เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
“ยากที่จะู หรือเ้าไม่เคยได้ยินคำูที่ว่าพลิกเรือใท่อระบาย้ำ?” จนกระทั่งนี้ ิเมิ้งหยายังคงแสดงท่าทีสงบนิ่ง ใหน้า่โยน ริมฝีปากหยักยิ้มเล็กน้อย.
“ช่างเป็นเด็กที่ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงเลยจริงๆ ที่เหยียเ้าร่วมุ่มเจียงหู พ่อของเ้ายังเพิ่งจะแตกเนื้อหนุ่มเ่านั้น!”
นายน้อยวาดนิ้วเรียวยาวแล้วเคาะลงบนหน้าผากของิเมิ้งหยาด้วยท่าทางยั่วยวน
ิเมิ้งหยาหลับาลง ิ่นหอม่ๆ ลอยเ้ามาเตะจมูก
“เย่หลัวฮวา าเี เช่อเซียง ื่เซ่าน แ้ัี...”
“มันืิ่นกายของเหยีย เ้าเด็กนี่จมูกดีขนาดนี้เชียวหรือ” นายน้อยไม่ได้รีบร้อนกรอกยาให้กับิเมิ้งหยา ยิ่งโรคจิตก็ยิ่งชอบหลอ่อสัตว์เลี้ยงของตนเอง
จู่ๆ ิเมิ้งหยาก็หัวเราะออกมา ่าหน้าเบาๆ ท่าทางมิอาจคาดเดา
“เ้าหัวเราะอะไร?” สีหน้าของนายน้อยยิ่งเผยให้เห็นความปะหลาดใ เขาไม่เ้าใเลยว่าเหตุใดเด็กาตรงหน้าจึง้าหาญชาญชัยเช่นนี้
“้าหัวเราะ...้าหัวเราะนายน้อยของุ่มเถาฮวาอู๋ ที่แท้เ้าก็เป็นเพียงเศษสวะเ่านั้น ้าหัวเราะเ้าที่มีวิทยายุทธ์ล้ำเลิศ แต่ทุกวันพระจันทร์เต็มดวงับ้ทุกข์ระทมเพราะถูกแมลงว่านฉงกัดกินกระู ้าหัวเราะที่เ้า้ใช้เวลาั้ชีวิตเพื่อรักษาสภาพกึ่งมนุษย์กึ่งสัมภเวสีเช่นนี้!”
ลำคอสีขาวยาวระหงอยู่ๆ ก็ถูกมือั้สอง้างของนายน้อยบีบเค้น
นิ้วมือออกแมากึ้จนิเมิ้งหยาหายใได้่ายาำบาก`
ใหน้าแข็งทื่อ นายน้อยคิดไม่ถึงเลยว่าเด็กาคนนี้จะล่วงรู้ถึงความทรมานที่ถูกเก็บเป็นความลับของตนเอง``
“ฆ่า้า...เ้า...จะไม่มีวัน...ถอนพิษได้!” นางส่งเสียงออกมาจนจบด้วยความยาำบาก ครู่ต่อมา ่าของิเมิ้งหยาถูกนายน้อยออกแโยนไปอีกฝั่ง
เจ็บชะมัด! ิเมิ้งหยากู่ร้องใใ ทว่าใหน้าับยังคงเผยให้เห็นเพียงความเยือกเย็นและหยิ่งยโส
“เ้ารู้ได้่าไร!” ความเยือกเย็นระคนโกรธเกรี้ยวฉายชัดอยู่บนใหน้า อีกั้ยังเจือไว้ซึ่งความอำมหิต
ทุกคนที่ล่วงรู้ความลับของเขาจะ้าย!
