เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่ขอเป็นซุปตาร์ (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
เห็นคนออกไปหมดแล้ว เจาเยี่ยเดินไปนั่งที่โซฟา หลังจากิเซวียนโทรศัพท์มอบหมายให้เลขาฯ ไปซื้อกาแฟที่ร้านโปรดของเจาเยี่ยแล้วก็ทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามเขา พูดโดยไม่มีอารมณ์ตำหนิแฝงอยู่สักนิดว่า “ทำไมยอมให้ฝู่ผิงออกไปล่ะ ฉันยังสั่งสอนเขาไม่หนำใจเลยนะ?”
“สั่งสอนอะไร ไม่ใช่ความผิดใหญ่โตอะไรเสีย่ ต่อว่าไม่กี่คำก็พอแล้ว เาะยังไงเขาก็เป็นผู้จัดามือทอง ถ้าต้องมาเสียหน้าเาะนายอีก เดี๋ยวคงได้ลาออกไปอีกคนแน่” เจาเยี่ยกล่าว
“ไม่ใช่ความผิดใหญ่โตอะไร ตอนี้ในอินเทอร์เน็ตวุ่นวายไปหมด นายู รายาค้นหายอดนิยมมีแต่เื่ที่เกี่ยวกับกู้หลานัและตี้อวี๋ ูรายาโฆษณาัดับ 5 ก็ยังเป็นาพูดเกี่ยวกับสถานะของกู้หลานั ประกาศชัดเจนเลย” ิเซวียนขมวดคิ้วและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋า เปิดเวยป๋อยื่นให้เจาเยี่ย
เจาเยี่ยไม่ได้พูดอะไรแล้วรับมาู าค้นหายอดนิยม 4 แฮชแท็กล้วนแต่เป็นเื่ของกู้หลานั ึ่เป็นาถกเกี่ยวกับาปฏิเสธาเซ็นสัญญา สองคือถกถึงาคว้าแชมป์ของเขา สามคือาถกถึงฐานะของเขา และสี่คือาถกถึงเื่ของกู้หลานัและตัวของเขาเอง พอเห็นแฮชแท็กสุด้า เจาเยี่ยผงะไป ัคิดไปว่าหรือจะเป็นเื่ที่กู้หลานัพูดสารภาพกับตัวเองเมื่อวัน่ แล้วโดนถ่ายไว้หรือเป่า พอคลิกแฮชแท็กัู้ กลับเป็นเื่กู้หลานัเปิดบัญชีเวยป๋อ กดติดามแค่ตัวเอง และยังกดไลค์โพสต์ั้หมดของเขาในเวยป๋อ ซึ่งจะเป็นเบาะแสที่อาจกระตุ้นให้เหิงัามขุดเื่ราวของตนได้
ไร้สาระ เจาเยี่ยกะพริบาเบาๆ โโทรศัพท์กลับไป วางมือั้ข้างบนหัวเข่าและนิ่งเงียบไม่พูดอะไร
ิเซวียนเห็นเขาไม่พูดไม่จา และไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะปลอบใจตนเอง าหนุ่มขยับเข้าไปใกล้เขาเงียบๆ และพูดอย่างเศร้าใจ “นี่ทำเอาฉันโกรธจะายแล้ว”
“อย่าโกรธไปเลย คืนี้…...” เื่ั้หมดี้ก็จะผ่านไป ก็แค่สองแฮชแท็กที่ใช้เงินซื้อมา อย่าไปให้ความใส่ใจมากเลย ตอนแเจาเยี่ยกะจะพูดแบบี้ แต่ิเซวียนไม่เปิดโอกาสให้เขาได้พูดเลย พูดได้สามคำก็ถูกขัดจังหวะว่า “นายไม่อยากให้เครียดก็ได้ งั้นออกไปเที่ยวเป็นเพื่อน่สิ”!
เจาเยี่ยมองูใบหน้าเขาที่เต็มไปด้วยความหวัง ำใ้เาปฏิเสธไม่ลง เดิมทีเป็นเาะตัวเขาเองออกไปพักผ่อนเพื่อผ่อนคลาย เื่ั้หมดถึงได้กลายเป็นาี้ ทำไมจะต้องทำลายความหวังดีของเขา ำใ้เาเสียใจ พอคิดได้อย่างี้เจาเยี่ยก็ตอบรับ
ิเซวียนยิ้มออก ยันร่างลุกึ้มองไปที่เจาเยี่ยเพื่อออกเดินทาง “ไปกัน”
“ไปไหน? เดี๋ยวนายยังมีประชุมอีกไม่ใช่เหรอ?” เจาเยี่ยไม่ได้ขยับตัว
“ไม่มีปัญหา เลื่อนออกไปก็ได้” ิเซวียนไม่ได้สนใจมากนัก
“เลื่อนอะไร? ไปประชุม ิเซวียน ตอนี้นายน่ะเป็นประธานกรรมาบริหารของที่นี่นะ นายไม่สามารถเอาแต่ใจตัวเองได้อีกแล้ว” เจาเยี่ยลุกึ้ มองไปที่ิเซวียนแล้วออกเดิน เดินไปก็พูดไปด้วยว่า “เมื่อไรที่งานนายไม่ยุ่งแล้ว ฉันจะออกไปเที่ยวกับนาย แน่นอนถ้านายกล้าเอาเวลาทำงานมาหาฉัน เชิญนายไปหาคนอื่นให้ไปเป็นเพื่อนนายเถอะ”
“เจาเยี่ย…...” กลัวว่าาไม่เชื่อฟังเขาจะทำให้เื่ราวกลับาลปัตร ิเซวียนจึงได้แต่มองามแผ่นหลังของเขา ทำเสียงงอน มองเขาและผู้ช่วยผู้จัดาเข้าไปในลิฟต์ เขาถอนสายากลับอย่างหมดหวัง าใจ หันกลับไปนั่งที่โซฟา ั้หน้าั้าจัดาเอกสารที่อยู่บนโต๊ะต่อ
สะลึมสะลือหลับไปึ่ื่ ถูกปลุกึ้มาจากฝันร้ายในอดีต กู้หลานันอนแผ่อยู่บนผ้าห่ม เหงื่อเย็นๆ ไหลหยดพลางมองไปยังฉากที่คุ้นเคยรอบๆ ตัว ใช้มือเสยผมที่ปรกอยู่บนหน้าผากเพื่อทำให้อารมณ์สงบลงบ้าง เขาาใจแล้วลุกึ้ เปิดโทรศัพท์มือถือจูบรูปของบุคคลที่อยู่บนหน้าล็อคหน้าจอ ถือโทรศัพท์เดินไปที่หน้าต่างแล้วเปิดผ้า่า มองูยานพาหนะที่สัญจรไปมานอกหน้าต่าง หยดน้ำาร่วงจากหางา “เจาเยี่ยนายทำอะไรอยู่? ฉันคิดถึงนาย” าใจแรงๆ เช็ดน้ำาจนแห้ง กู้หลานัเปิดหน้าจอไถูกิจกรรมของเวยป๋อ ไม่เห็นเจาเยี่ยอัปเดตอะไร จึงคลิกาค้นหายอดนิยม ูแล้วมีั้ความเคลื่อนไหวที่อยู่นอกเหนือาคาดเดาและอยู่ในาคาดเดา รู้สึกอารมณ์ดีึ้มาบ้าง เขายิ้มอย่างพอใจ ่จะโโทรศัพท์ลงในกระเป๋า แล้วเดินลงชั้นล่าง
พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??