เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
วันรุ่งึ้.
เถาเซียงและต้านเสวี่ยเตรียมน้ำร้อนเรียบร้อยแ้ จึงเปิดปะตูเข้าไปปลุกชิงอี
เสียงกรีดร้องั้คู่สปะสานกันลั่นไปถึงฟากฟ้า หญิงาสองรีบวิ่งออกจากห้องด้วยใบ้าแดงก่ำพร้อมปิดปะตูให้แน่นสนิท เพื่อหยุดหลิงเฟิงกับฉู่สือที่รีบมาตามเสียงร้อง
“เกิดอะไรึ้?” หลิงเฟิงและฉู่สือตื่นตระหนกราวกับศัตรูบุก
หญิงาสองกัดริมฝีปากแน่นและส่ายหัวไปมา ั้ยังอายเกิน่าจะเงย้า
พระเจ้าช่วย! เื่ครู่พวกนางเห็นคืออะไรกัน?
ชิงอีที่มักไม่ตื่นหากไม่ถึงยามสาย โดยเฉพาะตอนนี้ที่นางไม่ได้นอนมาสองคืนติดกัน จึงง่วงเป็นพิเ แต่เาะเสียงกรีดร้องทำให้นางจำต้องลุกึ้มา
นางย่นคิ้วด้วยความหงุดหงิดั้ที่ยังไม่ทันลืมตา นางก็ได้ิ่นหอมจางๆ แ้ก็ูชายหนุ่มดึงึ้มาจากตั่งพร้อมกับเสียงเข้มติดจะเย็นชาดังก้องที่ข้างหู “ท่านควรอธิบายให้ข้าฟังว่านี่มันเกิดอะไรึ้?!”
พอลืมตาึ้ สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรง้าชิงอีคืออุ้งเท้าแมวจำนวนมากที่ปะทับอยู่บน้าอกขาว นางไล่สายตามอง้ามท้องที่เป็นลอนชัด ะดูกเิกราน...โอ๊ะ ไปใส่กางเกงั้แต่ตอนไหนเนี่ย?
“อธิบายอะไรหรือ?” นางแหงน้าึ้มองีฝ่ายและไม่ได้ที่จะหลุดขำพรืดออกมา
บนใบ้าเซียวเจวี๋ยยังมีรูปเต่าสีแดงอยู่ีหนึ่งตัว`
อาการง่วงนอนชิงี็ค่อยๆ จางหายไปพร้อมกับหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่เกิดึ้หลังจากที่ชิวอวี่ออกไปเื่คืน``
นางปฏิเสธไม่คิดที่จะลงมือค้นร่างกายเซียวเจวี๋ยด้วยตนเจึงยก้าที่นี้แมวอ้วน ในระหว่างั้นางเบื่อเลยเอานิ้วไปจุ่มสีแดงเพื่อวาดรูปลงบนใบ้าเขา
ส่วนอุ้งเท้าแมวบน้าอกเขาก็เป็นเจ้าปีศาจที่ลงมือโดยไม่ลังเล เาะไม่ว่าจะหาแ้หาีับไม่พบอะไรสักอย่างมันก็ต้องโมโหเป็นธรรมดา
เพียงแต่นี่เป็นความแค้นส่วนตัวเจ้าปีศาจน้อย
เซียวเจวี๋ยเผยยิ้มเย็นเื่เห็นนางยังคงลอย้าลอยตาแถมยังมีสี้าเริงร่าก็ยิ่งทำให้ความโกรธที่อัดแน่นใพุ่งสูง่าเดิมจนไม่อาจควบคุมได้
มันน่านัก!
ครั้งก่อนเขาแค่จะรูให้แน่ใจว่านางจะทำอะไรแ้ค่อยสั่งสอน แต่ดูท่าว่าคงจะรอไม่ไหวแ้!
“สามีเินำภรรยาเิตาม ์หญิงรู้หรือไม่ว่าเกิดอะไรึ้กับหญิงที่ไม่เชื่อฟัง?” เซียวเจวี๋ยบีบคางนางและบังคับให้มองมาที่ตัวเ
ใบ้าชิงอีเย็นชาึ้ “เอามือท่านออกไป!”
เซียวเจวี๋ยยิ้มเยาะ “ท่านคิดว่าข้าจะทำอะไรท่านไม่ได้อย่างั้หรือ?”
