เรื่อง ท่านอ๋อง ทรงดุร้ายเกินไปแล้วเพคะ
การบุกถึงตำหนักจาวา้ผ่านด่านสำคัญสามด่านซึ่งก็คือ ด่านหานเยว่ ่าเีหลง และด่านเจ๋อเทียน
ขณะที่เขาเพิ่งข้ามแม่น้ำภายในวังเ้ามาถึงด่านหานเยว่ั้ เสียงซือจู๋จากด้านในก็ัลอดออกมาเบาๆ
เขาวิ่งพุ่งไปทางทิศั้อย่างรวดเ็ เขาวิ่งอย่างร้อนใ ร้อนใจริงๆ จนะทั่งรู้สึกแผดเผาที่ปอด เขา่าวเร่งตัวเองอยู่ในใ เ็ึ้หน่อย เ็ึ้ีหน่อย
สายลมหนาวพัดโชยเป็นระยะ บนท้องนภามีสายฝนโปรยปรายลงมาปกุมทั่วบริเวณ พระราชวังใหญ่โตงดงามเช่นี้ ทว่าท่ามางแสงโคมไฟและามืดมิดับูน่าเกรงขามและเดียวดาย
ณ ที่แ่ี้ กงเจวี๋ยวิ่งุชีวิต เขาวิ่งแข่งกับาเป็นาาย ทว่าเขาับถูกขวางไว้ีครั้ง
ครั้งี้ผู้ที่ขวางเขาไว้มีลักษณะเหมือนกับุ่มที่แ้ เป็นองครักษ์ภายในวัง ทว่าสายาสงบนิ่งพวกเขาทำให้กงเจวี๋ยแอบระวังตัวมากยิ่งึ้ ครั้งี้ไม่ใช่องครักษ์ทั่วไปเหมือนครั้งที่แ้
“ฮองเฮามีรับสั่ง ผู้ที่บุกเ้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต สามารถัหารได้ทันที”
ปะโยคุท้าย่าวึ้อย่างเย็นชาทำให้นัยน์ากงเจวี๋ยสะท้อนปะกายพิฆาต ฮองเฮา คาดไม่ถึงว่านางจะ้าขวางเขาไว้ ที่สำคัญผู้บงการเหล่าี้คือฮองเฮา ัั้พวกเขาไม่มีทางออมมืออย่างแน่
ีฝ่ายมีถึงสิบห้านาย ีั้ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี หาก้การจัดการเ็น้อยึ่ถือว่าเพียงพอแ้
ทว่ากงเจวี๋ยไม่ใช่เ็น้อยธรรมดา เขาผู้เบื้อง้าพร้อมสูดลมหายใเ้าลึกๆ เขาไม่ได้่าวแม้แต่คำเดียว แต่ทำเพียงชูะบี่ในมือึ้มา ตัวะบี่สั่นไหวเล็กน้อย ราวกับกำัรอคอยดื่มโลหิตอย่างใจดใจ่อ
เ้ามาสิ เขาจะัหารทุกที่ขัดขวางเขา
สมัยเ็ช่วงที่ไม่มีใครูแลอยู่ในตำหนักเย็น ในระหว่างสองปีั้ทำให้บุิกเขาายเป็นเก็บกดและโหดเหี้ยม หากสามารถัหารศัตรูได้แปด้ เขายินดีทำลายตัวเองึ่พัน
เาะาโหดเหี้ยมเช่นี้ ขณะต่อสู้ติดพัน ภายในระยะเวลาสั้นๆ องครักษ์ยอดฝีมือสิบกว่านายไม่มีใครสักที่สามารถเ้าปะชิดตัวเขาได้เลย
องครักษ์แอบร้อนใอยู่เงียบๆ เนื่องจากพวกเขาได้รับคำสั่งลับจากหลิ่วเสียนเฟยด้วยเช่นกัน พวกเขา้ัหารองค์าเก้าอยู่ตรงี้
ตอนแรกกงเจวี๋ยคิดจะลงมืออย่างระมัดระวัง ทว่าเมื่อคิดว่ากงอี่โม่ผู้อยู่ในตำหนักเย็นที่ห่างออกไปกำัตกอยู่ในอันตราย เขาจึงออกอาการเหมือนบ้าั่ง เขาไม่สามารถควบคุมตนเองได้เลย
เขาใช้ะบี่่องแ่วชำนาญมากึ้เรื่อยๆ แต่ละะบวนท่าโหดเหี้ยมแม่นยำ ารู้สึกขณะกรีดแทงเนื้อหนังมันวนเวียนอยู่รอบๆ ทำให้เขารู้สึกหลงใหล
ขณะต่อสู้ั้ สายาเย็นชาเขาไปยังทิศทางสว่างไสวในระยะไ ดวงาสีน้ำหมึกสะท้อนปะกายเย็นวาบจนน่าตกใ
เาะเหตุใด? ั้ที่เป็นพระโอรสเช่นเดียวกัน อื่นสามารถใช้ชีวิตในตำหนักจินหลวนอย่างสุขสบาย ่เขาและเสด็จพี่ับ้ซุกตัวอยู่มุมึ่ในตำหนักเย็น เาะเหตุใดเขา้ฉกฉวยแย่งชิงทุกอย่างด้วยตนเอง? เาะเหตุใด?
