เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
ถ่านที่เคยคุค่อยๆ ั หนูตาสีแดงตัวหนึ่งออกมาจากรูตรงมุมกำแพง มันมาขุดคุ้ยที่เถ้าถ่านที่เคยเป็กองไฟจนเจอไข่มุกหนึ่งเม็ดที่เปื้อนขี้เถ้า จากั้มันก็คาบไข่มุกไว้ในปากและเตรียมกลับเข้ารู.
พอหันกลับไป รองเท้าบูตไร้ฝุ่นคู่หนึ่งก็ปรากฏึ้ตรง้า
จี๊ด
ชายั้เหยียบหนูไว้ใต้เท้าของเขาจนไข่มุกที่มันคาบอยู่ในปากกลิ้งออกไปไกล
ฉู่สือใช้ผ้าคลุมห่อมือ่จะหยิบไข่มุกึ้มาเช็ดขี้เถ้าออก จึงพบว่าไข่มุกนี้ใสดุจคริสตัลและมีแสงเรืองรอง
“ท่านอ๋อง ไข่มุกที่เจ้าหนูตัวนี้คาบออกมามันคืออะไรหรือ่ะ่ะ่ะ?”
ฉู่สือส่งไข่มุกไปพร้อมกับาสงสัย
เซียวเจวี๋ยเหลือบมอง “ไข่มุกบุญกุศล”
“องค์ญิตรัสไว้่้านี้ว่าหนูผีขโมยเครื่องหอมไปหรือว่านี่คือผลสัมฤทธิ์ของเครื่องหอมเหล่าั้หรือ?” ฉู่สือประหลาดใ “แล้วเุใดท่านอ๋องถึงทรงทราบได้ล่ะ่ะ่ะ่ะ?”
เซียวเจวี๋ยไม่ตอบแต่ออกแรงเหยียบสิ่งที่อยู่ใต้เท้าจนมันหมดลมหายใ
“เผามัน” `
ฉู่สือไม่รอช้า ุไฟและโยนร่างหนูลงไปในกองไฟ จากั้ก็หันกลับไปและเห็นว่าเซียวเจวี๋ยเดินออกไปไกลแล้ว เขาจึงรีบาไปให้ทัน``
“ท่านอ๋อง แล้วไข่มุกบุญกุศลนี้จะจัดการกับมันอย่างไรดี่ะ่ะ่ะ?”
“เก็บไว้่ วันหนึ่งมันจะกลับคืนสู่เจ้าของเดิม”
กลับคืนสู่เจ้าของเดิม? ใครกัน? พญามัจจุราชสาวในศาลเจ้านั่นน่ะหรือ?
ฉู่สือห่อไข่มุกเงียบๆ และยัดเข้ากระเป๋าแขนเสื้อของเขาพลางคิดว่าช่วงนี้องค์ญิใหญ่เปลี่ยนไปจากเดิมมาก ท่านอ๋องเแม้จะไม่มากนักแต่ก็เปลี่ยนไปเช่นกัน
เรื่องที่องค์ญิทรงทำบนเรือนั่น หากเป็ท่านอ๋องเดิมแล้วละก็ป่านนี้องค์ญิคงเยือนนรกไปนานแล้วจริงไหม?
การที่นางยังคงมีชีวิตอยู่นั่นเป็เพราะท่าทีที่คลุมเครือของท่านอ๋องต่างหาก
ตลอดการเดินทางนี้ก็มีแต่เรื่องแปลกๆ ฉู่สือรู้สึกว่าท่านอ๋องที่เคยคิดว่าสิ่งลี้ลับเป็เรื่องโง่เง่า แถมเขาไม่เคยเห็นท่านอ๋องอ่านหนังสือเกี่ยวกับสิ่งพิสดารพวกนี้ แล้วเุใดท่านถึงกระจ่างแจ้งในเรื่องเหล่านี้กันนะ?
“ท่านอ๋อง กระหม่อมขอบังอาจทูลถามว่าท่านจะอภิเษกกับองค์ญิใหญ่จริงๆ หรือ่ะ่ะ่ะ?”
เซียวเจวี๋ยมองตอบด้วยแววตาลึกซึ้งยากจะคาดเดา
“เจ้าไม่ชอบนางหรือ?”
ฉู่สือตอบกลับอย่างระมัดระวัง “กระหม่อมมิบังอาจ่ะ่ะ่ะ เพียงแค่...ช่วงนี้ในวังและนอกวังล้วนเิเรื่องแปลกๆ มากมายและดูเหมือนว่ามันจะเกี่ยวข้องกับองค์ญิใหญ่ทั้งั้่ะ่ะ่ะ”
“การตายของตู้หมิงเยวี่ยก็แปลกนัก ไหนจะเหล่านางกำนัลที่ไปตำหนักเชียนชิวของนางแล้วกลับออกมาด้วยสภาพที่ไม่ดีนัก ุรายหากไม่เสียชีวิตก็จะเป็โรคอี้เจิ้ง พอนางเสด็จออกจากวังก็เิเรื่องแปลกๆ ี...นี่ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องที่นางเป็เพียงญิสาวหนึ่ง ไฉนนางถึงแตกฉานในเรื่องภูตผีปีศาจ กระหม่อมคิดว่ามันแปลกๆ ่ะ่ะ่ะ”
ระหว่างที่ฉู่สือเอ่ยเขาก็สังเกตท่านอ๋อง แล้วพูดโดยไม่เกรงกลัวว่า “ในวังต่างพูดเป็เสียงเดียวกันว่าองค์ญิเหมือนเปลี่ยนไปเป็ละ ท่านอ๋องว่านางคงไม่ใ่...”
