เรื่อง พลิกแค้นสนมคืนบัลลังก์
ซางจื่อึ้ไปเป็เวลาา่าจะค่อยๆ เอ่ยปาก “บ่าวเป็เพียงคนรับใช้คนึ่ เจ้านายว่าอย่างไร บ่าวก็ทำเช่นั้ ไม่มีทางเลือก ยิ่งไรุ้บัติที่จะคุยได้ว่าัครใเต็มใอะไรเจ้าค่ะ”
“ก็เป็าจริงเสียด้วย อวี้เสวียนจีเป็ท่านอ๋องญานามเก้าพันปีมีอำนาจเหนือคนนับหมื่น แต่ข้าที่เป็เพียงุหนูสามที่ไม่ได้รับาโปรดปรานคนึ่ในจวนอัครมหาเสนาบดี ให้เจ้าติดาข้าเป็สิ่งที่่าคับข้องใแล้วจริงๆ แต่เจ้าต้องคิดให้ดี อวี้เสวียนจี... เป็คนที่มุทะลุพยศเช่นี้ ถ้าคนที่เขาส่งออกไปถูกตีส่งคืนั เจ้าคิดว่าจุดจบของคนที่โดนส่งัจะเป็เช่นไร? ข้าได้ยินว่าในตงฉ่างมีวิธีาทรมานคนไม่น้อย แต่ละวิธีต่างสามารถทำให้คนเป็ๆ อยู่มิสู้ตายยังดีเสีย่า”
ซูเฟยซื่อยิ้มเบาๆ ่าา น้ำเสียงค่อนข้างช้าเนิบ
ปะทานพระเดชพระุพร้อมสรรพจึงสามารถทำให้ผู้คนสงบนิ่ง
สีหน้าซางจื่อขาวซีด เดิมาก็เป็คนของอวี้เสวียนจี ทำไมจะไม่เ้าใวิธีาทรมานคนของเขาได้เล่า “ุหนูสามวางใได้ ีิของบ่าวีิี้เป็ุหนูสาม่ไว้ ตั้งแต่บัดี้เป็ต้นไป ต้องจงรักภักดีไม่เป็แน่นอนเจ้าค่ะ”
ซูเฟยซื่อพยักหน้าอย่างพอใ “ถ้าเช่นั้ เจ้า่ข้าจัดาเรื่องึ่่”
“ุหนูสามโปรดสั่งาเจ้าค่ะ” ซางจื่อโล่งใแล้ว ท่าทีก็จริงใึ้ไม่น้อย
“่ข้าะจายข่าวออกไปว่าจวนอัครมหาเสนาบดีได้รับปิ่นมุกบุปผชาติที่ลือเลิศมาัึ่ ฝีืาทำปะณีต แม้แต่พู่ห้อยล้วนทำจากแก้วที่มีสีสันงดงามดั่งรุ้งกินน้ำ ถ้าได้สวมใส่ ต้องเปล่งรัศมีสะดุดตาแน่นอน” ซูเฟยซื่อหยุดสักพัก ่าวเิ่อีก “โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องแจ้งให้ต่งชิงหว่านบุตรสาวของต่งจิ้งท่านบัญชาาศาลต้าหลี่ทราบ”
าที่คาด ปะสิทธิภาพาทำงานของซางจื่อไม่เลว ัไปตื่นึ่ บัตรคารวะของต่งจิ้งได้ถูกส่งมายังจวนอัครมหาเสนาบดีแล้ว
