เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
นัยน์าของผีาที่เฝ้ารออยู่ั้ เ็ไปด้วยความกระหายเลื
เวลาผ่านไปพักใญ่ ตู้หมิงเยวี่ยไม่ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวใดๆ จากภายใตำหนักจนความทนของเขาได้มาถึงขีดุ คิดอยากจะพังประตูบุกเข้าไปข้างใ โดยที่ไม่ต้องเกรงัอะไร เาะถึง่าไรเสาเหย้าก็คือของตน
ทันใดั้ เสียงของหญิงาอันคุ้นเคยก็ดังมาจากด้านใตำหนัก “คืนนี้าื่[1] ไปพบกันที่ศาลาชุนชิวใสวนอวี้ฮวา ถึงตอนั้ข้าจะเ่าุ่าให้ท่านฟัง”
ตู้หมิงเยวี่ยัว่าาจะแอบวางแผนอะไรไว้ จึงไม่้าตกปากรับคำ
น้ำเสียงของหญิงาภายใตำหนักแปรเปลี่ยนเป็น้ำเสียงที่่าสงา “พี่เยวี่ย ีแค่ไม่กี่ชั่วยามเ หรือว่าท่านจะรอข้าไม่ไหว”
เื่ได้ยินเสียงเช่นั้ ตู้หมิงเยวี่ยก็นึกถึงใบหน้าของาเื่ครู่ ทำเอาไฟราคะลุกโชนึ้ีครั้ง “แน่นอนสิ ข้ารอได้อยู่แล้ว!”
ตู้หมิงเยวี่ยคิดว่าตนคงจะคิดมากเกินไป เาะัจากได้ยินเสียงของา เขาก็มั่นใจทันทีว่าฉู่ชิงอีใตอนนี้คงกำลังโ แต่ภายใใจของายังมีเขาอยู่
แม้น การนัดพบกันใสวนอวี้ฮวาคืนนี้จะเป็เรื่องที่แปลกอยู่สักหน่อย ่า ต่อให้เซียวเจวี๋ยจะมีเล่ห์มากมายแค่ไหน คงไม่สามารถล้ำเส้นเข้ามาถึงวังัได้หรอกจริงไหม? เาะว่าศาลาชุนชิวอยู่ใ้กับตำหนักของฮองเฮา์ก่อน ทั่วไปเลยไม่สามารถเข้าไปได้
ตู้หมิงเยวี่ยผู้เ็ไปด้วยราคะ เอาแต่จินตนาการภาพของชิงอีใท่วงท่างดงามเย้ายวน พลางคิดใใจว่าคืนนี้าคงจะิไ้แล้วสินะ ถ้าก่อนหน้านี้าเป็เช่นนี้ละก็ ไม่แน่ว่าเขาอาจจะขอร้องท่านอาให้ไว้ชีวิตา แล้วค่อยแอบส่งาไปที่จวนอัครมหาเสนาบดี เพื่อเป็อนุภรรยาของเขา นั่นก็ดูเป็ความคิดที่ไม่เลวทีเดียว...
พอนึกถึงเรื่องที่จะเกิดึ้ใคืนนี้แล้ว ตู้หมิงเยวี่ยก็เดินออกไปด้วยใบหน้าที่เ็ไปด้วยความหวัง โดยไม่ทันสังเกตท่าทีหวาดัของเสาเหย้า
ตู้หมิงเยวี่ยเอาแต่พูดเเออเอยู่เดียวเื่ครู่ เหมือนกับสติไม่ดี!
เสาเหย้ารู้สึกว่าตำหนักเชียนชิวแห่งนี้มีพลังวิญญาณปกคลุมอยู่ าตั้งใจจะหนี แตู่ชิงอีที่อยู่ใตำหนักส่งเสียงเรียกเอาไว้เสียก่อน
เสาเหย้าหน้าซีดเผื เป็ีครั้งที่ร่างาของาเดินเข้าหาชิงอี โดยที่าไม่สามารถควบคุมได้ ครานี้ ามีสติครบถ้วน เสาเหย้ารู้สึกัจนไม่้าชิงอี ั้ยังรู้สึกกระวนกระวายราวกับร่างาูไฟแผดเผา เื่คืนนี้ายัง้าสาปแช่งลับั ่าใยามนี้าไม่้าแม้แต่จะคิดเรื่องพวกั้เลยด้วยซ้ำ
“ไปสิ ยังจะรออะไรีล่ะ” ริมฝีปากสีแดงก่ำของชิงอีขยับเบาๆ
เสาเหย้าา่าหวาดั ใทีุ่ก็ฉุกคิดึ้มาได้ว่าคำพูดเื่สักครู่นี้ชิงอีไม่ได้พูดกับตน แต่ากำลังพูดกับอากาศ
ใตำหนักแห่งนี้ ยังมีอื่นอยู่ีเหรอ
ไม่สิ อย่าบอกนะว่า...
