เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
ฝืนใร่วมเตียงด้วยได้? .
ชายหนุ่มี่ตาลงเล็กน้อย และยังคงมีท่าทีนิ่งเฉยเช่นเคย
ชิงอีเห็นท่าทีเช่นั้ถึงกลับี่ยิ้มเย็น
นางนิยมชมชอบหนุ่มรูปงามอยู่แล้ว แ ‘หนุ่มน้อย’ ตรง้าค่อนข้างตรงกับรสนิยมของนางอีก จากฤทธิ์ของยาแล้ว ท่าทีสงบเยือกเย็นนั่นยังกระตุ้นอารมณ์ของนางได้ดีทีเดียว
นางรู้ดีว่าสิ่งที่แฝงอยู่าใต้ท่าทีสงบเยือกเย็นนั่นคืออะไร แชายคนนี้มีบรรยากาศที่นางคุ้นเคย ท่าทีเช่นนี้มักมีเพียงผู้ที่มีตำแหน่งสูงศักดิ์หรือฝีืแข็งแกร่งเท่าั้
ท่าทีสงบเยือกเย็นไม่สนใใคร
มันเป็กิริยาที่ผู้แข็งแกร่งใช้เหยียดหยามผู้อ่อนแอ หรือ...เขาคิดว่าทุกอย่างในนี้ยังอยู่าใต้ความควบคุมของตน
ช่าง่าสนใจริงๆ
นางตวัดลิ้นเลียริมฝีปากแ แล้วส่งยิ้มยั่วให้ชายหนุ่ม “ข้าเป็คนมีมนุษยธรรมพอ ่จะเชยชมเ้า ข้าขอาเ้าเี่ว่าเ้ายินให้ข้าเชยชมหรือไม่?”
“เอาล่ะ ข้ารู้แล้ว”
“ถ้าข้าต้องการต่อให้เ้าไม่ยิน ยังไงเีเ้าก็ต้องอยู่ดี” `
“หนุ่มน้อย วันนี้นับว่าเป็โชคดีของเ้า” ``
ชายหนุ่มที่ฟังนางพูดพร่ำมาตั้งแต่้ โดยไม่แสดงความรู้สึกใดๆ แต่พอได้ยินคำว่า ‘หนุ่มน้อย’ ครู่หนึ่งรอยยิ้มแปลกๆ ก็ผุดขึ้นบน้าของเขา
่จะาย้ำ ราวกับไม่เข้าใสิ่งที่นางพูด
“เ้าคิดจะร่วมเตียงกับใคร?”
“กับเ้ายังไงล่ะ” นางตอบคำา พลางถชุดที่สวมใส่จนหมด แล้วยืนต่อ้าเขาอย่างไร้ซึ่งความละอาย ท่าทางเย่อหยิ่งนั่น ไม่ต่างจากชายสูงศักดิ์ที่เข้าไปเด็ดดอมดอกไม้ในหอนางโลมไม่มีผิด
แหม ช่างดุดัน และมีเสน่ห์เีจริง
ชายหนุ่มนางด้วยใบ้าไร้อารมณ์ ไม่ได้หวั่นไหวไปกับความงามตรง้าแม้แต่น้อย แยังด้วยความเย้ยหยันเีด้วยซ้ำ
ร่วมเตียงกับเขางั้นหรือ?
เื่เทียบกับเหล่าสตรีในีตที่พยายามเสนอตัวให้กับเขาแล้ว ญิสาวนางนี้อาจหาญกว่าเหล่าสตรีที่ผ่านมาเป็ไหนๆ
“หากข้าเป็เ้า ข้าจะรีบวางืเีตั้งแต่นี้ เาะอย่างน้อยก็ยังพอจะรักษาืของตัวเองเอาไว้ได้” ชายหนุ่มเตือนเีงเรียบ ในระหว่างที่ืสวยราวกับหยกเื่อนไปยังขอบกางเกงของเขา
“่าัจัง” ชิงอีทำน้ำเีงหวาดั นางสบตากับชายหนุ่มโดยไม่มีทีท่าว่าจะหลบ ยิ่งทำให้นางไม่เพียงแค่วางท่าทีใหญ่โตยิ่งขึ้น แต่ยังทำให้นางรู้สึกตื่นเ้จนคิ้วกระตุก “ยิ่งเ้าพูดเช่นนี้ ข้าก็ยิ่งอยากลองน่ะสิ”
ชายหนุ่มี่ตา นางนี่ช่าง...
