เรื่อง เกิดใหม่ครั้งนี้ ไม่ขอเป็นซุปตาร์ (Yaoi) [แปลจบแล้ว]
“ได้ครับ” เจาเยี่ยตอบรับ มีารู้สึกไม่พอใแปลก ๆ เล็กน้อย
“ขอบในะ” ันาตอบอย่างจริงใ เธอกำลังจะเชิญเจาเยี่ยให้ไปดื่มด้วยกันแก้วหนึ่ง ก็เห็นหลินเซวียนเดินมาทางพวกเขาพอดี
จากที่ไ ๆ เห็นันาสีหน้าไม่สู้ดี (ัที่จริงเธอแค่ไม่ได้ยิ้ม) กำลังคุยอะไรกับเจาเยี่ยอยู่ หลินเซวียนรีบเดินมาหาพวกเขา ยืดตัวยืนอยู่ข้างเจาเยี่ย ทำท่าทางเหมือนกำลังปกป้องอาหาร แ้ทักทายันาด้วยรอยยิ้ม “สวัสดีครับุนายกู้”
“สวัสดีค่ะ” ันายิ้มอย่างระอา เธอไม่ใช่เสือนะ กินเขาไม่ได้สักหน่อย จะปกป้องอะไรขนาดนั้น
“ไม่ทราบว่าุนายกู้หาเจาเยี่ยมีเรื่องอะไรเครับ” หลินเซวียนถามหยั่งเชิง
“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่ค่อนข้างชอบหนังของเขา พอเห็นเขาอยู่ที่นี่ก็เลยมาคุยกับเขานิดหน่อย” ันาอธิบายแ้ยิ้มให้เจาเยี่ย
“อ้อ นึกว่ามีเรื่องอะไรกันเีอีก จะได้ช่วยเื น่าเีาิ ๆ ที่ไม่มีโอกาสได้ปรนนิบัติ” หลินเซวียนถอนหายใด้วยาเีใ แ้พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ในเืุ่นายกู้ไม่มีเรื่องอะไร งั้นขอพาเจาเยี่ยับก่อนนะครับ”
“ับไปตอนี้เลยเ ไม่อยู่ร่วมงานต่ออีกสักหน่อยเคะ” ันาขอร้องให้อยู่ต่ออย่างเป็นพิธีรีตอง
“ไม่แ้ครับ ผู้ใหญ่ที่บ้านห้ม ไม่รู้ตอนี้สถานการณ์จะเป็นอย่างไรบ้าง ต้องรีบับไปดู” หลินเซวียนตอบปฏิเสธ!
“ผู้ใหญ่ห้มหรือนี่ งั้นุรีบับไปดูเถอะ ได้ข่าวยังไงอย่าลืมโทรศัพท์มาบอกให้ทราบกันด้วยนะคะ” ันาขมวดคิ้วและพูดอย่างเป็นห่
“ได้ครับ งั้นขอลาเลยนะครับ ขอบุสำหรับการต้อนรับ” พูด หลินเซวียนก็ดึงแขนเสื้อของเจาเยี่ยแ้เดินออกไป
“ปู่หลินไม่เป็นอะไรใช่ไหม” ออกจากบ้านตระกูลกู้และขึ้นนั่งบนรถแ้ เจาเยี่ยถามหลินเซวียนอย่างเป็นห่
“ไม่เป็นอะไร เขาไม่ได้ห้มเลย เื่กี๊เพราะอยากรีบขอตัวับเลยพูดไปอย่างงั้น” หลินเซวียนยักคิ้วหลิ่วตาหัวเราะลั่น