มีผี!
่า ิไ้ตอนนี้ มันก็สายเกินไปแล้ว
ใคืนั้
บรรยากาศดูเงียบสงัด
ศาลาชุนชิวตั้งอยู่ใมุมหนึ่งของสวนอวี้ฮวา ซึ่งอยู่ใ้กับตำหนักของฮองเฮา์ก่อน ปกติแล้ว น้อยนักที่จะเข้าไปบริเวณั้
ตู้หมิงเยวี่ยเดินไปเดินมาใศาลา การที่เขาแอบลอบเข้ามาใวังมาใคืนนี้ค่อนข้างอันตราย เาะแม้แต่บ่าวที่ติดามเขาเก็ไม่ยังรู้ว่าเขาไปที่ใด
ัจากที่รออยู่ที่ศาลามาเป็เวลาา โดยไม่เห็นแม้แต่เงาของใครสัก สีหน้าของตู้หมิงเยวี่ยใเวลานี้คล้ายโมโห เื่ิไ้ว่าตนเั้กำลังูหลอก “าชั่ว ้าดี่าไรมาหลอกข้า!”
เขากัดฟันกรตั้งท่าจะเดินจากไป ่า จู่ๆ เสียงแมวที่ซ่อนตัวอยู่ใพงหญ้าก็ดังึ้
ใหัวของตู้หมิงเยวี่ยเกิดเสียงอื้ออึง จนทำให้เขารู้สึกเวียนหัว่าไร้สาเหตุ ใะั้ เสาเหย้าที่อยู่ไม่ไก็เดินเข้ามา หรือพูดใหู้คือผีาฉู่ชิงอีที่สิงอยู่ใร่างของเสาเหย้าเดินเข้ามา
แต่ใบหน้าบวมปูดของเสาเย้าที่ตู้หมิงเยวี่ยเห็นคือใบหน้าชิงอี เขารีบพุ่งตัวเข้าไปหา่าไม่ไหว!
“สวยของข้า ใทีุ่เ้าก็มาสักที พี่านี้รอเ้าจนแทบจะขาดใจอยู่แล้ว” ตู้หมิงเยวี่ยไม่ฟังคำอธิบายใดๆ รังแต่อยากจะเข้าไปกา
ฉู่ชิงอีมิได้หลบเลี่ยงแต่่าใด ยอมให้ตู้หมิงเยวี่ยกตนเอาไว้ใอ้อมแขน ่า ดวงาคู่สวยับแลดูเย็นชาจน่าั
แม้ว่าตู้หมิงเยว่จะูไฟราคะครอบงำ แต่ก็ยังไม่ลืมเรื่องสำคัญที่ต้องจัดการ จึงแสร้งถามด้วยความเป็ห่วง “ีเ๋์ ข้าเป็ห่วงเ้ามากเลย เื่คืนนี้เ้าับมาได้่าไร?”
“ที่แท้ท่านก็ยังห่วงข้าสินะ~” ฉู่ชิงอีเผยยิ้ม ั้ที่สีหน้านิ่งขรึม
จู่ๆ ตู้หมิงเยวี่ยก็เสียวสันั่าไร้สาเหตุ แต่เขาก็ไม่ได้เอะใจอะไร ใใจคิดแค่ว่าจะโกหกเรื่องนี้ยังไงดี เขาแสร้งทำเป็พูดต่้วยความเสน่ห์หา “เ็โง่ เ้าเจ็บ ข้าก็เจ็บไปด้วย ข้าทำไปก็เพื่ออนาคตของพวกเรา ิๆ แล้วเื่คืนที่ข้าทำเช่นั้ลงไป ข้าเก็รู้สึกเสียใจไม่น้อย เดิมทีข้าตัดสินใจยกเลิกแผนการั้หมดแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าไอ้เซียวเจวี๋ยชั่วนั่นจะรู้ และแอบดักซุ่มโจมตีพวกเรา ัจากที่ข้ารายมาได้่าหวุดหวิดก็สลบไม่ได้สติ พอวันนี้รู้ข่าวว่าเ้าับมาแล้ว ข้าก็รีบมาหาเ้าทันทีเลยเห็นไหม?”