สรรพสิ่งพร้อมพรักเพียงขาดลมบูรพา ต่งจิ้งจูงต่งชิงหว่านบุตรสาวมาเยี่ยม แน่นอนว่าจวนอัครมหาเสนาบดีต้องให้ซูจิ้งเซียงกับซูจิ้งเถียนไปเป็เพื่อน แต่ก็ไม่รู้ว่าครั้งี้แม่ใหญ่แซ่หลี่จะเรียกหาาหรือไม่
ทว่าาาเ้าใที่ามีต่อแม่ใหญ่ผู้ี้ าแซ่หลี่เป็คนช่างสงสัย จึงเป็ไปไม่ได้ที่เรื่องราวของเื่วาน แม่ใหญ่จะเชื่อในตัวาั้หมด แน่นอนว่าต้องหาโอกาสที่จะทดสอบ และแล้วครั้งี้ก็เป็โอกาสที่ดี แม่ใหญ่แซ่หลี่ไม่่าปล่อย่า
าที่คาดคิด สักพักหยานเอ๋อร์ก็ปรากฎตัวึ้ “ุหนูสาม ท่านบัญชาาศาลต้าหลี่พาุหนูต่งมาเยี่ยม นายหญิงให้ท่านไปร่วมต้อนรับด้วยกันเจ้าค่ะ”
“ถ้าเช่นั้ก็ไปกันเถอะ” ซูเฟยซื่อหยักมุมปากึ้ าให้ซางจื่อ่าหวีผมแต่งตัว่เนิ่นๆ นั่งรออยู่ที่นี่แล้ว
หยานเอ๋อร์ตกใแกมปะหลาดใจนเกือบไม่ทันตอบสนองัไป นี่เป็เรื่องบังเอิญหรือ?
แต่ซางจื่อมีเพียงสีหน้าหวาดระแสงสัยไปทั่ว เดิมาคิดว่าซูเฟยซื่อเป็เพียงุหนูในเรือนหอธรรมดา ี้จึงได้พบว่าซูเฟยซื่อกับอวี้เสวียนจีล้วนเหืนกัน ต่างทำให้าคาดเดาไม่ถูก
งานเลี้ยงจัดอยู่ในสวนบุปผชาติของจวนอัครมหาเสนาบดี ที่ซูเฟยซื่อมาึ คนอื่นได้มาึกันหมดแล้ว ัั้าที่จู่ๆ าปรากฏตัวึ้ ัายเป็ทำลายาสนทนาอย่างออกรสสนุกสาของพวกเขาแล้ว
“เฟยซื่อน้อมคารวะท่านพ่อ แม่ใหญ่เจ้าค่ะ” ซูเฟยซื่อน้อมคำนับทำาเคารพ
ซูเต๋อเีขมวดคิ้วย่น น้ำเสียงตำหนิต่อว่า “ทำไมเจ้ามาสายขนาดี้?”
สายหรือ? แต่าได้รับข่าวก็มาเลยทันที ะทั่งหวีผมแต่งตัวล้วนเป็เรื่องที่ได้ทำเสร็จเรียบร้อยไว้่ั้สิ้น
ซูเฟยซื่อเงยหน้าึ้ ปะทะกับาเียดชังในดตาของซูเต๋อเีเ้าพอดี าอดไม่ได้ที่จะเ้าใ
ดูไปแล้ว ไม่ใช่ามาสาย แต่เป็แม่ใหญ่จงใวางอุบายเล่นงานา ก็เพื่อทำให้าไม่ต้องเป็ที่ชื่นชมต่อหน้าซูเต๋อเี
คิดไม่ึว่าาที่คำนวณมา่เป็พันเป็หมื่นครั้งยังคงพลาดตรงจุดี้ไป าแซ่หลี่ช่างหารูลอดสอดเข็มได้จริงๆ
“เฟยซื่อรู้ผิด ขอท่านพ่อโปรดลงโทษด้วยเจ้าค่ะ” รอบขอบตาซูเฟยซื่อแดงเล็กน้อย ดูไปแล้วัเหืนเรื่องราวเป็เช่นั้จริงๆ!
