เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
ฮ่าฮ่า.
เสียงหัวเราะชิงีระตุ้นให้ขนทั่วร่างชิวอวีุ่ชัน เมื่อเห็นนางเงย้าอยู่นานก็นึกสงสัยว่าองค์ญิกำลังทอดพระเนตรอะไรอยู่กันแน่?
เาจึงมองามขึ้นไป
“องค์ญิ มีอะไรอยู่บนคานนี้หรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
มีสิ เพียงแต่เ้ามองไม่เห็นเ่านั้นเ
ชิงอียิ้มกริ่มและครุ่นคิดว่าควรบอกเ้าหนุ่มน้อยนี่ว่าให้หุบปากเอาไว้จะดีกว่าไหมนะ?
อ้าปากกว้างเช่นนั้นเตรียมจะรับน้ำลายจากเ้าสิ่งที่น่าเียดบนคานนั่นหรือไงกัน?
“โอ๊ย”
ชิวอวี่งุนงงที่ถูกเตะจนเซล้มไม่เป็นท่าแล้วต้องมานั่งคุกเข่าเช่นนี้
เุใดพระบาทองค์ญิึเหมือนแผ่นเหล็กเช่นนี้ เตะคนก็ไม่ได้เบาแรงเลย?! นี่เาไปยั่วยุนางีแล้วงั้นหรือ?
ชิวอวี่พยายามข่มาเจ็บ ัก็รู้สึกเย็นที่้าจึงเอามือขึ้นมาลูบ้า`
แปจริง น้ำจากไหนกัน? แถมเหนียวีต่างหาก?``
“วิชาตัวเบาเ้าเป็นอย่างไร?”
ชิวอวี่ที่สติับคืนมา เาเช็ดน้ำที่เลอะเทอะอยู่บนร่างกายและรีบตอบับไปว่า “พอใช้ได้พ่ะย่ะค่ะ”
“มีบางอย่างอยู่บนคานนั่นไปเอามันลงมาให้ข้าหน่อยสิ”
บางอย่าง? ชิวอวี่ไม่ได้สงสัยเรื่องอะไราจึงปฏิบัติามคำสั่ง เาเหยียบเสาข้างๆ ไต่ขึ้นไปบนคานราวกับลิง
นอกจากเาสองคนแล้วยังมีภิกษุหลายรูปอยู่ใศาลเ้า พอรู้ว่าพวกเาจะทำอะไรก็คิดที่จะห้ามแต่พวกเาห้ามไม่ทัน จึงทำได้แค่ส่งสายาเคืองๆ ไปให้ทั้งคู่พลางบอกอมิาพุทธ
ไม่นานนัก ชิวอวี่ก็ลงมาจากคานและโยน่องไม้ลงบนพื้นด้วยใสี้าเคร่งเครียด
่องไม้ที่โยนลงมาเปิดออกดังพลุ่ก ก้อนที่ดูเหมือนจะแข็งก็ไม่ใช่จะนิ่มก็ไม่เชิงหลุดออกมา มันคือหนูอ้วนที่ายแล้ว ยามมองดวงาสีเลือดน่าสะพรึงัวย่อมทำให้รู้สึกไม่ดีนัก
“แย่จริงๆ ใครมันซ่อนหนูายใ่องไม้แล้วไปวางไว้บนคาน” เาทำ้าคล้ายจะอาเจียนแล้วเหลือบมองดูภิกษุดูมึนงงใ้ๆ เา “ตอนที่พวกท่านทำาสะอาด ท่านไม่พบมันเลยหรืออย่างไร?”
ภิกษุส่ายหัววืด
ที่คนพวกนี้มาเจอมันเข้ายังแปกว่าี
“หยิบหนูตัวนี้ขึ้นมาแล้วไปกันเถอะ” ชิงอีพูดเสียงเรียบแล้วเดินจากไปทันที
ชิวอวี่ข่มอาการคลื่นไส้และวางหนูับเข้าไปใ่องไม้ีครั้ง จากนั้นก็รีบามไปติดๆ
เมื่อมาึลานวัดอันเงียบสงบ ชิงอีค่อยๆ นั่งลงบนม้านั่งหินสีฟ้า “ุไฟ แล้วเอาหนูตัวนี้ไปเผา”
ชิวอวี่ไม่้าอืดอาด ทั้งพอจะรู้รางๆ ว่าการที่มีใครบางคนนำหนูายไปวางไว้บนคานเห็นได้ชัดว่าเป็นสิ่งั่ร้ายเป็นแน่
ชิวอวี่รวบรวมไม้แห้งา่อไฟ จากนั้นเาก็โยน่องไม้ทั้ง่องเข้าไปใกองเพลิง ใระหว่างที่เผาอยู่นั่นเมุมหนึ่ง่องไม้ก็แตกออกแล้วมีเงาสีำลอดออกมา
ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็วไม่ให้ทันได้ั้ตัว
่า ยังถือว่ายังชิวอวี่ตอบสนองได้ค่อนข้างรวดเร็วโดยการชักดาบมาฟันฉับเข้าที่เงาำ ยามจ้องไปที่าสีเลือดดวงเล็กๆ เาทั้งเหงื่อออกทั้งขนุด้วยาัว เมื่อครู่เห็นชัดว่าใ่องไม้มีแค่หนูตัวใหญ่ที่ายแล้วเ่านั้นเ!