ในั้เอง ืของนางก็เอื้อมมาที่ผ้าคาดเอว
พรึ่บ!
เสื้อผ้าถูกปลดเปลื้องจนหมด
ใี่สุดสี้าของชายหนุ่มก็เปลี่ยนไปอย่างชัดเจน ทั้งมึนงง ปะลาดใ และโเป็อย่างมาก
นี่นางกล้าลงืจริงๆ หรือ?
หลิงเฟิงกับองครักษ์เงาที่คอยคุ้มกันอยู่ด้าน ทำไมถึงไม่มีใครได้ยินเีงอะไรเลย? ชายหนุ่มรู้แล้วว่าทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุมของเขา แต่ก็สายไปเีแล้ว
ขายาวเรียวของนางย่างเท้าเข้ามาดุจดั่งนางพญา จากั้ทุกอย่างก็เริ่ม้ขึ้น
ชิงอีค่อยๆ ืตาคู่สวยอย่างเชื่องช้า ่าด้วยน้ำเีงเย้ยหยัน “ช่างไม่รู้อะไรเีเลยหนุ่มน้อย ข้าบอกแล้วว่าจะร่วมเตียงกับเ้า เช่นั้ข้าจะปล่อยให้พวกองครักษ์ไร้ฝีืของเ้ามาทำให้เีอารมณ์ได้อย่างไรล่ะ จริงไหม?”
ร่วมเตียงคือร่วมเตียง คำไหนคำั้ นี่แหละคือวิถีของราชินี!
ทุกอย่างดำเนินไป!
จนกระทั่งสุขสม
ชิงอียันตัวขึ้นแช่มช้า ความเ็แปล๊บเกิดขึ้นบนบาง่ของร่างา จนนางต้องย่น้า พอหลุบตาก็พบกับรอยเลืบนเตียง นางส่งเีง ‘จิ๊’ า
ชายหนุ่มที่หลับตาอยู่ค่อยๆ ืตาขึ้น ถึงแววตาจะเย็นชา แต่กลับไม่ได้รู้สึกโมโหเท่าที่คิด จะเป็ความรู้สึกเฉยเมยราวกับเป็เพียงผู้ชม ้ายว่าคนที่โดนขืนใเื่ครู่ไม่ใช่ตนเีอย่างั้
หากข้ามเ้เลืที่ปูดขึ้นบน้าผากของเขาไป ไม่แน่ชิงอีอาจรู้สึกว่าเื่ครู่เขาเองก็สุขสมไม่แพ้กัน?
“เ้าเป็ใคร?” สายตาที่เต็มไปด้วยความอาฆาตของเขาจ้องไปที่นาง
าใต้ผ้าุม้า ชิงอีเบะปากรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
จากประสบการณ์ที่ได้ลองเองเื่ครู่บอกเลยว่าไม่สบายตัวสักิ ข้อแร่างานี้เพิ่งจะเีความบริสุทธิ์ ข้อตลเวลาที่ร่วมเตียง ฝ่ายตรงข้ามเอาแต่ส่งสายตาพิฆาตมาให้ หากไม่ใช่เาะฤทธิ์ยาทำให้นางทนไม่ไหวแล้วละก็ นางคงไม่มีแรงทำจนจบแน่
ไอ้ท่าร่วมรักให้ผู้ญิอยู่บนเนี่ย เหนื่อยชะมัด
“จนถึงนี้เ้ายังไม่รู้อีกหรือว่าข้าคือใคร? ที่แท้อาหารมันไปบำรุงแค่้าเ้าอย่างเดียวสินะ ไม่ได้ส่งไปบำรุงสเลยงั้นสิ” ชิงอีพิงเตียงพลางยิ้มอย่างเหนื่อยห่าย พร้อมกับจ้องเรือนร่างอันสมบูรณ์แบบของชายหนุ่มอย่างมีความสุข ไร้ซึ่งความเกรงใใดๆ ่จะให้คำตอบที่ดีที่สุดแก่คนตรง้า “ข้าเสพสุขจากเ้าไปขนาดนี้แล้ว ก็ต้องเป็ลูกค้าน่ะสิ~”
