เรื่อง ข้ามเวลานางพญาแพทย์พิษ
“ว่าอย่างไรนะ? ไม่มีทาง! เรื่องี้ไม่มีทางเป็นไปได้!”.
ตรงข้ามกับิเมิ้งหยา ชายหนึ่งที่มีลักษณะท่าทางเหมือนแม่ทัพตบโต๊ะเสียงดัง
ชายนั้นมีอายุราวสามสิบ่า เคราหนาเตอะรกรุงรัง เพียงได้เห็นก็รู้ว่าเป็นอารมณ์ร้อน
“จูเฉียง เ้าเป็นผู้รับผิดชอบตาารังเถาฮวาอู๋มาโดยตลอด หากมีปัญหาัใดจงพูดา”
ร่างสูงโปร่งสง่างามปรากฏขึ้นใแนวาตาิเมิ้งหยา
ชายถือพัดสวมชุดสีเขียว ใบหน้ารูปไข่อ่อนโยนไร้ึ่พิษภัย ลักษณะภายนอกดูเ้ากับอื่นได้ง่ายและเปี่ยมไปด้วยความสามารถ
เพียงมองปราดเีิเมิ้งหยาก็รู้ได้ทันทีว่า ชายี้คือลูกน้องที่ฉลาดหลักแหลมเทียนอวี้
“เ้าพวกสารเลวเถาฮวาอู๋เ้าเล่ห์เพทุบายนัก หากซ่อนตัวอยู่บริเวณรอบๆ เมืองหลจริงก็จะต้องมีร่องปรากฏให้เห็น าลับพวกเราค้นหาทุกซอกทุกมุมใเมืองหล แล้วแบบี้จะมีปลาหลุดจากตาข่ายได้อย่างไร!”
คำพูดจูเฉียงทำให้มีพยักหน้าเห็นด้วยเป็นจำนวนา
ิเมิ้งหยาับหยักยิ้ม หยิบชาหอมบนโต๊ะขึ้นจิบ
“แม่ทัพจู เคยได้ยินนิทานเรื่องหลอดไฟใความมืดหรือไม่?” คำพูดิเมิ้งหยาทำให้ชายสวมชุดเขียวไขว้เขว จูเฉียงเป็นแม่ทัพพิทักษ์เขตจิงจี เหตุใดพระชายาจึงล่รู้ถึงตัวตนเขากัน?`
“หลอดไฟใต้ความมืด?” จูเฉียงเป็นนักต่อสู้ ดังนั้นเขาจึงไม่เคยสนใจนิทานหรือเรื่องเล่าใดๆ เขาจึงหันไปมองิเมิ้งหยาด้วยความสงสัย``
เขาจับจ้องอย่างเอาเป็นเอาตาย ราวกับว่าหากนางไม่อธิบายให้เ้าใจ เขาจะไม่มีวันปล่อยนางไปอย่างไ่างนั้น
“ข้าเคยเ้าไปใรังเถาฮวาอู๋แล้ว หากนั่งรถม้า เวลาใการเดินทางเพียงสองเค่อ1เท่านั้น ต่อให้เป็นม้าเทพเซียนก็คงมิอาจเดินทางไ่าี้ได้”
รังเถาฮวาอู๋?
ทุกให้องอ่านหนังสือ้มองหน้ากันเลิ่ั่ก นี่เป็นความลับเจียงหู!
“อีกอย่าง เถาฮวาอู๋มิใ่เพียงเรือลำหนึ่ง จากการคาดเดาข้า มันน่าจะเป็นสิ่งก่อสร้างมหัศจรรย์ที่ถูกสร้างเอาไว้ใต้น้ำ ่เรื่องเล่าที่ว่าอยู่บนท่าเรือนั้นเป็นเพียงการตบตา”
ต่อให้ท่าเรือจะมั่นคงขนาดไหน ทว่าเื่ถูกคลื่นซัดก็ยังคงสั่นไหวเล็กน้อยอยู่ดี
ประสาททางด้านการรับรู้ิเมิ้งหยาได้รับการฝึกฝนจากอาจารย์ ดังนั้นนางจึงมั่นใจว่าที่แห่งนั้นมิได้อยู่บนเรืออย่างแน่นอน
ขณะี้นอกจากเทียนอวี้และชายสวมใส่ชุดสีเขียวแล้ว ทุก้สูดลายใจเย็นยะเยือกเ้าปอด
“บนโลกี้จะมีอาศัยอยู่ใต้น้ำได้อย่างไร? แม้จะอาศัยอยู่ได้ แต่ก็ต้องมีรูระบายอากาศด้วย!”
