เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
การทรมานเป็ไปอย่างต่อเนื่อง ผู้ลงทัณฑ์เปลี่ยนแส้ไปาเส้นเพื่อรักษา้ำหนักให้คงที่.
หลงเทียนอวี้ับออกไปแ้ ภายใคุกจึงเืเพียงิเมิ้งหยาและองครักษ์เ่านั้น
“ดูท่าท่านผู้ว่าการผู้ยิ่งใหญ่จะยังไม่ยอมาภาพ ้านับถือใาเป็ลูกผู้าของท่านเืเกิน พ่อบ้านเติ้ง จงไปตามหมอหลประจำจวนของเรามา” ิเมิ้งหยาแทะเมล็ดทานตะวันจนปากแห้งแุ้ขึ้น าตาัมองทางนักโทษที่อยู่ตรงหน้า มุมปากเหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
ไม้ก๊อกถูกเปลี่ยนไปสามัแ้ แต่ละัเปียกชื้นไปด้วยเลือดสีแสด
หากไม่ใช่เพราะิเมิ้งหยานำซุปโสมมาให้เขากิน ป่านนี้ชีวิตของเขาคงดับสูญไปาแ้
“อยากด่า้าใช่หรือไม่?” นางยิ้มตาหยีพลางจ้องมองผู้ว่าการที่ถูกตีจนไร้สภาพของาเป็มนุษย์ รอยยิ้มของิเมิ้งหยาเปี่ยมไปด้วยาอำมหิต
“เ้ากำลังคิดว่า้ารังแกเ้าอยู่หรือไม่ ุครั้งที่้าบอกให้เ้าาภาพ แต่้าับไม่ให้แม้แต่เวลาใการพูดและสั่งให้พวกเขาตีเ้าต่อไป?” ตีไปได้สักพักึ่ ิเมิ้งหยาจึงสั่งให้นำไม้ก๊อกออกาปาก
านั้นไม่ว่าเขาจะาภาพหรือไม่ การตีครั้งต่อไปก็เริ่มขึ้นใทันที
เพราะเหตุนี้แววตาของผู้ว่าการที่มองมาทางิเมิ้งหยาจึงเปี่ยมไปด้วยาหวาดั
คิดไม่ึเลยว่า ใบหน้างดงามใสซื่อเช่นนี้จะเก็บซ่อนหัวใจอาบยาพิษที่รุนแรงยิ่งกว่าพิษงูหรือแมงป่องเอาไว้
“เื่ครู่้าก็บอกเ้าไปแ้นี่ว่าุประสงค์ที่แท้จริงของ้ามิใช่เพื่อถามหาาจริงาเ้า แต่้าทำเพื่อแก้แค้น เ้า้าคิดทำร้าย้า ้าก็จะทำให้เ้าได้รู้ว่าสิ่งที่เ็ปวดที่สุดใปฐพีนี้คือการอยู่ไม่ได้หรือแม้แต่จะตายก็ยังไม่ได้!”`
ิเมิ้งหยาที่กำลังเอ่ยเสียงเบาหยักยิ้มอย่างสวยงามและใจดี``
ทว่า้ำเสียงับเย็นชา แม้แต่ผู้ายังอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นเทิ้ม
จู่ๆ ผู้ว่าการก็นึกเสียใจทีั เหตุใดเขาที่เคยมีชีวิตอย่างผาสุกจะ้เจอเรื่องราวเช่นนี้
“พระาา หมอหลมาแ้พ่ะย่ะค่ะ” พ่อบ้านเติ้งยืนถวายคำนับอยู่หน้าประู หมอหลผู้นี้เป็หมอมีชื่อของเมืองหล ทว่าเื่สามปี่ับหายไปอย่างไร้ร่องรอย
แต่ไม่มีใครล่รู้เลยว่าเขาถูกหลงเทียนอวี้ซ่อนตัวเอาไว้ เหตุเพราะ้การให้เขาไปทำเรื่องบางอย่างที่เป็าลับแทนเขา
“อืม เชิญ” ิเมิ้งหยาับไปนั่งยังเก้าอี้ของตนเอง นางได้เห็นาหนุ่มสวมใส่ชุดผ้าคลุมตัวยาวสีขาวเดินตามัพ่อบ้านเติ้งเ้ามาภายให้องขัง
“ถวายคำนับพระาา” ้ำเสียงของาหนุ่มคนนั้น่โยน เพียงได้ิก็รู้สึกเหมือนได้ิเสียงของ์าเชี่ยนเชี่ยน1
เงยหน้าขึ้น แต่เขาคือาหนุ่มผู้มีใบหน้าหล่อเหลาเกินไปจนิเมิ้งหยาอดสงสัยไม่ได้
มิใช่ว่าเป็หมอหรอกหรือ? แต่เพราะเหตุใดจึงดู่เยาว์ึเพียงนี้?
