เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่ขอเป็นซุปตาร์ (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
“......” เจาเยี่ยไม่เชื่อว่าเฟังไม่ แต่ท่าทางแสร้งไม่รู้เื่ของเก็ทำให้เขาไร้หนทางโต้ั เขาจึงต้องพูดความจริงไปตรงๆ “ค่อนข้างต่อต้านการสัมผัสใกล้ชิดกับคนอื่นครับ”
“ไม่เป็นไร งั้นฉันจะเรียกคนมาปะคองเขาเอง เแค่อยู่ข้าง ๆ ส่งเขาให้ึที่นั่นก็พอ” ันาพูดจบ ก็ไม่ให้โอกาสเจาเยี่ยปฏิเสธีและรีบจัดแจงเรียกบริกรที่อยู่ด้านข้างที่กำลังเิผ่านมาพี สั่งให้เขาปะคองกู้หลานัตามเจาเยี่ยัห้องนอนเรียบ้แล้ว ก็รีบแสดงท่าทางเหืนโดดเดี่ยวอ่อนแอทำอะไรไม่ถูก แล้วพูดกับเจาเยี่ยว่า “รบกวนหน่อยนะ”
เมื่อเื่มาึตรงนี้ เจาเยี่ยก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ เขาจึงพยักหน้าเล็กน้อย ืข้างึ่ล้วงกระเป๋า หันศีรษะแล้วรุดหน้าเิไปทันที
บริกรกำลังจะเอื้อมืไปปะคองกู้หลานั แต่กู้หลานััเอื้อมืเขามาพาดบนไหล่บริกร่ แล้วรีบลากขาก้าวตามไป่ารวดเ็ (บริกร : เาันี้ แข็งแขนาดนี้กันเลยเ อืม...)
ันามองเจาเยี่ยเิไปตามทางที่ัเองบอก พลางป้องปากยิ้ม่าเจ้าเล่ห์ จริง ๆ แล้วกู้หลานัอยู่บนชั้นแต่เป็นห้องนอก ่ห้องในนั้นเนื่องจากัเเอง่ามาก ไม่มีอะไรทำจึงจัดเตรียมไว้ให้เป็นห้องหอของเขา
เมื่อเิจนึสถานที่ที่ันาบอก เจาเยี่ยมองบริกรลากกู้หลานัมาึหน้าปะตู เขาไม่ได้วางแผนจะอยู่ต่อ กำลังจะหันั บริกรก็ปล่อยกู้หลานัมาพิงอยู่บนัเขา ใบหน้าเต็มไปด้วยการขอขมาแล้วพูดว่า “ซูเปอร์สตาร์เจา ปะคองคุณชายอยู่แล้วเปิดปะตูไม่สะดวก รบกวนคุณช่วยปะคองเขาไว้สักครู่นะครับ” พูดจบ ก็ล้วงกุญแจมาไขปะตู!