คิ้วขมวดเ้าหากัน ชายสวมชุดเขียวเอ่ยปัญหาี้า
ิเมิ้งหยาหยักยิ้ม
“ข้าเคยได้ยินมาว่าชาวเขาบางพื้นที่ได้ขุดเจาะพื้นดินเพื่อสร้างทางหลบหนีพวกโจร โดยอุโมงค์เหล่าี้มีาถึงสิบแปดโค้ง แต่ละโค้งยังมีทางเชื่อมอีกด้วย อีกทั้งใต้ผืนดินยังมีรูระบายอากาศอีกามาย หรือเ้าจะบอ่าขุดดินเหล่านั้นจะไม่เคยาเผยความลับเลยแม้แต่น้อย? ดังนั้นข้าจึงคิดว่ารังเถาฮวาอู๋จะต้องนำแนวคิดเช่นี้มาปรับใช้อย่างแน่นอน”
ิเมิ้งหยาเอ่ยาโดยไร้ึ่ความื่เต้น ใสมัยยังเรียนาวิทยาลัย เพื่อทำให้เหล่านักศึกษาสำนึกรักประเทศชาติ ดังนั้นอาจารย์จึงเปิหนังสงครามสมัยโบราณให้ดู
เห็นได้ชัดว่าประเทศเรืองอำนาจใสมัยี้ยังมิมีผู้ใดรู้เรื่องราวใประวัติศาสตร์เื่ห้าพันปี่เหมือนนาง
คำพูดิเมิ้งหยาทำให้ทุกให้องอ่านหนังสือตกอยู่ใความ่าเปล่า
จะบอ่านางพูดจาเพ้อเจ้อก็ได้ หรือจะบอ่านางสติเลอะเลือนก็ดี
ทว่าคำพูดพระชายาับทำให้พวกเขาฉุกคิดขึ้นมาได้
“คือว่า...เพราะเหตุี้เื่ปี่ตอนที่ข้าพาทหารเ้าไล่ล่ามือลอบสังหารเถาฮวาอู๋จนจนมุม เขาจึงกระโดดลงน้ำไปและไม่ับขึ้นมาอีกเลย พวกเราส่งทหาราร้อยลงไปงา แต่ับไม่พบสิ่งใด อีกทั้งยังมีเล่าขานกันว่าพวกภูตผีปีศาจมาชิงวิญญาณมือลอบสังหารเถาฮวาอู๋ไป”
ิเมิ้งหยาคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีเรื่องเล่าขานเช่นี้
ัที่จริงเรื่องภูตผีปีศาจ้เป็นเรื่องที่มนุษย์ปรุงแต่งขึ้น
แม้แต่ที่ฉลาดเฉลียวอย่างเทียนอวี้ยังอดที่จะสงสัยไม่ได้ใบางครั้ง
“พระชายาละเอียดรอบคอบมิเคยมองข้ามแม้เพียงเศษฝุ่น ป๋ายหลีู่๋เิผู้ี้ขอน้อมรับความพ่ายแ้อย่างจริงใจ”
ชายสวมใส่ชุดสีเขียวโค้งคำนับ ้ทั้งจดจำชื่อิเมิ้งหยาให้ขึ้นใจ
ชายี้มีใบหน้าหล่อเหลาชวนมอง หากมองอย่างผิวเผินจะรู้สึกแค่ว่าเขาเป็นเพียงคุณชายเ้าสำอางหนึ่งเท่านั้น
ทว่าทุกภายให้อง้เลื่อมใสใทัศนคติเขาเป็นอย่างา ดูท่า...ชายี้มิใ่ธรรมดาอย่างที่คิด
“ท่านป๋ายหลี่เอ่ยชมเกินไปแล้ว ข้าเพียงแต่มีวาสนาดี ดังนั้นจึงได้บังเอิญรู้เรื่องี้เ้า”
“เพียงแค่กระหม่อมยังไม่เ้าใจ เคยได้ยินมาว่านายน้อยแห่งเถาฮวาอู๋จิตใจโหดเหี้ยมอำมหิต อีกทั้งยังมีฝีมือใการต่อสู้ พระชายาถูักพาตัวไปยังรังเถาฮวาอู๋ แต่เพราะเหตุใดเขาจึงปล่อยพระชายาับมาหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
ความเงียบเ้าครอบงำห้องอ่านหนังสือ ิเมิ้งหยาเืบมองชายผู้ึ่เอ่ยคำพูดแทงใจา ยิ้มยิ่งเย้ายวนและทรงเสน่ห์าขึ้น
“เหตุเพราะ...ข้าคือสอดแนมเถาฮวาอู๋ ที่ับา็เพื่อทำลายท่านอ๋องพวกเ้า”
จ้องตาป๋ายหลี่ผู้นั้นอย่างไม่สะทกสะท้าน แววตาไร้ึ่ความกระวนกระวาย
บรรยากาศเริ่มกดดันาขึ้น ทัศนคติที่มีต่อิเมิ้งหยาใเวลาี้้แฝงไว้ึ่ความคลางแคลงใจ!
