เรื่อง ลิขิตชะตา นางพญามารข้ามภพ [แปลจบแล้ว]
บ้าเอ๊ย เป็หมูหรือไงเนี่ย? .
ทำไมึหนักขนาดี้?!
นางเป็ดอกไม้แสนบอบบางที่ไม่อาจต้องลมต้องฝนได้แ่ปรโลก วันี้กลับต้องมาแบกชายหนุ่มที่ทำัเหมือนหมูตายแ้ แถมยังหนูไล่ไปทั่วภูเขาี
ยิ่งวิ่งสีหน้าชิงี็ยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ ไ่ิ นี่นางวิ่งไปที่ใดกัน?!
เจ้าหนุ่มน้อยนี่ทำให้นางสับสนแน่ๆ
ทัศนวิสัยเบื้องหน้าชิงอีคือ้ำตกแ่หนึ่ง
ชิงอีหยุดฝีเท้าและโยนเซียวเจวี๋ยลง แต่เขายังคงกไหล่นางแน่จึงกลายเป็ว่านางเกือบถูกดึงลงไปนอนกองกับพื้น
ชิงอีเหลือมองรอยแผลเขาตรงข้อมือที่ถูกหนูกัด ซึ่งบัดี้มันกลายเป็สีดำสนิท
เจ้าหนูัั้เป็สิ่งชั่ว้าเลยพอคาดเดาได้ว่าพิษมันจะรุนแรงเพียงใด
อืม ถ้าไม่พิการก็คงอยู่ใกล้าตายกระมัง
ชิงอีพยายามแกะแขนทั้งข้างออกแต่ก็ไม่สำเร็จหรือจะตัดมือทั้งข้างเขาออกดี? `
“นี่มันอะไรกัน?” เจ้าแมวอ้วนที่ตามมาเห็นชิงอียืนอยู่ที่เดิมด้วยใบหน้าซีดเซียว โดยมีเซียวเจวี๋ยอยู่บนหัไม่ต่างจากสัมภาระ เฮ้ ท่าทางคงจะสนิทสนมกันมากแ้สินะ``
เมื่อครู่ตอนที่ชิงอีวิ่งแบกเซียวเจวี๋ยไป เจ้าแมวอ้วนหันมาเห็นก็ตกใคอแทบเคล็ดเาะคิดไม่ึว่านางมารไม่ทิ้งเขาไว้? หรือนี่คือารู้สึกที่ขาดหายไป?
“เขาเป็ลมจริงๆ น่ะเหรอ?”
“คงงั้น”
เดิมทีจงใที่จะให้ชายหนุ่มตกอยู่ใอันตรายเพื่อรูว่าเขาจะเป็เช่นไร แต่ผลสุดท้ายกลับกลายเป็หาเรื่องใส่ั
ใบหน้างดงามชิงอีหน้าง้ำหน้าง้วยาหงุดหงิดเป็่ามาก
เจ้าแมวอ้วนที่อยากหัวเราะแต่ก็ไม่กล้า มันเพิ่งจะถามชิงอีไปเองว่าเกิดอะไรขึ้น? ที่แท้ก็ถูกทำให้สับสนนี่เอง!
มันที่จะชื่นชมเซียวเจวี๋ยไม่ได้ เาะนางมาร้ามีชีวิตยาวนานึเพียงี้ ทั้งที่ใปรโลกไม่มีใครกล้าชักสีหน้าหรือกล้าลงมือกับนาง แต่ที่โลกมนุษย์ี้นางมาร้ากลับต้องยอมสยบให้
โลกมนุษย์ ช่างควรค่าเสียจริง!
ด้วย้ำหนักที่แบกอยู่บนกาย ชิงอีพยายามยืนขึ้นมาฆ่าหนูที่อยู่รอบทิศก็รู้สึ่าสภาพตนเองั้น่าขันนัก จนต้องระบายาโกรธใส่ฝูงหนูเ่าี้ ่าไรเสียอูฐผอมก็ยังัใหญ่่าม้า[1] ึตอนี้จะดูอับจนหนทางแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มา่! แม้ว่าพัยังไม่ฟื้นฟูก็ใช่ว่าหนูพวกี้จะมาสร้างปัญหาให้นางได้!