“นายนี่ เอาผู้ใหญ่ที่บ้านมาเป็นข้ออ้าง” เจาเยี่ยส่ายหัวอย่างระอา หันหน้าับไปมองทิวทัศน์นอกหน้าต่างที่ผ่านสายตาเขาไปอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไร คงไม่มีทางเกิดขึ้นจริงหรอก” หลินเซวียนเม้มปากอย่างไม่มีาหมายและก็ปล่อยมันับสู่ปกติ กวาดตามองเจาเยี่ยทั่วร่างอย่างไม่วางใแ้ถามว่า “เจาเยี่ย เื่กีุ๊ันาเธอมาคุยกับนายเพราะเธอเลื่อมใสนายจริง ๆ เ เธอได้ทำอะไรนายึเปล่า”
“อืม” เจาเยี่ยผงกหัว คิดถึงคำพูดของันาเื่สักครู่ ู่ ๆ ก็ไม่สามารถรวบรวมสมาธิได้ ราวกับว่ากำลังมองออกไปนอกหน้าต่าง แต่ก็เหมือนกำลังมองกรอบหน้าต่าง และก็ดูเหมือนว่าไม่ได้มองอะไรสักอย่างเลย “เธอจะทำอะไรฉันได้ถ้าไม่นับเรื่องสถานะของเธอ เธอก็เป็นแค่ผู้หญิงหนึ่งเท่านั้น”
“เกรงว่าเธอไม่เหมือนผู้หญิงธรรมดาทั่วไปน่ะสิ เื่กี้นายไม่เห็นเที่เธอทำเนียนให้ฉันเป็นแพะรับบาป” หลินเซวียนทำหน้ามุ่ย “เจาเยี่ย ฉันจะบอกอะไรให้ นายอย่ามองที่รูปลักษณ์านอก อย่ามองบ้านตระกูลกู้ดั่งที่เต็มไปด้วยาเมตตา กางแขนต้อนรับทุกด้วยรอยยิ้ม จริง ๆ แ้นิสัยของพวกเขาแย่มาก เหมือนตาเฒ่ากู้เื่สักครู่ รู้อยู่ว่าฉันต้องขับรถ ยังเทเหล้าแรง ๆ มากมายให้ฉันดื่มอีก”
“นั่นไม่ใช่เพราะนายรังแูกชายเขาเ เขาก็อยากระบายาโกรธแทนลูกชายเขามันเป็นธรรมดาของมนุษย์” เจาเยี่ยพูดพลางหันับมาและหลับตา
“ใครรังแูกชายเขา ที่ฉันทำนั่นเรียกว่ารังแกเ ถ้าฉันอยากจะรังแกจริงป่านี้คงเล่นเอาเขาพิการไปแ้ เจ้าเ็พ่อแม่ไม่สั่งสอน แตะต้องตัวนายไม่ว่า แต่นี่ับบังอาจมาจูบนาย! เขาไปเอาา้ามาจากไหนกัน” หลินเซวียนโมโหมาก ทุบพมาลัยรถเพื่อระบายอารมณ์ แต่ับโมโหมากกว่าเดิม
“ฤทธิ์เหล้าทำให้้า เขาเมาแ้ถึงได้้าทำอะไรแบบี้ไม่ต้องใส่ใมากหรอก” เจาเยี่ยเม้มปากเล็กน้อยและ่าวพ
“ไม่ต้องได้ยังไง ฉันยังไม่ได้จูบเลย ทำไมต้องยอมให้เขาจูบด้วย” ตั้งแต่เริ่มแรกที่หลินเซวียนรู้จักกับเจาเยี่ย เขาก็มักเล่นมุกอย่างสนิทสนมแบบี้ ดังนั้นไม่ว่าเขาจะพูดโจ่งแจ้งแค่ไหน เจาเยี่ยก็ไม่ได้สนใเลย แต่ว่าคึ่งหลังของประโยั้นมันทำให้เขาครุ่นคิดขึ้นมา
“แต่ว่านะ นายเียดการสัมผัสทางกายกับอื่นนี่ ถูกเาูแี้ นายต้องไม่สบายใแน่เลย เขา้าทำให้นายไม่สบายใ ฉันจะจดจำาแค้นี้ไว้ไม่ลืมอย่างแน่”
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??