เวลาี้เ้ผมสีน้ำหมึกปลิวสยาย ร่างในชุดขาวอาบย้อมไปด้วยรอยโลหิตนับไม่ถ้วน หากจาะยะไเกิดเป็นภาพดุจบุปผากำัผลิบาน เดิมทีควรเป็นเ็น้อยงดงามราวกับเซียนน้อยข้างกายเ้าแม่กวนอิม แต่เวลาี้ดวงาดุจหยกสีน้ำหมึกคู่ั้เต็มไปด้วยโลหิตและรังสีอำมหิต เขามีสภาพราวกับเทพัหารเลยทีเดียว
ะบี่ฟาดฟันลงไป โลหิตอุ่นคาวสาดะเซ็นอยู่บนใบ้าขาวดุจหยกเขา เดิมทีเขาเม้มริมฝีปากแน่น แต่เวลาี้ับปรากฏรอยยิ้มอย่างไร้สาเหตุ
หากนี่คือเ้ทางที่เขา้เดิน เพื่อเสด็จพี่แ้ เขาจะมุ่ง้าเดินต่อไป!
สักวัน ไม่ว่าจะเป็นฮองเฮา พระโอรส หรือแม้ะทั่งฮ่องเต้ ไม่ว่าจะตัดสินใลงโทษหรือให้อภัย ้ึ้กับา้การเขา
ซินเอ๋อร์ซ่อนตัวอยู่ใต้เตียง เวลาี้ไม่มีใครคิดถึงนางชั่วคราว นางจึงสามารถเอาตัวรอดจากเหตุการณ์ี้
ผู้ในยุคสมัยี้ไม่เคยให้าสำคัญกับชีวิตรับใช้ จึงไม่มีทางใช้นางมาข่มขู่กงอี่โม่ได้เลย ตอนี้เรือนเหลิ่งชิวมีสภาพเละเทะ ผู้บุกรุกั้สี่เสียชีวิตไปแ้สาม พวกเขาเริ่มต่อสู้จากในห้องจนะทั่งไล่ไปถึงบริเวณสวน
ะบี่ยาวในมือกงอี่โม่ถูกตวัดเป็นปะกาย ูเหมือนนางสงบนิ่งไม่ร้อนใ มุมปากนางยกยิ้มอย่างไม่ไยดี นางยังมีเวลา่าวเย้ยหยันีฝ่าย
“เห็นเ้ามีอำนาจตัดสินใด้วยตัวเองแ้ คาดว่าเ้านายเ้า้ให้าสำคัญกับเ้าอย่างแน่ แต่น่าเสียดาย เ้านายเ้ารู้หรือไม่ว่าเ้ามีาสามารถอ่อนด้อยเช่นี้ ัหารเ็น้อยสักยัง้หาตัว่ี”
บุรุษชุดดำสี่ที่บุกเ้ามา เวลาี้เหลือเพียงเขาเดียว ทว่าเขาไม่รู้สึกหวาดัวเลยสักิ เนื่องจาองคำนวณเวลาแ้ อื่นๆ น่าจะใ้มาถึงแ้ ถึงตอนั้เขาจะัหารองค์หญิงพระองค์ี้่ จากั้ค่อยไปัหารพระโอรสที่เพิ่งหนีไปพระองค์ั้
เขาไม่กังวลว่ากงเจวี๋ยจะหนีรอดไปได้ เาะหากพระราชวังแ่ี้สามารถบุกทะลวงได้ง่ายขนาดั้ ถ้าเช่นั้ฮ่องเต้คงสวรรคตไปนับครั้งไม่ถ้วนแ้ หรือบางทีอาจไม่้ถึงมือเขา องค์าน้อยอาจายอยู่ในวังด้วยฝีมืออื่นไปเสีย่
หลิ่วโม่เ็หญิงตัวน้อยเบื้อง้า เขารู้สึกนับถือีฝ่ายอย่างอดไม่ได้ เวลาี้ีฝ่ายร่างกายเต็มไปด้วยรอยโลหิต ทว่าับเ่วาจากับเขาอย่างสง่าผ่าเ การะทำนางก็เพื่อถ่วงเวลาเท่าั้เอง
เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าแผ่วเบาัมาจาะยะไ หลิ่วโม่จึงถอนหายใ เขาส่งยิ้มอย่างเย็นชาพร้อมเ่ึ้ “ูเหมือนว่าข้าจะมาถึง่ วันี้เ้าถูกกำหนดไว้แ้ว่า้ายอยู่ที่นี่”
เพียงไม่า ุ่มสิบสองนายเดินเ้ามาอย่างช้าๆ ท่ามางามืดมิด พวกเขาซ่อนตัวอยู่ด้านหัหลิ่วโม่ แม้ว่าไม่เห็นสี้าหลิ่วโม่ แต่ก็สามารถฟังออกว่าเขาลำพองใขนาดไหน
“ยังคิดจะรอองค์าน้อยพามา่เ้าีหรือ? ช่างเป็นาคิดเพ้อเจ้อไร้สาระยิ่งนัก บางทีในขณะที่ฝ่าบาทยังไม่ทราบเรื่องั้ เขาก็คงถูกัหารอยู่ที่สามด่านสำคัญแ้ ตอนี้เกรงว่าคงจะสิ้นใไปแ้”
หากเป็นเช่นี้ พวกเ้าก็ปะเมินฮ่องเต้พระองค์ี้ไว้ต่ำเกินไป
กงอี่โม่บุรุษชุดดำที่เพิ่งปรากฏตัวอยู่เบื้อง้านาง ดวงาพวกเขาสะท้อนปะกายอำมหิต นางหัวเราะด้วยท่าทีอ่อนล้าเล็กน้อย “อย่างั้หรือ? ถ้าอย่างั้ก็มาูกันว่าพวกเ้าจะัหารข้า่? หรือเขาจะพามา่ข้าได้่? ”
หลิ่วโม่หรี่ดวงาั้สองข้าง “ัหาร”
——
สิบห้านาทีผ่านไป จากกงเจวี๋ยแ้ ในบริเวณด่านหานเยว่ไม่มีใครสักที่ยังคงยืนอยู่ ท้องฟ้ามีเม็ดฝนโปรยปราย ะุ้งไปด้วยโลหิต อาบย้อมแม่น้ำในพระราชวังจนายเป็นสีแดงฉาน
สถานการณ์ไม่ควรเป็นเช่นี้ ั้พระราชวังมีทหารอารักขาอยู่ห้าพันนาย ่ี้ยังไม่นับรวมราชองครักษ์ในพระองค์และองครักษ์ลับ ทว่าเวลาี้ับปล่อยให้เขาัหารเหล่าี้โดยไม่มีใครเ้ามาขัดขวาง
กงเจวี๋ยเ้าใแ้ ดวงาดุจปะกายไฟจ้องไปทางตำหนักจาวา ทว่าเขาเพิ่งก้าวึ้ไปึ่ก้าว ร่างเขาพลันทรุดลง ะบี่เรียวค้ำบนพื้น เขาคุกเข่าข้างเดียว
าเจ็บปวดไปั้ร่างกอปรกับารู้สึกว่างเปล่าที่เกิดึ้ทำให้เขารู้ว่าเขาไม่เหลือเรี่ยวแรงีแ้ ทว่าเมื่อคิดถึงผู้ที่ยังอยู่ในตำหนักเย็นอย่างกงอี่โม่ กงเจวี๋ยจึงกัดฟันลุกึ้มา เ้ผมสีน้ำหมึกแนบติด้าผาก ท่ามางผมเผ้ายุ่งเหยิง ิ่ที่เป็นปะกายน่าตกตะลึงก็คือดวงาสีน้ำหมึกเขา
เขาจะ้เ้าเฝ้าเสด็จพ่อ
เมื่อผ่านด่านหานเยว่แ้ เขาก็ผ่าน่าเีหลงด้วยสภาพโลหิตอาบกาย ุท้ายจึงมาถึงด่านเจ๋อเทียน ร่างเล็กๆ เขาายเป็นมนุษย์โลหิตอย่างสิ้นเิ
เวลาี้เขายืนหยัดอย่างหยิ่งผยองและดื้อรั้น ผู้ที่ขวางทางเขาด้วยสายาเคียดแค้น
เาะอะไรจึง้ขวางเขาไว้? เาะอะไร?!