ให้ายสิ ายเป็นหนูผีเสียได้!
หนูตัวใหญ่รีบวิ่งหนีไปอย่างไม่รอช้า ดาบชิวอวี่เฉือนลงบนตัวมันหลายครั้ง แต่เหมือนว่าเากำลังตัดก้อนหินเสียากว่า แล้วที่น่าตกใจคือขนมันมันไม่ขาดด้วยซ้ำ ่าไ็าม พลังปีศาจตัวนี้แข็งแกร่งอยู่า หลายครั้งที่ใหลบหลีกคมดาบเาได้แถมยังสะท้อนพลังับมาเสียรุนแรงีต่างหาก!
จู่ๆ ก็มีเท้าขาวลงมาจากฟากฟ้าและดูเหมือนว่าจะสายเกินไกว่าจะหลีกหนี จี๊ด
หนูร้องลั่นจากการถูกเหยียบจนขยับไม่ได้
ชิวอวี่ก็ถอนหายใจด้วยาโล่งอก ่า พอสบากับแววาหยอกเย้าก็ทำให้้าเาขึ้นสีให้กับาไม่เอาไหนตัวเที่เป็นึหัว้าองครักษ์ แต่แค่หนูตัวเดียวับจัดการไม่ได้ พูดไปก็ขาย้าเปล่าๆ
่าไ็เถอะ องค์ญิทรงว่องไวึเพียงนี้ได้เช่นไร?
ดูท่าว่าจะไม่ใช่แค่าว่องไวเ่านั้น...ชิวอวี่มองหนูตัวใหญ่ที่กำลังดิ้นรนอย่างไร้หนทางใต้เท้านาง าแข็งแกร่งเ...ก็มีไม่น้อยเช่นกัน
“องค์ญิทรงระวังด้วยพ่ะย่ะค่ะ เ้าหนูตัวนี้ั่ร้ายนักเดี๋ยวมันแ้งายี อย่าปล่อยให้มันทำร้ายท่านได้นะพ่ะย่ะค่ะ” ชิวอวี่พูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “รอให้กระหม่อมทำให้มันสลบก่อนแล้วค่อยโยนเข้ากองไฟีรอบ...”
“ไม่ต้องเปลืองแรงเช่นนั้นหรอก” ชิงอีเตะส่งหนูทีเดียวด้วยารวดเร็วและท่วงท่าที่ดูหล่อเหลาเอาการับเข้าไปใกองเพลิง
ชิวอวี่ปาดเหงื่อ นี่เป็นครั้งแรกที่เารู้สึกว่าตนเเป็นคนโง่เมื่ออยู่เบื้องพระพักตร์องค์ญิ
จี๊ด จี๊ด จี๊ด
หนูตัวใหญ่กรีดร้องลั่นท่ามางกองไฟ ทันใดนั้น ุ่มควันำลอยขึ้นมาจากกองไฟและรวมตัวกันเป็นหัวหนูที่ดุร้ายและพุ่งตรงไปทางชิงอี
“องค์ญิระวังพ่ะย่ะค่ะ!”
ชิวอวี่เตรียมจะเหินตัวเข้าไปช่วย ใะที่ชิงีลับไม่มีาัวแม้แต่น้อยแถมยังทอดมองอย่างเย้ยหยัน
“แง้ว”
เ้าแมวร้องข่มใส่ทำให้หัวหนูที่เกิดจากควันำเหล่านั้นกระจายหายไปทันที ชิวอวี่มองสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างตกตะลึงและหันไปเจอกับเ้าแมวอ้วนตัวหนึ่งที่เดินมาอย่างภาคภูมิใจ
เาหรี่ามอง นี่มันแมวอ้วนที่องค์ญิทรงเลี้ยงไว้นี่นา
เาเริ่มละอายแก่ใจาขึ้นเื่ๆ เาะต่อให้องค์ญิจะไม่ปรีชาและทรงเก่งกาจด้านการต่อสู้ แต่ยังมีเ้าปีศาจตัวอ้วนที่แข็งแกร่งกว่าเาอยู่ดี
“กระหม่อมคุ้มกันไม่ดีพอ องค์ญิโปรดลงทัณฑ์กระหม่อมด้วยพ่ะย่ะค่ะ” ชิวอวี่หันับมาคุกเข่า
“ุขึ้นเถอะ ต่อไปก็หัดฉลาดหน่อยแล้วกัน ึอย่างไรเข้าก็เป็นคนข้างกายข้า หากมีารู้เพียงน้อยนิดและัวภูตผีปีศาจตัวเล็กๆ ี นี่ช่างน่าอายจริงๆ”
ชิวอวี่รู้สึกผิดแต่ก็พยัก้ารับก่อนที่จะุขึ้น
ผ่านไปช่วงหนึ่งไฟก็เริ่มมอดลง เาใช้แท่งไม้เขี่ยไปมาใกองเพลิงแต่ับไม่พบร่างหนูที่ายแล้ว เวลาไม่นานจะสามารถเผาจนไม่เหลือแม้แต่กระดูกได้เลยงั้นหรือ?
