เรื่อง พลิกแค้นสนมคืนบัลลังก์
หรือซูเฟยซื่อจะมีเจตนาอื่น?
ใใซางจื่อประหวั่นพรั่นพรึง รีบคุกเข่าลง “บ่าวรับใช้ปรนนิบัติทำงานเพื่อุหนู ไม่กล้ารับรางวัลเ้าค่ะ”
“ใเมื่อข้าให้เ้า ก็จงรับไว้ ตลอดเวลาที่ผ่านมาข้าคนี้ให้จะรางวัลหรือจะลงโทษ ล้วนชัดเจน เ้าำไ้ีมาก ข้าก็มีรางวัล หากทำไม่ดี ย่อมลงโทษการทำผิดด้วยไม่น้อยเป็นธรรมดา” น้ำเีงของซูเฟยซื่อเฉยเมย
แต่วาจาของนาง ซางจื่อกลับเชื่อสนิท่าไม่สงสัย ถ้าทำไม่ดีวิธีการของซูเฟยซื่อ้ไม่อ่อนนิ่มแน่ๆ
“ขอบุุหนูเ้าค่ะ” ซางจื่อเก็บปิ่นมุกบุปผชาติทองไว้ ได้รับการอนุญาตจากซูเฟยซื่อแล้วจึงถอยกลับมา
อาจเป็นเพราะาสนใของซูเต๋อเหยียนที่ขัดขวางเอาไว้ ทำให้ไม่สามารถลงืได้ง่าย าวันต่อมาซูเฟยซื่อจึงใช้เวลา่าสงบเรียบ้
จนะทั่งถึงพิธีชุมนุมการแข่งม้า
เพื่อหลีกเลี่ยงมิให้ซูเฟยซื่อสร้างาอับอายแก่จวนอัครมหาเสนาบดี จนซูเต๋อเหยียน่าโทษนางได้ แม่ใหญ่แซ่หลี่ได้เตรียมเครื่องแต่งตัวให้ซูเฟยซื่อสำหรับเข้าร่วมพิธีชุมนุมการแข่งม้าไว้ให้เรียบ้
แม้ไม่ดีกว่าของซูจิ้งเซียงกับซูจิ้งเถียน แต่ก็ไม่ใชุ่ภาพ่าปกติที่ซูเฟยซื่อเคยสวมใส่
ซูเฟยซื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ ทำให้ซางจื่ออดไม่ได้ที่จะเบิกากว้าง “ุหนูงามมากจริงๆ เ้าค่ะ”
สวยหรือ? เช่นั้ก็ดี วันี้นางก็จะใช้ใบหน้าและเอกลักษณ์ใหม่ทั้งหมดี้ปรากฏตรงหน้าซ่งหลิงซิว
ไม่รู้ด้วยว่าซ่งหลิงซิวได้เห็นนางจะรู้สึก่าไร?
ซูเฟยซื่อหัวเราะเยาะ ่าหน้าใ้ัเอง จะมีารู้สึก่าไร? ซ่งหลิงซิวจดจำนางตอนี้ไม่ได้่าสิ้นเิ
“ไปกันเถอะ เกี้ยวรออยู่หน้าประูแล้ว อย่าให้นางแซ่หลี่มีโอกาสก่อปัญหาได้”
ตลอดทางซูเฟยซื่ออารมณ์ะสับะ่า เดิมคิดว่าคนที่ายไปแล้วครั้งึ่ ไม่มีอะไรที่ปลงไม่ได้ สามารถเผชิญหน้ากับผู้คนและเหตุการณ์ที่ผ่านไปใอดีต่าจิตใเยือกเย็นไม่สะทกสะท้าน
แต่ตอนี้ถึงเวลาที่นาง้เผชิญหน้าแล้วจริงๆ จึงพบว่าที่แท้นางไม่เคยปล่อยวางได้มาก่อนเลย
าแค้นเคืองชิงชังที่มีต่อซ่งหลิงซิวได้กัดกร่อนลึกลงไปใะูก แทบอยากจะฆ่าเขาทิ้งเีตอนี้
พิธีชุมนุมการแข่งม้าจัดขึ้นที่ทางตะวันของพระราชอุทยาน จากพิธีชุมนุมการแข่งม้าประจำปีึ่ครั้งแล้ว ซ่งหลิงซิวยังชอบฝึกทหารที่นี่ ดังั้นางจึงเคยมาาครั้ง
ซูเฟยซื่อามอยู่หลังนางแซ่หลี่กับสองสาวพี่น้องตระกูลซู เพียงได้ยินเีงตะโกนเีงึ่ดังข้างหู “นายหญิงอัครมหาเสนาบดีพาุหนูสามท่านมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
ุหนูสามท่าน?