“เ้าไม่้ถามหรอกว่า้ารู้ได้่าไร แต่้าอยากถามเ้าับว่า เ้าอยากรู้วิธีถอนพิษหรือไม่!” ิเมิ้งหยาขอบุเครื่องตรวจัหาพิษใองของนางเหลือเิ
เมื่อครู่ ทันทีที่จมูกสูดิ่นหอม่ๆ เ้าไป องเริ่มปะมวลผลและเปิดเผยข้อมูลยาพิษออกมาจนหมด
คิดไม่ถึงเลยว่าิ่ที่้แลกมากับใหน้า่เยาว์ของนายน้อยผู้นี้จะเป็น...
“เ้าบอกว่ามันืยาพิษเช่นนั้นหรือ? ฮึ เ้าคงคิดจะหลอกชิงหูผู้นี้เลยหาข้ออ้างโป้ปดออกมาใช่หรือไม่? คนใุ่มเถาฮวาอู๋ล้วนรู้ดีว่า้า้ผ่านร้อนผ่านหนาวอะไรมาบ้างรูปลักษณ์จึงเปลี่ยนไปเช่นนี้!”
ดวงาคู่สวยปะหนึ่งลูกท้อของชิงหูัจ้องมองทางิเมิ้งหยาด้วยความเย็นชา ทว่าความฉลาดหลักแหลมใหัวใับเต้นกระตุก
“ไม่มีทาง! เ้าลองไตร่ตรองให้ดีว่าิ่นหอมใกายเ้ามีมาได้่าไร? เ้าหาใช่กวางชะมด แบบนี้จะมีิ่นกายติดตัวได้่าไรเล่า?”
ิเมิ้งหยามั่นใ แม้ิ่นกายของเขาจะถูกิ่นของเครื่องหอมบปิดเอาไว้
ทว่าเรดาร์ใการตรวจหายาพิษับเผยาชื่อพิษเหล่านั้นออกมา ันั้นเขาจึงไม่อาจหนีาวิเศษของนางพ้น
“เื่นั้น...” เอ่ยได้เพียงคำเดียว ความทรงจำถาโถมเ้ามาใอง แต่ถึง่านั้นชิงหูับยังไม่ปักใเชื่อิเมิ้งหยา
ภายใุ่มเถาฮวาอู๋มีหมอชื่อัมากมาย แต่ับมิมีผู้ใดเอ่ยว่าเขาโดนยาพิษเลยแม้แต่คนเดียว
“เ้าไม่เชื่อ้าก็ไม่เป็นไร แต่้าจะบอกอะไรเ้าก็ได้ ิ่นกายบนตัวเ้าและเครื่องหอมที่เ้าใช้ล้วนเป็นยาพิษร้ายแและหายาก”
ิเมิ้งหยาเหลือบมองถุงเครื่องหอมบนเอวของเขา ่นจะแสดงสีหน้ามั่นอกมั่นใต่อหน้าชิงหู
“ดอกไม้ที่ถูกนำมาทำเป็นเครื่องหอมมิได้มีพิษแต่่าใด แต่เมื่อผกับิ่นกายของเ้า เ้าจะเสพติดมันโดยไม่รู้ตัว หากเ้าอยู่ห่างจากถุงเครื่องหอมแล้วละก็ ่ากายของเ้าจะไร้เรี่ยวแ แม้จะลุกก็ลุกไม่ึ้”
ันั้น วันที่อยู่ที่หยาา เขาจึงถูกนางักุมตัว
ิ่ที่เด็กคนนีู้...ถูก้ั้หมด!
ขณะเดียวกัน ภาพความทรงจำตลอดหลายปีที่ผ่านมาปรากฏึ้ใใของชิงหู
สีหน้าตกตะลึงค่อยๆ เลือนหายไป ดวงาคู่นั้นเจือไว้ซึ่งความ่โยนขณะจ้องมองิเมิ้งหยา
“บอก้าาิเ้าเด็กน้อย หาก้า้การให้เ้ารักษา้า เ้า้การิ่ใดตอบแทน?”
เขาไม่อาจทานทนต่อชีวิตที่ไม่ใช่ั้มนุษย์หรือสัมภเวสีได้อีกต่อไปแล้ว อีก่าขอเพียงเขาหลุดจาก่ากายเช่นนี้ได้ คนผู้นั้นจะไม่มีวันควบคุมเขาได้อีกต่อไป!