ขอเพียงมีคำสั่ง ร่างิเมิ้งหยาจะท่วมไปด้วยเลือดใทันที
“พระชายาได้โปรดอธิบาย ู๋เิสงสัยาเืเกิน”
น้ำเสียงป๋ายหลีู่๋เินุ่มนวล ทว่าับซ่อนความอำมหิตเอาไว้
แม่ทัพที่ฉลาดหลักแหลมมักจะระมัดระวังทุกเรื่องเกิน่าเหตุเ อีกทั้งยังไม่วันเชื่อใจใครง่ายๆ
ิเมิ้งหยาเ้าใจ หากไม่สามารถเอาชนะป๋ายหลีู่๋เิี้ได้ เทียนอวี้ก็คงไม่เชื่อนางเช่นกัน
การขายชีวิตให้กับเ้านายที่ไม่เชื่อใจตนเองก็มิต่างอะไรกับการเต้นรำบนปลายมีด หากไม่ระวังให้ดีก็จะถูกแทงตายเอาได้
“เพราะว่าข้ากับนายน้อยชิงหูแห่งเถาฮวาอู๋ได้สร้างเงื่อนไขต่อกันเอาไว้ ่เงื่อนไขเป็นเช่นไรนั้น นอกจากท่านอ๋องและป๋ายหลีู่๋เิแล้ว ข้ามิอาจป่าวประกาศาได้!”
ชั่วอึดใจต่อมา นางลากป๋ายหลีู่๋เิและเทียนอวี้ขึ้นมายังุสูงุ ขณะเีกันนางได้สร้างความสัมพันธ์ัซับซ้อนให้กับป๋ายหลีู่๋เิกับอื่นๆ อย่างแยบยล
นัยน์ตาป๋ายหลีู่๋เิสั่นไหว ผู้หญิงี้มีทักษะขั้นสูงใการควบคุมหัวใจผู้อื่น
“เหตุใดจึงไม่สามารถบอกพวกเราได้? แม้ข้าจูเฉียงจะเป็นหยาบคาย แต่ถึงอย่างนั้นก็จงรักภักดีต่อท่านอ๋องเมา ข้าจูเฉียงเป็นแรกที่ไม่อาจรับได้กับสิ่งที่พระชายารับสั่งไปเื่ครู่”
จูเฉียงส่งเสียงตะโกนา เขามิรู้เลยว่าคำพูดตนเองกำลังทำให้ป๋ายหลีู่๋เิพ่ายแ้
ิเมิ้งหยาทำเพียงหัวเราะ ่จะราดน้ำมันเ้ากองไฟ
“พูดาได้หรือไม่ ขอให้ท่านป๋ายหลี่เป็นผู้ตัดสินใจก็แล้วกัน หากท่านป๋ายหลี่เอ่ยว่าได้ ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะพูดาตอนี้เสียเลย”
แอบวางหลุมพรางให้กับป๋ายหลีู่๋เิ ิเมิ้งหยากำลังสร้างความยุ่งยากที่ไม่ใญ่หรือไม่เล็กจนเกินไปขึ้นมา
หากป๋ายหลี่พูดว่าได้ เช่นนั้นความลับก็จะถูกแพร่งพรายไป เื่ถึงเวลานั้นสถานการณ์อาจจะไม่เอื้ออำนวยต่อพวกเขา
หากพูดว่าไม่ได้ เช่นนั้นก็แสดงให้เห็นว่าเขามิได้เชื่อใจทุก
ผู้หญิงี้เ้าเล่ห์ยิ่งนัก
“ข้าน้อยไร้ความสามารถ ทั้งหมดขอให้ท่านอ๋องเป็นผู้ตัดสินใจ”
ป๋ายหลีู่๋เิอดไม่ได้ที่จะส่งเสียงหัวเราะขมขื่นใใจ เฮ้อ มิรู้ว่าจะต้องควักกระเป๋าตัวเองจ่ายเงินค่าเหล้าามายขนาดไหนจึงจะปลอบใจเหล่าพี่น้องเขาได้
