เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
“โก่ว้า?” เห็นได้ชัดว่าผีหนุ่มผงะไปหัจากเห็นโก่ว้า.
“เจ้ารู้จักื?” ิีเลิกคิ้วขึ้น
โก่ว้าพยัก้าหงึกๆ “พี่า ลุงหวังเป็นชาวบ้านใหมู่บ้านผี”
"ฮึ ที่แท้ก็เป็นลุงหวังข้างบ้าน[1]นี่เ”
“โก่ว้า เหตุใดเจ้าึอยู่กับพวกเขา แล้วเ็คนื่ๆ ล่ะ?” ลุงหวังรีบดึงโก่ว้ามาอยู่ข้างกายและมองิีและเจ้าแมวอ้วน้ความัจนเห็นได้ชัดว่าฟันที่ขบไว้ั้ยังกระทบกันดังกึกๆ เขาจับมือแน่นพร้อมบอ่า “โก่ว้าเจ้าไม่ต้องห่วงนะ ลุงหวังไม่ยอมให้แมวปิศาจตัวนี้กลืนเจ้าได้แน่นอน ถ้าพวกท่านอยากจะฆ่าใครก็มาฆ่าข้า ปล่อย ปล่อยเ็ไป...”
โอ๊ย าผู้นี้เปลี่ยนบทบาทืไงกัน?
“ลุงหวัง พี่าเป็นคนี” เมื่อเขาเห็นาาอันตรายของิี โก่ว้ารีบอธิบาย้ัว่าองค์ญิเจ้าอารมณ์จะหมดความทนลงก่อนแล้วลุงหวังจะหายไปจริงๆ
ลุงหวังมองอย่างระแวดระวังตัวาพลางกโก่ว้าแน่น แล้วกระิ่า “เจ้าดูสิ นางดุร้ายจนกระทั่งผีก็ไม่กล้าสู้ แถมยังมีแมวปีศาจี นางดูเป็นคนีตรงไหนกัน?”
เฮ้ย เจ้าีโ่ี่
เจ้าแมวอ้วนเลียลิ้น “จะให้ข้ากลืนเจ้าลงไปใคำเียวนี้เลยไหมล่ะ?!”
ิีที่ไม่ได้แสดงความคิดเห็นใดๆ `
แต่แค่ั้ก็ทำให้ลุงหวังตัวสั่นายิ่งขึ้น``
“ลุงหวัง ลุงรีบบอกข้ามาามตรงเถอะ พวกพี่าจะได้จัดการเจ้าคนั่เพื่อช่วยให้พวกเราัมาเกิดใหม่เป็นคนีครั้ง!”
“ไปเกิดใหม่อะไรกัน!” ลุงหวังส่าย้าพูดอย่างปะหม่าว่า “โก่ว้านี่เจ้าทรยศเหรองั้นื หากท่านปรมาจารย์รู้เข้าเขาต้องโกรธแน่นอน เจ้าเ็โ่ เราามท่านปรมาจารย์ไปน่ะีแล้ว รอวันที่เขาปะสบความสำเร็จแล้วมีชื่อเสียง เราก็จะสามารถอยู่กับเขาได้ตลไปีิ”
พรูด
ิีหลุดขำมาอย่างไม่เกรงใและยกมือขึ้น “โ้่ิ โม้ต่อเลย”
“ข้าไม่ได้โม้! ท่านปรมาจารย์มีพัแห่ง์ เขาบอ่าถ้าเขาทำสำเร็จจะเป็นอมตะไม่มีวันายอย่างแน่นอน”
“ยังมี้ามาบอ่ามีไม่วันายีทั้งที่เจ้าก็ายไปแล้ว? เขาจะช่วยชุบีิเจ้าือย่างไง?” ิีเยาะเย้ย
“ต้องทำได้สิ ท่านปรมาจารย์คือพญามัจจุราชผู้พิพากษาชุดแดงที่เดินทางมายังโลกมนุษย์! ความสามารถนี้เป็นเพียงเื่เล็กน้อยสำหรับเขา!”