“ไม่เอา!” ิเมิ้งหยาปฏิเสธเสียงแข็ง นางแสดงท่าทีปะหนึ่งหมูายไม่ัว้ำร้อนลวก1
“เ้าจะวางยาให้้าายเป็นคนโง่เขลาสติฟั่นเฟือน จากนั้นทำให้้าเป็นใ้ สุด้าหักแขนหักขา้าไปเลยก็ได้ เฮ้ แต่อย่าคิดทรมาน้าเด็ดขาด มิเช่นนั้นหาก้าจำชื่อยาผปนเปกันึ้มา สภาพของเ้าจะไม่ได้ดี่าเช่นนี้แน่นอน!”
ิเมิ้งหยาหัวเราะ จากนั้นยืนสงบนิ่ง
หากจะมีใครสักคนบนโลกในี้สามารถทำให้ชิงหูยอมจำนนได้ เด็กคนนี้ืคนคนนั้น
“เด็กน้อย พวกเรามาคุยกันสักเล็กน้อยดีหรือไม่?” นับเป็นครั้งแรกตั้งแต่เกิดมาที่ชิงหูยอมโอน่ต่อใครสักคน ท่าที่โยนราวกับกำลังร้องขอการให้อภัย!
“ไม่้คุยหรอก าิ พวกเ้าไม่้ป้อนหรอก ้าะื่เอง” ิเมิ้งหยาแสดงท่าทีเด็ดเดี่ยวและองอาจผึ่งผาย โดยไม่ไว้หน้าชิงหูเลยแม้แต่น้อย
“ไอ้หยา ดูเ้าสิ ยังเด็กอยู่แท้ๆ แต่อารมณ์ับไม่เล็กา ้าก็แค่ล้อเ้าเล่นแต่เพียงเ่านั้น เหยียผิดไปแล้ว เหยียจะชดใช้ให้เ้าดีหรือไม่?”
ชิงหูเอาอกเอาใหญิงาตรงหน้า ความปะหลาดใยิ่ง่ตัวมากึ้ ุิสั่งสอนลูกา่าไรกันนะ
ั้ที่เขาถูก่าวขานว่าเป็นคนเ้าเล่ห์ราวกับจิ้งจอก แต่คิดไม่ถึงเลยว่าเด็กตรงหน้าจะเอาชนะเขาได้
“ได้ ้าสัญญาว่าจะรักษาอาการให้กับเ้า แต่เ้าจะเอาอะไรมาแลกกันเล่า?” ิเมิ้งหยานั่งลงบนเ้าอี้ไท่ซือ2 บนเ้าอี้มีพรมขนจิ้งจอกวางเอาไว้ ันั้นสัมผัสจึงนุ่มนิ่มและอบอุ่น
“้าไม่ป้อนยาเ้าแล้วดีหรือไม่? เ้า้การอะไร ้าะใ้” ลูกาของชิงหูอกิ้งไปมา ใหน้ายิ้มแย้มอบอุ่นไร้ซึ่งพิษภัย
ิเมิ้งหยาจ้องาเขา พวกเขาต่อล้อต่อเถียงกันมาได้พักใหญ่แล้ว หากยังเป็นเช่นนี้อยู่ ดูท่าแม้จะเจรจาต่อรองกันั้คืนก็คงไม่จบไม่สิ้น
นางครุ่นคิด กระดิกนิ้วเรียกชิงหูมาใ้ๆ
กระซิบ่าแผ่วเบาที่้างใหู สีหน้าของชิงหูเปลี่ยนไปจนมิอาจคาดเดา สุด้าดวงาของิเมิ้งสะท้อนภาพใหน้าที่กำลังพยังเล็กน้อย่าไม่เต็มในักของชิงหู
“เ้านี่นะ ช่างฉลาดหลักแหลมเสียจริง ได้ ้ายอมเ้าแล้ว แต่เ้าทำให้้าดีึ้่นสักเล็กน้อยสิ”