ทุกคนเคยเห็นซูจิ้งโหยวซูจิ้งเซียงกับซูจิ้งเถียนเท่าั้ แต่ตอนี้ซูจิ้งโหยวนั่งอยู่ข้างๆ ซ่งหลิงซิว ุหนูสามท่านมาจากไหน?
สายาแปลกใมองมาจากทั่วสารทิศ แต่ซูเฟยซื่อกลับเพียงก้มศีรษะไว้ ไม่ไปสนใ
“คารวะฝ่าบาท คารวะพระสนมเพคะ” นางแซ่หลี่นำคุกเข่าลง
ซูจิ้งโหยวมาด้วยหรือ? ซูเฟยซื่อรู้สึกาสั่นจากก้นบึ้งหัวใ นางเงยศีรษะขึ้น่าแ
ทันเห็นเพียงซูจิ้งโหยวที่กำลังเอียงอาย หน้าอิงแอบใอ้อมอกของซ่งหลิงซิวพอดี เสื้อคลุมยาวขอบจันทราเงินสีชมพูห่อหุ้ม่านาง่าประณีตงดงาม บนผมสวยยาวละเอียดประดับห้อยพู่ระย้าสีทับทิม ตกแต่งเครื่องประดับอัญมณีทองสีเดียวกันที่หน้าอก ้สรรพทั้งเสน่ห์กับาโอ่อ่า
ทว่าตำแหน่งที่นางนั่งเป็นตำแหน่งที่กู้ชิงเคยนั่งมาก่อนที่นางจะาย!
ศัตรูที่ยึดชิงตำแหน่งนาง ฆ่าลูกและทำลายล้างบางทั้งตระกูลนางตอนี้อยู่ตรงหน้า เพียงไม่กี่ก้าวก็แก้แค้นได้แล้ว
ซูเฟยซื่อบีบนิ้วทั้งสิบไว้แน่นเป็นกำปั้น พยายามระงับการสั่นเทิ้มบน่าไว้
แต่หน้าอกของนางปวดปานจะระเบิด เพลิงโกรธแค้นพุ่งทะลักผ่านช่องว่างมา เกือบจะเผาาญนางทั้งตัวจนเป็นเถ้าถ่าน
นางจะฆ่าพวกเขา นางจะฆ่าพวกเขา
ูเหืนซูจิ้งโหยวจะสังเกตเห็นแววาของซูเฟยซื่อแล้ว นางขมวดคิ้วย่นเล็กน้อย ะกำลังจะเอ่ยปากกลับถูกขัดจังหวะ “ูเหืนนายหญิงของอัครมหาเสนาบดีลืมอะไรไป ้ให้ข้าอุปราชเตือนท่านหรือไม่?”