“อาจารย์เจียงเป็อาจารย์ของกระหม่อม พระาาเรียกกระหม่อมว่าเจียงเฉิงก็ได้พ่ะย่ะค่ะ” เจียงเฉิงอธิบายด้วยท่าทางเ้าอกเ้าใจ าตาเืบมองใบหน้าของิเมิ้งหยาเพียงครู่เดียว ่จะหลุบตาต่ำ
เพราะเหตุนี้ท่านอ๋องจึงปฏิบัติกับพระาาเป็อย่างดีจนผิดปกติ ที่แท้พระนางก็เป็คนสวยงามราวนางฟ้า
“สวัสดีหมอเจียง ัที่จริงมิได้มีเรื่องใหญ่ัใดหรอก ้าแค่รบกวนท่านมาเพื่ออบรมสั่งสอนนักโทษที่ดื้อดึงผู้นี้ ได้ิมาว่าร่างาของมนุษย์มีทั้งหมดแปดุ หากคนธรรมดาโดนกดเ้าจะทำให้จุกเจียนตาย ประาััทั้ง้าถูกเปิออก แต่้ามิรู้ว่าหากคนที่ได้รับบาดเ็เช่นนี้โดนเ้าจะเป็เช่นไร?”
เจียงเฉิงเืบมองไปทางนักโทษที่ถูกทรมานจนหมดสภาพาเป็มนุษย์ ั์ตาแฝงไว้ึ่าสงา
แม้เขาจะติดตามอาจารย์และเป็หมอหลประจำจวนแ่นี้ แต่เพราะาเป็หมอ พวกเขายังอดที่จะละทิ้งาสงาไปมิได้
“ทูลพระาา หากนักโทษถูกกดเ้าแ้ละก็ เขาจะมิได้หมดสติ เพราะาเ็ปวดที่ได้รับจะมีามายาเท่า แต่หากใช้พลังชีวิตาจนเกินไป ไม่าไฟแ่ชีวิตก็จะดับลง”
ทว่า ท่าทางของิเมิ้งหยาับดูพึงใจเป็อย่างา
“ไม่เป็ไรหรอก เขามีวิทยายุทธ์เป็ทุนเดิมอยู่แ้ อีกทั้ง้ายังให้เขาได้ดื่มกินซุปโสม เ้าจงช่วย้ากดุทั้งแปดของเขา พ่อบ้านเติ้งจงไปหาหนูมาให้้าสัก้าตัว ยิ่งใหญ่ยิ่งดี”
ิเมิ้งหยาหันไปมองาตาของผู้ว่าการ ทว่านางับได้เห็นแววตาที่กำลังเยาะเย้ยตนเอง
นางสัมผัสได้เลยว่าามุ่งมั่นของผู้ว่าการกำลังจะหมดไป ขอเพียงนางวางอุบายให้แยบยล เขาไม่มีทางที่จะไม่คายาลับออกมา
เจียงเฉิงหยิบเข็มออกตนเองออกมา านั้นแทงลงไปบนร่างาของผู้ว่าการ
ต่อมา เลือดของเขาไม่เพียงไม่หยุดไหล แต่ผู้ว่าการที่กำลังสะลึมสะลือับื่ตัวขึ้น
“พระาา ตามัหนูมาได้แ้พ่ะย่ะค่ะ ท่าน้การให้ทำอะไรหรือ?”
