เรื่อง พลิกแค้นสนมคืนบัลลังก์
เพียงเห็นบันทึกการเิทางทั้งวันของนาง ะทั่งคนที่ได้พบเห็น อาหารการกิน ะทั่งเวลาที่นางตื่นึ้มากลางดึกเข้าห้องน้ำ
ทว่านี่ไม่ใชุ่สำคัญ ุสำคัญเป็ด้านล่างของข้อี้ใช้ชาดเขียนัอักษรัโตไม่กี่ั่ามีสีสัน เปี่ผ้าระูแรก
ตอนี้หวนย้อนกลับไป คิดึ้ได้ ในคืนั้นางยังลุกมาเปี่ผ้าระูแรกจริงๆ แต่ชาดมีเพียงซ่งหลิงซิว ไทฟู่กับอวี้เสวียนจีที่สามารถใช้ได้ หากจะมีใครในสองคนี้ที่เข้าถึงสมุดเล่มี้ได้ ก็เห็นคงจะมีแค่อวี้เสวียนจีแล้ว
อวี้เสวียนจีเฝ้าสแนมนางก็แล้วไปเถิด แต่ไม่คาดว่าเขาถึงกับบันทึกเรื่องเปี่ผ้าระูแรกเรื่องี้ไว้ในคี นี่จะให้นางทนได้่าไร!
“อวี้เสวียนจี” ซูเฟยซื่อเกือบเค้นเีงขุ่นลไรฟั ทว่าขณะที่นางกำลังขบเคี้ยวเขี้ยวฟั าตาได้กวาดไปเห็นัอักษรไม่กี่บรรทัดด้านข้าง นี่เป็... ะบวนการหามือสังหารของซูจิ้งโหยว?
ไม่คิดว่ามือสังหารเ่าั้เป็ซูจิ้งโหยวที่หามาจริงๆ ีทั้งวัตถุปะสงค์ก็ยังเป็่้ารับดาบแทนซ่งหลิงซิวจนได้รับความโปรดปรานีครั้ง แม้แต่วิธีการเฉียดคมะบี่ก็ล้วนถูกตระเตรียมไว้ ูไปแล้ว แของซูจิ้งโหยวช่างน่าพรั่นพรึงนัก
เื่อวี้เสวียนจีสังเกตเห็นแววตาของซูเฟยซื่อที่ต่างออกไป ก็รู้ว่าีฝ่ายได้เห็นสิ่งที่เขา้การให้เห็นแล้ว
เขาเอื้อมมือไปหยิบสมุดเล่มเล็กกลับมา หัวเราะขบขันถ้วนหน้า “ข้าไม่ได้แอบสแนมเจ้า เพียงแต่เดาตามสถานการณ์ข้างต้น แต่ถ้าเจ้าคิดให้ข้า่เปี่ผ้าระูแรกให้ ข้าก็ไม่รังเกียจ”
ให้คน่เปี่ผ้าระูแรก นั่นก็น่าอายสุดจะทน แล้วหากให้ขันทีคนหนึ่งเปี่ให้เล่า?
คิดๆ ูก็ขนลุกไปทั้งสรรพางค์กายแล้ว
สีหน้าของซูเฟยซื่อกลายเป็หมองลง “ถ้าท่านอ๋องเก้าพันปีคิดอยากเห็นข้าอับอายและโกรธจนฆ่าัตาย เกรงว่าคงทำให้ท่านผิดหวังแล้ว ข้าเป็คนที่รักและถนอมชีวิตมากนัก”
ทั้งี้นางเป็คนที่ตายไปแล้วครั้งหนึ่ง หากจะไม่คิดถนอมชีวิตเลย นั่นคงเป็ไปไม่ได้
“ฮ่าๆ ๆ เป็เช่นั้ก็ี รู้จักถนอมชีวิตก็ควรระมัดระวังทุกฝีก้าว ยิ่งควรรู้ว่าลงมือเื่ไรีที่สุด” อวี้เสวียนจีกล่าวก็เตรียมจากไป ขณะที่เิถึงปะตู ู่ๆ ก็หันกลับมายิ้มแปลกๆ ่ามีเลศนัย “่การ่เจ้าเปี่ผ้าระูแรกั้ ข้าขอติดค้างไว้่ จงรู้ไว้เีด้วยว่าข้าไม่ได้พูดเล่น”
นี่เขาล้อเล่นอะไร? เขาคงไม่เที่ยวป่าวปะกาศเรื่องนางเปี่ผ้าระูแรกต่อหน้าธารกำนัลหรอกนะ?
ซูเฟยซื่อรู้สึกได้ว่าเส้นเลืที่ตุบเต้นแถวขมับกำลังจะปะทุได้ทุกเื่ ถ้าไม่ใช่เาะไม่อาจต่อกรกับเขาได้ละก็ เกรงว่าคนตรงหน้าคงตายคามือนางไปตั้งนานแล้ว
ูเงาร่างอวี้เสวียนจีที่จากไป ู่ๆ ซูเฟยซื่อก็ชะงักงัน หรือที่อวี้เสวียนจีมาเยือนยามวิกาลก็เพื่อบอกเรื่องของซูจิ้งโหยว? เขากำลังบอกนางว่าซูจิ้งโหยวอาจจะก่อสถานการณ์วุ่นวายึ้เอง่าั้หรือ?!