เีงของอวี้เสวียนจีราวกับมาจากอเวจี เย็นยะเยือกเป็นน้ำแข็งล่องลอย แต่แฝงไว้ด้วยจิตสังหาระหายเลือดเีจนคนใสนามต่างขนพองสยองเกล้า่าไม่อาจควบคุม
นางแซ่หลี่ที่ถูกเรียกยิ่งตระหนกจนแข้งขาอ่อนยวบทันที นางคุกเข่าโครมลงคลานกับพื้น “ท่านอ๋อง เ้า... เ้าพันปี น้อมคารวะท่านอ๋องเ้าพันปีเ้าค่ะ”
ซูจิ้งโหยวเห็นแม่ใหญ่ไม่เอาไหนเช่นี้ จึงขมวดคิ้วด้วยาขยะแขยง แววาเบนจากบน่าซูเฟยซื่อแล้ว
ามเหตุแล้ว คุกเข่าคำนับซ่งหลิงซิวกับซูจิ้งโหยวเสร็จก็ย่อมเรียกว่าเรียบ้แล้ว แต่ฮ่องเ้ค์ก่อนดันตั้งกฎมากขึ้นข้อึ่ก่อนสวรรคตไว้ เหล่าขุนนางทั้งหมดยัง้คุกเข่าคารวะอวี้เสวียนจีครั้งึ่หลังจากคุกเข่าคารวะฮ่องเต้เสร็จสิ้น
กฎพินัยกรรมที่ไร้สาระี้ แสดงให้เห็นว่าฮ่องเ้ค์ก่อนทรงโปรดปรานอวี้เสวียนจีมากเพียงไร
หากอวี้เสวียนจีไม่ได้เป็นขันที เกรงว่าฮ่องเ้ค์ก่อนคงจะสนับสนุนให้เขาได้ขึ้นนั่งครองบัลลังก์แล้ว
“ุหนูสาม เ้าไม่เต็มใคารวะให้ข้าอุปราชหรือ? รู้สึกว่าข้าไม่คู่ควรให้เ้าคารวะหรือ?” ดวงาหงส์ของอวี้เสวียนจีหรี่ลงน้อยๆ แววเย็นยะเยือกใั้แทบจะแช่คนให้แข็งาย
่าซูเฟยซื่อพลันแข็งทื่อ แต่กลับได้สติคุกเข่าลง่าแ “น้อมคารวะท่านอ๋องเ้าพันปีเ้าค่ะ”
นางเงยหน้ามองอวี้เสวียนจีปราดึ่ อดปรายาูซ่งหลิงซิวกับซูจิ้งโหยวอีกคราึ่ไม่ได้
เวลาี้สายาของพวกเขาสองคนต่างถูกอวี้เสวียนจีดึงูดไป ไหนเลยจะสังเกตเห็นนาง ยิ่งไม่้พูดถึงการเีมารยาทของนางเมื่อครู่แล้ว
นี่อวี้เสวียนจีกำลังช่วยนางหรือ?
ช่วยนางดึงาสนใของทุกคนไปที่เขาทั้งหมดหรือ?
“อุปราช่าข้าไร้ประโยชน์ใแคว้นซ่งแล้วใช่หรือไม่?” อวี้เสวียนจีเล่นปลอกนิ้วทองซึ่งได้รับเป็นรางวัลบนนิ้วหัวแม่ืเบาๆ ่า่าเอื่อยเฉื่อย “ขอท่านอ๋องเ้าพันปีโปรดอภัย หม่อมฉันเข้าร่วมพิธีชุมนุมการแข่งม้าครั้งแ จึงตื่นเต้นจนลืมมารยาทไปแล้วเ้าค่ะ” ซูเฟยซื่อแกล้งฟุบหมอบกับพื้นด้วยาประหวั่นพรั่นพรึง ทั้ง่าสั่นเทิ้มเล็กน้อย
แบบี้ต่อให้มีคนเห็นการเีมารยาทของนางเมื่อครู่ ยังสามารถใช้อาการตื่นเต้นมากเกินไปอธิบายจนเอาตัวรอดไปได้
“เศษสวะ” ริมฝีปากสีแดงของอวี้เสวียนจีขยับเบาๆ เหืนดอกฝิ่นเย้ายวนมีเสน่ห์ แต่กลับด่าไม่ไว้หน้าสักนิด
ซูเฟยซื่อรู้ว่าที่เขาด่าเป็นการแสดงของนางเมื่อครู่ อดไม่ได้ที่จะยิ่งบีบค้อมตัวให้ลดต่ำลง
“รองเท้าของข้าอุปราชสกปรกแล้ว ได้ยินว่าวันี้น้ำใสระหลิวอั้นสะอาดไม่เลวเลย เ้าเอาไปล้างให้ข้าที” ่าแล้ว อวี้เสวียนจีก็ยกเท้าขวาขึ้นมา่าเกียจคร้าน
อวี้เสวียนจีถึงกับให้นางซักล้างรองเท้าให้เขา? นางไม่ได้ฟังผิดไปใช่หรือไม่!