ตู้หมิงเยวี่ยพูดจาวนไปวนมา ุ้าก็วกับมาที่เซียวเจวี๋ย อยากจะรู้ว่าฉู่ชิงีลับมาได้่าไร เห็นได้ชัดว่าเขากำลังสงสัยใตัวา เพียงแต่เขายังไม่อยากที่จะเสียหมากดีๆ ่าาไป จึงพยายามแสร้งไม่ให้ารู้ธาตุแท้ของเขา
ฉู่ชิงอีหลุบาคู่สวยลง พลางถามเสียงอ่อย “ทำไมท่านถึงไม่ถามว่าข้าเป็อะไรหรือเปล่า?”
ตู้หมิงเยวี่ยถึงกับพูดไม่ออกีครั้ง คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันสัมผัสได้ว่าคืนนี้ฉู่ชิงอีมีบางิ่บาง่าผิดปกติไป แต่เขาไม่ได้ใส่ใจอะไร แค่ว่าาคงยังโตนที่ตอนั้วางยาปลุกกำหนัดา
“พี่เยวี่ย ท่านรักข้าิๆ และเ็ใจที่สละเกียรติยศ รวมถึงฐานะของท่าน เื่าอยู่กับข้าตลไปใช่ไหม?” ฉู่ชิงอีเงยหน้า นัยน์าของาดูหม่นห แต่ก็แฝงไว้ด้วยทิฐิบาง่า
แผ่นัของตู้หมิงเยวี่ยเย็นวาบีครั้ง ทำไมคืนนี้ลมถึงได้พัดบ่อยนัก?
“แน่นอนว่าข้าจริงใจ ไม่เช่นั้ ทำไมข้าจะต้องเสี่ยงายเพื่อไปสังหารเซียวเจวี๋ยด้วยเ่า?”
“ใเื่ท่านพูดเช่นนี้ แสดงว่าท่านยังเ็ใจที่จะหนีไปกับข้าใช่ไหม?”
ตู้หมิงเยวี่ยขมวดคิ้ว พลางพร่ำราวกับโง่ “เ็ใจสิ เ็ใจ แต่จะให้ไปเร็วๆ นี้เห็นทีจะไม่ได้ เซียวเจวี๋ยต้องมาขวางแน่ ะ่าไปแล้ว เ้ายังไม่ได้บอกข้าเลยว่าเื่คืนนี้เ้าับมาได้่าไร?”
“อยากรู้เหรอ? เช่นั้ท่านก็ลงมาอยู่กับข้าสิ จะได้รู้เรื่องราวั้หมดไง?”
ลงมา? ลงไปไหน?
ตู้หมิงเยวี่ยก้มาด้วยความฉงน แล้วก็ต้องตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อ เาะหญิงาใอ้อมแขนเขาด้วยรอยยิ้ม เลืจำนวนมากทะลักออกมาจากหัวไหลย้อมไปทั่วใบหน้าา รวมถึงพื้นจนมีแต่สีแดงฉาน
“อ๊าก” ตู้หมิงเยวี่ยร้องออกมาด้วยความตกใจ อยากผลักไสฉู่ชิงอีไป แต่าับกเขาเอาไว้แน่น แถมยังยิ้มเยาะออกมาจนฟันขาวซีดสะท้อนกับแสง “ท่านไม่ได้จะหนีไปกับข้าหรอกหรือ? ถ้าเช่นั้ก็ลงมาอยู่ใปรโลกกับข้าสิ เป็คู่รักแห่งปรโลกยังไงล่ะ”
“อ๊าก ผี! ะ ผี” ตู้หมิงเยวี่ยตะโกน่าบ้าคลั่ง ขาั้สองอ่อนเปลี้ย หนังศีรษะเหมือนจะระเบิดออกจากกัน
“เพื่อท่านแล้วข้ายอมทำุ่า สละทิ้งุิ่ แต่ท่านับวางยาและฆ่าข้า ตู้หมิงเยวี่ย ข้าต้องาย่าไร้ความเป็ธรรม...”
