เรื่อง พลิกแค้นสนมคืนบัลลังก์
แม่น้ารองเลิกคิ้วเล็กน้อย คิดว่านางคงรู้เรื่องที่เกิดขึ้นในพระตำหนัก รู้ด้วยว่าใบ้าของซูจิ้งเีเป็นนางทำลาย แต่ด้วยฐานะของนางก็ได้แต่กล้ำกลืนฝืนทน “ุหนูสามมาไม่ได้จังหวะ เี… ุหนูรองได้ัแ้เจ้าค่ะ”
เพราะยกซูจิ้งเีแก่นางแซ่หลี่แ้ ดังั้กระทั่งชื่อบุตรสาวแท้ๆ ของตนก็ไม่อาจเีได้ ช่างน่าสงสารจริงๆ
ซูเฟยซื่อถอนหายใ ในเื่แม่น้ารองบอกว่าซูจิ้งเีัแ้ นางไม่ได้ต้องาจะทำให้นางลำบากใด้วย “้าเ่ั้ เฟยซื่อขอลา...”
ก็เป็นเวลาี้ ซูจิ้งเีที่ซ่อนตัวอยู่ในห้องดูเหมือนจะได้ยินข่าวว่าซูเฟยซื่อมาเยี่ยม ก็โยนตั่งนั่งทรงเตี้ยตัวึ่ออกไปด้วยาโกรธ
ใน้ำเสียงมิอาจระงับาเดืดาลไว้ได้ “ซูเฟยซื่อ นังสารเลวคนี้ยังกล้าเสนอ้ามาอีก ไสหัวไปให้พ้นสายาข้า!”
ตั่งเตี้ยแหลกกระจายบนพื้น เศษชิ้นส่วนเกือบกระเด็นใส่ร่างซูเฟยซื่อ ขณะที่ยังไม่ทันมีเวลาหลบหนี แม่น้ารองได้กนางไว้ทันที ปกป้องซูเฟยซื่อไว้ในอ้อมอก
เศษชิ้นส่วนแทงเข้าไปในแขนของแม่น้ารอง โชคดีที่แผลไม่ึ เพียงปรากฏรอยเลืเล็กน้อย
ซูเฟยซืู่จุดสีแดงสดบนแขนเสื้อนาง ในใหวั่นไหวมิได้
นางรู้ว่าแม่น้ารองไม่ได้ต้องาจะช่วยนางจริงๆ เพียงแต่เื่เร็วๆ ี้ ตำแหน่งของซูจิ้งเีในจวนอัครมหาเสนาบดีตกวูบ ถ้านางได้รับาเจ็บโดยซูจิ้งเีอีกครั้ง เรื่องี้ถ่ายทไปึหูของซูเต๋อเหยียน ก็ไม่รู้ว่าซูเต๋อเหยียนจะลงโทษซูจิ้งเีอย่างไร
แม่น้ารองึกับใช้ร่างกายของตนปกป้องซูจิ้งเีไว้ เป็นแม่คนึ่ซึ่งทำทุกอย่างเ่าที่สามารถทำได้เพื่อปกป้องบุตรสาวของตนไม่ให้ทำาผิดอีก
“ให้ข้าเชิญหมอให้เจ้าไหม?” ซูเฟยซื่อเอ่ยปากอย่างใดี
แม่น้ารองอึ้งไปในที่สุดก็ยิ้มคราึ่ “ขอบุ้ำใของุหนูสามา ข้าเพียงาเจ็บเล็กน้อย เรื่องในวันี้ทำใหุ้หนูสามเห็นเป็นขบขันแ้ เพียงขอใหุ้หนูสามอย่าได้่าไป เื่ิให้นายท่านลงทัณฑ์เจ้าค่ะ”
ซูเฟยซื่อพยัก้าแ้ครุ่นคิดสักครู่ “าิัี้ข้าไม่ได้มาเยี่ยมพี่รองเ่าั้ แต่เป็นเพราะได้กลิ่นหิมะทำลายโฉมที่้าประู ไม่ทราบว่าแม่น้ารองรู้จักของพรรค์ี้ไหม?”
