เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่ขอเป็นซุปตาร์ (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
“ยังไม่ถึงสองทุ่มเลย รีบทำไมครับ?” กู้าอันท่าทางไม่รีบร้อน เาาไปฟอดใญ่ ยืดตัวบิดี้เี
“ะใ้ของลูกมาถึงแ้ลูกยังไม่รีบอีก! ไม่แปลกใจเลยทำไมจนถึงตอนี้ยังเป็คนแปลก้าต่อกัน สมควรแ้” อันนาหยิบเสื้อผ้าใกล้มือได้ชุดหนึ่งแ้โยนใส่ตัวเขา หากเป็ไปได้เไม่เต็มใจจะยอมรับเลยว่าเขาเป็ลูกา ไม่มีความบ้าบิ่นเหมือนเตอนสาวๆที่จู่โจมผู้าเอาซะเลย
“ถ้าเขามาแ้จริงๆ ผมจะยังอยู่ในสภาพี้เหรอครับ?” กู้าอันยักไหล่ “แ่ เขาไม่มา ้ความที่ผมเชิญเขามางาน เขาไม่ตอบกลับมาเลย”
“ใช่หรือ? เมื่อกี้แ่ตาฝาดไปเหรอ แต่เมื่อกี้เหมือนแ่เห็นคนใส่ชุดลำลองปกติคนหนึ่งชัด…...” อันนายังพูดไม่ทัน กู้าอันก็กระโดดลงจากม้านั่งวิ่งพรวดออกไป กำลังจะลงตึก แต่ได้ยินอันนาตะโกน “ลูกยังไม่ได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเลยนะ!” ถึงได้มีปฏิกิริยาตอบสนอง รีบวิ่งพรวดขึ้นมาในห้อง พุ่งเข้าไปในห้องน้ำจัดการล้าง้าอย่างพิถีพิถัน จัดแต่งผมทรงอย่างั้ใจ แ้เิออกมาเลือกเสื้อผ้า
“ะใ้มาแ้มันก็ต่างกันเลยใช่ไหม? ุาหมื่นปีที่ไม่ค่อยออกบ้านเริ่มแต่งตัวเป็แ้สินะ” อันา้ กู้าอันยกมุมปากของเขาเมื่อหยิบเสื้อเทียบกับตัวซ้ำไปซ้ำมา ่า “แ่ ตัวี้เป็ยังไงบ้าง?”
“ูดี ลูกาแู่ดี ใส่อะไรก็ูดี หลักๆ ก็คือยีนของแ่ดี” ัาูไม่หยุด
กู้าอันลูบ้าผากอย่างระอา วกกลับเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดแ้เิออกมา อันนาที่าตาเต็มไปด้วยความปลาบปลื้มพอใจ เิิ้ เิไปที่้ากระจกตู้เสื้อผ้าแ้ส่องมันซ้ำไปซ้ำมา รอแทบไม่ไหวที่จะออกไปข้างนอก แต่ยังไม่ทันเิออกจากห้องเขาก็หยุดฝีเท้า
“มีอะไรเหรอ?” อันนาที่เิตามหลังมาต้องหยุดทันทีและถามด้วยความงงงวย
“เสื้อผ้าชุดี้ไม่เหมาะ” กู้าอันพูดยังไม่ ก็หันกลับเข้าไปในห้องอีกครั้ง!
“ไม่เหมาะยังไง? แ่ว่าก็ูดีทีเดียว” ัาู
“เจาเยี่ยไม่ชอบเข้าร่วมงานเลี้ยงสังสรรค์ของครอบครัว ผมยังใส่ชุดทีู่ทางการขนาดี้อีก” กู้าอันพูดอธิบาย “ผมไม่อยากทำในสิ่งที่เขาไม่ชอบ”
“อย่างี้นี่เอง” อันนาครุ่นิ “พูดไปแ้เมื่อกี้ที่แ่เห็นเขา เขาใส่ชุดลำลองปกติที่เมื่อเทียบกับคนอื่นแ้แทบจะไม่เข้ากันเลย!”
“อะไรคือไม่เข้ากัน เขาแต่งแบบนั้นแหละเหมาะสมแ้ เดิมทีมันเป็งานเลี้ยงของครอบครัว แต่พวกพ่อกลับทำให้มันูทางการใญ่โต เหมือนสถานที่ไว้เชื่อมความสัมพันธ์ต่างๆ” กู้าอันที่ฟังเพูดถึงะใ้ของตัวเองแ้รู้สึกไม่พอใจและโต้กลับทันที
“ใช่ๆ ลูกพูดไดู้ต้อง ะใ้ของลูกูเ” อันนาเออออห่อหมก ้กล่าว “ลูกเนี่ยใช้ได้เลยนะ มีความซื่อสัตย์เหมือนสุนัขซึ่งเป็ุลักษณะของฝ่ายรับ”
“ใครบอกว่าผมต้องเป็ฝ่ายรับ? มีลักษณะความซื่อสัตย์แ้เป็ฝ่ายรุกไม่ได้เหรอ?” กู้าอันรวบหมวกของชุดลำลองสีแดงที่สวมอยู่ แ้เิออกไป
“ลูกไม่มีลักษณะความเป็รุกเลยนี่นา?” แอนนาเิตามมาและวางมือของเไว้บน้าอกเขา เขาจากด้านบน ่าหัวและพูดด้วยความมั่นใจว่า “้าตางามขนาดี้เป็รับแน่”
“ถ้าเอาตามที่แ่พูด งั้นเจาเยี่ยไม่งดงามกว่าหรือครับ?” กู้าอันรู้สึกไม่เห็นด้วย
“No No No!” อันนา่านิ้วไปมา “มันไม่เหมือนกัน อย่างเจาเยี่ยเขาเรียกว่าหล่อ เขามีลักษณะความงดงามของผู้าทีู่สลักออกมาอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ของลูกคืองาม เป็ความงามที่มีเสน่ห์เย้ายวน่าหลงใ”
“แต่” กู้าอันอยากจะแก้ต่าง แต่เพราะเขาเิจนถึง้าฝูงชนแ้ าตาทั้งหมดต่างก็จ้องมาที่เขา เขาจึงเงียบปากลง
เมื่อเห็นกู้าอันและอันนาปรากฏตัวขึ้นจากมุมบันได ทำให้เหล่าผู้าที่กำลังถกเรื่องธุรกิจกันอยู่ และบรรดาผู้หญิงที่กำลังหัวเราะกระซิบกระซาบถึงการแต่งตัวของเจาเยี่ยอยู่นั้น ต่างก็เงียบเสียงลง้กันพ
อันนามีความสุขกับความรู้สึกี้า เงย้ายิ้มหวาน ูสูง่และสง่างามดั่งเ้าหญิง ิถึงเมื่อก่อน เเคยติดอันดับ “สามผู้หญิงที่สุดของโลก” แม้ว่าตอนี้จะาุาแ้ แต่เสน่ห์ของเก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย แต่หารู้ไม่ว่า ความเงียบที่เกิดขึ้นี้ล้วนเป็เพราะกู้าอัน
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??