“ถึงแม้ว่า้าตาเ้าจะไม่เลว แต่การปรนนิบัติกลับแย่มาก โดยเฉพาะสี้าอย่างกับศพ เื่ครู่ผีหื่นในปรโลกเห็นเ้ายังหมดอารมณ์เลย”
อุณหภูมิในห้องลดฮวบไปยังจุดเยือกแข็งอย่างเฉียบพลัน แต่ชิงอีเหืนจะไม่รู้ตัว นางยังคงสวมใส่เสื้อไปพลางพูดไปพลาง
หากสายตาสามารถฆ่าคนได้ละก็ ร่างาของนางคงจะมีรูพรุนนับไม่ถ้วนไปแล้ว
หลังจากแต่งตัวเสร็จ นางหันกลับมาก็พบว่าดวงตาดอกท้อที่เต็มไปด้วยจิตสังหารของหนุ่มรูปงามยังคงจับจ้องนางอยู่
นางจิ๊ปาก “เาเะ ลูกค้าย่อมมีหลักการของลูกค้า เ้าวางใได้ข้าไม่ให้เ้าเีตัวฟรีๆ ” พูดจบนางก็ค้นทั่วตัว ืบางสัมผัสเข้ากับหยกที่ห้อยอยู่บนคอของตน ดูแล้ว่าจะมีราคาไม่น้อย นางกระตุกสร้อยหยกแล้วโยนลงบนร่างของชายหนุ่ม “เ้าไม่ได้แรงเลยแม้แต่น้อย ใ้แ่ร่างาเท่าั้ ข้าว่าต่อให้เด็กที่นี่ใช้วิธีมากมายบำเรอเหล่าคุณชายตระกูลใหญ่โตคืนหนึ่งก็คงจะหาได้ไม่เยอะเท่าเ้า เฮ้ ถึงแม้จะให้เ้าเยอะไป่ ข้าจะถือเีว่าให้เ้าเอาเปรียบแล้วกัน”
ข้า-เนี่ย-นะ-เอา-เปรียบ?
เซียวเจวี๋ยี่ตาลงจนเป็เ้เดียว นี่นางพูดเองเออเองอยู่ฝ่ายเดียว แล้วยังมาบอกว่าแม้แต่พวกเด็กรับแขกของหอนางโลม เขาก็สู้ไม่ได้เนี่ยนะ!
“หนุ่มน้อย ข้าไป่ล่ะ พวกเราคงไม่ต้องเจอกันอีกแล้ว ต่อให้มีพรหมลิขิตก็ไม่มีทางเจอแน่นอน” ชิงอีเดินที่้าต่าง เตรียมหนี เีงทุ้มต่ำเย็นชาของชายหนุ่มก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“เ้าหนีไม่พ้น”
ชิงอีชะงักส่งยิ้มท้าทายกลับไปให้ชายหนุ่ม “ก็ลองดูสิ?”
พูดจบเงาของนางก็หายไปในความมืดด้าน้าต่าง
เซียวเจวี๋ยเรียกหลิงเฟิงที่อยู่ด้านอีกครั้ง ใี่สุด ด้านก็มีความเื่อนไหว หลิงเฟิงรีบพาคนเข้ามา ภาพที่เห็นทำให้ลูกตาของหลิงเฟิงแทบหลุดาจากเบ้า
ะ ท่านอ๋อง ท่านทรงโดนอะไรมาพ่ะย่ะค่ะ!
เขาไม่รีรอรีบรุดเข้าไปช่วยท่านอ๋องแต่งตัว
“รีบไปจับญิสาวผู้ั้กลับมาเดี๋ยวนี้”
ญิ ญิสาว?
หลิงเฟิงืค้าง “ท่าน ท่านอ๋อง ญิสาวที่ไหนหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
เขาคุ้มกันอยู่ข้างตล ไม่เห็นจะมีญิสาวสักนาง!