ก่อสถานการณ์วุ่นวายึ้เอง ี ถ้าเช่นั้นางจะโหมไฟให้ยิ่งดุเดืสักกำ ูซิว่าซูจิ้งโหยวกับแซ่หลี่จะจัดการ่าไร!
“เล่นพิณ รู้หมากรุก คาดว่าไข่มุกของข้าอาจหล่นอยู่ในสวน พวกเจ้าไป่ข้าู่” วันต่อมาซูเฟยซื่อจงใกีดกันสองาใช้ที่ซูเต๋อเีส่งมาให้ ่จะถามซางจื่อที่เพิ่งเข้าปะตูมา “ซูจิ้งเถียน ที่นั่นเป็่าไรแล้ว?”
ซางจื่อหัวเราะคิกออกมาทันที ในน้ำเีงเต็มไปด้วยความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น “กุ้ยมามาออกจากหอเซียงหม่านมาแล้ว เื่นางได้ยินว่าซูจิ้งเถียนยังหลับอยู่ ก็ถูกกุ้ยมามาลากลงจากเตียง ซูจิ้งเถียนหลับอุตุ ลืมตาเห็นเป็คนแปลกหน้าตกใสะดุ้งโหยง โกรธจัดอาละวาดหนัก ถามว่ากุ้ยมามาเป็ใคร หลังจากได้ยินว่ากุ้ยมามาเป็คนของหอเซียงหม่าน ทั้งยังเป็คนที่ท่านเชิญไปสอนมารยาทแก่นาง ด่าเอ็ดตะโรขนานใญ่ทันทีว่าผู้หญิงในหอเซียงหม่านทั้งหมดล้วนมีมลทิน ที่ให้กุ้ยมามามาสั่งสอนนาง นี่ยึดเอานางเป็หญิงาในหอนางโลมไปแล้วหรือ?”
"แล้วต่อจากั้เล่า?” ซูเฟยซื่อถาม่าใเย็น ที่ซูจิ้งเถียนมีปฏิกิริยาดังกล่าวนางก็ได้คาดการณ์ไว้แต่แรกแล้ว จึงไม่รู้สึกแปลกในัก
“กุ้ยมามามีแรับมือที่ี นางไม่สนใเีงตะโกนด่าของซูจิ้งเถียน ให้คนรับใช้่ัขับไล่ารับใช้ในเรือนของซูจิ้งเถียนออกไป เื่ได้ยินว่าเป็คำสั่งของกุ้ยมามา าใช้ทุกนางต่างไม่กล้าต่อ้า นั่นทำเอาซูจิ้งเถียนโกรธจนแทบะโ” ซางจื่อเล่า่าออกรส
นั่นยังเป็สิ่งที่อยู่ในความคาดหมายของซูเฟยซื่อ
หญิงาในหอนางโลมล้วนถูกบีบบังคับมาให้ทำงานเป็โสเภณี หากเ่าแม่เล้าไม่มีฝีมือ แล้วจะจัดการหญิงาให้อยู่ในโอวาทได้่าไร
ยิ่งกว่าี้ หอเซียงหม่านยังเป็หอนางโลมที่มีชื่อเีงที่สุดในเมืองหล วิธีการของกุ้ยมามาแม้จะน้อยนิดแต่ก็สังเกตเห็นได้
ที่คนรับใช้เ่าั้ไม่กล้าต่อ้า ้ขอบุผลงานของอวี้เสวียนจีที่ทำเรื่องเอิกเกริกเื่วานี้
่หน้าั้นางเคยสงสัยว่าทำไมจักรพรรดิองค์่จึงเห็นค่าใช้อวี้เสวียนจี่าหนักเช่นี้ ตอนี้ิไปแล้ว ถ้าไม่มีฝีมือเช่นปณิธานอันกร้าวแข็งไม่โอนอ่อนของอวี้เสวียนจีปรามไว้ เกรงว่าแคว้นซ่งคงจะยิ่งวุ่นวาย ราษฎรยิ่งมิอาจดำรงชีวิต
“เกรงว่าซูจิ้งเถียนคงจะ…?”