พญามัจจุราช?
ิีขมวดคิ้ว “พญามัจจุราชไหนกัน?” ู่ๆ นางก็มีลางสังหรณ์ไม่ค่อยีนัก
ลุงหวังเงย้าและกล่าว้ความภาคภูมิใว่า “แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องเป็นมันดาลาเปลวเพลิงปกคลุมนภา พญามัจจุราชน้องา ราชินีิีเตี้ยน!”
ิีที่เพิ่งยกถ้วยชาขึ้นมาจิบชาึกับดื่มต่อไม่ลง
“ฮะ...ฮ่าๆๆๆ”
ลุงหวังและโก่วานมอง้ากันก่อนจะหันัไปดูญิาที่หัวเราะราวกับเป็นลมชัก
ผ่านไปครู่หนึ่ง ชิงี็หยุดหัวเราะและยกมือขึ้นมาเช็ดหางา เฮอะ นางขำจนน้ำาเล็ดเลย
ตั้งแต่มาโลกมนุษย์ นี่เป็นเื่ที่น่าขันที่สุดเ่าที่นางเคยได้ยินมา
“วิเ วิเา นี่มันน้ำเชี่ยวชนปะทะวังพญามังกรจริงๆ ้”
นัยนตคู่งามทอปะกายอย่างมีความสุข กระั้ รอยิ้แปๆ ตรงมุมปากนั่นัให้ความรู้สึกขนพองสยองเกล้า
“ข้าไม่รู้จริงๆ นะเนี่ยว่าข้าูน้องที่เก่งขนาดนี้้” ิีพูดลไรฟัน
เจ้าแมวอ้วนบิดคอ “ข้าชักอยากจะเห็น้าว่าเทพองค์ไหนที่กล้ามาขโมยงานข้า”
สองผีน้อยใหญ่ยืนจังงังอยู่กับที่
ิีที่เดินจากห้องา็มององครักษ์สองคนที่ยืนเฝ้าปะตู
ทั้งสองคนรู้สึกขนลุกเล็กน้อยจากการ้มองของิี “องค์ญิทรงมีพระปะสงค์อะไรืพ่ะย่ะค่ะ?”
“พวกเจ้าสองคนเฝ้าอยู่ข้างนอกตลไม่พบิ่ผิดปกติอะไรเลยื?”
ทั้งสองมอง้ากัน ิ่ผิดปกติ?
มีไหมนะ? !
ทันใดั้พวกเขาก็คอแห้งและปะหม่าาขึ้น
หนึ่งใั้ถามอย่างระมัดระวังว่า “องค์ญิ...นะ ใัจะมีิ่สกปรกเช่นั้้ืพ่ะย่ะค่ะ?”
ิีเืบมองเขา้รอยยิ้ม ซึ่งข้างกายผีน้อยใหญ่ยืนอยู่
“เฮอะ”
“ถ้าข้าบอ่าไม่มี เจ้าจะเชื่องั้นื?”
องครักษ์ทั้งสองแทบจะร้องไห้กับการสัพยอกา แล้วสรุปมันมีืไม่มีกันเล่า?
เมื่อเห็นชิงีำัจะไป พวกเขาก็รีบเตรียมตัวามนางไปแต่คาดไม่ว่าจะถูกนางไล่้ทางาา
ชิวอวี่กำัลาดตระเวนพอีผ่านมาเห็นจึงปรี่เข้ามาหาทันที
“เจ้ามาพอีเลย ข้าอยากจะไปเดินรอบๆ ัเสีย่ เจ้าช่วยทำ้าที่อารักขาให้ข้า่สิ”
“พ่ะย่ะค่ะ”
ิีเดินไปได้สองก้าวก็หยุดฝีเท้าลงแล้วหันัมาบอ่า “เถาเซียงกับ้าเสวี่ยหลับอยู่ใโรงครัว พวกเจ้าไปพาสองคนั้ัมาที”
องครักษ์ทั้งสองพยัก้าอย่างรวดเ็ หัจากก้าวเท้ามาได้สองก้าวึรู้สึกแปลกๆ
องค์ญิปะทับอยู่ให้องตล แล้วนางทรงรู้ได้เช่นไรว่าเถาเซียงกับ้าเสวี่ยหลับอยู่ใโรงครัว?