แววตาของเซียวเจวี๋ยเคร่งขรึมจนคนรอบข้างั เขาไปยัง้าต่างที่เปิดทิ้งไว้
หลิงเฟิงตัวสั่นขึ้นมา ไม่รู้ตัวนานเท่าไหร่แล้วที่ไม่ได้เห็นท่านอ๋องพิโรธถึงเพียงนี้? เื่เขาไปที่้าต่างสี้าก็เปลี่ยนไปเช่นกัน หรือว่าเื่ครู่จะมีญิสาวซ่อนตัวอยู่าในห้อง!
“เร็วเข้า! ตามาใ้ั่ พาตัวญิสาวทุกคนบนเรือลำนี้มาให้หมด!” หลิงเฟิงรีบคำสั่งเหลือบเซียวเจวี๋ยที่อยู่ข้างๆ ซึ่งยังคงแผ่ไอเย็นาไม่หยุด หลิงเฟิงยังคงกังวลไม่หาย “ท่านอ๋อง ะ ท่านทรงไม่ได้รับบาดเ็ใช่หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ!”
หลิงเฟิงลองเลียบๆ เคียงๆ า แต่พอสบเข้ากับสายตาพิฆาตของเซียวเจวี๋ยก็รีบหลบแทบไม่ทัน
มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ญิสาวคนั้ทำอะไรกับท่านอ๋อง? ไหนจะสภาพของท่านอ๋องเื่ครู่อีก? หรือว่านางอาศัยช่วงที่ท่านอ๋องโดนวางยาพิษขืนใเขา?
แค่คิดหลิงเฟิงก็อกสั่นขวัญแขวนแล้ว ญิสาวนางั้ไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วหรืออย่างไร นางจะใกล้าเกินไปแล้ว!
เวลาผ่านไป
หลังจากที่เซียวเจวี๋ยเดินลมปราณขจัดพิษเสร็จ เขาก็ทำการเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ ชายหนุ่มชุดนางรำบนพื้นที่ญิสาวถทิ้งไว้ ผ้าปูเตียงที่อยู่ไม่ไกลยังคงมีรอยเลืของนางเปื้อนอยู่
คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อย เลืนั่นคือ...
ทันใดั้ หลิงเฟิงที่มีสี้าคร่ำเครียดก็เดินเข้ามา
“กระหม่อมไร้ความสามารถ ญิสาวนางั้...หายตัวไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ...”
เซียวเจวี๋ยไม่แปลกใเท่าไรนักนางฝีืร้ายกาจไม่เบา ั้เขาเรียกหลิงเฟิงจากข้างในห้อง แต่คนฝีืระดับหลิงเฟิงกลับไม่ได้ยินเีงอะไรเลย
“ตามหาต่อไป แม้จะต้องพลิกแผ่นดินก็ต้องหานางให้เจอ” ดวงตาสีดำราวกับสีหมึกของเซียวเจวี๋ยวาวโรจน์ขึ้น ชายหนุ่มกำหมัดแน่นรับรู้ถึงของแข็งๆ าในื เขาก้มลงหยกในืตนพ
หลิงเฟิงที่เห็นเข้าก็เผลอาา “ท่านอ๋อง หยกนั่นคือ?”
ฮึ...
อยู่ดีๆ ใบ้าราวกับภาพวาดของเซียวเจวี๋ยก็ปรากฏรอยยิ้ม่าั นิ้วเรียวงามทั้งห้าบีบหยกในืแน่
“นี่ก็คือเงินรางวัลของข้าไง...”
หลังจากหลิงเฟิงเห็นรอยยิ้มนั่น ขนทั่วร่างของเขาต่างพากันลุกชัน เงินรางวัลเนี่ยนะ?
หรือว่าญิสาวนางั้จะคิดว่าท่านอ๋องเป็พวกหนุ่มรับแขกของที่นี่เลยร่วมเตียงด้วย? แยังให้เงินรางวัลอีก?
นี่มันบ้าชัดๆ ปีศาจสาวนางนี้โผล่มาจากไหนกัน แล้วนางเติบโตมาด้วยดีหมีหรืออย่างไร?
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??