เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
ชิวอวี่กับพรรคพวกใช้เวลาเกือบั้คืน ใการขุดศพึ้มาและุไฟเผาต้นไม้ คน่ใหญ่เหนื่อยสายตัวแทบขาด เมื่อัหมู่้าก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่รู้สึกาผวา
การตายเ่าเด็กช่างน่าากลัว เช่นเดียวกับต้นฮว๋ายใหญ่ที่ดูราวกับมีชีวิตนั่น ยามพวกเขามองบรรดาอาหารอันเย็นชืดใ้าก็เข้าใจ่าชัดแจ้งว่าจุดฝังหมุดหยินถูกทำลายไปแ้ กระั้ยังอดขนลุกไม่ได้อยู่ดี
ชิวอวี่เองรู้สึกยากจะอธิบาย
ดวงจันทร์บนท้องฟ้าั้ดูแปลกประหลาดเสมือนว่าถูกแต่งแต้มด้วยสีเลือดจางๆ
“คืนี้ะัตัวกันด้วยล่ะ!” เสียงทุ้มต่ำชิวอวี่สั่งการ ทุกคนัดกันเข้าเวรและพักผ่อนใ้าัใหญ่ที่สุดใหมู่้า
ชิงอีึ้ไปอยู่บนรถม้าอีกครั้ง ่นางกำนัลั้สองคอยเฝ้าอยู่ข้างนอก
ชิวอวี่ไม่หลับจึงมายืนเฝ้าดูรถม้าข้างหลงเฟิง โดยสายตามองซากต้นฮว๋ายขนาดใหญ่ที่อยู่ห่างออกไปด้วยความรู้สึกสยดสยอง
“ท่านสู้เคียงบ่าเคียงไหล่เซ่อเจิ้งอ๋องตั้งแต่เหนือจรดใต้มานานาปี ท่านเคยเห็นเรื่องเช่นี้บ้างหรือไม่?”
สี้าหลิงเฟิงเคร่งึ้เล็กน้อย “ใสนามรบจะไปมีสิ่งชั่วร้ายเ่าี้ได้่าไรกัน วันี้เป็ครั้งแรกที่พบเจอเรื่องเช่นี้"
ชิวอวี่กำหมัดและขบกรามแน่น “ไ้าเ!”
เห็นศพเด็กน้อยเ่าั้ เขารู้สึกเลือดึ้้าและทนแทบไม่ไหวที่จะจับไอ้พวกชั่วที่อยู่เบื้องัเรื่องี้มาสับเป็ชิ้นๆ!
หลิงเฟิงพ่นลมหายใจ่จะกัดฟันพูดว่า “วางใจเถิด ต่อให้์ชายรัชทายาทจะไม่สนพระทัยเรื่องี้ ่าไรเสียท่านอ๋องก็ต้องสอบสวนเรื่องี้่าถี่ถ้วนแน่”
ชิวอวี่กำลังจะอ้าปากพูดอะไรบาง่าพลันสี้าก็เปลี่ยนไป
เกิดแรงสั่นสะเทือนใต้เท้าพวกเขา ท่ามกลางแจันทร์กองหินถูกยกลอยจากพื้นและดูเหมือนว่าบางสิ่งที่อยู่ใต้พื้นนั่นกำลังพุ่งตรงมาหา
“อ๊าก”
จู่ๆ เสียงกรีดร้องจากภายใ้าก็ดังึ้
“แย่แ้!” สี้าชิวอวี่และหลิงเฟิงเปลี่ยนไปทันควัน “ปกป้อง์หญิง”
ิ้เสียงั้ รากไม้หนาประมาณเจ็ดหรือแปดรากแตกแผ่ขยายใต้พื้นดิน่จะผงาดึ้มาโบกสะบัดกลางอากาศราวกับั โดยหนึ่งใรากเ่าั้มีท่อนแขนมนุษย์ข้างหนึ่งคาอยู่
ดวงตาชิวอวี่แดงก่ำ ชัดเจนว่านั่นเป็แขนลูกน้องเขาที่ถูกฆ่าตาย!
เ่าองครักษ์วิ่งพรวดออกจาก้าทีละคนและต่างมายืนอยู่รอบรถม้าด้วยความากลัว
“ต้นฮว๋ายต้นี้มีชีวิต! มันต้องการกินคน! ี่สามถูกมันกินไปแ้!”