ซูเฟยซื่อตะลึงสักพัก แต่ขัดด้วยสายาที่จับจ้องมาของทุกคนไม่ได้ นางได้แต่้ก้าวไปข้างหน้า่าเคารพนบนอบช่วยเขาถอดรองเท้า ให้นางกำนัลพาไปสระหลิวอั้น
ผิดกับาครื้นเครงเมื่อสักพัก สระหลิวอั้นเงียบจน่ากลัว ่ากันว่าเคยมีนางกำนัลจมน้ำายที่สระดัง่า ตั้งแต่ั้มาก็ไม่มีใครสนใสระหลิวอั้นอีก
“ที่นี่คือสระหลิวอั้น ุหนูสามเข้าไปข้างใเถิดเ้าค่ะ” นางกำนัลที่นำทางูแผ่นจารึกของสระหลิวอั้น ก็รีบก้มศีรษะลงด้วยาหวาดกลัว
ซูเฟยซื่อไม่กลัวเทพปีศาจ แต่ถูกโยนไปยังสถานที่เช่นี้เพื่อซักล้างรองเท้าของขันทีคนึ่่าไร้ต้นสายปลายเหตุ?
อวี้เสวียนจีจงใแกล้งนางแน่แล้ว!
ทว่าต่อให้นางรู้ว่าเขากำลังเล่นตลกกับนาง นางยังสามารถทำอะไรได้อีกเล่า?
ซูเฟยซื่อถอนหายใ เิเข้าไปเริ่มล้างรองเท้า่ายอมจำนน
ทันใดั้ ืใหญ่ข้างึ่จับท้ายทอยนางไว้ ใช้แกดนางลงไปใสระหลิวอั้น ซูเฟยซื่อดิ้นสุดีิ แต่พลังจากลำแขนแกร่งกดบีบท้ายทอยของนาง ทำให้นางมิอาจผุดลุกขึ้นมาได้
แต่แอัดบีบใหน้าอกของนางยิ่งนานยิ่งปะทุมากขึ้น ราวกับจะถูะเบิดทิ้งพ
ภาพตรงหน้ายิ่งรางเลือนมากขึ้น ารู้สึกทั้งห้าค่อยๆ อ่อนแอลง
ไม่ได้... ขืนเป็นแบบี้ต่อไป นาง้ายแน่
ซูเฟยซื่อยกเท้าถีบคนข้างหลัง่ารุนแ ่าเีดายที่การตอบสนองของคนผู้ั้ฉับไว รีบถลันหลบไป่ารวดเ็
ใใซูเฟยซื่อกลายเป็นตื่นตระหนก ด้วยาสูงส่งของวิทยายุทธ์ของท่านผู้ี้ นางไม่ใช่เป็นคู่ต่อสู้ด้วย่าสิ้นเิ
เป็นใคร ที่แท้เป็นใครจะฆ่านาง?
จะยืนไม่ไหวแล้ว ไม่เพียงแต่หน้าอก ะทั่งสมองต่างจะระเบิดมาหมดแล้ว
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??