ิเมิ้งหยาเืบมองผู้ว่าการ แววตาขี้เล่นฉายแววเย็นชา
“เอาหนูไปใส่ไว้ใกางเกงของเขา านั้นพวกเ้าทุบตีตัวหนูและโรยผงจี๋เล่อลงบนตัวพวกมัน ท่านผู้ว่าการ นี่คือของขวัญที่้ามอบให้กับท่าน...ไฟ้ำแข็งบรรลัยกัลป์!”
ุคน รวมึเจียงเฉิงล้วนสูดลมหายใจเย็นยะเยือกเ้าปอด
พระาามิได้ทำการล้าลับเลยแม้แต่น้อย เห็นได้ชัดว่านางกำลังคิดจะเอาชีวิตของผู้อื่น!
แต่องครักษ์เ่านั้นไม่สนใจเรื่องนี้ เ่าผู้คนที่้ตายไปล้วนเป็เสมือนพี่น้องของพวกเขา ดังนั้นพวกเขาไม่มีทางเก็บคนที่ทำร้ายพี่น้องของพวกตนเองเอาไว้อย่างแน่นอน
“พระาา การลงโทษเช่นนี้เหมาะสมแ้หรือพ่ะย่ะค่ะ” เพียงได้ิ ขนบนร่างของเจียงเฉิงุชัน คิ้วขมวดเ้าหากัน่จะกระซิบถามิเมิ้งหยา
“ก็ไม่มีอะไรที่ไม่เหมาะสมนี่ เขา้การเผา้าให้ตายใคุกแ่นั้น สิ่งที่้ากำลังมอบให้เขาคือดอกเบี้ยที่สมควรจะได้รับเท่านั้น”
เจียงเฉิงเป็หมอ แน่นอนว่าเขาไม่อาจทำใจฆ่าสัตว์ตัดชีวิตได้อย่างิเมิ้งหยา อีกอย่าง พระาาพระ์นี้ช่างโหดเหี้ยมเืเกิน
ผงจี๋เล่อคือผงยาวิเศษชนิดึ่ ถ้าคนธรรมดาโดนเ้าจะไม่เ็หรือคัน
แต่หากคนที่มีบาดแโดนเ้า าเ็ปวดและาคันจะซึมลึกึกระู
นี่คืองานชิ้นโบแของิเมิ้งหยา ทว่าองครักษ์เ่านั้นับไม่เ้าใจ อีกทั้งยังพยายามสาดเ้าไปที่ร่างของผู้ว่าการ
“โอ้ โอ้ โอ้ แ้ ้า้ใช้เงินซื้อมานะ ใ้้ๆ หน่อย!” นี่เป็ยาที่เ้าของร้านว่านเหย้าเก๋อ้ทุ่มเทแรงาแรงใจใการหามาได้แม้จะเพียงเล็กน้อยก็ตาม หากถูกใช้จนหมดบนร่างของเ้ากุ้งแห้งนี้จะเสียของหมด
ัายาถูกโรยลงบนตัวของผู้ว่าการได้ไม่า ร่างาของเขาก็เริ่มโค้งงอ
ิเมิ้งหยานั่งมองเงียบๆ นี่เป็ครั้งแรกที่ได้ใช้ ส่วนจะเป็อย่างไรนั้นมิอาจตอบได้ นางจำเป็้สังเกตให้ดี
ไม่า ยาก็ออกฤทธิ์เต็มที่
สิ่งที่ได้เห็นคือร่างาที่แข็งทื่อดั่งเหล็ก้าของผู้ว่าการ่ยวบประึ่ขนมปังนุ่มนิ่ม ้ำมูก้ำตารินไหลไม่ขาดา เขาร้องไห้อย่าง่าสงา
บนโลกใบนี้มิได้มีเพียงาเ็ปวดที่จะทำให้คนเรา่าแพ้
นางอ้าปากยิ้มกว้าง หยิบขวดที่เืยาเพียงครึ่งเดียวเ้ามาเก็บไว้ใอ้อมกอด ทว่าับได้เห็นาตาไม่เห็นด้วยาเจียงเฉิง
“เ้ากำลังคิดว่า้าโหดเหี้ยมเกินไปใช่หรือไม่?”