“ถ้าเ้ามันหาเจอสิแป” ชิงอียกมือขึ้นมาปิดปากที่หาววอดจากาง่วง
“องค์ญิ เ้าหนูตัวนี้มันคือตัวอะไรกันแน่พ่ะย่ะค่ะ?” ชิวอวี่อดที่จะถามไม่ได้
“เ้าเคยได้ยินเรื่องหนูขโมยกินน้ำมันตะเกียง้าพระพุทธไหม?”
ชิวอวี่พยัก้า เาะเรื่องนี้มีการเล่าต่อๆ กันามท้องตลาดว่ามีหนูตัวหนึ่งขโมยกินน้ำมันตะเกียง้าพระพุทธและได้รับโอกาสเป็นมนุษย์
“หรือว่าเมื่อครู่หนูตัวนั้นขโมยกินน้ำมันตะเกียงงั้นหรือพ่ะย่ะค่ะ?”
ชิงอีส่าย้าและไม่บ่อยนักที่นางจะยอมอธิบายให้เาฟัง “ที่มันขโมยไม่ใช่น้ำมันตะเกียงหรอก แต่เป็นเครื่องหอมที่โลกมนุษย์มอบให้ ู่าๆ มันคือส่วนบุญ” ่าไ็าม นี่เป็นเพียงหนูตัวเล็กๆ เ่านั้น ส่วนหนูตัวใหญ่จริงๆ แล้วยังคงซ่อนตัวอยู่ใามืดต่างหาก!
ชิวอวี่ไม่เข้าใจค่อยใจเ่าไรนัก
ชิงอีเก็ไม่คิดที่จะเอ่ยอะไรไปากว่านี้ “ำาไปิ พวกเราไปที่ภูเาด้านหลังกัน”
เรื่องราวต่างๆ เกือบจะเรียงร้อยเข้าด้วยกันแล้ว
ใฐานะราชินีชิงอีเตี้ยน พญามัจจุราชสาวแห่งปรโลกนึกไม่ึเลยจริงๆ ว่าจะมีใคร้ามายุ่งกับนาง
ใวัดตงหวาแห่งนี้มีศาลเ้าเป็นนางอยู่ แล้วเุใดนางึไม่ได้ชิมเครื่องหอมเลยล่ะ แต่ับมีหนูขโมยไปกินแทน!
ใช้ชื่อเสียงนางเพื่อจะได้เพลิดเพลินกับเครื่องบูชาใโลกมนุษย์
ไอ้หยา ช่างเป็นาคิดที่ฉลาดเสียจริง...
ชิวอวี่ที่เดินอยู่ข้างๆ เห็นองค์ญิยิ้ม ’พราย’ าขึ้นเื่ๆ ก็รู้สึกว่าาเย็นใวัดแห่งนี้ตกฮวบทันา
“องค์ญิ ภูเาด้านหลังเต็มไปด้วยขอทานและผู้ลี้ภัยที่พระอาจารย์เจิ้งชือเป็นผู้ดูแล เ้าคนั่ที่ชักใยอยู่เบื้องหลังจะซ่อนตัวอยู่ที่นั่นด้วยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”
“หากเป็นเ้า เ้าจะทิ้งหมอนนุ่มๆ เีสูง[1] แล้วไปนอนเีไม้ไหมล่ะ?”
เช่นนั้นพวกเราจะไปภูเาด้านหลังทำไมกัน? ชิวอวี่มีข้อสงสัยที่ดูจะไม่อาจไขได้อยู่เต็มไปหมด
ชิงอีสูดลมหายใจเบาๆ แล้วโพล่งถามเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องขึ้นมา “หากวันหนึ่งเ้าพบขโมยใบ้านเ้าและมันขโมยสมบัติเ้าไปามาย เ้าจะทำเช่นไร?”
“แน่นอนว่ากระหม่อมต้องจับเ้าขโมยนั่นแล้วตัดมือตัดเท้าเาทีละนิ้ว!”พ
“อืม ข้าก็คิดอย่างนั้นเหมือนกัน”
ข้าน่ะไม่หักมือเ้าทีละนิ้วหรอกที่้ายื่นมือมาขโมยอาหารใชามข้า แต่พญามัจจุราชอย่างข้าจะส่งเ้าไปปรโลกเ!
*********************
[1] หมอนนุ่มๆ เีสูง าึ ชีวิตที่สะดวกสบาย
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??