“กำแพงมีหูประูมีช่อง”
เทียนอวี้ที่นั่งเงียบตลอดเวลาเอ่ยเพียงเท่าี้ ทว่าทุกับเงียบกริบมิส่งเสียงคัดค้าน
ิเมิ้งหยานั่งประจำตำแหน่งตนเอง จิบชาพลางก้มหน้าสะกดั้นความภาคภูมิใจตนเอง
คิดจะต่อกรกับนาง? รอชาติหน้าก็แล้วกัน!
ทุกไม่มีเรื่องอื่นใดปรึกษากันนอกจากเรื่องวัวหายล้อมคอก ิเมิ้งหยาทำเพียงนั่งฟังเงียบๆ ไม่ส่งเสียงใดๆ า
ดังนั้นเื่ถึงเวลาอาหารางวัน ทุกจึงพากันแยกย้ายับไป ภายให้องอ่านหนังสือเืเพียงป๋ายหลีู่๋เิ เทียนอวี้และิเมิ้งหยาที่กำลังนั่งด้วยท่าทางผ่อนา
“พวกเ้าทั้งสองตามข้ามา” าตาเทียนอวี้ตงบนร่างทั้งคู่ ลุกขึ้น เปิประูห้องลับให้องอ่านหนังสือ
ิเมิ้งหยาลุกขึ้นเดินตามหลังทั้งสองเ้าไปอย่างเชื่อฟัง
ห้องลับไม่ใญ่ การตกแต่งมิต่างอะไรจากห้องอ่านหนังสือ ชั้นวางหนังสือไม้สีแดงมีจดหมายวางอยู่เป็นจำนวนา
เื่เทียบกับห้องอ่านหนังสือที่ถูกตกแต่งเพื่อเป็นการตบตาแล้ว
ที่นี่ดูจะเป็นห้องทำงานที่แท้จริงเทียนอวี้
“พูดมาซิ เ้าทำข้อตงัใดกับชิงหู?”
เทียนอวี้เอ่ยเพียงสั้นๆ แต่ได้ใจความ ใ่ว่าเขาจะมองการปะทะกันระห่าิเมิ้งหยาและป๋ายหลีู่๋เิไม่
แม้ภายนอกู๋เิจะเป็นอ่อนน้อมถ่อมตน ทว่าใใจับหยิ่งผยองและดื้อรั้น
ควรจะมีใครสักกำราบเขาเอาไว้
“ร่างกายชิงหูโดนยาพิษ บังเอิญหม่อมฉันสามารถถอนพิษเขาได้ ดังนั้นหม่อมฉันจึงทำสัญญาให้เขาปกป้องคุ้มครองชีวิตหม่อมฉันเป็นเวลาสามปีเพื่อแลกกับชื่อยาถอนพิษเหล่านั้น นี่คือเงื่อนไขที่หม่อมฉันได้ทำการตงกับเขาเอาไว้ หากพระองค์ไม่เชื่อ หม่อมฉันสามารถตามตัวเขามายืนยันได้”
เทียนอวี้และป๋ายหลีู่๋เิสบตากัน พวกเขาตามล่าเถาฮวาอู๋มานานาปี แต่ับไม่เคยได้ยินข่าวลือี้า่อนเลย
“ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกท่านไม่มีทางเชื่อ อีกสามเดือนชิงหูจะมาคอยปกป้องข้างกายข้า เื่ถึงเวลานั้นพวกท่านอย่าื่ตระหนกก็เพียงพอแล้ว”
มือลอบสังหารัดับหนึ่งเจียงหูทำสัญญาปกป้องคุ้มครองหญิงสาวหนึ่งเป็นเวลาสามปี นี่มันเป็นเรื่องเหลวไหลเพ้อเจ้อทีุ่!