ในที่สุดเซียวเจวี๋ยก็มีปฏิกิริยาบ้างด้วยการมองกลับมาพร้อม้าที่เหมือนจะยิ้มก็ไม่ยิ้ม
ฉู่สือหุบปากทันที
“เจ้าคิดว่าช่วงนี้ข้าเก็เปลี่ยนไปด้วยใ่หรือไม่?”
ฉู่สือตกใแล้วตะลีตะลานตอบกลับว่า “กระหม่อมมิบังอาจ่ะ่ะ่ะ ีอย่างท่านอ๋องจะเป็เหมือนนางได้เยี่ยงไรกัน...”
“ก็ไม่มีอะไรต่างกัน” เซียวเจวี๋ยงึมงำกับตัวเ
ฉู่สือพอจะัใาได้บ้างจึงรีบก้ม้าอย่างหวาดกลัวพร้อมกล่าวว่า “กระหม่อมก็แค่เป็กังวลแทนท่านอ๋อง องค์ญิทรงแปลกจริงๆ นะ่ะ่ะ่ะ หากท่านอ๋องข้องเกี่ยวกับนาง...” อาจไม่ใ่เรื่องดี
“หลังพบนาง ข้าก็จำเรื่องบางอย่างได้”
ฉู่สือเงย้าึ้พลางสงสัยว่าเรื่องที่ท่านอ๋องจำได้คือเรื่องอะไรกัน? เขาและหลิงเฟิงติดาท่านอ๋องมาตั้งแต่เยาว์วัย หากลืมเรื่องอะไรไปก็ถามพวกเขาตรงๆ ก็ได้!
มุมปากของเซียวเจวี๋ยเิรอยยิ้มจางๆ พลางหลุบตาลง าาแล้ว ไม่มีใครทำให้เขาจำเรื่องเหล่าั้ได้จริงๆ
ระหว่างทางไปภูเขาด้านหลัง ฉู่สือระงับอาการสั่นเทาไม่ได้พร้อมพึมพำ “แย่จริงๆ เุใดพอออกจากวัดตงหวามาก็กลับมาหนาวเย็นเช่นนี้?”
นั่นสิ
เซียวเจวี๋ยกวาดาองกลุ่มของวิญญาณเร่ร่อนที่ผ่านไปด้วยแววตาที่ไหววูบ
มีผีเยอะขนาดนี้จะไปอบอุ่นได้เยี่ยงไรกัน
แหล่งพลังวิญญาณที่เห็นจากตีนเขาคงมาจากภูเขาด้านหลังนี่สินะ?
ว่าไปแล้ว าสามารถในการเห็นผีของเขาก็เหมือนจะได้มาเุการณ์บนเรือนั่นเช่นกัน
เซียวเจวี๋ยหัวเราะแบบไร้เสียง ตั้งแต่วันั้มาาทรงจำแปลกๆ ก็ผุดึ้มามากมาย ยิ่งเขาสัมผัสชิงอีเท่าไร าทรงจำเหล่าั้ก็ยิ่งสมบูรณ์มากึ้เท่าั้
เื่เช้านี้ระหว่างที่เขาตีเธอด้วยาโ ุครั้งที่สัมผัสนางเขาก็ได้รับพลังประหลาดบางอย่างจากนางไปพร้อมๆ กับาทรงจำอันรางเลือนก็ค่อยๆ แจ่มชัดมากยิ่งึ้
ใกล้แล้วสินะ
ีไม่นานเขาคงจำได้ว่าจริงๆ แล้วตนเเป็ใครกันแน่
...
ชิงอียืนอยู่บนสันเขามองดู้าเรือนแต่ละหลัง่จะแหงนมองท้องฟ้า
พลังวิญญาณเต็มท้องฟ้าจริงๆ!
เหล่าผีเร่ร่อนในรัศมีสิบลี้นี้คงมารวมตัวกันที่นี่สินะ
ชิวอวี่ลูบคอที่หนักอึ้งราวกับมีหินมาทับจนต้องใช้าพยายามอย่างยิ่งยวดในการเงยศีรษะ อาการนี้เิึ้ทันทีที่มายังภูเขาด้านหลังแห่งนี้แล้วมันทำให้เขาไม่สบายใ
ชิงอีเหลือบมองเขา
มีผีตัวเล็กตนหนึ่งที่นั่งอยู่หลังคอของชิวอวี่และส่ายหัวไม่หยุด
“ลงไป”
เสียงใสที่ดังึ้ ทำให้ผีตัวเล็กตกใและกระโดดลงจากตัวของชิวอวี่
ฮู่ว...