ชายหนุ่มผู้นี้คิดจะทำอะไรกัน? ดวงตาที่สวยงามชิงอีหรี่ลง ทันใดั้เอวตนูล็อกไว้โดยไม่ทันั้ตัว แ้สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเ็ ร่างั้ร่างูเขายกึ้ด้วยความทุลักทุเล
“เซียวเจวี๋ย!”
ชิงอีตะโกนร้องอย่างเกรี้ยวกราด แต่เซียวเจวี๋ยไม่สนใจและยังคงล็อกเอวนางไว้ ส่วนเขาก็นั่งลงตรงขอบเตียงพร้อมจับนางมานั่งบนตักตน
สี้าชิงอีเปลี่ยนไป “่า้า”
เพียะ!
ความเจ็บปวดรวดร้าวแล่นเข้ามา
นางรู้สึกอับอายราวกับมีมาตบจน้าชาและชะงักไปชั่วครู่
เซียวเจวี๋ยตีลงไปีครั้งด้วยสี้าที่เรียบเฉย
ยังจะแผลงฤทธิ์ีหรือไม่?”!
ดวงตาที่สวยงามชิงอีแดงก่ำ “ข้าจะฆ่าท่าน”
เจ้าแมวอ้วนและโก่วต้านนั่งตัวั่กกันที่มุมห้อง จบแ้จบเ่แ้ นางมารร้ายนี้ก็บ้าไปแ้! นี่มันเหนือ่าราชาเป่ยอินเสียี พญามัจจุราชาผู้นี้อยู่มาหลายพันปีนี่คงเป็นครั้งแรกที่มีเหยียบย่ำศักดิ์ศรีนางใช่ไหม?
ไม่ ไม่ ไม่ นี่มันใช่การเหยียบย่ำศักดิ์ศรีที่ไหนกัน นี่มันคือทำให้อับอายต่างหาก!
หากเหล่าผีนับพันใต้พิภพรู้เข้าคงหัวเราะลั่นจนถนนยมโลกั่สะเทือนแน่
ในห้องมีลมพัดแรงทำเอาโต๊ะและเก้าอี้ั่ ส่วนบรรดาถ้วยชาก็ูพัดตงพื้นจนแตกะจาย
หลิงเฟิงฟังการเครื่องไหวอยู่้าปะตูก็กังวลไม่น้อย ในขณะที่ต้านเสวี่ยและเถาเซียงต่าง้าแดงึ้เรื่อยๆ แต่พวกเขายังเฝ้าปะตูอย่างขยันขันแข็งเพื่อไม่ให้ใครเข้าไปได้
หญิงายังคงสบถลั่นสลับร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวด ซึ่งมันช่างคลุมเครือว่าเกิดสาเหตุใด ทำให้ผู้ที่ได้ยินจินตนาการไปไ
หลิงเฟิงและฉู่สือมองกันและกันก็หยุดความคิดที่จะผลักปะตูเข้าไป
ท่านอ๋องกับ์หญิงคงไม่ได้กำลัง...
ั้สองมองดูท่าทางเขินอายเถาเซียงและต้านเสวี่ยแ้ไม่รู้ว่าควรวางตัวเช่นไร
“ไอ้หยา วันนี้าาเย็นสบายจริงๆ เลย...”
“ไม่หรอก ออกไปตากแดดก็ดีเหมือนกันนะ...”
ั้สองเิออกไปข้างสำนักอย่างไม่รู้จะทำอะไรดีไป่านี้
ภายในห้อง เซียวเจวี๋ยตีแ้ตีี เสียงโกรธเกรี้ยวดุด่าหญิงาก็ดังึ้อยู่ตลไม่น้อย้าแม้แต่น้อยเช่นกัน
“ยังไม่ยอมรับผิดีเหรอ?” เขาเอียงคอมองชิงอี เื่เห็นใบ้านางแดงก่ำ จมูกรั้นมีเม็ดเหงื่อไหลออกมาเล็กน้อย ส่วนแววตาช่างดุร้ายราวกับราชสีห์ตัวน้อยที่พร้อมขย้ำ
“ท่านต้องตาย” ชิงอีจิกตาใส่เขาพร้อมกับฟันกร นางรู้สึกหัวร้อนเาะเป็นถึงพญามัจจุราชาชิงอีเตี้ยนที่ดุร้ายและทรงพลังั้สามภพ คิดไม่ถึงว่าวันนี้จะูหนุ่มน้อยหนึ่งตีก้น! แ้นางก็ไม่สามารถตอบโต้อะไรับไปได้เลย!