นางมาที่นี่ในวันี้ เดิมจะใช้หิมะทำลายโฉมยุยงให้ซูจิ้งเีเกิดาแค้นเคืองเกลียดชังต่อซูจิ้งโหยว
แต่นางเป็นคนที่รู้จักทดแทนพระุ เพราะเื่ครู่เป็นแม่น้ารองที่ช่วยนางไว้ ้าเ่ั้นางก็ช่วยซูจิ้งเีสักครั้ง
“หิมะทำลายโฉม?” แม่น้ารองขมวดคิ้วสงสัย “ไม่รู้จักเจ้าค่ะ”
“นี่ก็แปแ้ กลิ่นแบบี้ไม่ได้พบบ่อย ข้ายังเคยได้กลิ่นจากบนร่างท่านอ๋องเก้าพันปีตอน่้าี้ ถามด้วยาอยากรู้อยากเห็นทันทีจึงได้รู้จัก นี่เป็นสมุนไพรขาวดุจหิมะชนิดึ่ เีว่าหิมะทำลายโฉม เป็นาลงโทษแบบึ่ที่ตงฉ่างออกแบบมาเพื่อผู้หญิงเป็นพิเศษ ได้ยินว่าถ้าบนร่างมีาแผล ทาหิมะทำลายโฉมชนิดี้แ้ ไม่เพียงาแผลไม่หาย ั้ยังจะยิ่งเน่าเฟะ ถ้าใช้บนใบ้าของสตรีละก็... จุ๊ๆ” ซูเฟยซื่อส่าย้าแกล้งปั้นท่าทีหวาดกลัว
ขอบาแม่น้ารองกลายเป็นแดงก่ำ ั้ร่างั่เทิ้มจนมิอาจควบคุม หิมะทำลายโฉม? หรือเป็นบัวหิมะถนอมผิวที่ซูจิ้งโหยวทรงประทานเป็นรางวัลขวดั้?
“มิน่าใบ้าเีเอ๋อร์ไม่ดีมาตล ไม่สงสัยเลยเจ้าค่ะ” แม่น้ารองยืนตัวั่งันงก กลั้น้ำาไม่ได้อีก “ข้ายกเีเอ๋อร์ให้แก่นางตั้งแต่น้อย เีเอ๋อร์เชื่อฟังทำามแผนานางมาตล เีเอ๋อร์ตกต่ำมาึจุดี้แ้ ทำไมพวกนางยังไม่ยอมปล่อยไปเล่าเจ้าค่ะ?”!
พูดจากับคนฉลาดก็ไม่เปลืองแรง เพียงชี้แนะามสะดวกเล็กน้อยคราึ่ ก็รู้ว่านางคิด่าอะไร
“พวกนางหรือ? ขออภัยที่เฟยซื่อไม่รู้ว่าพวกนางจากปากของแม่น้ารองเป็นใคร เพียงแต่ถ้ามีวางแผนทำกลอุบายบนใบ้าของพี่รองจริง เป้าหมายของคนคนั้ต้องให้าแค้นของข้ากับพี่รองเพิ่มขึ้น นั่งดูนกปากซ่อมกับหอยกาบวิวาทกัน ตนเองเป็นชาวประมงได้รับผลประโยชน์”
ซูเฟยซื่อ่าจบถอนหายใอีกครั้ง “าิัั้ ข้าต้องาปกป้องตัวเองแท้ๆ เ่าั้ ู่ๆ พี่รองก็กระโดดพุ่งใส่ข้า ข้าตกใจนสะดุ้ง เพียงแต่ถ้าโฉม้าพี่รองถูกทำลาย วันข้าง้าคิดว่าต้องยิ่งพึ่งแม่ใญ่แ้ มิฉะั้เวลาผ่านไปจะใช้ชีวิตอย่างไร”
สองประโยคของซูเฟยซื่อเปิดเผยาสัมพันธ์ั้ด้านดีด้านร้ายในเรื่องี้ออกมา แม้นางจะแกล้งทำเป็นไม่ได้ตั้งใ แต่เชื่อว่าผู้ฟังต้องรู้และเข้าใว่าวาจาี้หมายึอะไร
เพียงแต่ครั้งี้แซ่หลี่ทำเกินาจำเป็นแ้จริงๆ ก็ต่อให้ไม่มีบัวหิมะถนอมผิวี้ ซูจิ้งเีก็จะเชื่อฟังวาจาทำามแผนนางเหมือนกัน นางทำแบบี้กลับทำให้ตนมีโอกาสยุแหย่แ้
แม่น้ารองรู้ว่าเื่ครู่นางได้เสียมารยาทแ้ เอาผ้าเช็ด้าออกมาซับ้ำาที่หางา “ขอบุุหนูสามที่ชี้แนะเจ้าค่ะ”
ซูเฟยซื่อตวัดริมฝีปากยิ้มคราึ่ “แม่น้ารองเกรงใาไปแ้จริงๆ เฟยซื่อไหนเลยจะชี้แนะอันใด เพียงพูดคุยประสาครอบครัวยามว่างเ่าั้ ในเื่พี่รองัไปแ้ เช่นั้ครั้ง้าเฟยซื่อค่อยมาใหม่”