“หุบปาก!” เสียงทุ้มต่ำชิวอวี่ตะคอก “ุไฟ ุไฟให้ส่า ข้าไม่เชื่อหรอกว่าเราจะฆ่าไอ้ซากไม้เน่าๆ ี่ไ่ไ้”
ทุกคนุไฟมาต่อสู้กับรากไม้ ึ่พวกมันกลัวไฟจึงหลีกหนี ชิวอวี่และหลิงเฟิงตวัดดาบ่าคล่องแคล่วจนน้ำยางสีแดงกระเซ็นไปทั่วไม่ต่างจากเลือดจริงๆ
“อ๊าก” เสียงกรีดร้องดังึ้อีกครั้ง เมื่อชิวอวี่หัน้าไปก็พบน้ำยางกระเด็นใส่้าคนเขาที่อยู่ด้านัเต็มๆ ไม่นานนักใบ้าพวกเขาก็เน่าเปื่อย
มันสมควรตาย! เพียงชั่วพริบตาที่เขาเสียสมาธิ รากไม้ก็มาอยู่ตรง้าเขา
แย่แ้!
แง้ว
ทันใดั้ เสียงขู่คำรามแมวดังกึกก้องไปทั่วท้องฟ้ายามราตรี รากไม้ที่เคยคึกคะนองประดุจัพลันพากันหยุดนิ่ง ชิวอวี่จึงใช้โอกาสี้โต้ั
“์หญิงเพคะ?!” เสียงอุทานหญิงสาวดังมาจากด้านั!
พอชิวอวี่หันไปก็เห็นชิงอีเยื้องกรายลงมาจากรถม้า แนวลจันทราฉากัถูกตัดด้วยชุดสีแดงสดช่างดูโดดเด่นยิ่งกว่าสายโลหิตรากไม้ที่แตกฉานซ่านเซ็นไปทั่วลาน้า
ชิวอวี่ยุ่งอยู่! ้าสิ่ว้าขวานเช่นี้ ์หญิงใหญ่ยังมี้าออกมาสร้างความวุ่นวายอะไรอีก! อยากตายจริงๆ หรือไร? เขาหันไปคว้าตัวชิงอี แต่ัมีแส่าวาบใส่้า เขาคว้าได้เพียงอากาศธาตุ
รู้ตัวอีกทีเขาก็พบว่าชิงอีถูกห้อมล้อมด้วยรากไม้เสียแ้
ชิวอวี่ที่รู้สึก้ามืด ั้หลิงเฟิงและนางกำลังั้สองรีบถลาออกไป เสียงพวกนางก็ดังก้อง “์หญิง ะั”
เ่ารากไม้ัมาเคลื่อนไหวอีกครั้งโดยพุ่งตรงมาที่ชิงอี
ช่วงเวลาแห่งความเป็และความตาย ชิงอีัย่อตัวลง้กับใช้มือควานลงไปใดินร่วนซุย่าใจเย็น
จบเห่!
สิ่งที่แวบเข้ามาใหัวทุกคนคือนางต้องตายแน่ๆ!
ปลายแหลมรากไม้ตรงดิ่งมาที่ัชิงอี แต่ก็หยุดกึกราวกับว่ามีลมตัดผ่านทำให้รากเ่าั้แหลกสลายเป็ผุยผงและปลิวหายไปกับสายลม
ชิงอีค่อยๆ ลุกึ้้หมุนบางสิ่งด้วยสองนิ้วโดยใบ้าอันงดงามระบายด้วยรอยยิ้มเหี้ยม
ฮ่า ฮ่า จับเจ้าได้แ้...
เจ้าพวกชั้นต่ำ
...
“อุก”
ณ าา วั่งจีกระอักเลือดออกมา ่แววตาฉายชัดถึงความอัศจรรย์ใจ
ไม่คาดว่าหุ่นเชิดเขาจะแหลกสลายด้วยน้ำมือคู่ต่อสู้!
มันเป็ใครกันแน่? ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการทำลายจุดฝังหมุดหยินที่เขาและศิษย์ี่สร้างมันึ้มาด้วยเลือดเนื้อและจิตวิญญาณ ี้แม้กระทั่งหุ่นเชิดที่เขาส่งไปก็ยังถูกทำลาย!
สมควรตายนัก!
วั่งจีตัวสั่นระริกแ้คว้าถ้วยชาบนโต๊ะมาเขวี้ยงลงพื้น จนเกิดเสียงแตกดังเพล้ง
“พระอาจารย์วั่งจี ท่านเป็อะไรหรือไม่?”