ทว่าเพราะมีแขกอยู่ที่นั่นด้วย ซูเต๋อเีเห็นเช่นี้ก็มิอาจ่าวอะไรมากา เพียงโบกืเท่าั้ “เ้าที่นั่งเถิด”
“ขอบุท่านพ่อเจ้าค่ะ” ซูเฟยซื่อสูดจมูก ่จะยืดตัวึ้แล้วนั่งลงบนที่นั่ง
บนใบหน้าไม่เคยแสดงคลื่นอารมณ์ัใดออกมาเลยสักนิด แต่มีเพียงาเท่าั้ที่รู้ ในใาก็เป็คลื่นที่โหมซัดสาดอย่างบ้าคลั่ง ไม่สามารถยับยั้งได้มาาแล้ว
ซูเต๋อเี ในทีุ่เราก็เจอหน้ากันแล้ว
เป็เขาที่นำทหารไปล้างบางะูกู้ของาั้ะู ืของเขาเปื้อนไปด้วยเลือดของคนะูกู้ าึกับได้เห็นวิญญาณตายโหงของคนะูกู้ที่อยู่เบื้องหัเขา
ืของซูเฟยซื่อกำแน่นเสียจนเล็บจิกเ้าไปในฝ่าืมาตั้งาแล้ว
เจ็บ้าเท่าไร... ใของายิ่งปวด้าเท่าั้
แต่าต้องอดทน
อวี้เสวียนจี่าวถูกต้อง ี้ายังไม่มีทุนเดิมที่จะเรียมเรียกฝนได้
าปรากฏตัวของาไม่มีผลก่อให้เกิดาะทบต่องานเลี้ยงมากมาย สักครู่ซูเต๋อเีกับต่งจิ้งก็เริ่มพูดคุยกันอย่างมีาสุขอีกครั้ง
่าาี้ จู่ๆ ต่งชิงหว่านก็เอ่ยปาก “ท่านลุงซู ข้าได้ยินว่าจวนอัครมหาเสนาบดีได้รับปิ่นมุกบุปผชาติัึ่ ไม่ทราบว่าสามารถเอาออกมาให้ชิงหว่านชมดูได้หรือไม่เจ้าค่ะ?”
วาจาของต่งชิงหว่านออกจากปากทันที สีหน้าซูจิ้งเซียงเปลี่ยนไปทันใด
ซูเฟยซื่อหยักมุมปากึ้เบาๆ ละครสนุกกำัเริ่มึ้แล้ว วันี้ละครชุดี้เปรียบเป็เพียงาแก้แค้นของาก้าวแ
ย้อนไปที่ายังเป็ฮองเฮา ารับรู้ว่าหลานชายของซูเต๋อเีได้ก่ออาชญากรรม กำัหาโอกาสที่จะติดสินบนต่งจิ้ง แต่ัไม่้าอุกอาจทำอย่างโจ่งแจ้งได้
ี้าส่งต่งจิ้งมาตรงหน้าเขา เขายังไม่ฉวยโอกาสี้ไว้ดีๆ
สำหรับต่งจิ้ง ในแคว้นซ่งึ้ชื่อว่ารักถนอมบุตรสาว ขอเพียงเป็สิ่งที่ต่งชิงหว่านคิดอยากได้ ล้วนะทำวิธีาสังหารคนจุดไฟเผา วิธีต่างๆ ที่เขาคิดเพื่อนำสิ่งที่าต้องามาให้ ล้วนเป็เหตุาใจนต่งชิงหว่านไร้ระเบียบกฎเกณฑ์
วันี้ต่งชิงหว่านมาเพื่อปิ่นมุกบุปผชาติไม่ผิดแน่ าัอยากดูว่าซูจิ้งเซียงที่ถูกาใจนเสียคนเหืนกันจะจัดาอย่างไร
“ชิงหว่านเกรงใมากไปแล้วจริงๆ” ซูเต๋อเีมองต่งจิ้งปราดึ่ ่หันไปหาาแซ่หลี่ ่าวว่า “ฮูยิน ในเื่ชิงหว่านชอบ ก็ให้คนไปเอาปิ่นมุกบุปผชาติในคัของจวนมาให้หมดเถิด”