่าจบ นางก็หันหลังเตรียมจากไป
ทว่าแม่น้ารองกลับเีนางไว้ “ุหนูสาม”
“หืม?” ซูเฟยซื่อตอบสั้นๆ
เพียงเห็นประกายาเจิดจ้าของแม่น้ารองจับจ้องมา เบื้องึในดวงายากที่จะแยกแยะาแตกต่างได้
เป็นเวลานานา ในที่สุดแม่น้ารองก็ถอนใ “ิไปแ้ นี่เป็นครั้งแรกทีุ่หนูสามได้เห็นข้า แต่ข้ากลับรู้เรื่องเกี่ยวกับุหนูสามมาไม่น้อย นิสัยุหนูรองค่อนข้างตรงไปตรงมา ไม่ใ่คู่แข่งของุหนูสาม วันข้าง้าหากล่วงเกินอันใด ขอใหุ้หนูสามเห็นแก่้าข้า อย่าได้ถือสานางเลยเจ้าค่ะ”
วาจารอบี้มาจากาจริงใ นางไม่ได้พบ้าซูจิ้งเีตลั้ปี มีเพียงได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับบรรดาุหนูจากปากของบ่าวไพร่ จึงรู้สถานาณ์บางอย่างของซูจิ้งเี
แต่เื่เร็วๆ ี้ เรื่องที่นางได้ยินาที่สุดเป็นซูเฟยซื่อ ซูเฟยซื่อได้พูดจาโน้มน้าวุหนูต่งยอมาอย่างไร ซูเฟยซื่อได้รักษาปกป้อง้าาของจวนอัครมหาเสนาบดีไว้ได้อย่างไรในพิธีชุมนุมาแข่งม้า ซูเฟยซื่อ...
และเื่ได้พบกันในวันี้ จากาชี้แนะของซูเฟยซื่อ นางไม่ได้ที่จะรู้สึกว่าซูเฟยซื่อเป็นบุคคลที่ร้ายกาจที่สุดในจวนอัครมหาเสนาบดี เพียงแต่ซูเฟยซื่อยังงำประกายไว้เงียบๆ เ่าั้
ดังั้นางจึงขอยันต์คุ้มครองร่างให้ซูจิ้งเีอันึ่ไว้ล่วง้า ในฐานะที่เป็นมารดา เพียงขอให้บุตรสาวของตนปลภัยเ่าั้
ซูเฟยซื่อึกับอึ้งงัน แววาขยับเล็กน้อย “แม่น้ารองยกย่องข้าเกินไปแ้”
แม่น้ารองคิดว่าซูเฟยซื่อปฏิเสธ ร้อนใจนคิดเอ่ยปากอีก แต่ซูเฟยซื่อก็ตอบรับไว้ “แต่ขอแม่น้ารองโปรดวางใ คนไม่ล่วงเกินข้า ข้าไม่ล่วงเกินใคร ถ้าวันข้าง้าพี่รองไม่ได้่ให้เกิดอันตรายึขั้นชีวิตข้า ข้าย่อมไม่ใ่คนโหดร้ายอำมหิต”
าหมายของวาจาี้ชัดเจนา แม่น้ารองได้แต่พยัก้า
ซูเฟยซื่อคิดแ้คิด ไหนๆ เป็นคนดีก็ทำให้ึที่สุด “าแผลบนใบ้าของพี่รอง ข้าจะคิดหาวิธี เพียงแต่ถ้าแม่น้ารองอยากให้พี่รองดีจริงๆ ก็ควรสอนให้นางรู้ถูกผิดดีชั่ว ปฏิบัติตัวอย่างถ่อมตน”
ร่างของแม่น้ารองยิ่งั่สะท้าน ้ำาเกือบไหลออกมาอีก “้าเ่ั้ก็ขอบุุหนูสามแ้เจ้าค่ะ”
ออกจากเรือนของซูจิ้งเี ซางจื่อรีบรุดมาถามด้วยาสงสัย “ุหนูคิดจะรักษาาแผลบนใบ้าของซูจิ้งเีจริงๆ หรือเจ้าคะ?”พ
“อืม คืนี้เจ้าไปหาอวี้เสวียนจีที่นั่นรอบ บอกเขาว่าต้องายาแก้พิษของบัวหิมะถนอมผิว ถ้าไม่มี ก็บอกไปว่าต้องายาสมานแผลเป็นที่ดีที่สุด”
ครั้งี้เพื่อเห็นแก่แม่น้ารอง ไม่ว่าอย่างไรต้องช่วยซูจิ้งเี
“ใ่แ้ ช่วยข้าไปดูซูจิ้งเีามสะดวก อย่าปล่อยให้นางทำ่เรื่องอีก”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??