บุคเบื้อง้าคือขันทีหนวดเคราและเ้ผมสีขาวโพลนผู้ึ่ กงเจวี๋ยจำเขาได้ เาืาสี่ บุคอันดับึ่ผู้อยู่ข้างกายฮ่องเต้
เวลาี้เาาใด้วยใบ้าเคร่งเครียด จากั้จึงเ่ปากึ้ราวกับกำัปลอบเ็น้อยดื้อรั้นึ่ “ขอทูลถาค์า ไม่ทราบว่าองค์าเก้าบุกเ้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาตด้วยเหตุอันใด?”
กงเจวี๋ยสะบัดะบี่เรียวในมือเบาๆ หยาดโลหิตสีแดงเข้มะเซ็นลงบนพื้น เขา้ใช้พัเฮือกุท้ายจึงสามารถยืนหยัดอยู่ตรงี้ ตอนี้ไม่เหลือพัใดๆ ีแ้ เขาด้วยนัยน์าแดงก่ำ เ่ึ้ด้วยน้ำเสียงแหบพร่า “ข้ามีเรื่องด่วนขอเ้าเฝ้าเสด็จพ่อ หวังว่ากงกง* จะ่กราบทูล”พ
เขาฉางสี่ด้วยสายาอ้อนวอน เขาไม่มีเวลาแ้ หวังว่าีฝ่ายจะปล่อยเขาไป เขาเชื่อว่าที่เขาสามารถเดินมาถึงจุดี้จะ้เป็นิ่ที่เสด็จพ่อทรงเห็นด้วยอย่างแน่ เช่นั้เสด็จพ่อน่าจะทรงอนุญาตให้เขาเ้าเฝ้าสิ
แต่ใครจะรู้ ฉางสี่ับส่ายศีรษะ เาาใพร้อมเ่ึ้ “เชิญองค์าเก้าับตำหนักเย็นเถิด ฝ่าบาทมีรับสั่ง วันี้เป็นวันเฉลิมฉลองจึงงดเว้นโทษปะหารที่องค์าบุกเ้ามาในวัง หากมีครั้ง้า ปะหารโดยไม่มีการต่อรอง”
ปะหารโดยไม่มีการต่อรอง
ปะโยคี้ไหลเ้าสู่พัภายใน มันวนล้อมอยู่รอบด่านเจ๋อเทียน ราวกับถูกกำแพงกดทับอยู่ด้านบน ทำให้เขารู้สึกสิ้นหวังจนถึงทีุ่
* กงกง เป็นคำที่ใช้เรียกขันที
นิยายแนะนำ
นิยายแนะนำ
ความคิดเห็น
COMMENT
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้
เว็บไซต์นี้ใช้คุกกี้ เพื่อสร้างประสบการณ์นำเสนอคอนเทนต์ที่ดีให้กับท่าน รวมถึงเพื่อจัดการข้อมูลส่วนบุคคลเพื่อให้ท่านได้รับประสบการณ์ที่ดีบนบริการของเว็บไซต์เรา หากท่านใช้บริการเว็บไซต์นี้ต่อไปโดยไม่มีการปรับตั้งค่าใดๆ นั่นเป็นการแสดงว่าท่านอนุญาตยินยอมที่จะรับคุกกี้บนเว็บไซต์และนโยบายสิทธิส่วนบุคคลของเรา
userA???
???? ??? ? ???? ?? ??