“เจ้าค่ะ” แม่ใหญ่แซ่หลี่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง
เื่ได้ยินว่าเป็ปิ่นมุกบุปผชาติในคัของจวน ซูจิ้งเซียงก็ถอนใโล่งใในทันที ปิ่นมุกบุปผชาติในคัของจวนต่างเป็ของเหลือเลือกจากบรรดาุหนู ของไม่เอาจึงเก็บใส่เ้าไป แต่ปิ่นมุกบุปผชาติของายังเก็บอย่างดีไว้ใน่องเครื่องปะดับ
หัจากั้ไม่า คนรับใช้ก็เอา่องที่บรรจุปิ่นมุกบุปผชาติเ้ามา
ต่งชิงหว่านไม่สนใกฎระเบียบอะไร ก็วิ่งไปตรงหน้า่องทันที เลือกเอาด้วยตาั้คู่ที่เป็ปะกายสดใส
ซูเต๋อเีย่อมรู้ว่าต่งจิ้งรักบุตรสาวคนี้ทีุ่ เขาจึงเอ่ยปากในเวลาที่เหมาะ “ถ้ามีที่ชิงหว่านชอบก็เลือกเอาเต็มที่ อย่าได้เกรงใเด็ดขาด”
เื่ได้ยินคำพูดี้ของซูเต๋อเี ต่งจิ้งหรี่ตาด้วยาพึงพอใในทันที
แต่คิ้วของต่งชิงหว่านัขมวดย่น าค้น่องปิ่นมุกบุปผชาติุีิราวกับกำัหาบางอย่าง
ทุกคนต่างตื่นเต้นเพราะาเคลื่อนไหวของา มีเพียงซูเฟยซื่อที่รับปะทานอาหารอย่างใเย็น
ปฏิกิริยาของซูเต๋อเีกับต่งชิงหว่านล้วนอยู่ในาคาดหวังของา ถัดมาก็จะดูซูจิ้งเซียงกับต่งชิงหว่านุหนูจอมเผด็จาคนี้ ว่าจะสามารถเล่นละครต่อกรให้สนุกกันอย่างไรพ
“ท่านลุงซู ท่านหลอชิงหว่าน ที่นี่ไม่มีปิ่นมุกบุปผชาติที่ชิงหว่านคิดอยากได้เจ้าค่ะ” ต่งชิงหว่านสะบัดือย่างโกรธเคือง ่จะัไปยังที่นั่ง
สีหน้าซูเต๋อเีัหนักึ้ หลอ? ว่าเขาซึ่งเป็อัครมหาเสนาบดีแท้ๆ หลอหญิงสาววัยแแย้มสิบขวบปีคนึ่?
ถ้าคำพูดี้แพร่ะจายไป ในอนาคตใบหน้าของตาเฒ่าอย่างเขาจะเอาไปไว้ที่ไหน!
เห็นสีหน้าของซูเต๋อเีมืดครึ้มลงทันที แม่ใหญ่แซ่หลี่รีบเอ่ยปากพูด “ชิงหว่านล้อเล่นแล้วจริงๆ ท่านลุงซูรักเจ้ามากขนาดั้ เขาจะหลอกเจ้าได้อย่างไร?”
“ข้าได้ยินชัดๆ ว่าจวนอัครมหาเสนาบดีได้รับปิ่นมุกบุปผชาติมาใหม่ัึ่ ฝีืาทำปะณีต แม้แต่พู่ห้อยต่างทำจากแก้วเจ็ดสี แต่ี้ัไม่เห็น นี่ไม่ใช่าหลอ แล้วนับเป็อะไร? หรือะทั่งปิ่นมุกบุปผชาติัึ่ ท่านลุงซูก็มิอาจตัดใให้ชิงหว่านได้?” ต่งชิงหว่านที่ถูกาใจนเคยตัว พูดจาไม่คำนึงึาหนักเบาแม้แต่น้อย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??