สิ้นวาจาของซูเฟยซื่อ ซางจื่อรีบรับต่อทันที “แน่นอนว่า ถ้านางเชื่อฟังอยู่ในโอวาทละก็ เราคงไม่ได้มีเรื่องสนุกใหู้แล้ว ซูจิ้งเถียนให้ารับใช้ไปหานางแซ่หลี่ขอความ่เื นี่เป็วาจาที่ซูเต๋อเีตกปากรับคำต่อหน้าฝูงชน นางแซ่หลี่ก็มิอาจขับไล่กุ้ยมามาได้ จึงรุดไปหาซูเต๋อเี ไม่คิดว่าเื่ได้ยินชื่อกุ้ยมามาจากหอเซียงหม่าน เขาก็ถึงกับขอให้นางแซ่หลี่กลับไป แล้วยินให้ซูจิ้งเถียนเรียนรู้จากนางให้ีเจ้าค่ะ”
ซูเฟยซื่อฟังไม่ได้ที่จะหัวเราะเย็นชา “เาะซูเต๋อเีอยากส่งซูจิ้งเถียนเข้าวังจนัสั่น เ่าหญิงาที่กุ้ยมามาสอนต่างมีลักษณะรสนิยมหลากหลายแพรวพราว ยิ่งมีฝีมือในเรื่องผู้า ไยซูเต๋อเีจะไม่ยินี”
เห็นซูเต๋อเีีดลูกคิดรางแก้วเพื่อผลลัพธ์เช่นั้ ในดตาซางจื่อพลันฉายแววูถูกเพิ่มีหลาย่ “ผู้ใญ่ระดับบนปะพฤติมิชอบ ผู้น้อยระดับล่างก็จะเลียนแบบในทางเี เช่นี้ดุจคำกล่าวที่ว่าเจ้าวัดไม่ี หลชีสกปรก เป็จริงดังั้เจ้าค่ะ”
กล่าวก็รู้สึกถึงความผิดปกติ จึงกล่าวีปะโยค “ุหนู ท่าน้เป็เด็กที่เก็บมาเลี้ยงแน่ๆ เลยเจ้าค่ะ”
ไม่ถูก คำพูดตรงไปตรงมาเื่ครู่ เกรงว่าคงไม่ถูกใคนตรงหน้านัก ซางจื่อค่อยเืบมองซูเฟยซื่อ่าะอักะอ่วนแวบหนึ่ง เห็นนางไม่ถือสา ก็รู้สึกวางใ
“พูดต่อสิ” ซูเฟยซื่อใช้มือเท้าคางราวกับกำลังฟังนิทาน ถึง่าไรนางก็ไม่ใช่ซูเฟยซื่อจริงๆ เช่นั้ไม่ว่าซางจื่อจะกล่าว่าไรก็ช่างมันเถิด
“เจ้าค่ะ เื่เห็นว่าไม่มีใคร่นาง ซูจิ้งเถียนก็ใช้วิธี หนึ่ง้ไห้ สองอาละวาด ยังชิงจะลงมือตีคนที่กุ้ยมามาพามา กุ้ยมามาเป็คนมีความสามารถคนหนึ่ง เห็นซูจิ้งเถียนจะตีคนของนาง ก็บอกซูจิ้งเถียนตรงๆ ว่าไม่้รบกวนให้นางลงมือ แล้วสั่งให้คนทั้งกลุ่มตบหน้าัเอง ทั้งการเคลื่อนไหวและท่าทางพร้อมเพรียงกันแบบั้ ทำเอาซูจิ้งเถียนพรั่นพรึงจนโซซัดโซเซไม่กี่ก้าวก็เกือบเหยียบเข้าไปในอ่างปัสาะแล้ว” ซางจื่อกล่าวพลาง สุดท้ายไม่ได้ก็หัวเราะลั่นึ้มาจริงๆ
ซูเฟยซื่อหยักริมฝีปากโค้งึ้ สำหรับฉากั้ลำพังฟังซางจื่อเล่าแบบี้ก็ยังรู้สึกสะใ
“ไม่เพียงเท่าี้นะเจ้าคะ หนึ่ง้ไห้ สองอาละวาด ยังไม่ได้สามแขวนคอ ซูจิ้งเถียนถูกคนของกุ้ยมามาข่มขู่จนผวา รู้ว่าสองวิธีแรกไม่ได้ผล จึงเอาเชือกมาจะแขวนคอ ท่านคงคาดไม่ถึงแน่ๆ ว่ากุ้ยมามารับเชือกั้ให้คน่ผูกึ้ไปบนคานห้อง ทั้งยังจัดตั่งเตี้ยให้ีฝ่ายจนเสร็จสรรพ ด้วยกลัวว่าชั่วชีวิตี้ซูจิ้งเถียนจะไม่เคยลอง รอจนะทั่งคนในห้องจับจองพื้นที่ยืนรอูนางแขวนคออยู่ั้ ซูจิ้งเถียนถึงกับรีบตะโกนลั่นว่าไม่กล้าแล้ว หลังจากด่ากุ้ยมามาชุดใญ่ ว่าหน้าตาน่าเกลียด ผิวหนังเหมือนเปลือกถั่วทตากแห้ง คราวี้กุ้ยมามาโกรธจัด ให้คนยกน้ำมากะละมังหนึ่ง จับหัวซูจิ้งเถียนกดยัดเข้าไปในน้ำ สำลักจนนางแทบขาดใ จึงค่อยเอ่ยปากช้าๆ ให้นางล้างหน้าตาให้สะอาด่ค่อยพูดจา”พ
ซางจื่อเล่า ก็หัวเราะจนเจ็บหน้าอก
ซูเฟยซื่อยิ่งรู้สึกว่าการลงทุนครั้งี้มันแสนจะคุ้มค่า เาะถึง่าไรเงินที่ใช้จ่ายก็เป็ของซูเต๋อเีทั้งสิ้น
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??