เจียงเฉิงชะงัก านั้นส่ายหน้า
ภายใาทรงจำของเขา หญิงาล้วนมีอุปนิสัย่โยน แม้แต่มือลอบสังหารหญิงของท่านอ๋องก็เช่นกัน เื่พวกนางมิได้ออกปฏิบัติภารกิจ ท่าทางของพวกนางมักจะสงบเสงี่ยมเรียบร้อย
มิมีผู้ใดที่จะงดงามแต่โหดเหี้ยมอำมหิตเช่นนี้
เหตุใดผู้หญิงแบบนี้จึงได้ขึ้นเป็นายหญิงของพวกเขากันนะ?
“หมอเจียง บนโลกใบนี้มีคนประเภทชี้ต้นตายชี้ปลายเป็ แต่อีกคนับหวังเพียงเนื้อปลาอยู่ามาย าเมตตามักจะนำมาเพียงายุ่งยาก”
ัที่จริง ารู้สึกที่ิเมิ้งหยามีต่อหมอรูปหล่อคนนี้นั้นไม่เลวเลย
แต่คิดไม่ึเลยว่าเขาจะมีจิตใจ่ไหวเหมือนสตรีเช่นนี้
“กระหม่อมไม่อาจเห็นด้วยกับคำพูดของพระาา นักบุญเคย่าวว่าากตัญญูคือหลักปกปักคุ้มครองใใต้หล้า าเมตตาคือหลักพื้นฐานใการสร้างประเทศ”
ดูไม่ออกเลยว่าเขาจะเป็หมอที่่าสงาึเพียงนี้
ิเมิ้งหยาหัวเราะ านั้นตอบับเสียงเบา “มิใช่ปลา แ้จะรู้ึาสุขของปลาได้อย่างไร นักบุญที่เ้าอ้างเคยปกป้องดูแลประเทศชาติบ้านเมืองเช่นนั้นหรือ? ล้วนเป็เพียงคำพูดไร้ประโยชน์ที่สักจะพูดออกา็เพียงเท่านั้น หากมีาสามารถเช่นนั้นจริง ป่านนี้เขาคงายเป็ฮ่องเต้ไปาแ้ อีกทั้งยังมิ้ร่อนเร่สั่งสอนผู้อื่นเช่นนี้”
ประโยคเดียว ทำให้เจียงเฉิงเกือบสำลัก
ิเมิ้งหยามิได้ดูหมิ่นเ่าบรรพบุรุษ แต่เพราะคำพูดของหมอหลผู้นี้แค่ไปจีุ้ที่นางเียดชังเ้าเท่านั้น
เจียงเฉิงโกรธจนหน้าแก่ำ แต่ึอย่างไริเมิ้งหยาก็เป็นายหญิง ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงสะกดั้นาไม่พึงใจเอาไว้ ทว่าภายใใจับคิดว่าผู้หญิงคนนี้หยิ่งยโสยิ่งนัก ปาเาะราย มิเหมาะสมจะเป็นายหญิงของจวนอวี้
อีกด้าน ผู้ว่าการเริ่มทนไม่ไหวอีกต่อไป เพียงได้เห็นหนูเ่านั้น แข้งขาของเขาสั่นเทิ้ม
“จงฟัง ้าจะให้โอกาสเ้าเป็ครั้งสุด้า หากเ้ายังไม่พูด หนูพวกนี้จะเ้าไปใ้ของรักของหของเ้า!”