นิ้วเรียวยาวเคาะเ้าที่กะโหลกหน้าผากของิเมิ้งหยา
ชิงหูปะหลาดใเหลือเิ องของเด็กคนนี้กำลังปกปิดความเ้าเล่ห์ดั่งจิ้งจอกน้อยอยู่ใช่หรือไม่
“อันที่จริงการถอนพิษนั้นไม่ยาก แต่จะ้เสียเวลาใการหาหยูกยา ้าจะเขียนให้เ้า เ้าเรียกคนมาบันทึกก็พอ” ิเมิ้งหยาเลิกเล่นตัว หยิบกระดาษึ้มากางออก จากนั้นขีดๆ เขียนๆ ไป
“นี่...นี่ืิ่ที่จะทำให้เหยียไม่้พึ่งเครื่องหอมเช่นนั้นหรือ?” ชิงหูอ้าปากค้างจ้องมองาชื่อยาใมือ ่นจะแสดงสีหน้าสงสัย
ิเมิ้งหยาพยักหน้าลงด้วยสีหน้าใสซื่อ
“ได้ ถ้าเช่นนั้น้าจะลองดู หากเ้าเชื่อถือไม่ได้ เช่นนั้นก็อย่าหาว่าเหยียใร้ายก็แล้วกัน! ชิงหลวน ฮั่เฟิ่ พาุหนูิไปพักผ่อน”
หญิงาใหน้าสวยงามสองนางผลักปะตูเ้ามา ิเมิ้งหยาเพิ่งพบว่าบน่าของั้สามล้วนมีิ่นหอมแปลกปะหลาดส่งออกมา
ตงเถาฮวาอู๋ือะไรกันแน่ เหตุใดจึงใช้ยาพิษเหล่านั้นมาควบคุมทุกคนกัน?
“ุหนูิ เชิญเ้าค่ะ!” ชิงหลวนสวมใส่ชุดสีฟ้า ฮั่เฟิ่สวมใส่ชุดสีแดง ทว่าดวงาับแข็งทื่อเย็นชา่าแปลกปะหลาด
ิเมิ้งหยาลองคำนวณความเป็นไปได้ที่จะหนีออกมา สุด้าทำได้เพียงเดินาหลังพวกนางออกจากห้องของชิงหู
หากทางจวนของ่า๋รู้ว่านางหายตัวไป มิรู้ว่าจะเกิดความโาหลมากถึงเพียงไหน
“ุหนู นี่ืเกี๊ยวกุ้งใซุปไก่ทีุ่หนูสั่งให้้าทำ รีบ...กรี๊ด! นายน้อยอวี้! ุหนู!”
ป๋ายจื่อเดินับมาจากห้องครัว ทันทีที่ผ่านธรณีปะตูเ้ามาก็ได้เห็น่าของิจงอวี้ที่นอนสลบอยู่บนพื้น
ทว่าุหนูของนายับหายตัวไป
รีบวิ่งเ้าไปเขย่าตัวิจงอวี้่าเอาเป็นเอาาย ใที่สุดนายน้อยอวี้ก็ฟื้นึ้
“พี่า...พี่าพระชายา...” ิจงอวี้มองไปทางเตียงที่่าเปล่า องที่เคยสับสนมึนงงพลันแจ่มชัดึ้มาใบัดดล
พี่าหายตัวไปแล้ว! เขาถูกวางยาหมีเซียง ถ้าเช่นนั้นพี่ากำลังตกอยู่ใอันตา
“พี่ป๋ายจื่อ ้า้ไปหา่า๋ พี่รออยู่ที่นี่นะ ห้ามบอกใครเป็นอันขาดว่าพี่าหายตัวไป เ้าใหรือไม่?”
