยมไปด้วยความประหาใจ
ะาา...เหตุใดจึงปากคอเราะรายเช่นี้? นางมิเหมือนคุณหนูผู้ดีเลยแม้แต่น้อย
หรือะาายังมีแผนการัใดซ่อนเอาไว้?
**********************
1 เหยีย คือคำสรรพนามแทนตนเองผู้สูงศักดิ์กว่า เช่น เ้าา
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??