ตูม
ชั้นบรรยากาศเปลี่ยนสีกะทันหันพร้อมกับเสียงฟ้าร้องที่ัขึ้น
โขดหินที่ขอบหน้าผาถูกยกลอย ฝูงหนูรู้สึกได้ึอะไรบาง่าจึงไม่กล้าเดินหน้าและด้วยากลัวึขีดสุดมันจึงร่นถอยออกมาสามฟุต
โก่วต้านและผีทั้งสี่ก็ัสั่นอยู่ไม่ไกล ยามใดที่พญามัจจุราชพิโรธ เมื่อั้ผีนับร้อยต้องคร่ำครวญ
วี๊ด วี๊ด วี๊ด
ลมจากเหนือจรดใต้พาดผ่านภูเขาโหมกระหน่ำจนกลายเป็พายุหมุนมาบดขยี้หนูจนเหลวเป๋วเป็โคลนไปทีละัๆ
มันเป็ฉากนองเลืที่เกิน่าจะทนดูได้
เพียงพริบตาเดียวก็เหลือเพียงเศษเนื้อและคราบเลือยู่หน้า้ำตก
ฟู่
ชิงอีทรุดัลงนั่งไขว่ห้างอย่าลืมัว่าแบกอะไรไว้ ัั้เมื่อเซียวเจวี๋ยล้มลงกับพื้น ชิงอีที่ไม่อาจทรงัได้จึงล้มตามเขาไปีคน
ซี๊ด
ริมฝีปากเจ็บขึ้นมาเป็ริ้วๆ พอชิงอีลืมตาขึ้นก็พบกับใบหน้าหล่อเหลาและรับรู้ึสัมผัสอ่อนนุ่มจากการที่ริมฝีปากทั้งประกบกัน่าแนบแน่น!
ฮึ~ เจ้าแมวอ้วนกลอกตา่าเหนื่อยหน่ายกับสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้า ล้มได้ถูกที่จริงๆ เหตุใดต้องจูบด้วยล่ะ?
แมวอ้วนอยากจะล้อเลียน ่า มันค่อยๆ รับรู้ว่าึาผิดปกติเาะต่อให้นางมาร้าจะหมกมุ่นแค่ไหน หัจากจูบแ้ไม่น่าจะเงียบขนาดี้นี่นา? เมื่อปรี่เข้าไปหามันจึงพบว่าสีหน้าชิงอีดูแปลกไปราวกับว่าไม่สามารถเคลื่อนไหวได้
“ชิงอี ไม่เป็ไรใช่ไหม?”
“เป็สิ!” ชิงอีพูดลไรฟั “รีบแยกข้าออกจากเขาเดี๋ยวี้!”
ใแมวอ้วนตกไปอยู่ตาตุ่มและประหลาดใกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
โอ้ไม่นะ ใปากหนุ่มน้อยผู้ี้มีหลุมดำซ่อนอยู่...ก็แค่จูบเ่าั้เองจะกลืนกินพันางมาร้าไปทำไมกัน!
เห็นชัดว่าเขายังคงไม่ได้สติ พัใัชิงอีเริ่มไหลออก่าควบคุมไม่ได้แ้พัทั้งหมดก็ถูกดูดเข้าไปใ่าเขา
ซวยแ้!
เจ้าแมวอ้วนรีบจ้ำไป่นาง แต่ผลกลับกลายเป็ว่าพอมันยกอุ้งเท้าขึ้นก็เหมือนถูกดึงดูดด้วยแม่เหล็กและไม่สามารถขยับได้
“ท่านเป็หมูหรือไง!” ชิงอีตะโกน่าฉุนเฉียว
แม้แต่นางยังโดนดูดพั แ้มันจะกล้าเข้าไป่ได้่าไร
โก่วต้านที่อยู่ใกล้ๆ ัเลที่จะเข้าไป่ เาะกลัวจิตสังหารเซียวเจวี๋ย
ผีหนึ่งตนกับแมวหนึ่งัมองตากันปริบๆ
แ้เสียงกรอบแกรบัขึ้นจากป่าด้านหั มีคนกำัมา!
ดวงหน้างดงามชิงอีแสนเย็นชา โดยนัยน์ตาที่สร้างาเย็นยะเยือกไปึกระดูกสันหัสะท้อนกลุ่มคนเ่าั้
“อามิตตาพุทธ” เจี้ยชือยกมือขึ้นพนมด้วยสีหน้าเห็นอกเห็นใ ต่างจากชิงอีที่ส่งสายตารังเกียจกลับไปให้ “เป็จริงดั่งที่ลูกิ์เล่าให้อาตมาฟังจริงๆ องค์ญิทรงอยู่ร่วมกับาชั่ว้า”
ฮึ ชิงอีเหยียดยิ้ม
เจี้ยชือและเ่าภิกษุด้านหัเดินเข้ามาหาพวกชิงอี
เจ้าแมวอ้วนไม่ได้ที่จะกลอกตา าเ คราวี้แหละแผนเจ้าได้ล่มแน่ๆ!
...
วัดตงหวา ภายใอาราม
มีพระอาจารย์หัวล้านรูป่าอวบอ้วนนั่งขัดสมาธิบนฟูกท่านหนึ่ง ใบหน้าเขาระบายยิ้มทั้งที่หลับตาอยู่
รอยยิ้มั้ไม่ได้สร้างาสบายใให้แก่คนมองสักิ เาะมันทำให้นึกึการยิงฟัหนูจอมตะกละที่กัดกินซากศพใราง้ำเสียมาก่า ภายใอารามสิ่งที่บูชาเขาบูชาอยู่ตรงหน้าหาใช่พระพุทธรูปแต่่าใด แต่มันกลับเป็หนูมัมมี่ัหนึ่ง ซึ่งมีขนาดใหญ่เ่าแมว โดยใบหน้าละม้ายมนุษย์กำัฉีกยิ้ม
รอยยิ้มที่ไม่ต่างจากพระอาจารย์อวบอ้วน
“อั่ก “พระอาจารย์อ้วนเหงื่อผุดที่หน้าผากกระอักเลืสีดำออกมา
“ิ์พี่!” ่าผอมบางดีดัเข้าหา เขาคือวั่งจีัปลอมที่ถูกกักขังอยู่ให้องฟืน!