ิเมิ้งหยายื่นคำขาด ทว่า้ำเสียงของนางับดูไม่เต็มใจเท่าไรนัก
ปากที่คาบไม้ก๊อกอยู่ของผู้ว่าการเริ่มส่งเสียงอู้อี้
“เถาฮวาอู๋! พวกเราคือนักฆ่าของเถาฮวาอู๋! ้าบอกแ้ ้าจะบอกทั้งหมด!”
ดูท่าผงจี๋เล่อจะใช้ได้ดีกว่าแมลงหมื่นพิษ
เื่้ตกอยู่ใสภาพเ็ปวดและแสบคัน ไม่ว่าใครต่างก็มิอาจทานทน
“ดี ถ้าเช่นนั้นเ้าจงคายาลับออกมา หากเ้า้าโป้ปด ้าจะให้ผงจี๋เล่อเ้าไปกัดเซาะร่างาของเ้าอีก”
“มิบังอาจ! ้าน้อยมิ้าแ้พ่ะย่ะค่ะ พระาาได้โปรดถอนพิษผงจี๋เล่อให้้าน้อยด้วย!” าตาของผู้ว่าการสะท้อนให้เห็นึสติที่ใ้จะสูญสิ้นเต็มที ทว่าิเมิ้งหยาับไม่รู้สึกสงาเลยแม้แต่น้อย
“พ่อบ้านเติ้ง เ้าจงจดเอาไว้ให้ดี พูดจบเื่ไรค่อยถอนพิษบนร่างเขา จะถอนพิษได้หรือไม่ก็อยู่ที่ตัวเขาแ้”
ิเมิ้งหยาับไปนั่งยังที่นั่งของตนเอง ผู้ว่าการคนนั้นรีบคายาลับออกมาทั้งหมด
ที่แท้พวกเขาคือุ่มนัอบสังหารเถาฮวาอู๋แ่เจียงหู
ัดับแรก าที่ถูกเรียกว่านายน้อยผู้นั้น แม้ใบหน้าของเขาจะยังดู่เยาว์ แต่ัที่จริงอายุอานามของเขาาึ้าิกว่าปีแ้ อีกทั้งยังมีจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตและชำนาญใการต่อสู้
คนที่สามารถว่าจ้างุ่มเถาฮวาอู๋ได้ จะ้จ่ายค่าตอบแทนอย่างงาม หรือไม่ก็้นำสมบัติหายากมาแลก
นอกาจะมีชื่อเสียงใแถบเจียงหูแ้ พวกเขายังมีขั้วอำนาจอยู่ใราชำั
ทว่า นอกานายน้อยคนนั้นแ้ มิมีใครรู้ว่าคนเ่านั้นเป็ใคร
ส่วนเรื่องที่ิเมิ้งหยาถูอบสังหารใคราวนี้เป็คำสั่งมาาภายใ ผู้ว่าการได้รับคำสั่งโดยตรง โดยเขา้สกัดทางผ่านที่นางจะ้ไป แต่บังเอิญเืเกินที่วันนั้นมีการประลองยุทธ์หาคู่ดีพ
แต่เื่ถามว่าใครกันแน่ที่เป็ผู้้การปลิดชีวิตนาง เขาับปฏิเสธว่าไม่รู้
อีกอย่าง ที่บัญชาการใหญ่ของุ่มเถาฮวาอู๋ยังอยู่ใท่าเรือแ่ึ่
ไม่มีใครรู้ว่าที่แ่นั้นคือที่ใดกันแน่ แต่พวกเขารู้ว่าเื่จะออกปฏิบัติภารกิจ จะมีป้ายอาญาสิทธิ์ดอกท้อส่งมา!
บนป้ายอาญาสิทธิ์ดอกท้อนั้นจะมีเนื้อหาของภารกิจเขียนอยู่
***********************
1 ์าเชี่ยนเชี่ยน เปรียบเปรยผู้ที่มีวาาิริยานอบน้อม่หวาน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??