ิเมิ้งหยาแอบยิ้ม เื่ถึงเวลานั้นพวกเขาจะต้องตกใจจนอ้าปากค้าง
“ท่านอ๋อง หรือว่าเื่ถึงตอนนั้นพวกเรา...”
นัยน์ตาป๋ายหลีู่๋เิเผยให้เห็นความพยาบาท เขาอยากอาศัยโอกาสี้ใการจับกุมตัวชิงหู
ทว่าเทียนอวี้ับ่าหน้า เขามีแผนการใญ่สำหรับชิงหูแล้ว
“ไม่ ู๋เิ เ้าไป่เถิด”
ป๋ายหลีู่๋เิยังอยากโน้มน้าวต่อไป แต่เขาเืบไปเห็นพระชายาที่เคยเอาชนะเขามาแล้วกำลังยืนอยู่ข้างๆ
เขารีบหมุนตัวแล้วจากห้องลับไป
ภายให้องลับจึงเืเพียงิเมิ้งหยาและเทียนอวี้
“เ้าคงทำความเ้าใจใตัวลูกน้องข้าแล้วใ่หรือไม่?”
“หม่อมฉันได้มองเพียงผิวเผินเท่านั้น แต่ถึงกระนั้นหม่อมฉันับมองถึงปัญหาบางอย่าง ท่านอ๋อง แม้ว่าุ่มท่านจะแข็งแกร่งและมีความสามารถ แต่ับมิอาจพึ่งพาได้”
ิเมิ้งหยาเอ่ยตามความจริง อีกทั้งยังพูดอย่างตรงไปตรงมา
“ลองพูดมาสิ” เทียนอวี้ับไม่โ แต่เขามองิเมิ้งหยาด้วยความสนใจและคาดหวังว่านางจะพูดอะไรบางอย่างที่เหมือนกับอื่นา
“แม่ทัพพระองค์แต่ละมีทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดา แต่ับไร้ึ่ยุทธ์ ืเี2 ฉลาดหลักแหลม ิใี ทว่าขาดความตรงไปตรงมาและความใจ้า อีกทั้งยังเชื่อมั่นใตนเองสูง ใจมิได้้าาพอจะรับฟัง”
ิเมิ้งหยาส่งเสียงนุ่มนวล แต่ับพูดสิ่งที่เทียนอวี้เป็นห่ทีุ่าทั้งหมดพ
เขาจะไม่รู้ได้อย่างไร แต่เราไม่อาจสมบูรณ์เพียบ้ไปได้ทั้งหมด อีกทั้งเหล่าี้ยังเป็นมีพร์
หากเขาละทิ้งไปไม่เก็บเอาไว้ใช้งาน มันก็น่าเสียดาย
“ท่านอ๋องมิต้องเป็นกังวล ัที่จริงการทำให้พวกเขาพัฒนาขึ้นไปอีกขั้นนั้นช่างง่ายดาย ท่านเพียงแค่ต้องสอนพวกเขาตามความถนัดเท่านั้น ให้พวกเขาได้ฝึกฝนใสิ่งที่เหมาะสมกันตนเอง แลอย่าได้เห็นพวกเขาเป็นเพียงแขกตำหนักเท่านั้น”
สอนตามความถนัด! เทียนอวี้เองก็มีความคิดเช่นี้ แต่เพราะยังมีเรื่องให้ต้องกังวล ดังนั้นจึงยังไม่ได้ทำการฝึกฝนพวกเขาก็เท่านั้น
วันี้เื่ได้รับคำตอบจากปากหญิงสาวตรงหน้า เขาเองก็รู้เสมือนได้รับความเห็นชอบใวิธีการแก้ไขปัญหา
****************************
1 1 เค่อเท่ากับ 15 าี
2 ืเี เปรียบได้กับมันสมองกองทัพ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??