เมื่อได้ยินเสียงจากข้างนอก วั่งจีก็ปรับสี้ารวมถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนเป็อ่อนโยนและดูไร้พิษภัยทันที “ข้าไม่เป็ไร แค่เอไปโดนถ้วยชา ท่านองครักษ์ฉู่ไม่ต้องเป็กังวลไป”
“ใเมื่อท่านไม่เป็อะไร เช่นั้ข้าก็ไม่รบแ้”
เมื่อวั่งจีได้ยินว่าฝีเท้าั้ไกลออกไปแ้จึงระบายลมหายใจออก่าโล่งอก้กับสี้าที่ัมาชั่วร้ายอีกครั้ง เรื่องี้มีบาง่าผิดปกติ เหตุใดเมื่อเซ่อเจิ้งอ๋องมาถึงหมู่้าผีฝั่งั้จึงเกิดเรื่องึ้กันล่ะ?
วั่งจีกัดฟันและหยิบนกกระเรียนกระดาษออกมาประสานอิน
“รีบไปแจ้งศิษย์ี่ เมื่อฟ้าสางให้เขาเพิ่มการป้องกัน”
เมื่อเสียงเขาิ้สุดลง นกกระเรียนกระดาษก็กระพือปีกบินออกไปนอก้าต่าง
ฉู่สือปิดประตูและวางถ้วยชาลงบนโต๊ะ เขาเห็นเซียวเจวี๋ยเอามือไพล่ัยืนอยู่ข้าง้าต่างจึงเทชาหนึ่งถ้วยแ้นำไปให้
“ท่านอ๋อง ำัจีเหรินจายแห่งี้แปลกไปหน่อยนะพ่ะย่ะค่ะ เมื่อครู่กระหม่อมลงไปตรวจสอบใำัั้หมด รวมพระอาจารย์วั่งจีแ้ั้หมดมีแค่สามคนเ่าั้ ั้ไม่ได้ยินข่าวว่ามีพระอาจารย์วั่งจีอยู่ใวัดตงหวามา่ อีก่าเขาไม่ได้โกนผม เช่นี้จะเรียกว่าเป็การออกบวชได้เยี่ยงไร?”
เซียวเจวี๋ยหยิบถ้วยน้ำชาจากมือฉู่สือมาจรดริมฝีปาก เขาเหลือบมองควันใถ้วยชาจึงเป่าเบาๆ “จริงอยู่ที่มีบาง่าผิดปกติ พุทธศาสนาเป็สิ่งที่สะอาดและไม่ควรจะมีสิ่งสกปรก”
สกปรก? ฉู่สือไม่ค่อยเข้าใจสักเ่าไร ใำัจีเหรินจายแห่งี้ก็ดูสะอาดสะอ้านอยู่นี่นา?
“ยังไม่มีข่าวคราวจากหลิงเฟิงอีกหรือ?”
ฉู่สือ่า้า “อินทรีขาวถูกส่งไปนานแ้ ่า ยังไม่มีคำตอบจากหลิงเฟิง เป็ไปได้หรือไม่ว่าทางฝั่งวังหลวงจะทนรอไม่ไหว ์หญิงใหญ่...”
เซียวเจวี๋ย่า้าพลางหลับตาลงแ้พึมพำว่า “รอดูเถอะ”
เจ้าแมวจรจัดตัวั้ดูไม่น่าจะอายุสั้น
...พ
แสีทองสาดส่องผ่านเส้นขอบฟ้าไล่ไปทีละชั้นราวกับกำลังชะล้างอนธการให้วงนิศากาลให้หมดิ้
ชิวอวี่และคนอื่นๆ ยืนอยู่บนดินแดนรกร้างและกำลังจ้องซากกำแพงที่พังยับเยินรอบกาย่าตกตะลึงและาผวา
เมื่อรุ่งอรุณมาเยือน า้าผันแปรเป็ัคาแตก รั้วเต็มไปด้วยหยักไย่ราวกับหมู่้าร้างที่ไม่มีใครพบเจอมาเป็เวลานาน
ที่มาถึงช่วงค่ำเมื่อวาน หมู่้าที่พวกเขาเห็นมีลักษณะเช่นี้เสียที่ไหน?
มีเพียงสิ่งเดียวที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลงไปนั่นคือต้นฮว๋ายขนาดใหญ่ที่ไหม้เกรียม รวมน้ำยางสีแดงและคราบเลือดบนพื้นที่ตอกย้ำถึงการสู้รบอันดุเดือดเมื่อคืน
“ที่นี่...คือหมู่้าผีจริงๆ ิะ” ใครคนหนึ่งเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??