ชิงี้าวนำ ส่วนชิวอวี่ที่ก้าวามสังเกตการย่างเท้าที่เร่งรีบ สี้าเขาก็เปลี่ยนไปั่ขณะ
“อยากจะถามอะไรก็ถาม อย่ามัวแต่้แผ่นหัข้าแล้วคิดเพ้อเจ้อเอาเ”
ชิวอวี่อึ้งไปเพราะนางไม่ได้หันัมาสักนิด เหตุใดึรู้ว่าเขากำัมองอยู่?
เขาไม่กล้าเอ่ยถามิ่ที่คิดไปแต่ถามีเื่ไปตรงๆ แ
“องค์ญิทรงพบอะไรืพ่ะย่ะค่ะ?”
ิีไม่ตอบแต่ถามัว่า “มาพูดึิ่ที่เจ้าเจอกันก่อนเถอะ”
“พ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมพาคนของกระหม่อมตระเวนบริเวณรอบๆ ัตงหวาแล้วก็ไม่พบคนน่าสงสัย ่าไ็าม เมื่อไปหัภูเขาของัตงหวาัมีบ้านอยู่หลายหั กระหม่อมถามภิกษุใัจึงรู้ว่าบ้านเหล่าั้เป็นคนขอทานที่เจ้าอาวาสเจี้ยชืูแลทั้งหมด”
“ไม่เลว” ิีมองเขาอย่างชื่นชมที่ข้างกายยังพอจะมีคนที่มีความสามารถอยู่
ชิวอวี่ที่ได้รับคำชมก็ตกในิด่้ความที่คาดไม่ึ
มันไม่ใช่เื่ง่ายที่องค์ญิใหญ่จะมีคำพูดีๆ มาจากปากร้ายๆ า
“องค์ญิ นี้เจ้าั่นั่นถูกขังไว้ให้องฟืน ทุกคนใัตงหวาแห่งนี้ต่างร้องเรียนและไม่เชื่อใิ่ที่เราพูด เหล่าูน้องของกระหม่อมกังวลว่าจะมีคนจับปลาใน้ำขุ่น[2]จงใสร้างปัญหาขึ้นมา”
“งั้นก็ปล่อยให้ทำไป” ิียิ้มอย่างไม่สะทกสะท้าน
ชิวอวี่ขมวดคิ้ว้ความลำบากใ เขาไม่เข้าใจริงๆ ว่าองค์ญิองค์นี้ทรงดำริิ่ใดอยู่
ิ่สำคัญในี้คือการลากบรรดาพวกพ้องของเจ้าคนั่นั่นมาไม่ใช่ื?
“องค์ญิ เจ้าอาวาสเจี้ยชือผู้ั้...”
“นี้ไม่ต้องไปสนใพระอาจารย์นั่น” ิีส่าย้า ชิวอวี่ยังอยากจะถามต่อแต่ถูกนาง้อย่างเื เขาจึงทำได้แค่กลืนความสงสัยลงใท้องไปเ่าั้
พอมองทางเดินข้าง้าชิวอวี่ก็ต้องขมวดคิ้ว องค์ญิจะไปที่ใดกัน?