ในที่สุดก็สบายสักที ชิวอวี่เงย้าึ้และสบตาเข้ากับนัยน์ตาล้ำลึกของชิงอีจนประหม่าึ้มาอย่างช่วยไม่ได้ “เื่ครู่องค์ญิพูดกับกระหม่อมหรือไม่่ะ่ะ่ะ?”
ชิงอีไม่ตอบแต่กลับถามว่า “เจ้าเิเื่ไร”
ชิวอวี่ไม่รู้ว่าจะบอกช่วงเวลาวันเิของตนเอย่างไร ชิงอีส่งเสียงฮึออกมา ปาื้[1]เบาขนาดนี้เลยดึงดูดผีมาตลอดเวลาสินะ อย่างไรก็า การที่เด็กนี่มีชีวิตรอดมาจนถึงอายุขนาดนี้ แถมยังมีตำแหน่งการ้าที่การงานที่ดีีก็ถือว่าเป็ที่ชะตาแข็งจริงๆ
นางก้มลงัแมวอ้วนึ้มาจากพื้นแล้วโยนใส่ชิวอวี่
เหมียว เจ้าแตา
“อุ้มมันไว้”
ชิวอวี่รับมาแบบงงๆ หนึ่งกับแมวหนึ่งตัวมอง้ากัน
เจ้าแมวอ้วนส่งสายตาว่ามนุษย์โง่!
ชิวอวี่ถึงกับแสยะยิ้ม เุใดเขาถึงคิดว่าแมวนี่กำลังส่งสายตาดูถูกมาให้เขากันนะ?
เขาอุ้มเจ้าแมวไว้ในอ้อมแขนพลันร่างกายก็อบอุ่นึ้มา เขามองไม่เห็นว่าเหล่าผีตัวเล็กๆ กำลังรายล้อมและดมกลิ่นพลังหยางจากร่างกายของเขาอยู่ แต่ทันทีที่พวกมันเห็นเจ้าแมวอ้วนอยู่ในอ้อมแขนของเขาก็กระจัดกระจายออกไปละทิศละทาง
โก่วต้านกับลุงหวังที่ยืนอยู่ใกล้ๆ ดูเป็ที่ัาองของผีตนอื่นๆ
วิญญาณเร่ร่อนในภูเขาด้านหลังแห่งนี้ดูจะเป็ผีเด็กน้อยทั้งหมด ซึ่งพวกเขามาจากหมู่้าผีในช่วงหลายเดือนที่ผ่านมา
ไม่ไกลจากที่พวกเขาอยู่มีชายร่างสูงสามโดดเด่นท่ามกลางกลุ่มผีตัวน้อย ชิงอีเอียงคอและถามลุงหวังว่า “เขามาจากหมู่้าของเจ้าเหรอ?”
ลุงหวังพยัก้า
“ดีเลยจะทำธุระก็ต้องหารู้จัก” ชิงอียิ้มอย่างพอใ “ไปัพวกเขามา”
ลุงหวังเผยสี้าตกใ ั?! นี่ไม่ใ่เท่ากับว่าเขาทรยศหักหลังต่อท่านปรมาจารย์ไปโดยปริยายหรอกหรือ?
แต่ถ้าไม่ไปั...
ลุงหวังมองนางมารร้ายที่ประดับรอยยิ้มที่ใกล้จะหมดาอดทนตรง้าและเดาว่าหากตนกล้าขัดคำสั่งคงได้จบชีวิตลงไม่ต่างจากหนูผีในกองขี้เถ้านั่น
ชุ่ยฮวา ต้าจู้ เถี่ยหนิว...ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วย!
แม้ภายนอกจะเป็เพียงลุงหวังข้าง้า แต่ผู้ั้เป็ถึงผู้ชนะในการประลองสุดดุเดือดของเหล่าภูตผีจนได้รับตำแหน่งเป้นผู้ติดาชั่วนั่น จึงมีแข็งแกร่งพอที่จะจัดการเหล่าผีเร่ร่อนที่ภูเขาด้านหลังแห่งนี้พ
ไม่นานนัก ชุ่ยฮวา ต้าจู้ และเถี่ยหนิวก็มาคุกเข่าต่อ้าชิงอี
ตาผีสามคู่จ้องไปที่ลุงหวังด้วยาคับแค้นใและข้องใว่าเุใดถึงทำกับพวกเขาเช่นนี้
“สารภาพมาาตรงว่าเจ้าชั่วนั่นสั่งให้พวกเจ้ารวบรวมผีเร่ร่อนจำนวนมากมาที่ยอดเขาด้วยเพื่ออะไรกัน?”
*****************
[1] ปาื้ คือวิชาทำนายดวงชะตา ที่สามารถทำนายครอบคลุมบุคลิก ลักษณะ ่าา นิสัยใคอ ีโ ตกอับ าุื อายุสั้น ั ญาติมิตร เป็้
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??