เจาเยี่ยผงะไปครู่ึ่ กำลังจะดึงื แต่ัเริ่มลังเลเมื่อได้พบกับใบหน้าตอนหลับของกู้หลานัที่กำลังหลับตาสนิท่าสงบสวยงาม
ไม่คาดคิดว่าบริกรจะทำได้ยเยี่ยมแบบนี้ กู้หลานัซบอยู่บนัของเจาเยี่ย่าพอใ ในใคือเตรียมใพร้อมแล้วว่าสะโพกัเองต้องเจ็บัีรอบแน่ๆ แต่ผ่านมาตั้งนานแล้วไม่มีการผลัก นึกดีใอยู่ข้างใน ควบคุมปากไว้ไม่อยู่ ทำให้หลุดยิ้มมาเล็กน้อย แต่ในวินาทีต่อมา เขาก็ถูกโยนไปยังสถานที่ที่อ่อนนุ่ม
หรือว่าถูกจับได้แล้ว ในใกู้หลานัรู้สึกลนลานอยู่สักพัก ืเ้าแข็งจนอยากจะขยับแต่ก็ไม่กล้าขยับ
ตอนแรกนึกว่าเปิดปะตูได้ ัเองก็จะเป็นอิสระ ไม่คิดเลยว่าพอปะตูเปิดเสร็จบริกรคนนั้นก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็เิจากไปและไม่ได้หันัมาีเลย เจาเยี่ยจำต้องพากู้หลานัไปที่เตียงแล้วโยนเขาลง่าช่วยไม่ได้ มองูเขาที่ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไร เจาเยี่ยผงะีครั้ง นับเป็นครั้งที่แล้ว ไม่คิดเลยว่าตอนเขานอนหลับจะทำให้รู้สึกทรมานหัวใเืเกิน ทำไมึเป็นแบบนี้ คิดไม่และไม่อยากจะคิดต่อ เจาเยี่ยหันไปมองห้องของกู้หลานัที่ตกแต่งด้วยสีแดงแตา บนผนังห้องปะดับไปด้วยกลีบดอกกุหลาบ และกลางเตียงเป็นรูปหัวใ เขาขมวดคิ้ว ช่างน่าสะอิดสะเอียนจริง ๆ เจาเยี่ยส่ายหัว จู่ ๆ ก็รู้สึกัสั่น่าควบคุมไม่ได้ หันััแล้วเิไป
“เจาเยี่ย อย่าเพิ่งไป อยู่กับฉันนะ” เิึหน้าปะตู ก็ได้ยินเสียงกู้หลานัี ไม่รู้ว่าเขาหลับอยู่หรือว่าื่แล้ว ฝีเ้าของเจาเยี่ยหยุดชะงัก พูดด้วยเสียงเย็นชาว่า “กู้หลานั ฉันไม่รู้ว่านายเมาจริงหรือว่าแกล้งเมา แต่ฉันขอเตือนนาย อยู่ห่างๆ าัหน่อย เื่ที่เกิดขึ้นในวันนี้มันผ่านไปแล้วฉันจะไม่ถือสา ยังไงหลังจากนี้เราก็ไม่ข้องเกี่ยวกันแล้ว นายอย่าพูดึมันี” พูดจบ เขาก็ก้าวเ้าปิดปะตูแล้วจากไป
หลังจากที่ได้ยินเสียงปิดปะตู จากนั้นีสักพักกู้หลานัก็ค่อย ๆ ืตา ทันทีที่เขาืตาน้ำตาก็ไหลมาจากเบ้าตา แสดงละครมามากมายก็จะู่าง่ายดายว่าคนอื่นกำลังเล่นละครอยู่หรือเปล่า แ่ึตาัเอง ัยากที่จะรับรู้ ่าเช่นเมื่อสักครู่ เจาเยี่ยที่เป็นึซุปเปอร์ตาร์ัูไม่ว่าเขากำลังแกล้งเมา มองไม่เห็นความรู้สึกในดวงตาของเขา ก็เหืนที่ัเขาเองนึกว่าสามารถูใคนได้ทะลุปรุโปร่งแต่ัอ่านใของเจาเยี่ยไม่ เจาเยี่ยเองก็ูไม่ว่าเมื่อครู่นี้เขาเมาจริงหรือแกล้ง เขาเป็นพวกแก้วเดียวจ เมื่อ่ึแม้จะแก้วเดียวจ แต่ว่าเขาก็ไม่เคยอาละวาด แ่กับเจาเยี่ย เขาไม่ได้ที่จะแสดงท่าทีแบบนั้นมา ปากบอกเมาแล้วอาละวาด ัที่จริง มันอาจจะเป็นเพราะเขาอยากสัมผัสเวลาที่เจาเยี่ยแสดงอาการเดี๋ยวเย็นชาเดี๋ยวลุกลี้ลุกลน เขาต้องการอาศัยช่วงคนชุลมุน จะได้ใกล้ชิดเจาเยี่ยีนิดเพื่อปลอบปะโลมจิตใของัเองที่ร้อนรนจนแทบบ้า
พ
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??