“ไม่ใช่นะ! ข้าเก็ไม่อยากให้เป็เช่นนี้ ีเ๋์ เ้าป่ข้าไปเถอะ ถ้าเ้ารู้สึกไม่เป็ธรรมก็ไปหาท่านอาของข้าสิ ท่านเป็สั่ง ากังวลเรื่องที่เซียวเจวี๋ยอภิเษกกับเชื้อพระวงศ์ แล้วจะยืนอยู่ฝั่ง์รัชทายาท าัว่าพวกั้จะมาขวางอนาคตของ์าสาม! ีเ๋์ ข้าไม่ได้อยากทำ ข้าเก็ูบังคับ”
“เฮอะ ูบังคับงั้นเรอะ คำพูดนี้น่ะ ท่านเก็บไปพูดกับมัจจุราชเถอะ!”
“อ๊าก”
เสียงร้องโหยหวนดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้ายามราตรี
ดวงาของตู้หมิงเยวี่ยเบิกโพลง และสิ้นใจ่าไม่อาจฟื้นคืนได้ี
ะที่ร่างกำลังล้มลงสู่พื้นก็มีวิญญาณหลุดออกมาจากา โดยมีรูปร่างหน้าาเหมือนกัน แต่ต่างกันตรงที่ว่านี่คือวิญญาณของตู้หมิงเยวี่ย
เขาายด้วยน้ำมือของผี พอายเป็วิญญาณ สติของเขาก็ชัดเจนแจ่มแจ้งุ่า เขาจ้องไปที่วิญญาณของฉู่ชิงอีใร่างของเสาเหย้าด้วยความเคียดแค้น
ผีสองตนกำลังถลึงาจ้องกัน และพร้อมจะจิกกัดกัน
“ฉู่ชิงอี าชั่ว เ้าบังอาจฆ่าข้า ข้าจะฆ่าเ้า!”
ปึ้ง! ฉู่ชิงอีออกจากร่างของเสาเหย้า พร้อมกับใช้เท้าข้างหนึ่งกระทืบตู้หมิงเยวี่ยลงพื้น เป็ผีก็ต้องรู้จักผู้าุโ รู้จักที่ต่ำที่สูงกันบ้าง าายเป็ผีก่อน แถมยังได้รับพลังมา ี่าตู้หมิงเยวี่ยน่ะหรือจะมาสู้าได้
“นี่ท่านยังอยากจะฆ่าข้าอยู่ีหรือ? ข้าจะกินผู้าชั่วที่ชอบล้อเล่นกับความรู้สึกของหญิงา่าท่านซะ” ฉู่ชิงอีไม่รอช้า ากัดและฉีกทึ้งวิญญาณของตู้หมิงเยวี่ยทีละคำๆ ซ้ำแล้วซ้ำเ่า โดยที่เขาไม่สามารถต่อ้า และไม่อาจเห็นแววาเปี่ยมสุขของชิงอี จนใทีุ่ เขาก็ูาืนลงไป
เอิ๊ก~
ใบหน้าของฉู่ชิงบ่งบอกถึงความเพลิดเพลิน ไม่เลวเลยทีเดียว รสชาติของการืนกินชีวิตของศัตรู มันเป็เช่นนี้นี่เ อร่อยเสียจนาอยากจะลิ้มลองีพ
ารู้สึกว่าตนเสพติดมันนิดหน่อยเสียแล้ว ั้ยังรู้สึกว่าพลังของาแข็งแกร่งึ้ีด้วย ถ้าหากได้ืนกินวิญญาณเช่นนี้ีสักสองสามดวง ไม่แน่าอาจจะสามารถเดินเล่นไปทั่ววังหลวงามอำเภอใจก็เป็ได้
ทันใดั้ ฉู่ชิงี็รู้สึกหนาวสั่นึ้มา ัหันไปยังีฟากของทะเลสาบ
ตรงั้มีร่างสีแดงฉานของมารร้ายยืนอยู่ คล้ายกับว่าราชินีแห่งนรกกำลังยิ้มเยาะาด้วยท่าทีโอหัง
************************
[1] าื่ หมายถึง เวลาตั้งแต่ 23:00 - 24:59 น. เป็การนับเวลาามแบบโบราณของจีน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??