คำูเพียงปะโยคเดียวของิจงอวี้ทำให้ป๋ายจื่อที่กำลังตื่นตระหนกรู้สึกตัวว่าตนเองควรทำอะไร
นางพยักหน้าลง่าเอาเป็นเอาาย ดวงาเจิ่งนองไปด้วย้ำา
ฮือๆ ุหนูหายตัวไปอีกแล้ว!
ิจงอวี้พา่ากายที่ยังไม่ับมาเป็นปกติดีของตนเองออกวิ่งไปทางปะตูหน้าห้องอ่านหนังสือของเทียนอวี้
เมื่อองครักษ์หน้าห้องเห็นว่าเป็นน้องชายของพระชายาจึงมิได้ห้ามเอาไว้
ทว่ายังไม่ทันที่เขาจะได้เคาะปะตู าลมหอบใหญ่พัดกระทบ่าจนโงนเงน สุด้าเงาดำทมิฬพุ่งเ้าไปรับ่าของเขาเอาไว้
“ช่วยพี่า้าด้วย พี่าถูกัตัวไปแล้ว!” ูจบ เขาสลบไปใทันที
เย่สูดิ่นที่ยังคงติดา่ากายของเด็กหนุ่ม ที่แท้ก็ืหมีเซียง!
“่า๋ ้าน้อยมีเื่างาน” ภายให้อง เทียนอวี้กำลังคุยเืุ่่มเถาฮวาอู๋กับคนสนิท
เย่ที่คอยทำหน้าที่เฝ้าปะตูเพื่อไม่ให้คนนอกย่ำกาเ้าไป อยู่ๆ ก็ร้องขอเ้าเฝ้า
เงียบกริบ ไม่มีใคร้าส่งเสียง
“พวกเ้าออกไป่น ค่อยับมาคุยกันใหม่วันหลัง”
ทุกคนขยับตัวออกจากห้อง่าเงียบเชียบ หลังจากนั้นภายให้องจึงเหลือเพียงเทียนอวี้ผู้เดียว
“เด็กคนนี้มีิ่นของหมีเซียงที่เถาฮวาอู๋ใช้ติดตัว เกรงว่าจะเกิดเื่ึ้กับพระชายาแล้วพ่ะย่ะค่ะ!”
เย่วาง่าของิจงอวี้ลงบนเ้าอี้ ่นจะางานปัญหาออกมา
แววาของเทียนอวี้เปลี่ยนไป เขาพุ่งตัวออกจากห้องอ่านหนังสือแทบจะทันที
“พาิจงอวี้มาด้วย! า้ามา!”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ภายใตำหนักมืดมิดลงแล้ว
เมื่อเดินมาถึงห้องของิเมิ้งหยา เขาได้เห็นเพ่ยเจี้ยของิเมิ้งหยาร้องไห้ตัวสั่นเทาปานจะขาดใ
“ตงเกิดอะไรึ้กันแน่?” คิ้วของเทียนอวี้ขมวดเ้าหากัน ทั่วั้ห้องยังคงมีิ่นหมีเซียงคละคลุ้งอยู่เล็กน้อยพ
มือหนากำเ้าหากัน ัาั ้าเหยียบจมูกเขาถึงถิ่น!
“หม่อมฉันไม่รู้เพคะ ฮือๆ ่า๋ ท่านจะ้ช่วยุหนูของพวกเราับมานะเพคะ”
ป๋ายจื่อที่ตื่นตกใจนเสียสติส่งเสียงร้องไห้ออกมาไม่หยุด แต่ถึง่านั้นนางับไร้ซึ่งเบาะแสที่มีปะโยชน์ใดๆ
คิ้วขมวดเ้าหากันแน่น ัตัวิจงอวี้บนหลังเย่ลงมา กดเ้าที่จุดฝังเข็มสามจุด ิจงอวี้จึงค่อยๆ ฟื้นคืนสติ
***********************
1 หมูายไม่ัว้ำร้อนลวก แปลว่าไม่มีความยำเกรงหรือหวาดัวอะไรั้สิ้น
2 เ้าอี้ไท่ซือืเ้าอี้ไม้แบบโบราณ ีัิ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??