พระอาจารย์อ้วนเช็ดปากแ้ลืมตา โดยดวงตาขนาดเล็กเ่าเมล็ดถั่วเขียวั้มีแต่าอาฆาตพยาบาท
“ไอ้าเนั่น! ฆ่าลูกัข้าหมด!”
“อะไรนะ!?” วั่งจีัปลอมตกใจนหน้าถสี “นางเก่งกาจึเพียงั้เลยหรือ? ิ์พี่ หรือว่าองค์ญิก็เป็คนเสวียนเหมินด้วย!”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง นางาเคนี้มีาสามารถสูงนัก ผีทั้งสี่ัั้ไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมข้าแ้ แถมวงเวทบนภูเขาด้านหัก็ถูกนางทำลายเช่นกัน สมาั! สมควรตาย” พระอาจารย์ัอ้วนฉุนเฉียว “าทุ่มเทใหลายปีที่ผ่านมาข้า ทั้งหมดต่างสูญเป่า! ข้าจะต้องกินเนื้อและดื่มเลืนางให้จงได้!”
วั่งจีัปลอมหน้าเปลี่ยนสี “เช่นั้ควรจะทำ่าไรดีขอรับ?!”
“วางใเถิด ต่อให้นางจะเก่งกาจแค่ไหนก็เป็เพียงผู้ญิเ่าั้ ลูกัทั้งหลายข้าต้องไปไม่ตายเป่า แถมตอนี้นางถูกเจี้ยชือจับไว้แ้!” พระอาจารย์ัอวบอ้วนแสยะยิ้ม
“เช่นั้ก็เยี่ยมไปเลยขอรับ!” วั่งจีัปลอมถอนหายใด้วยาโล่งอก “ิ์พี่ช่างปราดเปรื่องยิ่งนัก หลอกให้พระอาจารย์เจี้ยชือนั่นออกหน้ารับแทน ฮึ่ม นางาเนั่นทำลายแผนการเราไปตั้งมากมาย อย่าให้นางตายง่ายนักล่ะ!”
“ฮึ ไ่้่วง ข้าจะให้นางตาย่าทุกข์ทรมานสารพัดรูปแบบ แ้ค่อยๆ ละเลียดและดื่มด่ำใรสชาติวิญญาณนาง! วิญญาณคนเสวียนเหมินเป็ยาชูกำัชั้นย!” พระอาจารย์ัอ้วนเลียปาก “ิ่ไป่าั้ นางเป็เชื้อสายราชวงศ์จึงมีพัมังกรอยู่ใ่า หากได้กินนางเข้าไปแ้ บางทีอาจไม่ต้องซ่อนัใวัดตงหวาและไม่ต้องขโมยเครื่องหอมบุญกุศลีต่อไป!”
“ยินดีด้วยิ์พี่ ยินดีด้วย! เมื่อึเาั้ ิ์พี่โปรดอย่าลืมิ์้นะขอรับ”
“อย่ากังวลไป เจ้าเองก็จะได้ผลประโยชน์ไม่น้อยเช่นกัน!” พระอาจารย์อ้วนเหยียดยิ้มชั่ว้า “ลูก้เซ่อเจิ้งอ๋องทั้งคนก็ไม่เหมือนคนทั่วไป คนั้มีประโยชน์กับเจ้าอยู่ไม่น้อย”
“ส่วนเซ่อเจิ้งอ๋องผู้ั้...”
พระอาจารย์อ้วนร้องฮึ “ข้าจะใช้เวทข้าจัดการกับวิญญาณเขาเอง”
วั่งจีัปลอมที่เห็นด้วย่ามาตล ยามก้มหัวลงดวงตาเขาก็เต็มไปด้วยาขุ่นเคือง เฮะ พูดตรงๆ ท่านไม่ได้คิดที่ฮุบประโยชน์ทั้งหมดมาก่าหรอกหรือ?!
องค์ญิกับเซ่อเจิ้งอ๋อง ท่านน่ะกินแต่เนื้อล้วนๆ ส่วนข้าได้แค่กระดูกเ่าั้!พ
หากเขาสามารถกลืนวิญญาณทั้งได้ละก็...
วั่งจีัปลอมหันหัไปรินชาให้พระอาจารย์อ้วนพร้อมด้วยดวงตาที่มีาอาฆาตพาดผ่าน่จะจางหายไป่ารวดเร็ว
*********************
[1] อูฐผอมก็ยังัใหญ่่าม้า าึ ึตอนี้จะตกต่ำแต่ก็เคยยิ่งใหญ่มา่
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??