ไม่นานนัก เขาก็ได้คำตอบ
าเจ้ามันดาลาเปลวเพลิงปกคลุมนภา
ชิวอวี่มองรูปปั้นช้างภายใาเจ้า ดวงาราวกับระฆังทองสัมฤทธิ์ ้าา้าบึ้งตึงจนน่าเกลียดน่าั มีมีดยาวอยู่ใมือซ้ายและแส้กระดูกเปื้อนเลือยู่มือขวาปะหนึ่งปีศาจที่มีีิ
กลุ่มพระอาจารย์นั่นถูกปะตูบีบจนมีความคิดบิดเบี้ยวืไร ึได้บูชาิ่ที่น่าเกลียดใัเช่นนี้ “พญามัจจุราชาคนนี้ช่างน่าเกลียดจริงๆ”
“พญามัจจุราชเป็นผู้ญิจริงๆ ใช่ไหม?”
“ืว่าพญามัจจุราชและบรรดาภูตผีวิญญาณในรกล้วนมีลักษณะน่าัเช่นนี้กันหมด?”
ชิวอวี่พูดจบหนาวจนขนลุกอย่างไม่มีทราบสาเหตุ
เมื่อหันไปก็พบว่าองค์ญิ้ตน้แววามีเลศนัยและลึั มุมปากที่ยกขึ้นเล็กน้อยาสร้างความหวาดผวา
เขา...พูดอะไรผิดีแล้วเหรอ?
หัว้าองครักษ์ชิวคงไม่รู้ว่าชื่อของเขาถูกจดจำอย่างแม่นยำโดยพญามัจจุราชเป็นที่เรียบ้แล้ว
“พญามัจจุราชใปรโลก้าาไม่น่าเกลียดขนาดั้หรอก” ชิงีัดฟันพูดอย่างเย็นชา นางเชิดคางขึ้นพยายามควบคุมอารมณ์และเอ่ยว่า “เจ้าไปจุดเครื่องหอมและบูชาพระเจ้า”
“องค์ญิ กระหม่อม...” ชิวอวี่อยากจะบอ่าตนเไม่เชื่อเื่พวกนี้เลย
“ข้าสั่งให้เจ้าไปก็ไปสิ!” ิี้เขม็งอย่างเย็นชา
ลิ้นของชิวอวี่ราวกับถูกใบมีดตัดผ่านไป มันเจ็บปวดที่ยากจะบรรยายจนเขาต้องรีบหุบปากและทำามคำสั่ง
นำเครื่องหอมมาและจุดเทียน
ชิวอวี่โค้งคำนับรูปปั้นช้างสามครั้งพ
ควันสีน้ำเงินปกคลุมเต็มไปทั่วาเจ้าระหว่างที่เขาก้มคำนับจึงรู้ว่าควันั้ลอยไปทางใด
ิียืนนิ่ง้สี้าเรียบอยู่้ารูปปั้น าามองามควันไปจนพบเข้ากับดวงาสีเลืและปากขนาดใหญ่ราวกับ่าโิ[3] ซึ่งกำักินเครื่องหอมอย่างตะกละตะกลาม...
************************
[1] ลุงหวังข้างบ้าน (隔壁老王) เป็นการุำๆ ใภาษาจีนมาจากการ์ตูนเื่ “Happy Dad and Son” ที่พ่อหัวเล็กแตู่ัหัวโต ซึ่งหัวโตๆ ั้ดันไปเหมือนคุณหวังเพื่อนบ้านที่แม่ของเ็น้อยเชิญาินข้าวที่บ้าน ชาวเน็ตจีนเลยมักใช้คำข้างต้นื “ชู้เมียชาวบ้าน” ื “พ่อแท้ๆ ของู” เพื่อใช้ล้อว่าลุงหวังข้างบ้านเป็นพ่อแท้ๆ ของเ็คนนี้ต่างหาก โดยจะใช้ใเชิงล้อเลียนแบบขำๆ ไม่ใช้เป็นคำด่าืปะชดปะชัน
[2] จับปลาใน้ำขุ่น เปรียบว่า ฉวยโอกาสใช่วงที่ชุลมุน
[3] ่าโิ คือ อ่างที่เต็มไป้เลืและเครื่องบูชาโบราณ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??