พระเจ้า แม้แต่ผีก็ไม่รู้ว่าทำไมคาถานางถึงไม่มีผลกับเขาสักนิด!
ในช่วงเวลาั้ นางพยายามขยับสิ่งให้ลอยอยู่ในาาอยู่หลายครั้ง นางคิดจะใช้น้ำในกาน้ำชาบนโต๊ะมาราดลงบนตัวเขา แต่พอเขาฟาดมือลงมา พลังที่นางรวบรวมเอาไว้ก็สลายไป
“อยากให้ข้าตายขนาดั้เลยหรือ?” ยิ้มเซียวเจวี๋ยดุดันระเยาะเย้ย “ข้าเชื่อว่าเจ้าคงไม่อยากเป็นม่ายหรอก”
ชิงอีจ้องมองเขาอย่างเย็นชาแอบหมายมาดว่าเหงื่อรินไหลในวันนี้จะต้องายเป็นโลหิตเขาที่หลั่งไหลในวัน้า!
“ช่างเป็นปีศาจตัวน้อยหัวดื้อจริงๆ” มือเซียวเจวี๋ยยกึ้ีครั้ง
นางเจ็บจนไม่รู้ตัวเลยว่าร่างกายตนกำลังั่เทา
แปะ
ครานี้ไม่เกิดความเจ็บปวดอย่างที่คิดเาะมือเซียวเจวี๋ยทำเพียงแตะเอวนางเอาไว้เบาๆ ส่วนน้ำเสียงก็อ่อนลงเช่นกัน “นิดๆ ่ๆ ก็ไม่ได้ ไม่รู้จริงๆ ว่าโง่เง่าได้ใครมา”
ดููข้างั้นเหรอ!
ชิงอีอยากจะถ่มน้ำลายใส่้า คอยดูข้าเถอะเจ้าหนุ่มน้อย ชื่อเจ้าไม่มีทางหลุดออกจากบัญชีเกิดตายอย่างแน่นอน!
“ยังไม่ลงไปี อยากโดนตีต่อหรือไง?” เซียวเจวี๋ยมองนางอย่างสัพยอก
ชิงีัดฟันแน่นพยายามขยับขาั้สองข้าง
ซวยจริงๆ มันชาจนไม่รู้สึกอะไรเลย
“ขยับไม่ได้เหรอ? ให้ข้าช่วยหรือไม่?”
ฝันเถอะ! ชิงอีตวัดตามองเขาอย่างเย็นชา
เฮอะๆ เซียวเจวี๋ยมองนางเงียบๆ ด้วยใบ้าเปื้อนยิ้มเหมือนกำลังรูว่านางจะแสดงอะไรสนุกๆ
เขาอยากจะรู้จริงๆ ว่าหญิงาตัวเล็กๆ ผู้นี้เื่ไรจะเลิกดื้อรั้นกัน?
“เถาเซียง ต้านเี่!!” ชิงอีตะโกนออกไปที่ปะตู
อยากให้นางขอความเมตตาเรอะ ฝันไปเถอะ!
เซียวเจวี๋ยลอบถอนหายใจ ไม่คิดเลยว่านางจะแข็งกร้าวและหยิ่งในศักดิ์ศรีขนาดนี้ อย่างไรแ้นางก็เป็นแค่หญิงานางหนึ่ง ซึ่งไม่ง่ายนักที่จะเห็นภาพลักษณ์เช่นนี้
ก่อนที่จะมีใครเข้ามา ชิงอีรู้สึ่าตนลอยึ้างาา เป็นเขาที่อุ้มนางึ้พ
เื่เถาเซียงและต้านเสวี่ยเปิดปะตูมาเห็นเซียวเจวี๋ยอุ้มชิงอีเิออกไปข้าง ั้สองจึงก้ม้าลงโดยพลันและยืนอยู่ข้างปะตูอยู่แบบั้
“์หญิงไม่ค่อยสบาย พวกเจ้าย้ายไปที่รถม้าได้เลย” พูดจบเซียวเจวี๋ยก็หยุดไปครู่หนึ่ง “ทำความสะอาดห้องด้วย”
“เพคะ”
ด้วยการปั้น้าอันยเยี่ยมเขา เื่เถาเซียงและต้านเสวี่ยเข้าไปในห้องและเห็นสภาพข้างในที่ดูยุ่งเหยิงหมดถึงกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ
พระเจ้า นี่์หญิงกับท่านอ๋อง...
ั้แต่บนตั่งจนลงมาถึงพื้น นี่จะรื้อห้องกันหรืออย่างไร?
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??